Πάντως για να το σοβαρέψουμε, η μισή αλήθεια είναι ότι “δεν υπάρχει μετά…”.
Ποια είναι η άλλη μισή? ¨Οτι ο θάνατος δεν βρίσκεται στο “Τώρα”…
Το “Εδώ” έχει πάντα ήλιο που λέει και το άσμα…
εεετσι…έχεις δίκιο…
Η μετεμψυχωση κατα τη γνωμη μου ειναι παπαρια, γιατι ακομα και αν συμβαινει, χανεις τον εγκεφαλο και τις εμπειριες και τον νου της τωρα ζωης σου, αρα ΠΕΘΑΙΝΕΙΣ ΤΕΛΕΙΩΣ, ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΜΑΥΡΟ κλπ… Βασικα γιαυτο και γω πιστευω οτι μετα λογικα ειναι απολυτο μαυρο γιατι ο εγκεφαλος αφοτου σβησει και δεν ξαναζωντανεψει ο ιδιος ο εγκεφαλος, δεν μπορεις να κανεις τιποτα… Τωρα περα απο τη λογικη αν υπαρχει το πνευμα ή η ψυχη σου που προφανως θα μεταφερει μαζι του/της τις εμπειριες και το νου σου, τοτε παω πασο, ναι υπαρχει μεταθανατια ζωη
Eγω ενα εχω να πω…
Ζησε τωρα γιατι για το μετα… κανεις δεν βαζει την υπογραφη του
Τα υπολοιπα ειναι ετσι για να περναει η ωρα !!!
παντως αυτο που λεει οτι ξαναγεννιομαστε σε αλλο σωμα ειναι ενδιαφερον θα ηθελα να ζησω σαν αετος η δελφινι η εξωτικο πουλι η γατος η λιονταρι στην επομενη ζωη μου
Εγω παλι θα ηθελα να γεννηθω σε κανενα Αμστερνταμ ή τελος παντων σε καποιο σοβαρο μερος μακρυα απο το Ελλαντα και ας ημουν και λεμουριος
Εγώ πάλι θα ήθελα να γεννηθώ σε έναν κόσμο που θα παίρνει και η ΑΕΚ κάνα πρωτάθλημα…οπότε σίγουρα δεν υπάρχει μετεμψύχωση
Όχι δεν υπαρχει.Αν δε δω φωτογραφιες δεν πιστευω!
Δεν έχουν λεμούριους εκεί! :p:p
Έχουν όμως άλλα συμπαθή δίποδα το φύλο των οποίων είναι ακόμα υπο διερεύνηση.
(sorry για το offtopic :P)
Πολύ ωραίο θέμα!.. τώρα το είδα… Καλά έκανες που το άνοιξες φίλτατε Gigatron!
Είναι κάτι που με έχει απασχολήσει πολύ. Και πρόσφατα λίγο πιο έντονα καθώς είχα και προσωπική εμπειρία με θέμα θανάτου… οπότε στο μυαλό μου τριγυρνούσαν διάφορες σκέψεις…
Το να πιστεύουμε σε μια ζωή μετά τον θάνατο κάνει τον πόνο του θανάτου λιγότερο οδυνηρό… γιατί αλλιώς, η απώλεια είναι ΠΟΛΥ ανυπόφορη και μεγάλη.
Ο άνθρωπος δυσκολεύεται πάρα πολύ να πιστέψει, και να συνηθίσει στην ιδέα της “μη ύπαρξης”… του “μη όντος”… του “τίποτα”…
Και ζει τη ζωή του “ξεχνώντας” ότι όλοι πεθαίνουμε… αργά ή γρήγορα… ότι ο θάνατος είναι το μόνο ΣΙΓΟΥΡΟ πράγμα…
βέβαια, αυτό πάλι εξαρτάται τις πεποιθήσεις… να μην επεκταθώ τώρα σε βαμπίρ και τέτοια… 
ή σε άλλα μιλώντας για το τι γνωρίζουμε κλπ… (ίσως αργότερα… χεχε)
Δεν έχω διαβάσει τα προηγούμενα ποστς, οπότε θα επανέλθω δρυμήτερη… 
μπααα τίποτα δεν υπάρχει…σκοτάδι πισσοσκόταδο μαύρο σκοτάδι πίσσα 
μάλλον ο άνθρωπος δε μπορεί να δεχτεί το γεγονός ότι είναι “προσωρινός”…κ έτσι ξεχνάει να ζήσει ελεύθερα…
Κάνεις μεγάλο λάθος. Υπάρχουν άνθρωποι, που ενώ πιστεύουν στην μετά θάνατον ζωή, έχουν μάθει ελεύθεροι να ζουν: κλικ->http://www.youtube.com/watch?v=stuFRRkRhg4
για μένα απλά δεν μπορείς να είσαι ελεύθερος όταν έχεις πείσει τον εαυτό σου ότι μπορείς να ζήσεις μετά θάνατον όπως θες ξεχνώντας το τώρα…επομένως οι στίχοι του συγκεκριμένου τραγουδιού πιστεύω ότι έχουν αντιφατικά μηνύματα…δε μπορείς από τη μια να λες ας πάμε κόντρα στην κοινωνία,και από την άλλη να λες “η εκκλησιά δε πεθαίνει”
οι ελεύθεροι δεν “πάνε κόντρα” στην κοινωνία. Πάνε κόντρα στην νέα τάξη πραγμάτων (αγγλιστί new world order)
Στο κάτωθεν σάητ μπορείς να ενημερωθείς καλύτερα για την κατάσταση που έχει φτάσει ο κόσμος:
http://www.liako.gr/news/
Θα τολμούσα να σου προτείνω και τρία βιβλία:
thanks για τα βιβλία, δε τα έχω διαβάσει αλλά ξέρω περί τίνος πρόκειται…σήμερα μάλιστα διάβαζα κάτι πολύ σχετικό…και βασικά δεν εννοούσα ότι πηγαίνοντας κόντρα στην κοινωνία είσαι ελεύθερος…απλά δε μπορούν από τη μία να λένε “μην γίνεσαι υποχείριο” και από την άλλη “ναι πίστεψε ότι θα έρθει η δευτέρα παρουσία και θα αναστηθείς κ θα βρεις τη σωτηρία κλπ” είναι υποκειμενικό το πώς αντιλαμβάνεται ο καθένας την ελευθερία, εξάλλου και στο προηγούμενο ποστ τόνισα ότι αυτά που λέω είναι η προσωπική μου γνώμη…
Η πίστη είναι προσωπική και δεν υποχρεώνεται κανείς να πιστέψει χωρίς την θέλησή του. Είναι δηλαδή “ελεύθερος” να πιστέψει ή όχι.
Και για να αναρτήσω και έναν διαδικτυακό σύνδεσμο με κάτι πιο πολύ “της νεολαίας”, αν θες άκου το παρακάτω κομμάτι: http://www.youtube.com/watch?v=MCh5pMb3Ows
Ελευθερία σημαίνει να μην έχεις καμιά νοητική εξάρτηση με τον παρωδικό κόσμο. Να γίνεσαι τόσο μικρός που να “χωράς” παντού μέσα του και το μεγαλείο σου να είναι τόσο μεγάλο που να μην μπορει να μετριέται με υλιστικά κριτήρια…Ελευθερία είναι να είσαι στο εδώ και στο τώρα. Προσπάθησε να ορίσεις το “εδώ” και το “τώρα” και μπορεί φευγαλέα να νοιώσεις τον φαινομενικό κόσμο να μικραίνει…Ίσως hellena ο κόσμος να είναι προσωρινός και όχι εμείς…
για μένα τόσο ο κόσμος όσο κ εμείς είμαστε “προσωρινοί”…και όσο για την ελευθερία, πιστεύω ότι κάποιος είναι ελεύθερος όταν ζει όπως πραγματικά θέλει…απλά δε μου αρέσει να μου λένε “αυτό είναι το σωστό”, είναι επιλογή του καθενός το πως θα ζήσει ή τι θα πιστεύει…
Ακριβώς. Στην τελική, στον μόνο που δείνεις αναφορά είναι ο εαυτός σου…