Αγαπημενο παιδικο παιχνιδι

Το πιστεψε ο αλλος…

ειμαι αγαθος!!τα πιστευω ολα!!!

Αγαθος δαιμων εισαι…

Το κρυφτο ειναι μαματο (θυμαμαι που στο χωριο μου κρυβομασταν μεσα στις αυλες και τα μπαλκονια αδειων σπιτιων, και …κατασκηνωναμε), αλλα ακομα πιο μαματος ειναι ο πολεμος με τα πιονια απο το σκακι. Πηγαιναμε στο παλιο σχολειο του χωριου, ξαπλωναμε στο πλαϊ τραπεζια για ασπιδα, χωριζομασταν σε δυο ομαδες, και πεταγαμε η μια ομαδα στην αλλη (ομαδα) τα πιονια. Ετσουζε πολυ:p

Πολυ ΟΥΜ αυτο παιχνιδι με τα πιονια…

Πiο ΟΥΜ δε γινεται.

Τωρα θυμηθηκα ενα που παιζουμε ακομα. Μεσα στην ταξη, την ωρα του μαθηματος, “κλεβουμε” τα πραγματα των ανυποψιαστων συμμαθητων μας. Για την ακριβεια μονο εγω το κανω. Οι αλλοι δεν εχουν το απετουμενο ταλεντο. Ειδικευομαι στα στυλο, τα μπλανκο, τις τσαντες, και τα μπουφαν. Κλεβω πραγματα μεχρι και απο την αλλη ακρη της ταξης! Και λιγα λεπτα αφου τα σουφρωσω, κανω στους νομιμους ιδιοκτητες τους μια ερωτηση του στυλ “Ρε, εχεις μπλανκο”; Πωπω, πως μ’ αρεσει να τους βλεπω να ψαχνονται…

Μιλαμε για τον Ζορο παιχτη της ΑΕΚ?

Μιλαμε φοβερα παιχνιδια ε! Μια με τα πιονια μια με τα σουφρωματα! Παντως πισωκολλητα σε καντινες μονο ο Ενας Και Μοναδικος εκανε!!!

Σκοτεινό δωμάτιο για πάντα! Ο καημένος που φύλαγε, κινδύνευε κυριολεκτικώς.

Μόλις άνοιγε τη πόρτα, του πετάγαμε ό,τι μπορεί να φανταστεί άνθρωπος… Μαξιλάρια, περιοδικά, βιβλία, ό,τι βρίσκαμε.Εν συνεχεία, στρώναμε κάτω μία κουβέρτα που την τραβάγαμε όταν πάταγε επάνω με σκοπό να πέσει και να πονέσει. Με τα μαξιλάρια που δεν είχαμε πεταξεί, τον βαράγαμε ανελέητα. Αποκορύφωμα ήταν μία φορά, που σε ένα φίλο φορέσαμε καπέλο ένα μεταλλικό ντενεκε και τον βαράγαμε με μαξιλάρια, με αποτέλεσμα να τα ακούει όλα μετά stereo…

Στην πέμπτη Δημοτικού, σπάσαμε μία ντουλάπα. Στην έκτη ένα φωτιστικό ταβανιού. Στη πρώτη γυμνασίου τη μπαλκονόπορτα και μετά δε μας άφησαν να το παίξουμε ξανά:(

σας εχει λειψει το παιξιμο!!!

δεν πειράζει… Σε αυτή την κοινωνία έχουμε εσένα να ανεβάζεις το μέσο όρο στο παίξιμο…

Εγω μια φορα που φυλουσα στο σκοτεινο δωματιο, ειχα πεσει κατω, και ετσι οπως απλωνα τα χερια, επιασα τα γυμνα μπουτια μιας ανυποψιαστης κορασιδος:naughty: (κατα λαθος φυσικα:p )

Η αληθεια ειναι οτι θελει κολπο για να πετυχει, αλλα πιστευω πως ειναι πολλοι αυτοι που το κανουν. Εγω για παραδειγμα:naughty: (αλλα οχι τοσες φορες οσες ο βλα)

Φανταζομαι μετα πηγες κατευθειαν τουαλετα ε?

δε θα προλαβε.θα ειχε λερωθει ηδη

Ασ’ τα να πανε… Τουλαχιστον ηταν καλο το βρακι και το παντελονι, και δε φανηκε:p

Ολα τα παιχνιδια που αναφερονται στην δημοσκοπηση ειναι γκει μπροστα στους power rangers που εχω στο παταρι…

τους κατεβασες απο το παταρι τελικα?

Ένα που έπαιζα με τον αδερφό μου πιτσρικάδες. Σκοπός ήταν να φτιάξει ο καθένας τον πιο αηδιαστικό συνδυασμό γεύσεων και αυτός που θα ένιωθε πρώτος αναγούλα, έχανε.

Τι φλωριές είναι αυτά ρε???
Playstation!!!:lol: :lol: :stuck_out_tongue:

Α, και τρικλωποδίτσες που παίζαμε στο δημοτικό (πωπω τι ξύλο έπεφτε…)