Το Reformer ειναι κατι σαν κρεβατι που η “θεση” του μετακινειται.Εχει λαστιχα και ελατηρια.Πολυ μεγαλη ποικιλία στις ασκήσεις.Δες καποιο βιντεακι να παρεις ιδεα.
Το Mat είναι στην ουσια ασκησεις που κανεις πανω στο “χαλακι” αλλα δεν εχω κάνει ποτέ και δεν ξέρω τι και πως.
Εχω ξεκινησει εδω και λιγο καιρο Reformer και ήδη βλέπω διαφορά. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα.
Σκοπος μου ειναι να κανω ενα 3μηνο να “χτισω” τις βασεις και μετα να προχωρησω με πιο παραδοσιακα μηχανηματα.
Στο mat γυμνάζεσαι χρησιμοποιώντας το βάρος του σώματος αλλά στο τμήμα που πηγαίνω εγώ κάνουμε το μισο μάθημα mat και το υπόλοιπο tower για να συμπληρώσουμε με αντιστάσεις. Το tower και το reformer αλλά και άλλες κατασκευές που επινόησε ο Pilates έχουν ως βάση την αντίσταση που δημιουργείται από τα ελατήρια που βρίσκονται πάνω τους και σε διάφορες θέσεις. Το tower είναι μια κάθετη κατασκευή ενώ το reformer είναι πράγματι σαν κρεβάτι. Reformer δεν έχω βρει ακόμα κενό αλλά το tower μου αρέσει πολύ γιατί μπορείς να εστιάσεις κάθε φορά και σε διαφορετικό μέρος του σώματος. Επιπλέον, απ’ όσο ξέρω (ας με διορθώσει κάποιος αν κάνω λάθος), το pilates εστιάζει και σε μικρούς μύες στους οποίους δεν μπορείς να εστιάσεις με τα παραδοσιακά βάρη. Εγώ που δεν έχω πατήσει ποτέ σε γυμναστήριο και γενικά προτιμώ κάτι διαφορετικό σε τύπο άσκησης, το έχω αγαπήσει. Θα σου πρότεινα ιδανικά να πας κάπου που ασχολούνται μόνο με pilates.
Ευχαριστώ και τους δύο. Τα αποκλειστικά για pilates είναι πανάκριβα. Το πρώτο που ανεφερα όμως στο προηγούμενο ποστ μου είναι μισό-μισό, δλδ έχει αποκλειστικους γυμναστές. Επίσης το alterlife έχει μπουτίκ που είναι για πλάτες μόνο.
Μου λύσατε απορίες, ευχαριστώ. Λεφτά δεν ξέρω που θα βρω, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.
έχω ξεκινήσει κι εγώ reformer εδώ και 1 μήνα. μια ζωή (κυριολεκτικά) αγύμναστος και είχαν ήδη αρχίσει τα σκελετικά, ειδικά με τόση καθιστική ζωή και δουλειά γραφείου.
δύσκολο γενικά, βοηθάει πολύ το κρεβάτι γιατί το χρησιμοποιείς ως “οδηγό”. ήδη έχω αρχίσει να ξεκλειδώνω στις ωμοπλάτες.
ήμουν τυχερός γιατί άνοιξε studio pilates ακριβώς κάτι από το σπίτι το οποίο έχει 6 κρεβάτια, άρα και κλειστό τμήμα. 85€ το μήνα για 2 μαθήματα την εβδομάδα, αρκετά τίμιο.
Συγχαρητήρια! Είσαι μαραθωνοδρόμος!!
Καλή ανάρρωση και ελπίζω να πας και για άλλα.
Οπότε είναι εφικτό γράψε λίγο για τη διαδρομή και τη διοργάνωση γιατί έχω ακούσει ότι είναι όμορφη.
Πολύ ωραία διαδρομή - το Δουβλίνο είναι εξάλλου ωραία πόλη - ειδικά για 10-12 χλμ που τρέχεις μέσα στο Phoenix Park. Μαγεία.
ΤΡΟ ΜΕ ΡΗ ατμόσφαιρα. Όλη η πόλη είναι έξω και ζητοκραυγαζει, απίστευτη υποστήριξη. Καθόλου τυχαία, αποκαλείται the friendly marathon.
Άψογη οργάνωση επίσης.
Μειονέκτημα; Ο γαμωκαιρος. Έτρεχα 3 απο τις 4 ώρες κάτω από παγωμένη βροχή, πολύ δυνατός αέρας -συχνα κόντρα - και κρύο (7 βαθμοί). Με δυσκόλεψε πολύ ο καιρός, ειδικά επειδή είμαι πρωταρης. Άλλα χρόνια ήταν καλύτερα, λέει.
Πω πω ζορικο μου φαίνεται με τέτοια βροχή σε συνδυασμό με τη θερμοκρασία.
Αν δεν έβρεχε βέβαια ήταν ιδανική θερμοκρασία.
Αλλά σίγουρα τα υπόλοιπα που ανέφερες είναι πολύ θετικά. Η διαδρομή πρέπει να είναι υπέροχη.
Θα ήθελα να τον τρέξω κάποια στιγμή, αν και ο φετινός Αυθεντικός θα είναι ο τελευταίος μου για καποιο διάστημα.
Δεν προλαβαίνω να κάνω σοβαρή προετοιμασία και νιώθω στάσιμος.
Συγχαρητήρια και πάλι και καλά τρεξίματα.
Περπαταω ξανά, ναι, αν και η αίσθηση κρυου δεν εχει φυγει ακόμα…
Τεχνικά μιλώντας, ηθελα να τρεξω κατω απο 4 ωρες αλλα πηγα γρηγορα στην αρχή και καηκα άσχημα στα τελευταία 7χλμ, εκει υπέφερα. Το να βγαλω αυτα τα 7Κ ηταν οτι πιο δύσκολο. Τελικα έκανα 4:03.
Αυτά ομως ολα είναι ασήμαντα. Το μονο που μετράει ειναι η προσωπική σου διαδρομή μεχρι να φτασεις στην εκκίνηση. Τα ονειρα σου, οι επιθυμίες σου, οι πονοι σου. Με καποιο παραξενο τρόπο, μεσα σε αυτες τις 4 ωρες ανέτρεξα σε πολλά προσωπικα πράγματα, σε αναμνησεις, σε ανθρώπους που δεν ειναι πια κοντα μου, στον γιο μου που ισως μια μερα παρει λιγο motivation απο τον δικο μου αγώνα, κλπ. Ταυτόχρονα βλέπεις διπλα σου άλλους να τρεχουν που κερδισαν τον καρκίνο, που τρεχουν για charity, ο καθενας για το δικο του τάμα.
Και μεσα σε ολα αυτα, παιρνεις το πιο τρελο χειροκρότημα ever. Εχω παρει αρκετά χειροκροτηματα σαν μουσικος - ολα μαγικά - αλλα σαν το χειροκρότημα που πηρα ενω επεδεικνυα δημόσια την δυναμη και την αδυναμία μου, δεν εχω ξαναπαρει.
Με αυτα και με αυτα λοιπόν, εχω να πω οτι εριξα πολύ κλαμα τρέχοντας. Ειχα προετοιμαστει για τα παντα αλλα οχι για αυτό. Ο μαραθώνιος απιδειχτηκε ενα ειδος κάθαρσης. Κι ενω φυσικά οταν τερματισα ορκίστηκα πως δεν ξανατρεχω 42χλμ, φυσικα ηδη οργανωνω τον επόμενο.
Μπράβο σου, ένα διαδικτυακό χειροκρότημα και από εμάς για όσα μοιράστηκες. Είναι φοβετή η κάθαρση που σου προσφέρει το τρέξιμο, αυτή η ώρα που αποκόβεσαι από όλα και βουτάς στον εαυτό σου. Δεν έχουμε πολλές τέτοιες ευκαιρίες και αν συνδυάζεται με την αίσθηση ότι ξεπερνάς τα προσωπικά σου όρια, τότε είναι πολύ δυνατός αυτός ο συνδυασμός. Μπράβο που τα κατάφερες και που εκφράστηκες ελεύθερα.