Λεω να ξεκινησω καποια σειρα βιβλιων και εχω ψηθει ιδιαιτερα για το The Wheel Of Time.
Γνωριζετε αν εχει μεταφραστει στα Ελληνικα;

Εχει μεταφραστει. Με αυτη την φοβερη Ελληνικη καινοτομια να βγαζουν ενα βιβλιο στα 2 και μαλιστα το ενα κομματι να κοστιζει περισσοτερο απο οσο ολοκληρο το Αγγλικο. Καταληγεις να πληρωνεις καπου 3 φορες πανω το βιβλιο

Κ εγώ το ψήνω εδω και πολύ καιρό αλλά πάντα με σταματούσε το θέμα οτι δεν τα εβλεπα στα ελληνικά…πολλά υπήρχαν εξαντλημένα κ ετσι το άφηνα σαν σειρά…
Νομίζω οτι θα βγει κ σε σειρά.

Σε άλλα τελείωσα το πρωτο μερος του μάγου του φειστ, όπως είπα αρκετα όμορφο,χωρίς κάτι το ιδιαιτερο,καθόλου κουραστικό και καθολου βαρετό θα δω στην πορέία αν βελτιωνεται η γραφή του και ισως τα προχωρήσω όλα.

τουτο εδώ είναι το πρώτο της σειράς?

Γιε

Παραδοσιακό σεντόνι-update:

Έπιασα (ξανά) τον Μάγο του Feist από την αρχή, μήπως αυτή τη φορά διαβάσω επιτέλους τα 7-8 που πήρα από την Άγνωστη Καντάθ και δε διάβασα ποτέ, είχα μείνει στο Shards Of A Broken Crown και δε θυμάμαι καν αν το τέλειωσα ποτέ. Αυτά που διάβασα μέχρι τώρα πάντως τα προτείνω ανεπιφύλακτα, επειδή ρώτησε κάποιος πιο πάνω. Και η ελληνική μετάφραση είναι 10/10.

Έπιασα (ξανά) τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών, 20 χρόνια από τότε που το είχα κρυμμένο κάτω από τα βιβλία των Πανελλαδικών. Το βιβλιοπωλείο τότε είχε το #2 και το #3, το #1 το παρήγγειλα και θα ερχόταν σε 4-5 μέρες. Εννοείται δεν κρατιόμουν και ξεκίνησα το Two Towers και μετά το άφησα για να πιάσω το Fellowship. Από τότε δεν το έπιασα ξανά, αν και το πήρα στα αγγλικά και αυτό και το Σιλμαρίλιον (που είχα ήδη στα ελληνικά) όπως και τα παιδιά του Χούριν που μου άρεσε πιο πολύ το ελληνικό εξώφυλλο. Έλεγα αυτές τις μέρες να παραγγείλω και τo Fall Of Gondolin αν και λογικά θα το διαβάσω σε 2-3 χρόνια :’)

Το Fellowship το τέλειωσα προχθές και κάτι μου λέει ότι το Two Towers θα το διαβάσω στα αγγλικά, έλεγα να τα τελειώσω όλα στα ελληνικά στα παλιά μου βιβλία έτσι για τη νοσταλγία και μετά να το έπιανα στα αγγλικά αλλά τα “Φίλε μου, είπε ο γίγας ενώ έδιωχνε κάτι μύγας” και “άι άι ένας μπάλρονγκ” με αποσυντόνιζαν και μου γαμούσαν τη νοσταλγία, οπότε, ναι, θα δω.

Το A Time Of Blood του Gwynne δεν το αγόρασα ποτέ αν και λογικά θα πάρω το paperback μαζί με το 3ο όποτε βγει, ήμουν ΤΟΣΟ απογοητευμένος με το A Time Of Dread, @Red_Viper δεν έγραψες ποτέ πώς σου φάνηκε, ετοιμάζει νέα σειρά πάντως σε καινούριο κόσμο:

O αγαπημένος μου συγγραφέας είναι πλέον ΕΥΚΟΛΑ ο Guy Gavriel Kay, έχω διαβάσει μέχρι και το Ysabel (το οποίο είναι το χειρότερό του αλλά και πάλι το ΣΟΚ που έπαθα όταν Φιόναβαρ, οκ, σχεδόν έβαλα τα κλάματα. Πήρα το Tigana και το Α Song For Arbonne στα ελληνικά που βγήκαν πρόσφατα από την Anubis, γιατί οκ στήριξη και είχαν τα παλιά ωραία εξώφυλλα (βλαμμένος ξέρω) και πρέπει να παραγγείλω και το τελευταίο του που είναι το μόνο που μου λείπει.

Δοκίμασα τη 2η τριλογία του Mark Lawrence που δυστυχώς δε μου είπε τίποτα, διάβασα το Red Sister και το παράτησα γιατί ούτε αυτό μου είπε τίποτα, οπότε τέλειωσα για 2η φορά την 3λογία του Jorg που είναι από τις πιο αγαπημένες μου σειρές έβερ και στάνιαρα.

Για τον Abercrombie, μετά την απογοήτευση του Best Served Cold έπιασα διστακτικά το Heroes και το ΛΑΤΡΕΨΑ. To Red Country πάλι όχι, διάβασα ότι και ο ίδιος έγραψε ότι περνούσε δύσκολες στιγμές όταν το έγραψε κλπκλπ, ναι οκ δε με νοιάζει, το παράτησα, πήγα να διαβάσω την υπόθεση, είδα για τον Logen και λέω ΟΚΕΗ ΑΣ ΤΟ ΞΑΝΑΠΙΑΣΩ, ε ούτε τότε. Το Sharp Ends μου άρεσε πάντως αν και δεν το έχω τελειώσει ακόμα, και το καινούριο του ήρθε πριν καμιά εβδομάδα και (λογικά) θα το πιάσω μέσα στο καλοκαίρι. Α, και UK covers >>>> US covers

Διάβασα το This Census Taker του China Miéville και ψάχνοντας συνεντεύξεις/reviews κλπ μου φάνηκε τόσο γαμάτος τύπος που παρήγγειλα και τα υπόλοιπά του (βλαμμένος #2, ξέρω) που θα έρθουν σε κάνα μήνα, δύστροπο σκοτεινό περίεργο scifi ή κάπως έτσι τέλος πάντων, θα ενημερώσω σε ένα χρόνο πώς πήγε τελικά (!)

Διαβάζοντας τα ποστς του Red_Viper για τον Bakker πωρώθηκα ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ που πήρα τα 3 πρώτα βιβλία χωρίς να έχω διαβάσει τίποτα από τον κύριο (βλαμ#3). Το πάλεψα πάρα πολύ να μου αρέσει, ίσως φταίει και ότι ήμουν σε περίεργη φάση και δεν μπορούσα να κάνω 200% commit που ήθελε το βιβλίο, οπότε το παράτησα. Μου φάνηκε τόσο αχρείαστα δύσκολη η γραφή του που δεν ξέρω αν θα το πιάσω ξανά, σίγουρα όχι τώρα σύντομα. Και επειδή τον βλέπω τον Red_Viper να με βρίζει, να του πω σε αυτό το σημείο ότι και άλλος είχε προσπαθήσει αλλά τελικά την παράτησε τη σειρά:

Τέλος, πριν λίγες μέρες ανακάλυψα αυτό το κανάλι:

και απλά τον αγάπησα τον τύπο, ειδικά στα βίντεο-κράξιμο στον Terry Goodkind
Με έκανε να θέλω να διαβάσω και τη σειρά του Wheel Of Time, λογικά το έχω, λίγα βιβλία είναι, δεν έχω πολλά που πρέπει να διαβάσω, οκ, σίγουρα θα το έχω τελειώσει πριν βγει το Winds Of Winter (μαλάκα χοντρέ!)

over and out, τα λέμε του χρόνου

Γελασα πολυ. Παντα λεω οτι ο Μπεηκκερ μ αρεσε με την τριτη. Σκεψου οτι τωρα τα διαβαζω τεταρτη φορα κ μ αρεσει ακομσ περισσοτερο. Σιγουρα δεν ειναι για casual reading κ σιγουρη θελει ιδιαιτερη διαθεση κ ανεκτικοτητα σε καποια θεματα.
Κατα τα αλλα συμφωνουμε σε πολλα. Να σου πω την αληθεια δεν εχω διαβασει κατι απο Gwynne μετα το Faithful and the Fallen. Δεν νομιζω οτι θα εκτιμηθει μετα απο Μπεηκκερ.
Γενικα στο φαντασυ με βλεπω να απεχω απο συγγραφεις που στα ματια μου εχουν συγχρονη γραφη. Βλ, Lawrence( μεγαλη απογοητευση μετα το Broken Empire) Gwynne, Abercrombie. Δεν με τραβαει το υφος.
Θελω η παλιακους συναισθηματικους επικορομαντικους βλεπε Kay, Tolkien(επιβαλλεται στα Αγγλικα), Williams η βαθυστοχαστους ανατρεπτικους οπως ο Μπεηκκερ η ο Wolfe.

Για την συνεχεια εχω το Blood Meridian κ μετα αναλογως την εμπνευση θα παιξω με τα Acts of Caine του Stover που μου το προτεινουν πολλοι ξενοι Μπεηκκερικοι, Thomas Covenant τοu αγαπημενου για το Gap Cycle Stephen Donaldson k ισως το Saga of the Pliocene Exile της Julian May που φαινεται πολυ ιδιαιτερο. Κ τα τρια ειναι σχετικα παλια, σχετικα κλασικα κ ιδιαιτερα σαν ιδεες κ θεωρουνται αρκετα “βαθια” για το ειδος. Αν εχει διαβασει κανεις καποιο ας πει γνωμη.

Φοβερός. Kay είχα λατρέψει κι εγώ όταν τον διάβασα.
Wheel of time το ξεκίνησα μετά το Υφαντό της Φιοναβαρ. Όταν βγήκαν τα πρώτα δύο στα ελληνικά και μετά συνέχισα στα αγγλικά. Κόλλησα και όταν έφτασα στο 9ο βιβλίο και πέθανε ο Jordan έμεινα παγωτό. Όχι ρε πουστη μου είπα, ένα βιβλίο πριν το τέλος.
Ευτυχώς Σαντερσον ήταν σούπερ και έκλεισε ιδανικά η σειρά. Κάνει λίγο κοιλιά από το 5ο μέχρι το 7ο βιβλίο αλλά γενικά είναι σούπερ και πιστεύω θα σου άρεσει.
Συνεχίζοντας τελειώνω τώρα το Midnight tides του Erickson και νομίζω ότι είναι το καλύτερο μέχρι σήμερα από malazan.
Bakker θα διαβάσω σίγουρα μετά αν και θα ήθελα να πιάσω τη Black Company κάποια στιγμή.

Αφου επιασες Malazan εισαι δυνατος. Το χα αφησει στο 4ο. Τοτε το αγαπημενο μoυ ηταν το 2ο το Deadhouse Gates. Coltaine <3 θελω να το ξαναπιασω παλι μηπως το εκτιμησω καλυτερα

Τελος θελω να τιμησω την @Mierin για το ποσο μπροστα ηταν τοτε πριν δεκα χρονια με τον Bakker. Που να ξερα

Κάπου εδώ να πω, πώς είμαι περίπου στην μέση του εκπροσώπου των νεκρών και το βιβλίο είναι εξαιρετικό.

Εξαιρετικό βιβλίο ο εκπρόσωπος των νεκρών.
Πολύ διαφορετικό από το πρώτο, με πολύ ωραία μηνύματα.
Φυσικά τώρα θα πρέπει να αγοραστεί και η Ξενοκτονια, ώστε να δω πού πάει η ιστορία.

Εκπληκτικό το πρώτο Dune.Από τα καλύτερα και απολαυστικότερα βιβλία που έχω διαβάσει στην ζωή μου.Ελπίζω να επόμενα να συνεχίζουν στο ίδιο επίπεδο ή έστω λίγο παρακάτω.

Η ιστορία στην συνέχεια μέχρι και το God Emperor of Dune, δεν πιάνει τις κορυφές που έπιασε το πρώτο βιβλίο.
Δεύτερο και τρίτο βιβλίο είναι πάρα πολύ καλά, αξιες συνέχειες της ιστορίας.
Το God Emperor είναι λίγο πιο αδιάφορο στην αρχή του, στην συνέχεια όμως ανεβαίνει κατακόρυφα.
Συνέχισε άφοβα, απλά δεν είναι τόσο τρομερά όσο το πρώτο.

Τελειωσα το rereading των 7 βιβλιων του Μπεηκκερ. Καταλαβα πολυ καλυτερα πολλα κονσεπτ κ σκηνες, ειδικα προς το τελος. Πιστοποιησα την απολυτη τελειοτητα κ με βαρια καρδια συνεχισα προς αλλες περιπετειες.

Διαβασα το Blood Meridian του ΜακΚαρθυ. Καταλαβα γτ ο Μπεηκκερ τον αναφερει ως μια απο τις βασικες του επιρροες. Επισης καταλαβα, για αλλη μια φορα διαβαζοντας κατι πιο λογοτεχνικο, ποσο μετρια γραμμενο ειναι το μεγαλυτερο ποσοστο του φαντασυ. Πολυ ασφαλες κ μετριο γραψιμο που στηριζεται σχεδον παντα μονο στην πλοκη κ τους χαρακτηρες κ σπανια προκαλει τον αναγνωστη.
Φυσικα υπαρχουν κ λαμπρες εξαιρεσεις οπως ο Wolfe, o Bakker, η LeGuien κτλ. Αυτο φυσικα δεν σημαινει οτι δεν θα λατρεψω καποιον που γραφει καλες φαντασυ ιστοριες κ χαρακτηρες. Το αντιθετο. Βλεπε Μαρτιν, Τολκιν κ διαφορους αλλους.

Μετα το εξαιρετικο ποιητικα βιαιο Blood Meridian, επιασα αλλη μια απο τις σειρες που θεωρουνται καπως δυσκολες κ ειχα παρατησει μικρος. Το Thomas Covenant the Unbeliever του Stephen Donaldson. Ο πρωταγωνιστης ειναι ενας συγγραφεας της εποχης μας που τον διεγνωσαν με λεπρα, ο οποιος μισει τον εαυτο του φανατικα, κ ο οποιος καταληγει σε εναν φανταστικο κοσμο οπου εκει ειναι ο chosen one, υγιης, κατα των κακων δυναμεων. Διατηρει την ψυχοσυνθεση του κ δεν πιστευει ποτε σε αυτον τον σκοπο κ κοσμο με οτι αυτο συνεπαγεται. Θεωρειται κλασικη σειρα για το ειδος κ σχετικα βαρια λογω του προβληματικου πρωταγωνιστη. Ηδη απο τις πρωτες 50 σελιδες εχω καταλαβει γτ δεν μ αρεσε μικρος κ γτ μαλλον θα μου αρεσει πολυ τωρα. Ιδωμεν!

Art σχετικο απο τον αγαπημενο Michael Whelan

Υ.Γ. Ο Donaldson ειναι κ ο συγγραφεας της αγαπημενης μου sci fi σειρας. The Gap Cycle. Μια καταπληκτικη, αλλα πολυ grim, βαρια, space opera γεματη απαισιους αντιηρωες κ πολυ ενδιαφεροντα concepts k factions. Σκεφτειτε κατι σαν το Expanse, αλλα πολυ πιο βαρυ κ ψυχοφθορο

Τελειώνοντας όπου να ναι την εξαιρετική ελληνική τριλογία “Οι γιοι της στάχτης”, για καλοκαίρι πήρα τούτο: https://anubis.gr/product/ta-psemata-toy-lok-lamora/
Ο συνδυασμός φαντασυ, χιούμορ και αστυνομικό μυθιστόρημα φαίνεται ενδιαφέρων

Δεν ειχα προσεξει οτι το χουν μεταφρασει. Το θυμαμαι πολυ καλο. Κατι σαν Guy Ritchie meets fantasy

Για το τυπικό της υπόθεσης, να πω ότι διαβάζω την Ξενοκτονια του Card.
Μέχρι στιγμής(1/4) είναι αρκετά καλό, έχω την απορία που θα καταλήξει, αλλά δεν φαίνεται να πιάνει τα επίπεδα των 2 πρώτων βιβλίων, τα οποία είναι τελείως διαφορετικά μεταξύ τους και αρκετά ενδιαφέροντα - ίσως ο εκπρόσωπος να είναι και καλύτερο από το πρώτο.

Τελείωσα το από πάνω βιβλίο.
Αρκετά ενδαφέρουσες ιδέες παρουσιάζει μέσα ο Καρντ.
Αν και ελαφρώς υποτονικό στην αρχή και με πολλές αναφορές στον θεό, το οποίο με τσινισε λίγο, από τα 1/3 και πέρα ανέβηκε κατακόρυφα.
Φυσικά βέβαια η ιστορία ΔΕΝ τελειώνει σε αυτό το βιβλίο, το οποίο είναι και το μεγάλο του μειονέκτημα, αλλά στο επόμενο βιβλίο το οποίο είναι και το μόνο που δεν έχουν μεταφράσει στα ελληνικά
2η φορά που σειρά με αναγκάζει να διαβάσα ξενόγλωσσα.

3o στην σειρά γιατί μπορώ.

Ξεκίνησα το Hyperion, το οποίο με έχει ξενίσει αρκετά στην αρχή του. Λίγο τα δενδροπλοια(μου θυμισε πολύ το Raft του Baxter), λίγα τα εβένινα διαστημοπλοια, λίγο οι ταχυονικοί ταδε(αυτή η nonsense “επιστημονική” ορολογία με έχει κάνει να μην διαβάσω το Ubik), έχει πάει σε χωράφια που δεν πολυσυμπαθώ. Ίσως το προσπαθήσω λίγο, αλλά δεν με εχει ψήσει τόσο πολύ και προέρχομαι και από βιβλίο που μου άρεσε αρκετά, οπότε με ξινίζει επί 2.

Για πες μια γνωμη για ολη την τριλογια