[I]δεν έχω υπόψιν μου ξένο καλλιτέχνη τώρα- [/I]θα προτιμήσω ν’ ανεβάσω δική μου δουλειά:
Εδώ ανέβασε!
http://www.rocking.gr/modules/forum/showthread.php?t=6042&page=63
[SPOILER](ωραίο χέρι, το 2ο πάει καρφί για εξώφυλο brutal death μπάντας ;))[/SPOILER]
BUMΠ
Άντε γειά όλα:
Βλασφημία, κιτσαριό, ποζεριά…americanize me please…όπως και να το πεις, πάντως, τέχνη είναι. Και περίεργη.
Περισσότερα εδώ --> http://fabianciraolo.blogspot.gr/
Επίκη ανάρτηση για δαιμόνια και τριβόλια, μια ματιά στην ιστορία και την τέχνη του [B]Διαβόλου[/B], ένα ταξίδι ως τα βάθη της Κόλασης…!
Αν είστε έτοιμοι, περάστε μια βόλτα από το κουνελοblog κύριοι… [U][B]Κλικ[/B][/U].
Προσοχή. Είναι μόνο μια ανάρτηση.
:twisted::twisted::twisted:
Διάβασα κουβέντα περί Τόλκιν στο θρεντ των βιβλίων, έρχεται και το Χόμπιτ, ας θυμηθούμε/μάθουμε και ορισμένες από τις θρυλικές εικονογραφήσεις του [B]Alan Lee[/B] για την τριλογία του Άρχοντα - πάνω στις οποίες και βασίστηκαν οι ταινίες.
[B]παιχταράς[/B] ο Άλαν Λη… 
:)
[/SPOILER][B]Theodor Kittelsen[/B]. Νορβηγός, επηρεασμένος από την φύση, τους μύθους και τους θρύλους της χώρας του. Αρκετά γνωστός κυρίως στην black metal κοινότητα μιας και έργα του έχουν κοσμήσει τα εξώφυλλα δίσκων από αρκετές μπάντες του είδους. Τα περισσότερα από αυτά τα έργα προέρχονται από ένα βιβλίο ποίησης που είχε δημιουργήσει ο Kittelsen με το όνομα [B]“Svartedauen”[/B] (Black Death). Το πιο διάσημο είναι μάλλον αυτό που κοσμεί το εξώφυλλο του Filosοfem των Burzum, με τον τίτλο [B]“Op under Fjeldet toner en Lur” [/B] (Up in the Hills a Clarion Call Rings Out).
[SPOILER]
[/SPOILER]
Στο εξώφυλλο του Hvis lyset tar oss των Burzum ξαναβρίσκουμε έργο του Kittelsen με τον τίτλο [B]Fattigmannen[/B] (The Pauper).
[SPOILER]
[/SPOILER]
Οι Empyrium έχουν επίσης χρησιμοποιήσει το παρακάτω έργο του στο εξώφυλλο του Where at Night the Wood Grouse Plays.
[SPOILER]
[/SPOILER]
Άλλες [B]Svartedauen[/B] ομορφιές:
[SPOILER]
[B]Pesta Kommer[/B] (Plague is Coming)[/SPOILER]
[SPOILER]
[B]Musstad[/B][/SPOILER]
[SPOILER]
[B]Mor der kommer en kjerring[/B] (Mommy, there’s an old woman coming)[/SPOILER]
Στην Εθνική Πινακοθήκη προσεχώς έκθεση… Francisco Goya, Los Caprichos !!
Δεκέμβριος 2024 – Σεπτέμβριος 2025
Los Caprichos is a set of 80 prints in aquatint and etching created by the Spanish artist Francisco Goya in 1797–1798 and published as an album in 1799. The prints were an artistic experiment: a medium for Goya’s satirizing Spanish society at the end of the 18th century, particularly the nobility and the clergy. Goya in his plates humorously and mercilessly criticized society while aspiring to more just laws and a new educational system. Closely associated with the Enlightenment, the criticisms are far-ranging and acidic. The images expose the predominance of superstition, religious fanaticism, the Inquisition, religious orders, the ignorance and inabilities of the various members of the ruling class, pedagogical shortcomings, marital mistakes, and the decline of rationality.
Goya added brief explanations of each image to a manuscript, now in the Museo del Prado, which help explain his often cryptic intentions, as do the titles printed below each image. Aware of the risk he was taking, to protect himself, he gave many of his prints imprecise labels, especially the satires of the aristocracy and the clergy. He also diluted the messaging by illogically arranging the engravings. Goya explained in an announcement that he chose subjects “from the multitude of faults and vices common in every civil society, as well as from the vulgar prejudices and lies authorized by custom, ignorance or self-interest, those that he has thought most suitable matter for ridicule”.
Έχουν στο wiki page τα συγκεκριμένα χαρακτικά κλπ όπου μπορεί να τα δει κανείς πριν πάει αν θέλει να ξέρει τι να περιμένει π.χ.
ΥΓ. Ξέρω. Έκανα τρελή νεκρανάσταση θρεντ. 
3 Likes
Ούτε ήξερα ότι υπάρχει αυτό το νήμα. Θα σας διαλύσω ζαλίσω.
1 Like
Πήγα με τη γυναίκα μου στο “Dali Immersive Experience” αφού μια φίλη της μας είχε πει να μην το χάσουμε. Είχα πάντα εγώ μια δυσπιστία απέναντι σε αυτά τα experience φάση πράγματα όμως μας είπε πως δεν είναι σαν τα άλλα το συγκεκριμένο.
Αν κάποιος έχει τη δυνατότητα να το χάσει ας το χάσει δεν πειράζει. Το γράφω μπας και σώσω κανέναν.
2 Likes
Αχαχαχα εχω σκοπο να παω το μεθεπομενο ΣΚ. Ισως και τη Δευτερα. Γιατι τοσο σκληρος μαζι του;
Το περιεχόμενο γενικότερα μου φάνηκε λίγο. Αρχίζει συμπαθητικά αλλά μετά όταν βγήκα σκέφτηκα… ‘αυτό ήταν;;’ …και οι δύο βασικές εμπειρίες (το δωμάτιο και το VR) δεν με χάλασαν αλλά ούτε με τρέλαναν. Η κυρίως εμπειρία (το δωμάτιο) ωραία οκ αλλά μέχρι εκεί.
Μπορεί να είναι και θέμα προσδοκιών ή μπορεί να είναι π.χ. γιατί έχω πάει σε demo party ή γιατί έχει φίλος VR σπίτι του. Δηλαδή η σύζυγος που είναι του άλλου άκρου δηλαδή δεν είναι των υπολογιστών καθόλου σίγουρα εντυπωσιάστηκε αρκετά περισσότερο.
Δεν είναι εντελώς για τα σκουπίδια, δεν πέρασα άσχημα αλλά νιώθω πως υπάρχουν καλύτερα πράγματα να κάνει κάποιος με τον χρόνο και τα χρήματα του. Εγώ σκεφτόμουν π.χ. γιατί τώρα δεν βλέπω το Nosferatu ή το Emilia Perez ή το Μικρά πράγματα σαν κι αυτά (ή καννα θεατρικό κάπου) που είναι μισή τιμή και δίπλα στο σπίτι μου;;
1 Like
Κατανοητό. Είναι αλήθεια ότι είδα την τιμή του ειτισηρίου και είπα “χμ, οκ”, διότι είναι ακριβό και τα time slots είναι σχετικά μικρά (45’). Δεν έχω όμως κάποια ιδιαιίτερη σχέση με το VR, η σύζυγος δε δεν έχει καθόλου, οπότε μάλλον θα το πάρουμε όπως η δική σου σύζυγος. Αλλά θα το σκεφτώ λίγο παραπάνω πλέον, θενκς για το ινφο.
Διαβασα την κριτικη στο “με λιγα λογια” και αμεσως χτυπησε συγκεκριμενο νευρο αυτη η ατακα. Δεν ξερω αν εχετε παει στη MOCO της Βαρκελωνης ποτε, αλλα αν σας βγαλει ο δρομος -καθως ειναι και δημοφιλης προορισμος- προτεινω να κοψετε το εισιτηριακι και να απολαυσετε μια υπεροχη εικαστικη εμπειρια. Το MOCO για εμενα “ειναι και δεν ειναι” συγχρονης τεχνης. Δλδ ειναι, αλλα μαλλον ταιριαζει η μεταμοντερνα αποδοση του ορου.
Τεσπα, δεν θα το παιξω κριτικος, ασΚετος ειμαι στην ουσια, αλλα μιας και το MOCO βρίσκεται δίπλα στο Μουσείο Πικάσο είναι κρίμα να μην το επισκεφθείτε. Ανάμεσα σε όλα τα εκθέματα που πραγματικά με εντυπωσίασαν, ήθελα να γονατίσω και να υποκλιθώ σε ένα. O David LaChapelle αναρωτήθηκε πώς θα ήταν αν ο Χριστός σήμερα εμφανιζόταν στη γη και οραματίστηκε μία σειρά φωτογραφιών (ναι) στις οποίες ο Ιησούς βρίσκει τους στερεοτυπικά περιθωριακούς τύπους του σήμερα για να κάνει το νέο γκρουπ των 12 αποστόλων (+ τη Μαγδαληνη).
Πρέπει να έμεινα 10 λεπτά μπροστά στο έργο, το οποίο θα βάλω παρακάτω σε φουλ ανάλυση όπως τράβηξα τη φωτογραφία τον Φεβρουάριο του 2023. Νομίζω ότι στο μουσείο παραμένει ακόμη το έκθεμα και ταιριάζει τέλεια με το κείμενο του Αποστολη (ταιριαζει και το ονομα του, τωρα που το βλεπω).
7 Likes
Σορι για το ακυρο ταγκ @Neo αλλα θυμηθηκα οτι χθες πηγα στο Πεδιον του Αρεως για να δω τα plasmata 3. Και εφαγα τη φλασια, διοτι παρατηρησα κατι ενδιαφερον. Πριν δυο χρονια, οταν πηγα για την πρωτη εκδοχη της εκθεσης, ειχα εντυπωσιαστει. Φετος ομως ισως ημουν πιο υποψιασμενος, αλλα γενικως ειδα ξανα την ταση να δημιουργουνται εργα με θεμα το ΑΙ. Εν ετει 2025 ομως, τα εργα αυτα γινονται πολυ γρηγορα irrelevant και outdated. Ειναι σαν το Black Mirror, γραφει κατι ο Μπρουκερ και μεχρι να γυριστει, εχει συμβει.
Θα ξαναπαω, διοτι δεν μπορεσα να τα δω ολα και θελω να τα δω το βραδυ, καθως θα αποκτησουν εντελως αλλη διασταση και προοπτικη. Γενικως, αν σας αρεσει λιγο η συγχρονη τεχνη και η διαφορετικη αντιληψη, ειναι πολυ ωραια εκθεση. Φετος ειναι πολυ πιο οργανωμενη επισης, αξιζει τον κοπο. Απο οσα ειδα, το Tectonic Riders της Έφης Γούση, το Shadow Procession του William Kentridge και το Anatomy of Non-Fact. Chapter 1: AI Hyperrealism της Martyna Marciniak ξεχωρισαν.
Παλι απο οσα ειδα, το πιο αμφιλεγομενο ηταν το Datsun, που μου αρεσε σαν ιδεα, οχι ιδιαιτερα σαν υλοποιηση. Ομως ακουσα τα “ελεος” γυρω μου και γελασα, κυριως επειδη βρισκεται στην πλαϊνη εισοδο του παρκου και δεν μπορεις να μην πεσεις πανω του. Λλογικα δεν πανε ολοι στο Πεδιο για να δουν συγχρονη τεχνη, οποτε αιφνιδιαζει 
Και μια φωτο απο το εργο της Marciniak, που έχει να κάνει με τη fake φωτο του Φραγκισκου φορωντας το Balenciaga.
3 Likes