Κι εμενα! Με τρελαινουν τα χρωματα της, κατι παθαινω! Γενικα στα χρωματα του ιμπρεσσιονισμου. Αλλα νταξει η εναστρη νυχτα απο τα καλυτερα εργα ever!
Ναι δικιο εχεις, το γραψα “στα ελληνικα”.
Πρεπει να σαι απ τους λιγους που το λενε σωστα…χαλαρα!
:dunno: Δεν ξέρω ποιον πίνακα ενοείς,δεν είμαι ειδικός δυστηχώς:( Αν μπορείς να το ποστάρεις εσύ θα 'ταν καλό:)
Ένας απο τους ζωγράφους που πρόσφατα είδα έργα του στο Μέγαρο Μουσικής όπου γίνετε ανάλογη έκθεση,ο Schiele.Αξίζει να τσεκάρετε τους πινακές του,έχει πολύ κομίστικο στυλ και έχει πράγματι επηρεάσει πολλούς κομίστες,πολύ σωστή χρήση του χρώματος και οι πίνακες του έχουν κάτι το ιδιαίτερα αισθησιακό,όχι κατ’ ανάγκη με τη καλή ένοια.
Schiele
Ποσταρω μεγαλυτερη φωτο γιατι αξιζει.
Πολυ ωραιο τοπικ…
Jackson Pollock
Πολύ δυσκολοκατανόητη ζωγραφική αλλά βγάζει τρομερή ατμόσφαιρα.Τα έργα αυτού του ζωγράφου αδικούνται απο το διαδύκτυο,θα πρέπει να τα δώ απο κοντά για να έχω άποψη.
Aυτουνού δεν του άρεσαν οι ζωγραφιές του και της μουτζούρωσε? :-k
Εξυπνάδες:p…ο συγκεκριμένος τύπος θεωρίται ο Να Βίνσι του 20ού αιώνα και οι ζωγραφιές του πολύ ιδιαίτερες,που είναι βασικά.Κοίτα,ούτε εγώ προσωπικά μπορώ να καταλάβω τη τέχνη του,αλλά δεν μπορείς να πείς ότι δεν είναι εντυπωσιακή:wink: άσε που,αυτά τα έργα τέτοιου είδους καλλιτέχνες τα κάνουνε κατ’ επιλογή τους,αφού έχουνε κατακτήσει πρώτα άψογα το ελεύθερο και ακαδημαικό σχέδιο.
Τεσπά,μια άλλα πολύ ενδιαφ΄ρουσα σύνγχρονή ζωγράφος,η ινδή Frieda Kalo
Από τον Luis Royo αυτή είναι η αγαπημένη μου…οκ,μπορεί να μοιάζουν λίγο μεταξύ τους αλλά είναι τέλειες όλες!!
Επίσης από μικρή μου άρεσε πολύ ο Renoir (και καθόλου ο Νταλί 
)
Και τέλος ο Modigliani…
(η τελευταία είναι από την ταινία…)
Αν αυτές θεωρούνται τέχνη, τι να πω τότε…
Frida Kalho ειναι Μεξικανα και οχι Ινδη…
αν ο παραπανω θεωρειται ο Ντα Βιντσι του 20ου αιωνα τοτε πραγματικα για μενα η ζωγραφικη πεθανε με το περας του ιμπρεσσιονισμου…μηδενιστικες και αφηρημενες μορφες τεχνης δεν ειναι του γουστου μου…θα τριζουν τα κοκκαλα του Λεοναρντο ,με τις αποψεις αυτες των κριτικων τεχνης του περασμενου αιωνα …τοσο πρωτοποριακη για την εποχη της θεωρηθηκε αυτη η σειρα δημιουργιων του παραπανω ζωγραφου?..μαλλον τα λεω αυτα γιατι εχω αλλο αισθητηριο στην ζωγραφικη…μαλλον ειμαι της παλιας σχολης του νατουραλισμου και μανιερισμου…(και ο γαλλικος ρομαντισμος ειχε φοβερα εργα επισης…!!)
Χμ,οκ ειναι δυσνοητα σιγουρα και η Τεχνη στο περασμα του χρονου εγινε εγινε ολο και πιο “του σαλονιου”,για διαβασμενους.γι’αυτο και πολλοι εχασαν το ενδιαφερον τους οταν αρχισε να χανεται η σαφηνεια στην εικονα και η πιστη στο γραμμικο σχεδιο.
Βεβαια η πρωτοπορια και ο πειραματισμος των καλλιτεχνων δεν ειναι κατι που υποκειται σε νορμες και σε συμβασεις της εποχης.Εξελισσεται και αποτελει εναν σχεδον ζωντανο οργανισμο που αφουγκραζεται το παρον του και πολλες φορες κανει προβλεψεις για τα μελλουμενα.
Η αφαιρεση και η κυριαρχια του χρωματος πανω στη γραμμη μπορει να παραλληλιστει κατα καποιο τροπο με τη δημιουργια της ατονικης πχ μουσικης,της τεχνης του θορυβου και αλλων “ακραιων” για καποιους ηχητικων πειραματισμων.Αν ολα υποκεινταν σε νομους και κανανες μαλλον θα επρεπε η μουσικη να σταματησει στους μεγαλους κλασικους συνθετες και η ζωγραφικη καπου στα μεσα του 16ου αιωνα.Φανταστειτε Μουσεια γεματα μονο με Ευαγγελισμους και Προσκυνησεις μαγων και Αποκαθηλωσεις και αλλα αγαπητα Αναγεννησιακα θεματα αριστα εκτελεσμενα,επιτελωντας ωστοσο ενα συγκεκριμμενο σκοπο.Εγω προσωπικα θα το εβρισκα τρομερα βαρετο.Το ιδιο βαρετο με το να ακουω ενα μονο ειδος μουσικης.
Οκ βρισκω λιγο αστοχο το να κανουμε παραλληλισμους συγχρονων καλλιτεχνων με αλλους που εζησαν πριν 400 χρονια,γιατι αφενος τους αδικουμε και αφετερου τα συμφραζομενα της δημιουργιας δεν εχουν καμια σχεση μεταξυ τους.Για να το κανω και πιο ξεκαθαρο δεν εχει νοημα να λεμε τους Porcupine Tree νεους Pink Floyd και αλλα τετοια βαρυγδουπα.Κριμα ειναι,γιατι βλεπουμε το δεντρο και χανουμε το δασος,μια και για παραδειγμα το δεος που προκαλουν οι “ρυθμικοι” χρωματισμοι ενος Καντινσκι ή ενος Κοκότσκα ειναι αντιστοιχο αυτου οταν παρατηρουμε εναν maestro του Κουατροτσεντο.
Ο Πολλοκ για να επανελθω χρησιμοποιησε πολλα"νεα" υλικα και οπως ολοι οι ζωγραφοι της εποχης προσπαθουσε να δημιουργησει εργα χρησιμοποιωντας το ασυνειδητο περισσοτερο παρα τη λογικη-συνειδηση(μια και η πλειοψηφια των καλλιτεχνων ηταν επηρεασμενοι απ τις διδαχες του Φροιντ και του Γιουνγκ).Επηρεασμενος απ τους εκστατικους χορους των ιθαγενων Ινδιανων και τα ακαταληπτα σχεδια που φτιαχνουν στην αμμο προσπαθησε να μεταφερει αυτο το τελετουργικο στο μουσαμα.Γι αυτο και φανταζουν το ιδιο ακαταληπτα με τις πιο μυχιες σκεψεις καποιου ανθρωπου σε κατασταση νιρβανας.
Το τι ειναι και το τι δεν ειναι Τεχνη λοιπον ειναι λιγακι σχετικο,μια και τα διαχωριστικα ειναι απο ανυπαρκτα εως πολυ δυσδιακριτα.Επισης το βρισκω πολυ εγωιστικο το να κρινουμε και να αφοριζουμε την εκφραση καποιου αλλου ανθρωπου ουσιαστικα και για να το παω και μουσικα(σχετικα με ενα αλλο υπαρχον τοπικ) δεν νομιζω οτι κανενας απο μας εχει το δικαιωμα να πει σε καποιον καλλιτεχνη οτι ξοφλησε και οτι ειναι η ωρα να συνταξιοδοτηθει.Αληθεια πως θα ενιωθε καποιος απο μας αν ερχοταν ενας και μας ελεγε να σταματησουμε να ονειρευομαστε-ερωτευομαστε-προβληματιζομαστε-κρινουμε?
Αυτα τα ολιγα.
Eγώ πάντως, για να μην παρεξηγούμαι, τους θεωρώ τέχνη αυτούς τους πίνακες. Και για να τον λένε έτσι οι ειδικοί κάτι παραπάνω θα ξέρουν (ε δε νομίζω να τα παίρνουν από τη δισκογραφική του λολ)
Χουμοράκι έκανα.
να προσθέσω στο ωραίο κειμενάκι του Χόκαμ, ότι η εικαστική τέχνη, άλλαξε αναγκαστικά κατεύθυνση με την ανακάλυψη της φωτογραφίας και θα πρέπει να μη το ξεχνάμε αυτό.
Παλιότερα, όλοι οι καλλιτέχνες είχαν σκοπό να αναπαραστήσουν όσο το δυνατόν πιο πιστά τη φύση (μέχρι και οι ιμπρεσιονιστές για παράδειγμα, ζωγραφίζουν αυτό που βλέπει το μάτι, δηλαδή ένα σημείο του πίνακα καθαρά και όλα τα άλλα θολά, όπως ακριβώς και το ανθρώπινο μάτι κεντράρει σε ένα σημείο και όχι σε όλο το εύρος της ματιάς). Με το που ανακαλύφθηκε όμως η φωτογραφία, όσο καλός και αν ήταν ο καλλιτέχνης, η φωτογραφία επιτύγχανε πιστότερη αναπαράσταση της φύσης. Κάπου εκεί αναγκάστηκαν να βρουν νέους διαδρόμους (και η αγορά η ίδια το ζήτησε αυτό από τους ζωγράφους)
Θα πρέπει να έχουμε πάντα στο νου μας, ότι πολλά από τα μοντέρνα ρεύματα τέχνης στηρίζονται στη λογική, του να φτιαχτεί ένας πολύχρωμος καμβάς, που θα είναι όμορφος αισθητικά, δίχως αναγκαστικά να έχει κάποιο λογικό υπόβαθρο από κάτω. Οι πίνακες του Πόλοκ που πόσταρε ο πυραμίδας, χάνουν όλο τους το feeling εδώ και ίσως για αυτό δε σας κάθονται καλά. Άλλο να τους βλέπεις σε 10Χ10 εκατοστά στο PC και άλλο στη φυσική τους κλίμακα, όπου μένεις αποσβωλομένος μπροστά σε αυτό το χρωματικό πανηγύρι-όργιο που σε επηρεάζει ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που σε επηρεάζει ένα μουσικό κομμάτι δίχως στίχους…
(μία σχετική μεγαλύτερη εικόνα του έργου… http://www.ibiblio.org/wm/paint/auth/pollock/pollock.number-8.jpg)
Καρβου με βρισκεις συμφωνο σ αυτο που λες για τη φωτογραφια.
Να και τα εργα ενος Βουλγαρου καλλιτεχνη,ονοματι Christo, που αρεσκετο στο να…τυλιγει πραγματα!Ο απιστευτος αυτος τυπος χρησιμοποιησε 700.000τ.μ υφασμα για να περικυκλωσει 11 νησακια στον κολπο του Miami για λιγες μερες.Ρεαλισμος-χαπενινγκ-ολιγον απο “γλυπτικη” και ιδου…
Exει πολλα παρομοια και επισης κολοσικης κλιμακας εργα.Θα ποσταρω καποια στιγμη κι αλλα.
Hokam και karvou με καλύψατε πλήρως. Συμφωνώ μέχρι κεραίας! :yes: :yes: :yes:
Gustav Klimt - The Kiss
Ένας καλλιτέχνης που ειδικά για την εποχή του ήταν πολύ πρωτοποριακός (και ακόμα είναι). Μερικά έργα του ιταλού Giuseppe Arcimboldo, που έζησε κατά τη διάρκεια του 16ου αιώνα, τα ταραγμένα χρόνια μετά την Αναγγένηση δηλαδή, όταν οι καλλιτέχνες αναζητούν νέους, πιο υποκειμενικούς τρόπους έκφρασης. Το χαρακτηριστικό του Arcimboldo είναι φυσικά οι αποτελούμενες απο φρούτα, λουλούδια, βιβλία, κλπ φυσιογνωμίες του.
Αυτό το έργο λέγεται “ο βιβλιοθηκάριος”
