Απο την Κόλαση του Μπος στην κόλαση του Δάντη… Nice Bleedin. O Doré είναι θεός. 8)
αυτό το ελαφάκι μόνο που βγάζει είναι λίγο άκυρο.
ελαφάκι? πού? :-k
έχει σπάσει μήπως κανα λινκ? εγώ κανονικά τα βλέπω…:-s
Αχαχαχα, τότε δε πρέπει να το χάσεις αυτό. Σε 3-4 εικόνες, αντί για τον Dore, μου δείχνει αυτό:
[SPOILER]προετοιμάσου![SPOILER][SPOILER]
:lol::lol::lol:[/SPOILER][/SPOILER][/SPOILER]
Και στην αρχή είχα μπερδευτεί να φανταστείς και έλεγα “το σχεδίασε αυτό ο Dore?” :lol:
ELEOC!!!
:lol::lol::lol::lol::lol:
Επειδή δεν μπορώ να δω ποιές είναι, πάω για νάνι, και θα κάνω έντιτ αύριο από τη δουλειά.
(άκου ελάφι…:lol::lol:)
και λίγο απ’τον Θ-Ε-Ο Dave McKean για καληνύχτα.
Ο σουρεαλισμός είναι το αγαπημένο μου ρέυμα μάλλον.Ο κρυφός τρόπος που λειτουργεί το υποσυνείδητο…Θεμελιώδη ένστικτα και ενορμήσεις πολλές φορές κινούν τα νήματα στις μαριονέτες του θεάτρου της συνειδητής μας ζωής.
Leonor Fini
Paul Delvaux
Quote:
Originally Posted by red pyramid
Πω πωωωωωωωω,κλειστομυαλιά.Ρε,οι Guerilla Girls έχουν πολύ ζουμί αν τις ψάξετε.Επειδή δεν σας εντυπωσιάζουνε με την πρώτη δεν σημαίνει ότι δεν έχουν πράγματα να πούνε.
Quote:
Originally Posted by Princess_of_the_dawn
Ακριβώς αυτό. Έχουν να πούνε όχι να δείξουν.
red pyramid έχεις ένα τεράστιο RESPECT από 'μένα !!! Ξέρεις να εκτιμάς την underground αισθητική
Η τέχνη κατά την γνώμη μου πρέπει να περνάει μηνύματα ακόμη και μέσα από την ασχήμια της, κυριώς στην εποχή μας το έχουμε ανάγκη περισσότερο από ποτέ. Η τέχνη δεν είναι απαραίτητο να εκφράζει πάντα την ομορφιά. Η τέχνη πάντα ταυτίζεται με την εποχή της και τώρα ζούμε σε εποχές ασχήμιας…By the way υπέροχα τα έργα που ποστάρατε όλοι
Εμένα ένας από τους αγαπημένους μου είναι ο Toulouse Lautrec
και ο Ντανταϊστής Marcel Duchamp
και μια εικόνα που μου άρεσε πολύ,(μέχρι που σκέφτηκα να την βάλω στο avatar) αλλά δεν ξέρω από ποιόν καλλιτέχνη είναι.
Υ.Γ Καταπληκτικό θρεντ…αλλά δυστυχώς σήμερα το ανακάλυψα !
Τσκ, τσκ, ασυγχώρητη. [-X Όπως καταλαβαίνεις το ανακάλυψες πολύ αργά για να σου επιτρέψουμε να συμμετέχεις σ’ αυτό.
Όντως, ο Ντυσάμπ ήταν το κάτι άλλο, είχα δει και έργα του στο Παρίσι. Ίσως ανύπαρκτη “αισθητική” με βάση τα κλασικά δεδομένα, αλλά δεν ήταν αυτή η δύναμη του, όσο το ότι τόλμησε και έκανε κάτι που δεν είχε κάνει κανείς ως τότε, παρουσιάζοντας έτοιμα αντικείμενα ως έργα τέχνης, αμφισβητώντας το ως τότε καλλιτεχνικό οικοδόμημα ως “αστικό προιόν” και θέτοντας έναν ολικά νέο τρόπο αντίληψης αυτού που εννοούμε “τέχνη”.
Η δεύτερη εικόνα με τη γάτα είναι γαμάτη, δε ξέρω ποιός το έκανε, αλλά απο ένα σερτς στο google (γράψε mona lisa cat στις εικόνες) βρήκα ουκ ολίγες εικόνες με τη Μόνα Λίζα και με γάτες!
Nah, don’t think so απλά τέτοιου είδους πειράματα μου κάναν μεγάλη εντύπωση ένα χρόνο πριν. Και τώρα μου κάνουν αλλά θα έλεγα ότι πια προτιμώ την εικόνα χωρίς το κείμενο (χωρίς να σημαίνει ότι δεν εκτιμώ και το δεύτερο).
Μια παρατήρηση: διαφωνώ κάθετα ότι ζούμε στην εποχή της ασχήμιας και ότι η τέχνη που πολλοί θεωρούν περιθωριακή δείχνει το άσχημο. Βρίσκω πολύ πιο όμορφα τα έργα του Bacon πχ απο ότι τα περισσότερα έργα πιο ‘‘κλασσικών’’ ζωγράφων που όλοι γνωρίζουμε. Απλά είναι άλλου είδους ομορφιά-αισθητική.
Το @@ στη φιλοσοφία πάλι
Και για να υπάρχει και κάποια εικόνα
Victoria Frances
Το 3 το έχω σε αφίσσα πάνω απ’ το κρεβάτι μου :oops:
Ααα… επικά πράγματα… Από τις αγαπημένες μου illustrators…
παρατήρησα ότι μόνο μια σύντομη αναφορά έγινε σε έναν σπουδαίο ζωγράφο…
Γκούσταφ Κλιμτ
Μόνο εμένα δεν μ’ αρέσει καθόλου και μου φαίνεται εξαιρετικά απλοϊκό?
Αν ήταν απλοϊκό θα μπορούσα κι εγώ να το φτιάξω… Πίστεψέ με, έχω δοκιμάσει και τέτοιο πράγμα δεν καταφέρνω…
Απλοικό…?
@ Les_masques, όντως, πολύ ωραίος ο Κλιμτ και απο τους πιο ξεχωριστούς και χαρακτηριστικούς ζωγράφους της εποχής του…
Trivia
Ξερετε τι σημαινουν τα αρχικα L.H.O.O.Q. ?
O κωλος της εχει αναψει,ειναι καυλωμενη.
@ ellanor τι αβαταρ ειναι αυτο ρε;αλλαξε το αμεσως.
Για να προσέχουμε λίγο τι λέμε! :lightsabre::lightsabre:
On topic:
Πείτε ό,τι θέλετε, εγώ γουστάρω Jackson Pollock με τα χίλια!!!
Θεούλης, έχω δει και απο κοντά έργα του, έχει ποσταριστεί εξάλλου πίσω σε αυτό το θρεντ ξανά!
Brueghel-Ο θρίαμβος του θανάτου