επισης ενδιαφερον…
http://mayakovskij.posterous.com/trent-reznor-how-to-make-it-as-a-new-or-unkno
ρε συ υπαρχει μια βασικη διαφορα. μιλαμε για διαφορετικα “προϊοντα”. το φαγωσιμα και οι καποτες καθε φορα που τα αγοραζεις ειναι ιδια. δεν σ’ αρεσε? παιρνεις αλλη μαρκα η ψωνιζεις απο αλλον χασαπη. επισης καταναλωνονται μια φορα και τερμα. το σι ντι που θα παρεις το αγοραζεις για παντα και για συνεχη χρηση. δεν υπαρχει αλλο προϊον με τις ιδιες ιδιοτητες που να αγοραζεται στα τυφλα. δεν παιρνεις αμαξι η λαπτοποπ χωρις να γνωριζεις ολα τα χαρακτηριστικα του. θα μου πεις ναι, ολα αυτα που λεμε ειναι ακυρα γιατι η μουσικη δεν ειναι προϊον και δεν μπορει να παραλληλιστει με πατατες και ντοματες. ομως δεν γινεται να λειτουργει σαν προϊον για τον δημιουργο και για τον καταναλωτη να συνεχιζει να λειτουργει σαν αερας. επισης το ραδιο δεν μπορει να καλυψει πανω απο το 10% της μουσικης εκει εξω.
οσο για τις πωλησεις μου φαινεται περιεργο. δεν λεω πως δεν ειναι αληθεια. αλλα ειδικα για την τζαζ ειναι περιεργο. γιατι μιλαμε για μια μουσικη με μεγαλο ηλικιακο μεσο ορο οπαδων. δηλαδη ποσους νεους φιλους να απεκτησε μεσα στη προηγουμενη δεκαετια ωστε να κριθουν απ αυτους οι πωλησεις? αρα μιλαμε και για αυτους που αγοραζαν και στηριζαν πριν το ιντερνετ. αρα δεν μπορω να το ριξω απλα στο τσαμπα. πρεπει να παιζουν κι αλλοι παραγοντες. μιλαμε για τους ιδιους τους οπαδους ε. δεν ειναι κλεφτες εγκληματιες τσαμπατζηδες που θελουν να πεινασει ο καθε μουσικος και τριβουν χαιρεκακα τα χερια τους πισω απ την οθονη.
και εδω μπαινουν κι αλλα θεματα. οπως για παραδειγμα το οτι τα περισσοτερα cd της ECM κοστιζουν ακομα κοντα στο 20αρικο. η το οτι δουλειες νεκρων δημιουργων μπορει να κοστιζουν ακομα πανω απο ταλιρο (αν και σ’αυτο το θεμα στη τζαζ ειναι καπως καλα τα πραγματα).
προφανως και υπαρχει διαφορα και δεν χρειαζεται να την αναφερουμε καν. απλα οταν ο ιδιος ο δημιουργος θελει το εργο του να λειτουργει σαν προιον και να προστατευεται και καλα κανει, πρεπει να με βλεπει και μενα σαν καταναλωτη. απλα πραγματα.
+2112
θα θελα για ενα χρονο να ερθει καποιος μαζι μου ο οποιος δεν παιζει μουσικη (απλα ακουει) και να δει ποσα λεφτα(δεν βαζω χρονο και κοπο γιατι αυτο που κανουμε το γουσταρουμε) χρειαζονται για να κανει καποιος εναν δισκο. εαν βαριεται ας μου δωσει μονο τα λεφτα. 
Και οσο αφορα την παιδια που εχουμε θα το ανακαλυψω τον επομενο χρονο…
Ούτε αυτό δε θα σώσει τους εμπόρους της μουσικής, γιατί ευτυχώς υπάρχει ένα “μαγικό” μαραφέτι που ακούει στο όνομα “wondershare streaming audio recorder”, το οποίο κάνει ό,τι ακιβώς υπονοεί το όνομά του: δεν κατεβάζει μουσική αλλά την [U]ηχογραφεί![/U]
Κοινώς, πάλι χάσατε! :razz:
Εδώ, σ’ αυτό το ποστ, είναι όλα τα λεφτά.
Βλέπω όμως μια αντίφαση σ’ αυτά που λες ρε συ. Δηλαδή αν δεν μπορεί να εξασφαλιστεί η ελεύθερη διακίνηση όλων ανεξαιρέτως των αγαθών, να “απαγορευτεί” όπου μπορεί να γίνει, γιατί, μόνο και μόνο για να μην είναι οι “μαλάκες της υπόθεσης” οι δημιουργοί του συγκεκριμένου αγαθού;
Μα τότε πώς είσαι υπέρ της ελεύθερης διακίνησης;
Εγώ καταλαβαίνω ότι το λες επειδή είσαι ο ίδιος μουσικός και αναπόφευκτα το βλέπεις λίγο αλλιώς το θέμα.
Θυμήσου όμως ότι πριν λίγο καιρό είχες δώσει σ’ αυτό το φόρουμ λινκ για να κατεβάσουμε το Hokam’s Razor. ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΔΙΣΚΟ. Με άλλα λόγια από αυτή τη δουλειά δεν έβαλες στην τσέπη σου ούτε φράγκο από πολύ κόσμο που την άκουσε. Θυμήσου όμως και το άλλο: ότι όσοι το κατεβάσαμε και το ακούσαμε ξαναήρθαμε στο φόρουμ και σου είπαμε “μπράβο ρε Χόκαμ, γαμώ τις μουσικάρες” και μάλιστα κάποιοι σου είπαμε “ρε σεις, προσπαθήστε να βάλετε μπρος τη μπάντα ξανά”. Μπορείς να μαντέψεις γιατί το είπαμε αυτό; Γιατί αν ξαναμαζευόσασταν, θα ερχόμασταν στη συναυλία σας, θα πληρώναμε εισιτήριο με μεγάλη μας χαρά για να σας δούμε (κι όχι βέβαια επειδή “είσαι δικό μας παιδί”, έτσι; Αυτά είναι μαλακίες), ΚΑΙ ΘΑ ΑΓΟΡΑΖΑΜΕ ΚΑΙ ΤΟ CD. ΑΥΤΟ είναι στήριξη.
ΔΕΝ λέω λόγια του αέρα: εμένα που με βλέπετε (εχμμμ… που με διαβάζετε τέλος πάντων =Ρ), έχω κόψει εδώ και κάποια χρόνια στο μεγαλύτερο μέρος τις αγορές δίσκων, ναι, δεν έχω κανένα πρόβλημα να το παραδεχτώ. Θέλετε να σας πω όμως κάποια cd που όντως έχω αγοράσει τα τελευταία χρόνια; Λοιπόν, έχουμε και λέμε.
Πήγα σ’ εκείνο το live των Speedblow/The Brightly Shining Sea και μετά το show πήγα κι αγόρασα τα cd και των δύο. Πήγα πριν από χρόνια σ’ ένα live των Candlemass που ανοίγανε οι Poem, και μετά αγόρασα το demo τους - λίγα χρόνια μετά όταν έβγαλαν το full-length το αγόρασα με τη μία και πήγα και στο release party. Πήγα στο Satan Upon New Long και μετά από τις ισοπεδωτικές εμφανίσεις των Kvazar και Agnes Vein αγόρασα τα cd τους, τα οποία, σημειωτέον, είχα ήδη κατεβάσει προ πολλού. Στο ίδιο live, μετά την εμφάνιση των Delete the Mass, έπιασα τον τραγουδιστή και τον ρώτησα αν έχουν βγάλει κάτι να το αγοράσουμε. “Όχι ακόμα, δεν έχουμε βγάλει κάτι, το παλεύουμε”, μου λέει, “αλλά σ’ ευχαριστώ”. Να πω και για τους Universe217, το αγαπημένο μου ελληνικό συγκρότημα; Εκτός του ότι έχω σε cd ό,τι έχουν βγάλει, πριν από λίγους μήνες στο release party τους αγόρασα επίσης στο καπάκι τον τελευταίο τους δίσκο, παρ’ όλο που θα μπορούσα να περιμένω λίγες μέρες να διαρρεύσει στο internet (όπως και διέρρευσε) και, μια που και το release party είχε ελεύθερη είσοδο, να λέω “γαμώ, και τους είδα, και θα έχω σε λίγο και το δίσκο, και χωρίς να σκάσω μία”.
Θα μπορούσα να αναφέρω κι άλλα τέτοια παραδείγματα, αλλά η ουσία είναι ότι κοινός παρανομαστής όλων των παραπάνω συγκροτημάτων είναι ότι απέδειξαν ότι ΑΞΙΖΑΝ ΝΑ ΤΑ ΣΤΗΡΙΞΕΙΣ. Και γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο έσκασα λεφτά για να αποκτήσω τη μουσική τους σε cd, επειδή ΗΘΕΛΑ κι όχι επειδή με υποχρέωνε κάποιος, π.χ. η δισκογραφική τους η οποία, λέω γω τώρα, μετά την κυκλοφορία του Χ δίσκου πήρε σβάρνα το internet και έβαζε χέρι στους bloggers να κατεβάσουν τα links (ring a bell?). Παρεπιπτόντως, το γεγονός ότι συνειδητά έδωσα λεφτά για αυτούς τους δίσκους δεν αλλάζει στο παραμικρό την εξ’ ίσου συνειδητή στάση μου απέναντι στη μουσική, η οποία πιστεύω ακράδαντα ότι πρέπει να διακινείται ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΩΡΕΑΝ.
Ο χρήστης JimmyPage, που έχει λυσσάξει σ’ αυτό το θρεντ να κάνει όσους κατεβάζουν “παράνομα” να αισθανθούν “τύψεις” γι’ αυτό που κάνουν, είπε σ’ ένα ποστ του κάτι πολύ σημαντικό: “ο επαγγελματίας μουσικός έχει τελειώσει”. Έβαλε βέβαια κι ένα “δυστυχώς” από μπροστά για να μην ξεχάσουμε τη θέση του πάνω στο θέμα, αλλά δεν άλλαξε το γεγονός ότι πέρα από συναισθηματισμούς, έχει διαμορφωθεί μια πολύ συγκεκριμένη πραγματικότητα, την οποία ο κάθε μουσικός καλό θα κάνει να λάβει υπ’ όψη του: η εποχή των επαγγελματιών μουσικών όντως ανήκει στο παρελθόν, όταν εκ των πραγμάτων για να ακούσεις μουσική έπρεπε να πληρώσεις. Το γεγονός ότι πλέον αυτό δε χρειάζεται, είναι πρόοδος, είναι υγεία, και όχι “πρόβλημα”. Όπως ειπώθηκε και από άλλους φορουμίτες, η (τωρινή) μουσική βιομηχανία έσκαψε το λάκκο της μόνη της. Το έκανε αυτό με τη φραγκοφονιάδικη λογική της, με τη χυδαία της αντίληψη να κοστολογεί την καύλα του οπαδού, να τη μετράει ανάλογα με το πόσα έχει να πληρώσει ο οπαδός για να “αποδείξει” πόσο οπαδός είναι, μόνο για να κάνει τις δισκογραφικές πιο πλούσιες. Και όλο αυτό όχι από “μαλακία” της, όχι επειδή η λογική της ήταν “λάθος”, αλλά επειδή αυτός ακριβώς ήταν και είναι ο χαρακτήρας της. Το internet τα σάρωσε όλα αυτά και έδωσε ένα πολύ καλό μάθημα στους φραγκοφονιάδες, τους οποίους έπληξε κυρίως και πολύ λιγότερο τους καλλιτέχνες: η μεγαλύτερη “ζημιά” που έκανε στους τελευταίους, και πολύ καλά τους έκανε, ήταν να διαλύσει τις αυταπάτες ότι μπορούν να γίνουν πλούσιοι γράφοντας και παίζοντας μουσική. SO FUCKIN’ WHAT. Ζούμε στην εποχή στην οποία οι περισσότεροι καλλιτέχνες είναι εργάτες, γράφουν και παίζουν μουσική στον ελεύθερο χρόνο τους (δεν είναι δηλαδή η μουσική το εισόδημά τους) και η νοοτροπία τους είναι πολύ πιο υγιής σε σχέση με τις παλιότερες γενιές των μουσικών, καθώς δεν έχουν την απαίτηση να πιάσουν την καλή κάνοντας αυτό που οι παλιότεροι κατά τ’ άλλα ορκίζονταν ότι είναι γι’ αυτούς ηδονή και όχι, λέει, επάγγελμα. Ε λοιπόν, ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα. Αν η μουσική είναι για σένα, φίλε καλλιτέχνη, ηδονή και όχι πόρος, τότε αποδέξου το να είναι και για τον οπαδό ηδονή, και όχι βάρος, και μη ζητάς να θυσιάζει το ψωμί του γι’ αυτήν. Βάλε έμπρακτα την κοινωνία και την [B][U]αγωγή της ψυχής της[/U][/B] πάνω από το δικό σου μικροσυμφέρον. Μην ξεχνάς ποτέ ότι ο θάνατος της μουσικής περνάει μέσα από τη διαιώνιση των εμπορευματικών λογικών και όχι μέσα από την “πειρατεία”.
Και μιλώντας για θανάτους… αν πρέπει να υπάρξει ένας, ανάμεσα σ’ αυτόν των “επαγγελματιών μουσικών” και της δυνατότητας να συνεχίσει η μουσική να είναι ζωντανή, δηλαδή να κυκλοφορεί εκεί έξω, να την ακούνε εκατομμύρια άνθρωποι και να επιτελεί το έργο της (και όχι να επιτελεί εργολαβία)… ε τότε, ας είναι ο πρώτος.
ΧΙΛΙΕΣ ΦΟΡΕΣ.
αυτο που δεν καταλαβει ειναι οτι δεν μιλαω για να βγαζεις εκατομμυρια.Απλα να ζεις αξιοπρεπως απο την μουσικη σου που σπαταλας μια ζωη για να φτασεις ενα επιπεδο.Ο Allan Holdsworth την τελευτεα δεκαετια αναγκαζεται να κανει αλλες δουλιες σε φασεις για να τα βγαζει περα και χιλλιοευχαριστει τους μουσικους που παιζουν μαζι του με πενιχρους μισθους επειδη δν μπορει να τους πληρωσει.Anyway για το σχολιο απο πανω θα θελα να δω πως θα τα εβγαζες περα αν επρεπε να μελετας πανω στο οργανο 5+ ωρες τη μερα και μετα αλλο τοσο να εγραφες μουσικη και ταυτοχρονα να επρεπε να κανεις και αλλη δουλεια για να ζησεις.αυτα…
Δηλαδή ρε συ τόσοι και τόσοι μουσικοί πώς το κάνουνε;
Ή μήπως πιστεύεις ότι οι περισσότεροι μουσικοί δεν έχουν αυτό που λέμε “πρωινή δουλειά” και ΤΩΡΑ κινδυνεύουν να “ξεπέσουν” στην “ντροπή” του μισθωτού εργάτη;
Καποια ειδη μουσικης απαιτουν παρα πολλες ωρες μελετης.Εννοειται πως δεν θεωρω ντροπη την πρωινη δουλεια.Ειναι θεμα χρονου και διαθεσης μετα.Ειδικα μια ιδιοφυια οπως ο allan holdsworth.Η μουσικη δεν ειναι χομπυ.Ειδικα καποια ειδη απαιτουν συνεχη δουλεια.
Αν και είμαι σχεδόν σίγουρος ότι υπάρχουν ΚΑΙ τζαζίστες/προγκρεσσιβάδες/εν γένει μουσικοί που ασχολούνται με “πιο απαιτητικές” μουσικές, οι οποίοι έχουν κανονική δουλειά αλλά παρ’ όλα αυτά στον ελεύθερο χρόνο τους δουλεύουν τη μουσική τους με πολύ καλά αποτελέσματα, δε θα σταθώ τόσο σ’ αυτό. Γιατί η ουσία είναι ότι με το ποστ σου πρακτικά όχι μόνο επιβεβαιώνεις αυτό που είπα προηγουμένως, αλλά το ενισχύεις: μιλάς για ένα [U]υποσύνολο[/U] του συνόλου που προσδιόρισα στο ποστ μου, άρα περιόρισες ακόμα περισσότερο των κύκλο εκείνο που το συμφέρον τους υποτίθεται ότι συγκρούεται με το συμφέρον της πλειοψηφίας των μουσικόφιλων. Ουσιαστικά αυτό που μας λες είναι ότι η ελεύθερη διακίνηση της μουσικής, κάτι δηλαδή που ωφελεί εκατομμύρια μουσικόφιλους, είναι κακή επειδή μεταξύ άλλων αναγκάζει μερικούς τζαζίστες και προγκρεσσιβάδες να δουλεύουν και να μη μπορούν να μελετάνε πάνω στα όργανά τους με τις ώρες.
Μα είναι δυνατόν να το θεωρείς αυτό σοβαρό επιχείρημα εναντίον της “πειρατείας”;
Κάπου εδώ να πω ότι μπορεί να χρησιμοποίησα τη λέξη “επανάσταση” αλλά προφανώς δεν της δίνω ιδεολογικά χαρακτηριστικά του τύπου “κόντρα στο κεφάλαιο και τις δισκογραφικές”. Η επανάσταση είναι πρωτίστως τεχνολογική (τεχνολογία της πληροφορίας εν προκειμένω).
Η τελευταία παρατήρηση που έχω είναι ότι αυτή η κουβέντα δε γίνεται ένα ή δύο, γίνεται 10 (ΔΕΚΑ) χρόνια. Μέσα σε αυτή τη δεκαετία τι απειλές για δικαστήρια και πρόστιμα και φυλακές ακούσαμε, τι απειλές για διακοπές συνδρομών, τι καταστροφολογίες για το τέλος της μουσικής, μόνο ο αρμαγεδών που δεν ήρθε. Τελικά σήμερα απλά πληκτρολογείς “<album title> mediafire” στο γκουγκλ και 9/10 φορές βρίσκεις λινκ. Δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό (έχω εκφράσει αρκετές φορές ενστάσεις για τις συνθήκες “ακρόασης” της μουσικής σήμερα) αλλά είναι η πραγματικότητα.
Και η πραγματικότητα αυτή μου λέει ότι, 10 χρόνια μετά το napster έγω βρίσκω συνεχώς νέες μπάντες να ξεπετάγονται, εχω υπόψη μου μικρές ανεξάρτητες εταιρείες που συντηρούνται και (κάτι που δεν μπορεί να αρνηθεί ΚΑΝΕΙΣ) βλέπω 10πλάσιες ανακοινώσεις συναυλιών σε σχέση με τότε.
Γράκχε δεν καταλαβαίνω γιατί το να είναι κανείς επαγγελματίας μουσικός και να ζεί από αυτό δεν μπορεί να είναι ένα αποδεκτό επάγγελμα…
Κακά τα ψέματα, για να μην δραματοποιούμε την κατάσταση περισσότερο, αυτό που έχει πεθάνει είναι η δισκογραφία. Tα live συνεχίζουν να έχουν χρήμα και μάλιστα αρκετό. Και αν οι τιμές των εισητηρίων αυξήθηκαν τόσο την περασμένη δεκαετία είναι ακριβώς γιατί από κάπου πρέπει οι μουσικοί να βγάλουν τα σπασμένα της πειρατείας. Ας προσέχατε οι “υπερ της ελεύθερης διακίνησης”, τώρα δίνετε περισσότερα για να πάτε σε συναυλίες!
Αλλά κακά τα ψέματα, παρ’ όλο που εγώ γουστάρω τις μπάντες που έχουν χτιστεί με το live και εκεί τα πάνε καλύτερα, η κατάσταση αυτή έχει σημαντικές παρενέργειες:
- Για τους μουσικούς που δεν μπορούν να παίζουν τόσα πολλά live λόγω ηλικίας, φυσικής κατάστασης, άλλων περιορισμών. Το παράδειγμα του Ηoldsworth που έγραψε ο Jimmy Page.
- Γιατί τελικά είναι κρίμα να στερηθούμε κάποια στιγμή το άλμπουμ και όλη αυτή την δημιουργικότητα που βγήκε από το στούντιο, απλά επειδή το “προϊόν” δεν μπορεί να προστατευθεί ώστε να πωλείται (γιατί εκεί είναι το θέμα). Είναι κρίμα που οδεύουμε σε έναν κόσμο που δεν ενθαρρύνει κανέναν να κάτσει να βγάλει ένα Electric Ladyland, ένα Led Zeppelin IV, ένα Dark side of the Moon, ένα Quadrophenia. Δεν είναι τυχαία τα παραδείγματα, αναφέρομαι σε μουσικούς που πάντα ήταν σπουδαίοι στα live αλλά επένδυσαν και σημαντικό κόπο στο στούντιο για να μας δώσουν αριστουργήματα!
- Στην τελική είναι κρίμα και για τους ακροατές που μαθαίνουν να ακούν έτσι μουσική, μέσω της “υπερπροσφοράς” δωρεάν ακουσμάτων. Λιγότερη προσοχή στην κάθε κυκλοφορία, χειρότερη ποιότητα ήχου, ούτε λόγος για την τέχνη που κάποτε πήγαινε στα εξώφυλλα και τα εσώφυλλα.
Τέλος, σχετικά με αυτούς που λένε “να ακούσω πρώτα”: Kάποτε υπήρχαν δισκάδικα. Πολλά. Πήγαινες και ζητούσες να ακούσεις “το καινούριο Sabbath” σου το έβαζαν και το άκουγες και αν γούσταρες το αγόραζες. Μιά χαρά “δοκιμή” ήταν σας το λέω από μακροχρόνια προσωπική εμπειρία. Γνωρισζόσουν και με τα παιδιά στα δισκάδικα (μεγάλοι μουσικόφιλοι οι περισσότεροι), μάθαιναν τα γούστα σου και άρχιζαν και να σου προτείνουν πράγματα με βάση αυτά που ξέρουν πως σου αρέσουν. Έχω φιλίες πάνω από 20 χρόνια που ξεκίνησαν έτσι με κάποιους από αυτούς τους ανθρώπους και κάνουμε και παρέα εκτός μουσικής. Συγκρίνεται αυτό μωρέ με το να κατεβάσεις 300 Giga συμπιεσμένα (ή και ασυμπίεστα να είναι…) και να τα ακούς μέσα από τα ηχειάκια του pc βιαστικός για να προλάβεις να ακούσεις όλη την “ψαριά”;
Σόρρυ αλλά είναι λίγο σαν να συγκρίνουμε το σεξ με την μαλακία! 
Mule, δεν ξέρω σε ποιες συναυλίες αναφέρεσαι εσύ (μιας και έχουμε λίγα κοινά ακούσματα) αλλά σε αυτές που παρακολουθώ εγώ, οι τιμές αν αυξήθηκαν είναι όχι επειδή οι μπάντες ζήτησαν μεγαλύτερες αμοιβές για να βγάλουν “τα σπασμένα”, αλλά επειδή υπήρξε ζήτηση από το κοινό (αν και πανευρωπαϊκά δε νομίζω να υπήρξε καμιά ιδιαίτερη αύξηση, αν βγάλω κάνα αγγλικό hammer του 2003 μου φαίνεται ίδιες τιμές θα βρω).
Το από πού προέκυψε η αυξημένη ζήτηση είναι αυτό που λέμε “νιάου νιάου στα κεραμίδια”.
πρωτα απο ολα πρεπει να βγαλουμε ολοι απο το μυαλο μας οτι οι μουσικοι βγαζανε λεφτα απο τους δισκους. δυστηχος τα λεφτα που βγαζανε περα εξαιρεσεων ηταν και ειναι ακομα πιο λιγα. το προβλημα ομως που ειναι. καποτε απο τις πωλησεις και τα λεφτα που επαιρνε η εταιρια σου ελεγε: " μπραβο ρε bluezlick πουλατε για τον επομενο δισκο σας παρτε 100ωρες στουντιο αντι 20 που ειχατε στον προηγουμενο δισκο και θα σας φερω αυτον τον καλο παραγωγο και θα σας κανω και ενα σουπερ βιντεοκλιπ." οποτε εσυ πληρωνοσουν σε “ειδος” απο την εταιρια. αυτο πλεον μονο στα ονειρα…
εκει χανει ο μουσικος σε σχεση με την μειωση των πωλησεων! στην ουσια αγοραζοντας καποτε τον δισκο του πληρωνες την επομενη δουλεια του.
τωρα ειμαστε στην φαση του DIY και πως γινεται η δουλεια?
φτιαχνεις το group εαν ο μπαμπας σου εχει λεφτα ολα ειναι ευκολα.
εαν δεν εχει λεφτα κανεις ενα χρονο Live και μαζευεις . μπαινεις στουντιο γραφεις και μολις βγει ο δισκος τρεχεις να κανεις λαιβ για να προωθησεις μονο σου το CD. αυτο παιδια σαν αισθηση στην αρχη ειναι πολυ ωραιο! νιωθεις ελευθερος και οτι κρατας την κατασταση στα χερια σου. δυστηχος ομως ειναι πολυ ψυχοφθορο και ειδικα στην χωρα που ζουμε.
εγώ ειμαι υπερ του πρωτα ακουω και εαν μου αρεσει το αγοραζω. με οποιον τροπο και εαν ειναι αυτο
σε κανα χρονο τελειωνω την πιο ακριβη δισκογραφκη μου δουλεια. εχω σκεφτει διαφορα για το πως θα μπορεσω να παρω ενα μερος των χρηματων πισω. εκει θα φανει και η “παιδεια” που υπαρχει σε αυτην τη χωρα. παιδεια που σε πολλα ατομα του φορουμ βλεπω.
Κοίτα,όσον αφορά τις δικές μου μουσικές ανησυχίες,είμαι ως επί το πλείστον χομπίστας και όχι επαγγελματίας,ωστόσο υπήρξαν φάσεις,οπως τα τελευταία 2,5 χρόνια πχ που τα προς το ζην μου τα έδινε η μουσική και μόνο και φυσικά μιλάω για μουσικές που δεν περνούσαν ποτέ το κατώφλι του σπιτιού μου και έμεναν εκεί που τις έπαιζα.Όταν είδα βέβαια ότι αυτό που αγαπάω περισσότερο απ το καθετί έγινε επάγγελμα και ρουτίνα,απλά το παράτησα και προτίμησα να κυνηγήσω άλλες δουλειές.Τέσπα,ας αφήσω στην άκρη την πονεμένη μου α λα Νικος Ξανθόπουλος ιστορία,απλά την ανέφερα,για να ξεκαθαρίσω για ποιους λόγους μοίρασα το demo μας,που φτιάχτηκε με πολύ μεράκι και κόπο είναι η αλήθεια και ευχαριστώ και πάλι όσους μπήκαν στον κόπο να το ακούσουν.Και στη μπάντα που φτιάχνω τώρα,το ίδιο θα κάνω.Γιατί έτσι είναι η νοοτροπία μου πάνω στο θέμα.
Υπάρχουν πάααρα πολλοί μουσικοί ωστόσο και προσωπικά γνωρίζω αρκετούς,που ζουν αποκλειστικά από τη μουσική και ακόμα κι απ τα live(μια άλλη πονεμένη ιστορία,για το πως πληρώνονται εκεί οι μουσικοί,το πως σκέφτονται οι άνθρωποι που έχουν τα μαγαζιά κτλ κτλ) βγάζουν ελάχιστα.Άρα αν περιμένουν ένα συνδυασμό εσόδων απ τις πωλήσεις και τα live και απ τις πωλήσεις δεν βγάζουν τίποτα,ε απλά είναι τα πράγματα,μπαίνουν μέσα.Μπορεί σε λίγα χρόνια όντως να είναι όλα free( βιβλία,ταινίες,μουσική,ζωγραφική κτλ) και όλοι οι καλλιτέχνες να εργάζονται παράλληλα για μια αξιοπρεπή ζωή,το τίμημα όμως δεν ξέρω ποιο θα είναι.Η πτώση της ποιότητας?Το να μην βγαίνουν καθόλου δίσκοι και να μπορείς να τους ακούς μόνο στο λάηβ της μπάντας?Προπλήρωμένες απ τους οπαδούς κυκλοφορίες όπως κάνουνε οι Marillion πχ και άλλοι καλλιτέχνες όπως ανέφερε ο Euroboy πιο πάνω?Δεν μπορώ να μαντέψω.
Σίγουρα η πειρατεία δεν θα σημάνει τον θάνατο της μουσικής και άλλα τέτοια βαρύγδουπα,απλά θα αλλάξει τη νοοτροπία του επαγγελματία μουσικού,πράγμα όχι κατ’ανάγκη κακό,απλά-για να μαι επίκαιρος- μου θυμίζει λιγάκι το πρόσφατο μέτρο της εφεδρείας.Αυτοί που τόσα χρόνια ζουν με ένα συγκεκριμένο τρόπο,στα γεράματα θα αναγκαστούν να βγουν στο δρόμο για να παίζουν,όποτε κι αν ποτέ βρουν.Οι νέες φουρνιές μουσικών είναι λογικό να μπορέσουν να προσαρμοστούν πιο εύκολα.Στην τελική η πειρατεία έκανε κι απίστευτο καλό,όπως πχ το να ακούσεις εσύ κι αρκετοί ακόμα το χ-ψ demo μου,που έκανα εγώ για την καύλα μου και που καμία εταιρεία δε θα μπαινε στον κόπο να ασχοληθεί.Τα συν και τα πλην λίγο πολύ όλοι τα ξέρουμε βέβαια.Απλά κάπου εδώ θίγω και πάλι το αίσθημα της “αδικίας” που νιώθω ως δημιουργός.Η Τέχνη ίσως όντως δε θα πρεπε να είναι εμπορευματοποιημένη κτλ κτλ,αλλά καλώς ή κακώς είναι μια βιομηχανία και όπως κάθε άλλη βιομηχανία έχει κέρδη-έξοδα-υπαλλήλους και γενικά κόσμο που ζει απ αυτή.Κακά τα ψέμματα αποτελεί επίσης είδος πολυτελείας και σε καμία περίπτωση είδος πρώτης ανάγκης,οπότε κανείς το σκέφτεται διπλά να βάλει το χέρι στην τσέπη.Το ζήτημα είναι το κατά πόσο θέλει να επενδύσει στην ψυχαγωγία του.Εσύ Γράκχε το κάνεις,επενδύεις εκεί που θεωρείς πως αξίζει να επενδύσεις.Αυτό απέχει πολύ όμως απ τη νοοτροπία του μέσου καταναλωτή που αρκείται στις ταινίες/βιβλία/mp3 του σκληρού του δίσκου και γκρινιάζει κιόλας γιατί δεν βγαίνουν αξιοπρεπείς ταινίες στον κινηματογράφο και γιατί τα βιβλία και τα cd είναι ακριβά.Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι αυτό που είπα και στο άλλο μου ποστ,ότι η Τέχνη όντας είδος πολυτελείας,δεν αποτελεί δα και την μέγιστη απειλή στην τσέπη του καταναλωτή και επειδή ακριβώς δεν είναι άμεση ανάγκη η αγορά της,ως επι το πλείστον υποτιμάται ως αγαθό και πολλοί την αντιμετωπίζουν ως “έλα μωρέ,σιγά μην χαλάσω λεφτά για σινεμά πχ,θα το κατεβάσω” και παράλληλα βλέπεις να σπαταλώνται τεράστια ποσά στον “νόμιμο” τζόγο και στην αισχροκέρδεια μερικών ελεύθερων επαγγελματιών,ε κάπου σε πιάνει το γαμώτο.Κατά τ άλλα πιστεύω το δίκιο είναι κάπου στη μέση.
οταν ο καλλιτεχνης αντιμετωπιζει την δουλεια του σαν προιον δεν εχει καμια μα καμια διαφορα απο τον απλο εργαζομενο που στην τελικη με βαση τις ωρες δουλειας του παραγει για τον εργοδοτη του υπεραξια και ειναι κακοπληρωμενος:wink:
οι τροποι για να βγαλουν λεφτα υπαρχουν με τον πιο ευκολο να γινεις μαριονετα μιας γνωστης εταιρειας αν θελεις να πετυχεις αυτο.
εκει που πρεπει να εστιασουν ειναι το αισθητικο αποτελεσμα μιας κυκλοφοριας περα την καλη μουσικη,ψησε με οτι με αντιμετωπιζεις σαν ακροατη και οχι σαν πελατη,βγαλε κατι ιδιαιτερο και ξεχωριστο που να με κανεις να νιωθω μερος αυτου οχι ενα απλο δισκακι με ενα βιβλιαρακι.
οταν πχ ο ομαρ ροντριγκεζ βαζει ολη την δισκογραφια του για κατεβασμα με οποιο ποσο γουσταρεις (το ειχε κανει την 4η ιουλιου αν θυμαμαι) θα αισθανθεις ασχημα πχ να πληρωσεις 1 ευρο για πχ 8 δισκους,θα δωσεις κατι παραπανω.
αλλο βασικο ειναι οι εταιρειες δεν μπορουν να πιασουν κοροιδα ευκολα τους ακροατες…τα παραδειγματα παλιοτερα απειρα οπου με σωστη προωθηση και 5-6 κριτικες σε περιοδικα ετρεχες να τα σκασεις για να αγορασεις μια φολα-δισκο
εγω βλεπω ανθυση σε ανεξαρτητες μπαντες που βγαζουν μουσικαρες και αμα δεν υπηρχε το ιντερνετ δεν υπηρχε περιπτωση να ακουστουν και αυτο ειναι γεγονος ακομα και εαν δινουν δωρεαν τα αλμπουμ τους.το ιδιο συμβαινει και συναυλιακα.
δεν ειναι τυχαιο που πολλοι σοβαροι φθασμενοι μουσικοι κραζουν τις δισκογραφικες και τις πρακτικες τους.το προβλημα στην τελικη δεν εχει να κανει με τον μουσικοφιλο που την ψαχνει το πακετο το τρωνε απο τους οτιναναιτζιδες που κατεβαζουν κομματια που πχ ακουσαν στο ραδιοφωνο η στο MTV MAD αυτοι δεν υπηρξαν ποτε πελατες,δυστηχως ζουμε στην εποχη του ringtone για αυτο και τα ι-tunes της apple πανε καλα στην αμερικη…με ατομα που δεν εχουν ιδιαιτερη επαφη με την μουσικη μου κανει εντυπωση οτι δεν τους ενδιαφερει να ακουσον ολοκληρο τον δισκο πχ της Σακιρα παρα να βρουν το 1 κομματι…
Να κάνω μία απλή ερώτηση;
Είμαι ο …, δεν έχω δουλειά και αν έχω ίσα που τα βγάζω πέρα, φράγκα δεν παίζουν με άλλα λόγια. Δεν μπορώ να αγοράσω cd/βινυλια, και αν το κανω αυτό γίνεται αραιά, συναυλίες δεν πάω, τα 30-40 ευρω που μου ζητάνε είναι εξωφρενικό ποσό για τις δυνατότητες μου.
Γουστάρω όμως πολύ την μουσική, γουστάρω να ακούω νέα μουσική, νέους ηχους, νεες μπάντες μπλα μπλα μπλα…
Κατεβάζω τζαμπα mp3 ή όχι?
Παντα υπηρχε ενα συστημα που βοηθουσε τον μουσικο να ζει απο αυτο.Τους κλασικους μουσικους τους πατροναραν βασιλιαδες και πλουσιοι κτλ.Αργοτερα στην τζαζ και στην μπλουζ πεζαν λαιβ σε μπαρ κτλ σχεδον καθημερινα.Μετα ηταν η δισκογραφια σε συνδιασμο με τα λαιβ.Τωρα απλα πρεπει να βρεθει ενα νεο συστημα.Ειναι η περιοδος της μεταβασης.Οι ανησυχιες μου ειναι ομως οτι δεν θα βρεθει και οτι απλα θα καταληξει στην εξαλειψη του επαγγελματια μουσικου οπως εθεσα πιο πανω.Παρολαυτα δεν λεω πως το προηγουμενο συστημα ηταν καλο,καθως οι εταιριες αισχροκερδουσαν σε βαρος του μουσικου.Απλα ηταν καλυτερο,για τον μουσικο.Το προβλημα ειναι οτι βλεπουμε και γενικοτερα το ενδιαφερον για τη μουσικη να μειωνεται,σε συυνδιασμο με την οικονομικη κριση,εγω ο μπλουζλικ και αλλοι που το εισδοσημα μας βασιζεται στα μαθηματα μουσικης αντιμετωπιζουμε προβλημα
το συστημα που λες ηταν καλο για τα μεγαθηρια…υπαρχουν αποιρες δακρυβρεχτες ιστοριες απο ταλαντουχους μουσικους που τους γαμησε η εταιρεια η οι μεσαζωντες…
και για να τα λεμε τα πραγματα οπως ειναι και οχι οπως μας βολευει…ενας πιτσιρικας που θελει πχ να κανει μαθηματα μουσικης απο παλια ηθελε φραγκα ΠΟΛΛΑ…
εκτος και εαν νομιζεις οτι εχουν ολοι οι γονεις την ανεση να σκασουν 200 ευρα τον μηνα για ωδεια κτλ…ξερω αρκετα ατομα απο την ελληνικη σκηνη και οι περισσοτεροι αν οχι ολοι ειναι αυτοδιδακτοι γιατι δεν επαιζαν φραγκα για μαθηματα…γνωριζω ντραμερ που δεν ειχε ποτε δικο του σετ που επαιζε σε καλη μπαντα κιολας… οταν πχ μου ζητας 50 ευρω το μαθημα και εγω βγαζω 30 ευρω στο 8ωρο υπαρχει μια τεραστια διαφορα…
Ναι κατευαζεις.Το προβλημα δεν ηταν σε αυτους που ετσι αλλιως δεν αγοραζαν αλμπουμς.Αν δεν εχεις καθολου τη δυνατοτητα να το κανεις κατευασε το,ακου το.Παρολαυτα αλλοι οπως και εγω για μια περιοδο εκει που αγοραζα συνεχως ΣΙΝΤΙ και στερουμουν απο αλα πραγματα με το που εβαλα DSL αρχισα να κατευαζω και να δινω τα λεφτα μου αλλουπχ.γκατζετακια ρουχα κτλ.Ε αυτο ειναι λαθος κατα τη γνωμη μου και συνδεεται αμεσα με αυτο που ειπε ο χοκαμ οτι πληγονται οι ανθροποι που το “προιν” τους μπορει να ψηφιοποιηθει
ειμαστε εκτος θεματος και εσυ εκτος ελληνικης πραγματικοτιτας!
αυτα που γραφεις ειναι λογια “καφενειου” που σε καμια περιπτωση δεν ισχυουν 100%
εχουν μια πολυ μικρη δοση αληθειας αλλα ρε παιδι μου μοιαζεις με τους κλασσικους ελληνες που ολοι τους κλεβουν…
τεσπα κανε μα βολτα στα ωδεια και ρωτα για ιδιαιτερα και μαθε τιμες πρωτα οχι τιποτα αλλο για με αυτα που γραφεις γινεσε ρεζιλι.
εαν θες να μου απαντησεις στειλε μου πμ. δεν προκειτε να χαλασω το θεμα αλλο.
[B]
ον τοπικ [/B]
το ιντερνετ και γενικα η τεχνολογια εχει κανει πολυ καλο και πολυ κακο στην μουσικη!
τωρα καποιοι βλεπουν το ποτηρι μισο γεματο και καποιοι μισο αδειο…
μην βγαζεις ευκολα συμπερασματα για το τη ειμαι και πως πορευομαι…καφενειο ειναι η κλαψα κανω υποτιθετε την καβλα μου ΑΛΛΑ κλαιγομαι γιατι πρεπει να παρω πισω τα λεφτα που εχω επενδυση για την υποτιθεμενη καβλα μου…το τη ισχιει το ξερεις καλυτερα στον ελληνικο χωρο…δεν εθεσα ζητηματα αν ειναι δικαιο η αδικο αλλα ειναι γεγονος οτι θελει αρκετο κασερι να επενδυσεις στον εαυτο σου για να γινεις επαγγελματιας μουσικος με αλλα λογια χομπιστας.
εσυ προσωπικα που ετοιμαζεις αλμπουμ και εχεις χαλασει φραγκα…πως θα με ψησεις να το αγορασω τη μου προσφερεις?
και μην το πας αλλου