Καθυστερημένο επιχείρημα μπορεί να είναι, αλλά είναι η αλήθεια, είτε σ αρέσει, είτε όχι. Από τότε που επινοήθηκε το χρήμα όλοι αυτό κυνηγάνε.
Ποια λόγια ρε το θέμα είναι ότι κατεβάζω τραγούδια (και αυτό το κάνει πράξη και όχι λόγια) και τι σχέση έχουν οι ‘άλλες’ πολυεθνικές με τη μουσική??Εμένα με χαλάνε αυτές που χαλάνε τη μουσική!!!Προφανώς με χαλάει περισσότερο αυτοί που προσπαθούν να αλλάξουν τον τρόπο που παίζει μια μπάντα άσχετα με το τι θέλουν οι μουσικοί μόνο και μόνο επειδή εκμεταλεύονται ένα συμβόλαιο που έκαναν με κάποιους που θέλανε να κάνουν κάτι στη μουσική και να σου δώσουν εσένα αυτό που θα ήθελαν αυτοί να ακούσεις.Μήπως τα λέω πολύ γρήγορα για να τα καταλάβεις???
Εκεί όμως δεν φταίει μόνο η πολυεθνική. Αμα είσαι καλλιτέχνης και επεμβαίνουν στο έργο σου, τότε την κάνεις… Ισως όμως μου πεις ότι μετα τα πράγματα δυσκολεύουν χωρίς συμβόλαιο κτλ. Όμως ο καθένας κάνει τις επιλογές του… Και μην νομίζεις ότι υποστηρίζω τις πολυεθνικές ή οτι τις λατρεύω, όμως χωρίς αυτές δεν θα είχαμε ακούσει άπειρους δίσκους… Επίσης ξαναλέω ότι η μουσική είναι τέχνη, και δεν γίνεται να τη σκοτώσει κάποιος.
Ναι συμφωνώ ότι δεν φταίνε μόνο αυτές αλλά όταν είσαι νέος μουσικός και το όνειρό σου είναι να κάνεις την μπάντα σου μεγάλη θα πιστέψεις τους πάντες.
Ευτυχώς δεν ακούω μπάντες που να κάνουν αυτό που αναφέρεις…
Εγω εχω να πω το εξης:
‘‘Ορισμενες φορες η πειρατεια σωζει την τσεπη…’’
Αυτή η πρόταση χρειάζεται κτητική αντωνυμία, if you see my point!
η μουσική αργοπεθαίνει … και εντάξει είναι ένα η αντιγραφή…αλλά το άλλο
είναι η αγοροπωλησία … και φυσικά το photoshoped image/περιτύλιγμα της
μουσικής… δίσκοι τσιχλόφουσκες - ψευτοτραγουδάκια χωρίς μαγκιά και ήθος…
που λέει και ο πανούσης - πουλιούνται …και προωθούνται…
ετσι είναι - κι αμα γουστάρεις φιλαράκι - και δεν θα μου πείς εσύ ροκοπατέρα τι είναι καλο και τι δεν είναι …
και έτσι έχουμε άτομακια γεμάτα έπαρση - που πετάνε ατάκες τύπου war of words - και φυσικά αν παίξει ένα
sodom πχ, δεν έχουν ιδέα τι είναι … (τυχαίο παράδειγμα οι sodom)
- np SKYCLAD - penny dreadfull απο το irrantional anthems το picture βυνίλιο παρακαλώ.
karja σε πιανω
αλλα ειναι αδυνατον πλεον ομως ενα νεο ατομο να εχει γνωση ολης της μεταλ ιστοριας απο τα 70΄ς μεχρι σημερα!!
δηλαδη φανταζομαι και στα 80’ς αυτους που ψαχνωνταν με sodom,destruction,dri,discharge,venom,celtic frost κλπ, δεν πιστευω να ξερανε ολοι την ιστορια του hard rock-heavy metal!
και αυτοι με τη σειρα τους θα το παιζανε και καλα : εγω ακουω thrash! τι να μου πουνε οι led zepellin ή οι bon jovi?!?
δεν ξερω αν με καταλαβες?
τυχαια τα ονοματα των μπαντων!
Θα προσπαθήσω να μην μακρηγορήσω (καλό ε!) και θα χρησιμοποιήσω εν μέρει στοιχεία από την ανάλυση που έκανα στην πτυχιακή μου (ελπίζω, χωρίς να κουράσω).
Κατ αρχήν ξεκινάω από τη διαπίστωση πως η προστασία των έργων από το νόμο, με τη μορφή της πνευματικής ιδιοκτησίας, μέχρι πρότινος, ήταν η αποτελεσματικότερη μέθοδος. Θέλω να πιστεύω πως είναι ακόμα. Θα μπορούσαμε να συζητήσουμε το γιατί είναι αποτελεσματική μέθοδος, από το πιο θεωρητικό επίπεδο, μέχρι το πιο πρακτικό, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας. Για μια εξαιρετικά σαφή και αρκετά σύντομη ανάλυση παραπέμπω στο βιβλίο του μεγάλου Έλληνα καθηγητή Γιώργου Κουμάντου («Πνευματική Ιδιοκτησία» 2002, σελ. 4-10).
Μπαίνοντας σε μια λογική αγοράς και γόνιμης παραγωγικότητας, παρατηρούμε πως η τεχνολογία του internet έφερε σίγουρα πολλές αλλαγές. Εστιάζω στην αλλαγή της συμπεριφοράς. Πριν το internet, υπήρχε μια αγορά μουσικής που λειτουργούσε με Χ κανόνες και μια κυμαινόμενη σχέση της προσφοράς με τη ζήτηση. Η τεχνολογία του internet και του MP3, έφερε αλλαγές, που διαμόρφωσαν μια νέα μορφή ζήτησης. Ο κόσμος απέκτησε πρόσβαση σε μια τεχνολογία, που του επιτρέπει να βρίσκει μεγάλη ποσότητα πληροφορίας, γρήγορα, από το σπίτι του και πολύ φθηνά. (Η έννοια του «δωρεάν» είναι ψευδαίσθηση και φαντάζομαι καταλαβαίνετε γιατί.)
Το πρόβλημα, στα μάτια μου, είναι πως η προσφορά δεν κατάφερε να ικανοποιήσει αυτή τη νέα ζήτηση. Δεν εκμεταλλεύτηκε την τεχνολογία ώστε να μπορέσει να παρέχει το νέο προϊόν, σύμφωνα με τις νέες ανάγκες. Κρύφτηκε πίσω από ένα παλιό καθεστώς νομικής προστασίας, χωρίς να βλέπει πως η εφαρμογή του είναι αν μη τί άλλο, δύσκολη στο νέο διαδικτυακό χώρο.
Αν συμφωνούμε πως ο δημιουργός πρέπει να μπορεί να ελέγχει το έργο του και να αμείβεται για αυτό που προσφέρει, πρέπει να εφαρμόσουμε τους νόμους. Οι νόμοι μπορούν να εφαρμοστούν κι αν δεν εφαρμόζονται ακόμη, αυτό συμβαίνει γιατί α) η Ελληνική αγορά είναι μικρή για να πονέσει τους παραγωγούς, β) η εφαρμογή φέρει ένα μεγάλο κόστος γ) η εφαρμογή δεν είναι δημοφιλής – τουλάχιστον όχι ακόμα.
Το μεγάλο όπλο κατά της πειρατείας είναι η διαμόρφωση μιας ενδιαφέρουσας προσφοράς, που όχι μόνο έρχεται στα μέτρα των προσδοκιών της νέας ζήτησης, αλλά τα ξεπερνά και προσφέρει κάτι παραπάνω. Όπως έχω ξαναπεί, αν υπήρχαν διαδικτυακά «δισκάδικα», που να παρέχουν όλη τη μουσική, χωρίς κίνδυνο, σε ικανοποιητικά χαμηλές τιμές, «γρήγορα και στο σπίτι» και φυσικά νόμιμα, δεν θα υπήρχε λόγος να τρέξει κανείς στο παράνομο downloading. Πόσο μάλλον, αν σε αυτό προστεθεί η επιπλέον υπηρεσία της κατεύθυνσης του καταναλωτή. Αν αντί της σουπερμαρκετικής συμπεριφοράς του σήμερα, κάποιος καταφέρει να δημιουργήσει το κλίμα ενός συνοικιακού δισκάδικου, στο ύφος του Jack Black στο High Fidelity («Δεν μπορεί να μην έχεις το “Blonde On Blonde” του Bob Dylan!»), και προσαρμοσμένο στα γούστα του εκάστοτε χρήστη, ώστε να προσφέρει την κατάλληλη μουσική στον κατάλληλο δέκτη, το πρόβλημα λύνεται. Και μένει τί; Μια ισχνή μειονότητα, που συνεχίζει να παραβαίνει το νόμο, συνεχίζοντας να «κατεβάζει». Κατάσταση βέβαια μη βιώσιμη, καθώς όσο λιγότεροι είναι οι χρήστες του peer-to-peer τόσο λιγότερη είναι και η διαθέσιμη ύλη.
Για αυτούς, η οποιαδήποτε ποινή θα μπορούσε να εφαρμοστεί. Τρόποι για να βρεθούν όσοι παρανομούν, υπάρχουν. Ο νόμος τα προβλέπει όλα, και πρόστιμα και φυλάκιση. Και ναι η φυλάκιση, για όσους επιδίδονται στην παραδοσιακή πειρατεία του «αντιγράφω για να πουλήσω τα αντιγραμμένα, δεν ξέρω γιατί σοκάρει.
Τα περί επαναστάσεως τα συμμερίζομαι, ως ένα σημείο. Αυτό που μας αρέσει στις επαναστάσεις είναι ότι κάνουν προσιτό στους πολλούς, κάτι που ήταν προσιτό σε λίγους προνομιούχους. Καταργούν τα προνόμια. Αυτή είναι η λειτουργία που τις κάνει ηθικά αποδεκτές. Το γεγονός πως το internet εκδημοκρατίζει την πρόσβαση στην πληροφορία είναι μια επανάσταση. Το γεγονός ότι κάποιοι σφετερίζονται τον ιδρώτα του άλλου, δε είναι. Δεν καταλαβαίνω κατά ποιάς «καταπίεσης» «επαναστατεί» ο πειρατής. Ο άρπαξ δεν είναι επαναστάτης, κλέφτης είναι.
EDIT: Χμμμ… πάνω που το έλεγα: http://www.rocking.gr/article4176.php
Σωστα αλλα αυτοι που σφετεριζονται τον ιδρωτα του αλλου, που βγαζουν λεφτα απο τη δουλεια του αλλου δεν εχουν κερδος με την διαδωση του d/l, ζημια εχουν. Επισης σε μια χωρα οπως η Ελλαδα δεν εχει νοημα και λογικη να αρχισεις να κυνηγας τους απλους πειρατες (αυτους που πουλαν σι ντι). Θα ηταν τελειως γελοιο. Για διωξη και μηνυσεις σε κοινους downloaders δεν συζηταω καν το ποσο ηλίθιο ειναι. Τα ξανα ειπαμε αυτα.
Αρα, με λιγα λογια, αυτο που προτεινεται ειναι να πεσουν (με τον οποιονδηποτε τροπο) οι τιμες. Ε, εδω συμφωνουμε. Γιατι οταν το City Of Echoes των Pelican κανει 20.20 ευρω (σημερινη τιμη) στο Μετροπολις τη στιγμη που οι ιδιοι στην συναυλια τους το εδιναν 10, ποιος να κακολογησει μετα τον “πειρατη”?
@ ChrisP: Με ?λίγα λόγια? λοιπόν, όταν η ζήτηση ικανοποιείται, τότε η δίωξη όσων παραβαίνουν τον νόμο δεν σοκάρει. Και επιπλέον, μην συγκεντρώνεσαι στην τιμή του προϊόντος, υπάρχουν κι άλλοι παράγοντες (δες τα packaging των Tool). Από την άλλη, φυσικά το ίδιο προϊόν στη συναυλία μπορεί να είναι πιο φθηνό, αφού εκεί πωλείται με σκοπό ως promotion και δεν περιλαμβάνει κόστος διανομής.
@ Vangelis: α) Το γεγονός ότι το downloading είναι ανταγωνιστής της παραδοσιακής πειρατείας, δεν σημαίνει ότι γίνεται ξαφνικά νόμιμο. Όπως έχουμε ξαναπεί λοιπόν, η παραγωγή μουσικής και το γεγονός ότι κάποιος θέλει να την ακούσει αυτή τη μουσική δημιουργούν αξία. Όσο αθώο κι αν φαίνεται το downloading είναι σφετερισμός αυτής της αξίας. β) Δεν ξέρω τί δουλειά κάνεις, αλλά αν έβλεπες το αποτέλεσμα του δικού σου κόπου να διανέμεται δωρεάν, δεν πιστεύω πως θα έβρισκες τη δίωξη «ηλίθια».
αν ημουν ομως και γω παρανομος?
Ωπ! Κατάφερες να με μπερδέψεις! Tί εννοείς;
-
Δεν ειπα οτι το d/l γινεται νομιμο απλα το ανεφερα σε σχεση με αυτο που ειπες για αυτους που εκμεταλευονται τον ιδρωτα αλλων δηλαδη τους παραδοσιακους πειρατες. Ο απλος downloader δεν εχει κερδος.
-
Λοιπον, μιλαμε τωρα μονο για Ελλαδα ετσι?
Εχεις τους μαυρους(γενικα μεταναστες), τους οποιους εφερες στην χωρα σου χωρις να εχεις κανει σωστο σχεδιασμο (θεσεις εργασιας κτλ). Αυτοι κατι πρεπει να κανουν για να φανε. Αναγκαζονται λοιπον να κανουν μια δουλεια παρανομη.Ωραια αυτο ειναι κακο. Θα πουλησουν ομως κοπια ενος σι ντι του Βερτη ο οποιος βγαζει κατι χιλιαρικα τη βραδια σε χωρους οι οποιοι μπορει να λειτουργουν και αυτοι παρανομα (οι περισσοτεροι δεν πληρουν τις απαραιτητες προυποθεσεις σε πολλους τομεις). Αυτους ομως δεν μπορεις να τους πειραξεις γιατι βγαζουν χοντρα φραγκα και στα σταζουν.Αυτο ειναι ενα παραδειγμα, θα μου πεις που κολλαει. Αυτο που θελω να πω ειναι οτι πρεπει να ειμαστε και λιγο ρεαλιστες και αν βλεπουμε αν οντως ενας νομος θα αποφερει καποιο οφελος για τον πολιτη. Αν αυριο αρχισουν να κλεινουν μεσα τους πειρατες θα εχει καποιο οφελος ο καλλιτεχνης?? οχι. Θα γινουν τα πραγματα χειροτερα? Ναι. Ειναι σαν το νομο που ειχε βγει για τα φρουτακια. Σου απαγορευε να παιζεις βιντεο γκειμς μεχρι και σπιτι σου. Στα νετ καφε απαγορευοταν και το σκακι. Αποτελεσμα? Μειωθεικε ο παρανομος τζογος? Οχι. Τι εγινε? Καποιοι που ειχαν μαγαζια με κονσολες μπηκαν μεσα και για το τιποτα γαμηθικε η δουλεια τους.
Με λιγα λογια, ναι να υπαρχουν νομοι αλλα να υπαρχει πραγματικο οφελος για τον καλλιτεχνη και οχι να κανουμε μερικες μηνυσεις να βγαλουν καποιοι μερικα φραγκα παραπανω.
Οσο για τους απλους downloaders. Θα κανεις μηνυση σε ποιον? σ’αυτον που στην ουσια αγαπαει την μουσικη? Που θα εχει 50% πιθανοτητα να αγοραζει αυτα που κατεβαζει? Δηλαδη πιστευεις οτι ο καλλιτεχνης εχει τοσο μεγαλη αναγκη απο νομους που θα τον προστατευουν απο τον downloader?
Εγω νομιζω οτι απο αλλους εχει μεγαλυτερη αναγκη να προστατευθει και στο ξανα ειπα και παρεξηγηθικες, ισως να μην καταλαβες τι εννοουσα. Αλλα σου λεει ο διευθηντης της ταδε εταιριας ας προσεχει ο καλλιτεχνης που υπογραφει, γιατι να τον προστατευει ο νομος? Ε ας προσεχαν λοιπον κι αυτοι να μην τρεχουν τωρα.
Παντως δεν νομιζω οτι η μουσικη αργοπεθαινει οπως λεει ο καργια. Ισα ισα που βλεπω οτι τα πραγματα αρχιζουν να καλυτερευουν. Ισως τα κοτιαζω απο αλλη οπτικη γωνια.
-
Ο downloader έχει «κέρδος» και αυτό το κέρδος είναι το MP3, που κατεβάζει χωρίς να πληρώσει. Αν κλέψω ένα πορτοκάλι και δεν το πουλήσω, αλλά το φάω, στην ουσία δεν έχω «κέρδος»; Επιπλέον, ο downloader μετακινεί την αξία που γεννιέται από τη ζήτηση μουσικής από τις τσέπες των δημιουργών και δικαιούχων, σε τσέπες άλλων (το έχω ξαναπεί).
-
Ας μιλήσουμε μόνο για Ελλάδα. Η ταυτότητα του παραβάτη, μετανάστη ή ντόπιου, δεν παίζει ρόλο. Δεν πρέπει να παίζει ρόλο. Οι παραβάσεις του ενός δεν έχουν σχέση αιτίας-αιτιατού με τις παραβάσεις του άλλου, στο παράδειγμά σου. Το αν κάποιοι τα «στάζουν» και γλιτώνουν δεν μπορεί να δικαιολογήσει την παρανομία άλλων. Αν η Ελλάδα πάσχει από τέτοιες παθήσεις ας αναρωτηθούμε ποιοί τις ανέχονται (ας το πω, λοιπόν… ΕΜΕΙΣ!). Αν δεν βλέπεις το κοινωνικό όφελος του νόμου περί πνευματικής ιδιοκτησίας σε προτρέπω να διαβάσεις τις 5-6 σελίδες από το βιβλίο του Γιώργου Κουμάντου, που προανέφερα, ή να ρωτήσεις οποιονδήποτε καλλιτέχνη.
«Αν αύριο αρχίσουν να κλείνουν μέσα τους πειρατές», όπως λες, ΝΑΙ θα έχει όφελος ο καλλιτέχνης ή οι δικαιούχοι (αλλά ξέχασα αυτούς δεν πρέπει να τους αγαπάμε). Το να παρομοιάζουμε ένα από τα πιο δουλεμένα αντικείμενα της νομικής επιστήμης με έναν ανεδαφικό «νόμο για τα φρουτάκια» είναι ανούσιο. Αν θες, ας κάνουμε τον ατυχή παραλληλισμό. Απαγορεύουμε τα «φρουτάκια» και ανθεί η μαύρη αγορά. Στην δική μας περίπτωση, καταπολεμάται η «μαύρη αγορά»/παράνομη αγορά ώστε να ευδοκιμήσει η νόμιμη αγορά (η ύπαρξη της οποίας σε αυτή την περίπτωση ΔΕΝ απαγορεύεται). Έχουμε σκεφτεί ποτέ κατά πόσο επιβαρύνεται η τιμή ενός δίσκου από το κόστος της πειρατείας ;!;
Γενικά παρατηρώ μια τυφλή έχθρα προς τις δισκογραφικές εταιρίες. Σύμφωνοι, μπορεί να είναι υπαίτιες για πολλά «κακά», αλλά χωρίς αυτές πόση μουσική θα είχαμε; Ποίος θα επένδυε για να παράγεται μουσική, ποιός θα τη διαφήμιζε κλπ; Το ίδιο το ροκ υπάρχει γιατί μια μέρα εκατομμύρια teens δημιούργησαν μια τρελή ζήτηση και κάποιοι αποφάσισαν να επενδύσουν τα λεφτάκια τους και να την ικανοποιήσουν. Προφανώς η οποιαδήποτε πρωτοεμφανιζόμενη μπάντα δεν θα καταφέρει εύκολα να βρει συμβόλαιο ανάλογο με εκείνο του Paul McCartney.
Το θέμα της προσφυγής κατά των downloaders είναι ακανθώδες. Το έγραψα και παραπάνω. Αν όμως οι συνθήκες αλλάξουν, ίσως να μην σοκάρει τόσο.
Γενικά πιστεύω πως το φαινόμενο των peer-to-peer είναι μια μορφή επανάστασης κατά μιας προσφοράς πολιτισμικών προϊόντων, που δεν ικανοποιεί τη ζήτηση. Όπως έγραφε ένας Γάλλος συνάδελφος, η ευκολία του ?hit? και η προώθηση περιορισμένου φάσματος μουσικών ειδών είναι το απευκταίο σχήμα, που τώρα δονείται. Όμως όταν βαφτίζουμε επανάσταση μια απλή βολική παρανομία, δεν εξυπηρετούμε την αγάπη για τη μουσική.
Βικ Βεγκα λεμε τα ιδια και τα ιδια ολοι. Επι της ουσιας. για να ειμαι ειλικρινης, δεν βλεπω πως μπορει να σταματησει το downloading. Αυτο με την ικανοποιηση της ζητησης ειναι γενικοτητα…
Ξαναλεω, αυτη την στιγμη παγκοσμιως εκατονταδες χιλιαδες ανθρωποι κατεβαζουν. Η βαλτε τους ολους φυλακη (ετσι για παραδειγματισμο) η αστε τους στην ησυχια τους…
Δεν ξέρω γιατί χρησιμοποιείς β? ενικό του πληθυντικού. Προσωπικά δεν μπορώ ούτε θέλω να βάλω κανέναν φυλακή. Το αντίθετο. Κάνω μια ανάλυση (μετά από πολλή δουλειά) που στην ουσία λέει πως το φαινόμενο του downloading είναι φορέας ενός μηνύματος της αγοράς και πως αν για κάτι φταίνε οι δισκογραφικές, είναι γιατί δεν ακούνε αυτό το μήνυμα. Επιμένω όμως πως δεν μπορούμε να πάμε τα πράγματα σε τόσο ακραίο επίπεδο όπως αυτό που υποστηρίζετε, δηλ. τελείως ελεύθερο downloading. Σκέψου πόσο επικίνδυνο θα ήταν αν όλοι είχαν ADSL.
Παρατηρώντας την άφιξη του ADSL σε διάφορες χώρες, παρατηρώ πως για μια περίοδο δεν γίνεται λόγος για διώξεις σχετικά με την πνευματική ιδιοκτησία του περιεχομένου, που ανταλλάσσεται. Πιστεύω πως αυτό συμβαίνει ηθελημένα, ώστε να αρχίσει να λειτουργεί μια αγορά ADSL. Στην περίοδο που ακολουθεί, αρχίζει το κυνηγητό και φυσικά είναι αδύνατο να φυλακιστούν τόσες χιλιάδες κόσμος, και ακόμα περισσότερο είναι δυσανάλογο με το μέγεθος του αδικήματος. Η λύση που έχει βρεθεί στις χώρες που διανύουν αυτή τη δεύτερη περίοδο είναι μεγάλα πρόστιμα σε συγκεκριμένες περιπτώσεις, που δείχνουν στον όγκο των downloaders ότι δεν είναι ασφαλείς (καταδικάζεται συνήθως μια ετερόκλητη μικρή ομάδα, ώστε να αυξηθεί το ρίσκο του download).
Μη γίνεσαι Μανιχαίος. Υπάρχουν τρόποι αντιμετωπίσεως του προβλήματος και δεν τις βλέπω σαν γενικότητες. Το «βάλε με φυλακή ή άσε με ήσυχο» μου λέει πως δεν δέχεσαι καν ότι υπάρχει πρόβλημα και απλά παραδίδεσαι σε κάτι, που σου μοιάζει τελείως αφύσικο.
Αντε παλι… 
Πρωτον, το Β’ πληθυντικο δεν απευθυνοταν σε σενα, μια φραση ηταν…
Δευτερον, προσωπικα, ΑΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΚΑΤΕΒΑΖΩ (παρα μονο μεμονωμενα κομματια), εχω ξαναπει οτι θεωρω πως ΝΑΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ. Η τεχνη δεν ειναι μηλα και πορτοκαλια, δεν ειναι ρουχα και τσιγαρα. Eιναι κατι ανωτερο. Και θεωρω οτι απο τη στιγμη που βγαινει απο το μυαλο, την ψυχη και την καρδια του καλλιτεχνη οφειλει να ανηκει ΣΕ ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ χωρις εισοδηματικους περιορισμους. Γι αυτο και θεωρω το downloading επανασταση. Κι αν μου πεις οτι επωφελουνται οι DSL εταιρειες, ε τι να γινει, το ποσο που απαιτειται ειναι υπερβολικα μικρο. Ο καπιταλισμος ειναι γεματος αντιφασεις αλλωστε.
Γι αυτο σου λεω οτι γραφουμε τα ιδια και τα ιδια. Εχεις την αναλυση σου κι εχω την δικη μου. No harm done…