Κι εμένα μου έχει συμβεί πολλές φορές. Όντως ωραία το έθεσε ο Μάνος…
Μάλλον είναι άλλη μία απόδειξη για την διαφορετική επιρροή που μπορεί να ασκήσει πάνω μας η μουσική σε διαφορετικές φάσεις και στιγμές…
Άμα πιέζεσαι για να ακούσεις μουσική…άστα βράστα.
Όσοι δίσκοι πραγματικά μου άρεσαν δε με έκαναν να κάνω στον εαυτό μου αυτήν την ερώτηση.
Η απάντηση είναι όχι.
Στη προσπάθεια δε κατάφερα να τους αντέξω.
Η τέχνη δεν είναι σαν τη φυσική που χωρίς να σου λέει κάτι κάθεσαι και πιέζεις τον εαυτό σου για να την βάλεις στο κεφάλι σου.
Ναι, αλλά μερικοί δίσκοι θέλουν αρκετές ευκαιρίες για να καταλάβεις αυτό που κρύβουν μέσα τους…
δεν εχω πιεσει ποτε τον εαυτο μου για να τα καταφερει
αστο φιλε…να τον περιγραψω… οταν εχει λογια δεν εχει music απο πισω…ετσι απλα και ωραια…χαχαχα
οσο για το θεμα μας, οι περισσοτεροι απο εσας ειτε το παραδεχεστε ειτε οχι, δεν εχετε ορεξη κ θεληση πραγματικα για να ακουσετε κατι καινουριο…αυτο απο εμπειριας μιλοντας…απο πολλα πολλα ατομα…
και με τα mp3 κλαφτα… βαζεις το κομματι…πας χεζεις,μαλακιζεσε κ λες οτι μετα δε 'σαρεσε…εμ βεβαια…πως??
η το αλλο. βαζεισ λιγο… το προχωρας λιγο, το ξαναπροχωρας, κ μετα πας στο επομενο,
και ολο αυτο αφου εχεις κατεβασει δισκογραφια κ λογικο ειναι να μη τα δινεις σημασια…
good points αλλα για τους theater με εμενα αυτο δεν συνεβη.Στο λυκειο που ακουγα τοσα γιαυτους ειχα αφιερωσει ωρες ακουγοντας ολοκληρα albums του αλλα μπα…
δεν ξέρω τι έχεις ακούσει μέχρι στιγμής, αλλά θεωρώ πως οι fates (όλων των εποχών) έχουν χιτάκια που μπορούν να λειτουργήσουν άμεσα στον καθένα. τώρα, αν είναι τελείως έξω από τα γούστα κάποιου, ε, φυσιολογικό να μη βρίσκει κάποιο ενδιαφέρον. ένιγουει, παίρνοντας το όλο θέμα χρονολογικά αυτά είναι μερικά τραγούδια που εύκολα σου μένουν στο μυαλό δίχως πολλές ακροάσεις. θεωρώ ότι ο μέσος ακροατή είναι πιθανότερο να κολλήσει με τραγούδια της περιόδου Inside Out - Parallels - Perfect Symmetry.
να μια συλλογή λοιπόν:
'84-'86
Damnation
The Apparition
Fata Morgana
Prelude to Ruin
'88-'94
Silent Cries
Quietus
Through Different Eyes
Nothing Left to Say
Point of View
We Only Say Goodbye
Face the Fear
Monument
Afterglow
'97-'04
Part XI
Part XII
One
Pieces of Me
Another Perfect Day
A Handful Of Doubt
αν θες άλμπουμ τώρα, και όχι τραγούδια, κάποια από την τριάδα που έγραψα παραπάνω. και αυτά με κάθε επιφύλαξη, βέβαια, αφού άλλα πράγματα κάνουν εντύπωση στον καθένα.
Για κάτσε ρε φίλε, επειδή το έχεις ξαναπει… http://www.youtube.com/watch?v=Xzq06pwOKfk
http://www.youtube.com/watch?v=gE622Jmcir8 :!: :!: :!: Δλδ όταν λες ότι δεν παίζουν τίποτα, τι εννοείς, να τζαμάρουν καθώς τραγουδάει?
Όσο για τον τρόπο που σταματάει η μουσική όποτε τραγουδάει σπαραξικάρδια ο Alder στο pleasant shade of grey, είναι ανατριχίλια. Ψυχρά να το δούμε, δίνει μια απίστευτη έμφαση στη φωνή, στο story που περιγράφει, στο συναίσθημα. Μακάρι να έβγαζαν αυτό το feeling τόσοι και τόσοι.
Σε λίγο δλδ θα πούμε και ότι οι Fates δεν έχουν την τεχνική να γράψουν κάτι για να παίζει πίσω από τον Alder… Ή μήπως είναι τόσο μορφονιός ώστε θέλουν να τον προμοτάρουν όσο γίνεται? 
Πιστέψτε με, όπως είναι σοφή η επιλογή του τι να βάλεις σε ένα κομμάτι, είναι ακόμα σοφότερη η επιλογή του τι να μην βάλεις.
emerson lake and palmer
προσπαθησα πολλες φορες αλλα δεν τα καταφερα…
Ναι δυστυχως…
Ειδικα απο αυτο το φορουμ,που οι περισσοτεροι δισκοι λεγονται δισκαρες,και μετα παω να τον ακουσω,λεω δε μπορει κατι θα χει,αλλα τελικα παπαλα…
Και εγω το εχω παθει αρκετες φορες και μαλιστα πολλες φορες με τους αγαπημενους μου maiden.
Αλλες φορες επιδρα θετικα,αλλες οχι.
Για παραδειγμα
τα fear of the dark και hallowed be thy name που στην αρχη τα σιχαινομουνα και πλεον ειναι favourites,
ενω απο την αλλη πλευρα οσο κι αν προσπαθησα να ακουσω τα somewhere in time και 7th son of 7th son(που θεωρουνται απο τους καλυτερους δισκους των maiden) πλην των alexander,clairvoyant,the evil that men do,αντε και το infinite dreams δεν μπορεσα να καταλαβω τι τοοοοσο σπουδαιο ειχαν(προς θεου δε λεω οτι δεν ειναι καλοι)
Ισως αμα τους ακουσω περισσοτερες φορες αλλαξω γνωμη ή ισως μπορει καποιος που τους θεωρει τους καλυτερους δισκους των maiden να με ‘‘πεισει’’
ναι ναι σωστός. τους είχα ξεχάσει αυτούς.
Be - Pain of Salvation.
Ποτέ δεν κατάλαβα τον ντόρο που έγινε γύρω από αυτόν το δίσκο. Πολύ βαρετός.
Xαχα, ο ένας από τους 2 αγαπημένους μου δίσκους ever ^
To damnation πιστεύω ότι αρέσει σε όλους…τα άλλα είναι το θέμα, που μετά από αυτό σου φαίνονται κάπως. Κι εγώ δυσκολευομαι να ακούσω όλα τους τα cds αλλά έχω κάνει προόδους!
black rose immortal ftw!
Δε διαφωνώ με αυτό, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.
Αν ακούσεις floyd μία φορά λίγα θα καταλάβεις, η τουλάχιστον λιγότερα από αυτά που θα καταλάβεις την δέκατη.
Αλλά το να πιέζεις τον εαυτό σου για να μασίσεις τη μουσική είναι κάτι άλλο.
Τον βαρίεσαι όμως αυτό τον δίσκο…
Το damnation?εμένα προσωπικά μου αρέσει πάρα πολύ!
Ας πούμε το Acoustic Verses των Green Carnation μου αρέσει περισσότερο…
Οταν τον πρωτοπηρα ενα χρονο πριν ειχα ξετρελαθει. Πριν ενα μηνα το εβαλα να παιξει και δυστυχως ειχε χαθει η μαγεια του 
Ακομα βεβαια το θεωρω δισκαρα και καμια φορα το βαζω και να παιξει…