+453236546
Ό,τι χειρότερο έχουν γράψει οι Metallica. Δεν καταλαβαίνω γιατί έγινε hit. Εισαγώγή gtp, τραβηγμένη από τα μαλλιά διάρκεια, φάλτσα φωνητικά ‘‘we the people’’ ή κάτι τέτοιο κλπ. κλπ. Αίσχος.
ελά ρε συ! μια χαρά είναι το δισκάκι. Δώστου καμιά ακροάση ακόμα. Cool κομματάκια, ανάλαφρο feeling, δεν είν’ κακό.
Λοιπόν μιάς και άλλαξε ο τίτλος σε “Μεγαλύτερες απογοητεύσεις” ας πω και γω τις δικές μου:
- Η ακύρωση της συναυλίας Pantera/Slayer
- Το ότι δεν έκαναν reunion οι Pink Floyd
Χμ.
Η ακυρωση της συναυλιας Pantera / Slayer. Θα πηγαινα για Slayer να μου πεις αλλα τεσπα.
Η ακυρωση της συναυλιας των Warlord
Η αυτοκτονια του Jon Nοdtveidt
Η διαλυση των The Tea Party
Τo Angel Of Retribution.
Η εμφανιση των Crimson Glory στο Rockwave.
Η ακριβεια στα σουβλακια.
Αυτα στανταρ.
Αυτο κ αν ειναι μεγαλη απογοητευση…:lol: 
1.Metallica st.anger
Για μενα το St. Anger ηταν δρυμυτατη απογοητευση.:-s Γενικα το αλμπουμ ειναι βεβιασμενο. Οχι μονο απο αποψη διαρκειας τραγουδιων. Αλλα εντυπωση μου εκαναν οι στιχοι. Εβλεπα το Some kind of monster που εβρισκαν στιχους και ελεγα οχι δεν θα βαλουν αυτους.
st.anger κ απο μενα…δεν θα ξεχασω την απογοητευση μου,οταν το ακουσα πρωτη φορα…καθολου σολο,μερικα ωραια ριφ ευτυχως κ για τα ντραμς δεν θα σχολιασω καν,φανταζομαι πως το θεμα δεν αξιζει να ασχοληθει καν κανεις…κ βεβαια,οι στιχοι που σχολιαστηκαν κ πριν,τελειως παιδικοι κ ψιλοαθλιοι…στα - κ το πολυ κακο εξωφυλλο…γενικα,δισκος ανεμπνευστος,μια αγγαρεια σκετη…ευτυχως που το ακουσα απο τον κολλητο μου που το αγορασε τοτε ολο χαρα,κ δεν το πηρα κ εγς μετα,να κλαιω κ τα φραγκα…κ στο καπακι,απογοητευτηκα πολυ με το ντοκιμαντερ,διοτι ειδα ενα απο τα αγαπημενα μου μεταλ συγκροτηματα να γινεται στα ματια μου ενα χαζοαμερικανικο γκρουπ της σειρας,με μια τελειως MTV νοοτροπια να ξεκατινιαζετε δημοσιως…αισχος παντως…
-
Ο θάνατος του Quorthon, και το τέλος των Bathory. Μεγάλη απώλεια.
-
Η ακρίβεια στα γαμω-εισιτήρια των ΚΤΕΛ, και η γενική συμπεριφορά τους σαν υπηρεσία, που εδώ και 5 χρόνια που τους τρώω στη μάπα.
- ένας για το St.Anger. Θυμάμαι το περίμενα όσο τίποτα, και άκουσα και καλά σχόλια από φίλους metallifans, οπότε έτρεξα και το αγόρασα (εκείνη τη συσκευασία με το μπόνους dvd κιόλας). Μετά έψαχνα 6 μήνες να το πουλήσω…δε βρήκα.
Quote:
Originally Posted by AngmarΗ ακριβεια στα σουβλακια
Πέφτει πείνα… (ε ρε πορωση με τα σουβλακος…κατα τ’αλλα το τοπικ ειναι μουσικο! :lol: )
Οn topic:
Δεν θυμαμαι να εχω απογοητευτει τρελλά από κατι:-k Αν καποιο συγκροτημα που μου αρεσει βγαλει κανενα μαπα δισκο ή κανει μια ξενερουά συναυλια, δεν απογοητευομαι.Απλα το ξεχναω. Κανω delete.Σαν να μην εγινε ενα πραγμα…
Σε μια περιπτωση θα απογοητευομουν μονο. Αν συναντουσα καποιον απο τους αγαπημενους μου ροκ σταρ και ηταν αγενής…τότε θα τον διέγραφα κανονικα τον :-# .
Το πρώτο μπορώ να σου εγγυηθώ ότι δεν είχε να κάνει με τους Crimson Glory αλλά με τον ηχολήπτη που είχαν εκει… Εκτός και αν έχες πρόβλημα γενικά με τους Crimson Glory. Όσο για τα σουβλάκια έχεις απόλυτο δίκιο. Πονάει η τσέπη σε εμάς τους φοιτητές :lol:
Για εμενα μια απο τις μεγαλυτερες απογοητευσεις της 10ετιας μπορω να πω οτι ηταν ο θανατος του Chuck Schuldiner στις 13 Δεκεμβριου του 2001.
Εχω γινει κουραστικος με τους Death το ξερω… :roll:
Πιστεύω κάθε θάνατος είναι απογοήτευση όχι μόνο του Chuck γι’αυτό δεν γίνεσαι κουραστικός…
Αν και δεν επικεντρώνομαι στο παρελθόν θα έλεγα τις κυκλοφορίες των Maiden μετά την επανένωση.
Εκτός από την ανεξήγητη αγάπη μου για το “A Matter of Life And Death” συμφωνώ με τον αποπάνω για τους Maiden. Απλώς δεν κατάφεραν να προσεγγίσουν την παλιά, καλή τους έμπνευση. Έπεσαν κάτω των decent επιπέδων, σε μετριότητες, και εν τέλει σε απογοητεύσεις.
Έχετε ακούσει το Brave New World? Των Iron Maiden είναι, και μάλιστα μετά την επανένωση!!!1
Πες τα ρε σαμανε, τραβάμε τα μαλλιά μας εδω πέρα
οι φανς του ντανς οφ ντεθ να μην μιλανε