Αργήσατε! Η φοντανιέρα κατεκυρώθη! Τελευταία παράσταση 16/11, πρέπει τελικά να έγιναν όλες sold out, στις 15/11 έβαλε και δεύτερη για να αντιμετωπίσει τη μεγάλη ζήτηση!
Έπρεπε να του μιλούσες ρε. Παίζει να ήσασταν ακόμα εκεί 
. Πω πω, πολύ τον αγαπώ τον κύριο Αργύρη. Φανταστικός τύπος.
ε σε δυο-τρεις λέξεις μόνο και πολύ γενικά -για να μην π@δ@ξω το topic 
-, έχει πει πολλές μικρές και μεγαλύτερες χαζομάρες τα τελευταία χρόνια πχ για μεταναστευτικό (τότε με τα χούμους κτλ ) ή Αριστερά και αστικό πατριωτισμό κτλ που κάπως τον έχουν μικρύνει στα μάτια μου/μου φαίνεται ψιλό-ασόβαρος
Από κοντά έχω ακούσει και εγώ καλά λόγια από φίλους που έχουν συνεργαστεί (αρκετά παλαιότερα) μαζί του πάντως
Πρόσφατα μας είπε ότι ήταν και υποψήφιος για Γκράμμυ. Σε μία κατηγορία Γκράμμυ που δεν υπάρχει καν. Τι τα θες, η ηλικία και η ματαιοδοξία είναι άτιμα πράγματα. Και κακός συνδυασμός.
Ειδα τρεις παραστάσεις τα Χριστούγεννα και τις παρουσιάζω επιγραμματικά
- Η Ετυμηγορία με Γρηγόρη Βαλτινό : κλασικό δικαστικό δράμα, χωρίς εξάρσεις. Ο Βαλτινος εχει το κοινο του, και εκανε fan service, εμενα δεν μου ειπε πολλα. Εξαιρετικη επιλογη να πας με τη μανα σου. Στα συν, ο υπεροχος χωρος του Ελληνικου Κοσμου στον Ταυρο, του οποιου αγνοούσα την υπαρξη.
Δον Ζουαν, του Πανου Βλαχου, με τον Πανο Βλαχο : Πολύ “σημερινο” θεμα, που ενας νεος ξεκιάει Τζόη Τριμπιάνι, για να γίνει andrew Tate. το ιδιο και η παράσταση - ξεκινα ως μπαλαφαρα, για να γινει σκοτεινη στο Β μισο. η παρεα μας διχάστηκε, το ίδιο και εγώ. Αξιζει για την ωραια κουβεντα που θα κανετε μετα. Ωραιος ο Βλαχος, αν και ερωτευμενος με το σωμα του.
Τα ραδικια αναποδα, με (και απο) τον Γιώργο Γαλίτη : Ε αυτο το απολαύσαμε. Ψαχναμε στανδαπ και δεν βρηκαμε, δεν ηξερα οτι ο Γαλιτης 1. υπαρχει και 2. παιζει το εργο του δεκα χρονια, αλλα οι 13 μονολογοι για τον θανατο, μας εκαναν να γελασουμε πολύ. Πιο παλιομοδίτικο κείμενο σε σχέση με το σύγχρονο σταδαπ, παλι καλο να πας με τη μανα σου, αλλα απο την αλλη και κομματι διαχρονικο. Και ο Γαλιτης, εξαισιος. Πηγαμε απο σποντα, φυγαμε με γελια. Ευχαριστη εκπληξη
Εμεις κλεισαμε για τελος του μηνα στο MERDE!.. Ειναι με το παρεακι απο τους παιχτες οποτε εχω προσδοκίες…
Εχω κλεισει Φρανκενσταιν για τις (περιπου) 20 Ιανουαριου, θα ενημερωσω αν και δεν ειμαι κανενας εξειδιικευμενος θεατροφιλος. Συν-πλην, δεν θυμαμαι ακριβως τις μερες. Ο Βλαχος ειναι αληθεια οτι εχει ερωτα με το σωμα του, αλλα το προσεχε απο νεαρος, οποτε καταλαβαινω οτι καπου του εχει γινει βιωμα. Ο Ελληνικος Κοσμος ειναι υπεροχος χωρος, εχω παει μια φορα αρκετα χρονια πριν, αλλα οι εγκαταστασεις του ειναι εξαιρετικες σε ολα τα επιπεδα. Κραταω τα Ραδικια, για τυχον επισκεψη.
Είδα το ‘The Humans’ με την γυναίκα μου και δύο φίλους. Μου άρεσε αλλά δεν τρελάθηκα. Προσωπικά μάλλον δεν πολύ-παλεύω πλέον οτιδήποτε μυρίζει μεταμοντέρνο urban-ite τύπου Lena Dunham …και υπήρχε στην ατμόσφαιρα κάτι τέτοιο σε αυτό σίγουρα. Όμως και στην παρέα άρεσε αλλά δεν τρελάθηκαν …για άλλους λόγους.
Τελικα δεν ηταν 20 Ιανουαριου, αλλα 17. Την Παρασκευη πήγα στο Φράνκενσταιν & Ελίζα, στο θέατρο Πορεία. Κατ’ αρχάς, εξαιρετικός χώρος. Αμφιθεατρικη παρακολούθηση από τους θεατές, μου φάνηκε μικρό αλλά πολύ ζεστό θέατρο. Έχω ήδη αναφέρει ότι δεν είμαι κανένας σπουδαίος θεατρόφιλος, οπότε στα θετικά (πέραν του θεάτρου): Στάνκογλου πολύ καλή, έστω και σε κάποιο βαθμό υπερβολική, ερμηνεία. Δεν σε κάνει να νιώσεις ότι βαριέσαι. Εξαιρετικός ο μπάρμαν Μπινιάρης, σίγουρα έκανε stand out, πολύ καλοί οι άλλοι δύο άνδρες ηθοποιοί (Συμεωνίδης και Καλετσάνος).
Γνωρίζω την πλοκή μέσω του κινηματογράφου, όχι μέσω βιβλίου, οπότε μπορώ να πω ότι ακολούθησε την κεντρική ιδέα. Γενικά, οι παραλλαγές είναι όμως αρκετές και έντονες. Δεν κάνω σπόιλερ όταν γράφω ότι το τέρας αυτή τη φορά είναι η τεχνητή νοημοσύνη, με όλες τις ηθικές αναστολές των ορίων της επιστήμης, την έπαρση, την αποδοχή του κοινού, ακόμη και την απαξίωση των ανθρώπινων συναισθημάτων, να μεταφέρονται σε μία πιο σύγχρονη εποχή. Τα σκηνικά είναι πολύ όμορφα, τα κοστούμια είναι εποχής (ίσως έπρεπε βέβαια να αλλάζουν καθώς περνάνε τα χρόνια, αλλά οκ, ζούμε με αυτό). Το μουσικό μέρος της παράστασης είναι πολύ όμορφο και ταιριαστό, τόσο όσο, μου άρεσε πολύ. Δεν το ήξερα, διάβασα μετά ότι το τραγούδι είναι προϊόν της ΤΝ, έξυπνο.
Στα αρνητικά, οι δύο γυναίκες ηθοποιοί δεν με έπεισαν. Φαινόταν και στις δύο ότι το έχουν (ποιος είμαι εγώ να το αμφισβητήσω), αλλά είτε ο ρόλος ήταν μικρός είτε δεν μπόρεσαν να με πείσουν, σημασία έχει ότι στα μάτια μου φάνηκαν ένα κλικ κάτω από τους ανδρικούς ρόλους. Εξαιρετική η φωνή της πανέμορφης Στεφανίδη (την έπιασε και ένα βηχαλάκι σε κάποια στιγμή, ενώ έπρεπε να ερμηνεύει, αλλά το κάλυψε άριστα) και ξεχώρισε σε σχέση με την Πανουργιά. Ίσως πλήρωσε ότι μπήκε πολύ βαθιά στο ψυχρό προφίλ του χαρακτήρα που ερμηνεύει, τελικά σε δεύτερη σκέψη ίσως ήταν καλύτερη απ’ όλους στον ρόλο που υπηρέτησε.
Έφυγα από το θέατρο σαν κάτι να μου έλειπε. Το πρώτο μισό (κάπου 2 ώρες η παράσταση, με 10 λεπτά διάλειμμα) μού αρεσε πολύ, στο δεύτερο σαν να έτρεχαν όλοι, για να χωρέσουν κάθε πληροφορία στο έργο. Υπήρξαν κενά που δεν ένιωσα να καλύπτονται, ενώ έμεινα με απορίες σε συγκεκριμένα σημεία, τα οποία όμως σίγουρα οφείλονται στο γεγονός ότι υπηρετούν το έργο και την εξέλιξή του, δεν είναι ανάγκη να εξηγηθούν. Το μυαλό μου φταίει, δεν γράφω τπτ για να μην κάνω σπόιλερ.
Πολύ σημαντικό (δεν είναι αρνητικό, αλλά με επηρέασε) ήταν η απουσία κόσμου. Με 30-40 θεατές, δεν ένιωσα ζεστασιά, ειδικά έτσι όπως ήμασταν όλοι διασκορπισμένοι. Οι ψείρες στους ηθοποιούς, σε ένα θέατρο όπου μπορούσες να απλώσεις το χέρι και να αγγίξεις κάθε έναν, μου φάνηκε υπερβολή, αλλά σίγουρα δεν έχασα λέξη. Α ναι, έχει και αγγλικούς υπότιτλους, μεγάλο μπράβο για την ιδέα, έστω κι αν δεν ήταν στο πιο βολικό σημείο αν είσαι ξένος. Δουλειά γινόταν σίγουρα, είδα και αγγλόφωνους θεατές μάλιστα.
Γενικά, θα πρότεινα να το δείτε αν θέλετε να περάσετε όμορφα. Δεν ήταν κακή παράσταση, απλώς δεν ήταν ό,τι καλύτερο έχω δει, με τα λίγα που σκαμπάζω από θέατρο. Είναι μία παράσταση που θα σας πρότεινα να την τιμήσετε αν παρακολουθείτε συχνά.
Είδα χθες το Σουίνι Τοντ στο Ολύμπια θέατρο Μαρία Κάλλας. Εκπληκτική δουλειά και παραγωγή σε πολλά επίπεδα, με τη συμφωνική ορχήστρα του Δήμου Αθηναίων.
Τα τελευταία χρόνια τιμάω όσο μπορώ (ομολογουμένως δεν μπορώ πολύ με την κολοδουλειά που έχω) σχεδόν οτιδήποτε είναι γεμάτο μουσική. Μουσικό Θέατρο, Musical, Όπερα, Οπερέτα …μέχρι και μπαλέτο έχω πάει κάποιες φορές. Αυτό ήταν απ’τα πιο δυνατά που έχω δει. Έχει ακόμα μερικές (λίγες) παραστάσεις.
α ωπ - για πες, γιατί το σκέφτομαι και εγώ.
Είναι στα αγγλικά (δεν πάτησα το trailer γιατί θέλω να “εκπλαγώ”, μόνο το αν είναι μεταφρασμένο θα ήθελα να ξέρω + αν είναι οκ ικανοποιητική η μετάφραση); Φωνητικά πως τα πάνε οι ηθοποιοί - δεδομένου πως μιλάμε για ένα από τα πιο απαιτητικά έργα που γράφτηκαν ποτέ;
Σκηνοθεσία κτλ;
Είναι στα Ελληνικά. Έχει και υπότιτλους υπερτιτλους. Εμένα μου φάνηκε η απόδοση πάρα πολύ ωραία. Εντάξει κάποιες φορές κοίταζα τους υπερτιτλους αλλά δεν έχει να λέει, είναι σαν κάτι ενδιάμεσο Όπερας και Μουσικού θεάτρου το έργο …και σε Όπερα αν υπάρχουν βλέπω υπερτιτλους κάποιες στιγμές.
Τα σκηνικά είναι ενδεχομένως λίγο πιο λιτά από όσο θα ήθελα αλλά δεν πειράζει… απεικονίζουν τα πάντα αρκετά καλά θα έλεγα.
Οι ηθοποιοί είναι ένας και ένας όσων αφορά τις φωνές και έχω πετύχει ηθοποιούς που έχουν τριτο-τεταρτους ρόλους εδώ σε πρωταγωνιστικό ρόλο μουσικό αλλού.
Δεν ξέρω αν γνωρίζεις αλλά οι καλύτερες (και μάλλον όχι τυχαία ακριβότερες θέσεις) είναι στα θεωρεία ευθεία από τη σκηνή. Αυτό που ονομάζει: “κεντρικά θεωρεία”. Εγώ ήμουν στην πλατεία όπου μάλλον είναι το δεύτερο καλύτερο σημείο να βρίσκεται κάποιος. Στα θεωρεία Α ή Β δεν θα βλέπεις όλη τη σκηνή σε κάποιες θέσεις πράγμα αρνητικό πολύ στη συγκεκριμένη περίπτωση γιατί γίνονται πράγματα στις άκρες της σκηνής και σε ορισμένες στιγμές σε ολόκληρη τη σκηνή.
*YΠΕΡτιτλους.
Σορυ to be that person
συνεχιστε
super, ψήθηκα - θα κοιτάξω να το μπουμπουνίσω για Δευτέρα και τελευταία ημέρα παραστάσεων, σε κεντρικά θεωρεία 
Χθες ειδαμε το Merde!(Σκατα!) στο δημοτικο θεατρο Πειραιά και ηταν εξαιρετικο.
Το εργο ειναι μια παρωδια της θεατρικής σκηνης της Ελλαδας για καθικια παραγωγους, για την εμμονη για obcure συρραφή κειμενων αρχαιας τραγωδιας και γενικα ενα φουλ σουρεαλ παρασκήνιο μεχρι να ανέβει μια παράσταση.
Αυτο το παρεακι εχει τρομερη χημεια και μαζι με τον εξαιρετικο Νίκο Καραθάνο ηταν κοντα 3 ωρες κλαματος.
*Οποιος εχει δει το προπέρσινο Προμηθεας δεσμώτης το 3act θα το ευχαριστηθεί ακομα περισσότερο.
Πήγαμε χτες στην παράσταση “Καρδιά σκύλου” στο θέατρο Κιβωτός, βασισμένη στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ. Αν και γνώριζα το μυθιστόρημα, συνεχίζει να είναι ένα δύσκολο έργο, με πολλά νοήματα, υπέροχο φυσικά! Η ερμηνεία του Σερβετάλη φοβερή! Είναι ηθοποιός υψηλής κλάσης (και ας διαφωνώ με τις προσωπικές του απόψεις για κάποια θέματα).