image960×503 48.7 KB

είχε ανακοινωθεί αυτό νωρίτερα?

Ναι, είναι η νέα ημερομηνία που δηλώθηκε λίγο μετά το περσινό φιάσκο

Ωπ, τώρα είδα το support

Για πείτε περί Geoff Tate …

Έχετε σταματήσει να γράφετε αν δεν ρωτήσουμε

Παλιος τραγουδιστης των Queensryche. Αν τους ξερεις.

image950×500 26.7 KB

Ας γράψω λοιπον. Καθισα τερμα αριστερα, σχεδον εκει που αρχιζε η σκηνη, πολυ δυνατος ο ηχος και χρειαστηκα ωτασπιδες (που γενικα δεν συμπαθω). Ο Τζεφ ηταν πιο χαμηλα για 2-3 τραγουδια, αλλα νταξ, τι να λεμε τωρα για τη φωνη του. Νομιζω οτι επειτα ο ηχος ισορροπησε, αλλα παλι ηταν πολυ δυνατος για εμενα. Εχω επιζησει απο Manowar, να καταγραφει αυτο.

Η μπαντα του, ολοι γεματοι κεφι, απεδωσαν σουπερ τα τραγουδια -οσο μπορω να κρινω φυσικα, δεν ειμαι και μουσικος- αλλα τι φωναρα ο Τζεφ ε; Εχω να τον δω απο τα OM 1+2 στο Γκαγκαριν, οποτε ανατριχιασα στα μισα και ξεσαλωσα στα αλλα μισα του σετλιστ. Αν δεν κανω λαθος, η επιλογη των τραγουδιων βασιζοταν στα σινγκλς που ειχαν βγαλει οι QR εκεινα τα χρονια, οποτε ειχε και μερικα που ελειπαν, ενω αλλα ισως ηταν μικροεκπληξεις.

Αδιαφορο βεβαια, διοτι ο τυπος εχει φωναρα. Μηπως το ειπα ηδη; Εξαιρετικος frontman, μουσικαρα με τα σαξοφωνα του και αυτα τα κολπα, δεν μας αφησε να χαλαρωσουμε λιγο. Α ναι, πολυβολο τα τραγουδια, με ελαχιστες διακοπες για να πει δυο λογια, ανασα δεν πηραμε. Το φιναλε με Take Hold + Queen οσο κλασικουρα κι αν ειναι, δεν παυει να αποτελει “ιστορια της μουσικης” (μας).

Με εντυπωσιασαν θετικα οι Sons of Sounds που επαιξαν πριν απο αυτους. Ουτε ειχα ακουσει τπτ ποτε, μου αρεσε αυτο που ακουσα στη σκηνη. Μεγαλη εκπληξη οταν εψαξα να δω τι ειναι και καταλαβα οτι προκειται για τρια αδερφια, με 7 δισκους απο το 2006 και μονο 2Κ φολοερς στα ινστα. Δεν γινεται παιδια, κατι κανετε λαθος. Οι δυο ανεβηκαν στη σκηνη για να παιξουν βιολι στο Silent Lucidity, πολυταλαντοι μαλλον. Καλος ο ηχος τους, το ενιωσα σαν μια “κλασικη χαρντροκια των 90’s”, αλλα αν δεν εχω ακουσει τους δισκους, ισως κανω λαθος.

Περίεργο, εγώ στα δεξιά άκουγα πολύ νορμάλ την ένταση του ήχου, μη σου πω ήταν και λίγο “χαμηλά” που και που. Σίγουρα όχι ενοχλητικά.

Στα υπόλοιπα, συμφωνώ σε όλα πέρι Tate, καθηλωτικός, συγκινητικός, ήθελα 1-2 ακόμα από Promised Land προσωπικά αλλά τι να πρωτοδιαλέξεις από την άλλη. Συναυλιάρα και απολαυστικό performance γενικά.

Εγω μπροστά αριστερά, στο πρωτο σκαλί και ειδικά στα πρώτα κομμάτια υπέφερα. Ηχος τσιρίδα αλλά μετά έγινε κάπως καλύτερα. Τα υπόλοιπα τα είπατε.

Τα εξώφυλλα.

Ε, διπλα καθομασταν.

Λέγεεε

έκλεισα χωρίς πολλά-πολλά

more_1220x3701220×370 42.7 KB

Οι Inspiral Carpets έρχονται στο Gagarin!

Tο Σάββατο 22 Φεβρουαρίου η μπάντα που δικαιωματικά έκανε motto το “cool as fuck”, επιστρέφει στην Αθήνα για μια μοναδική συναυλία.

“This Is How It Feels”, “Saturn 5”, “Dragging Me Down”, “Bitches Brew”, “Two Worlds Collide”, “Caravan”, “She Comes In The Fall”, “I Want You”. Οι Inspiral Carpets μας έχουν προσφέρει τραγούδια εμβληματικά της εποχής που η μουσική της Μεγάλης Βρετανίας κυρίευε τον πλανήτη χάρη στην περίφημη “σκηνή του Madchester“.

Τα 13 top40 singles τους δείχνουν ότι οι Inspiral Carpets έγραψαν ιστορία στα 80ς και 90ς και αγαπήθηκαν πολύ, κάτι που αποδεικνύεται και από τη συνεχιζόμενη δημοφιλία τους και τις sold out περιοδείες τους.

Σήμερα, οι Inspiral Carpets συνεχίζουν ως Clint Boon, Martyn Walsh, Stephen Holt, Graham Lambert και Kev Clark. Στη συναυλια τους στο Gagarin θα παίξουν όλες τις μεγάλες επιτυχίες τους και υλικό από ολόκληρη τη δισκογραφία τους.

Περισσότερες πληροφορίες θα ανακοινωθούν σύντομα.

ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ
26 ευρώ (early bird), 28 ευρώ,

Απίστευτη εμφάνιση από τους Dool χθες βράδυ, δυστυχώς σε ένα μισοάδειο ΑΝ, φαίνεται πως λίγοι πήραν χαμπάρι τι δισκάρα έβγαλαν οι Ολλανδοί και φέτος (στα σίγουρα τοπ της χρονιάς για μένα, δε βγαίνει από τη λίστα).

ένα βιντεάκι:
DOOL – self-dissect

Στο έχω ξαναπεί στο παρελθόν, αλλά λίγη επανάληψη ποτέ δεν έβλαψε.

Τι βιντεάρες κάνεις; Μπράβο!

Σ’ευχαριστώ αλλά το θέμα είναι να μην κάνουμε επανάληψη μόνο στα μεγάλα ονόματα του καλοκαιριού γιατί η μαγεία του underground βρίσκεται σε κάτι τέτοια απίθανα live που δεν σε αφήνουν να πάρεις ανάσα από το πρώτο δευτερόλεπτο που το σχήμα πατάει στη σκηνή.

Φοβεροί Blues Wire χτες στην Τρίπολη! Πρώτη φορά τους είδα και έμεινα μαλάκας. Επίσης πολύ ζεστός χώρος το τουριστικό στην πλατεία για συναυλίες, είχε και αρκετό κόσμο.
Είμαι για δουλειά με τρεις ώρες ύπνο και ένα χαμόγελο μέχρι τ’αυτιά

Τους ειχα δει 2-3 φορές, αλλά θυμάμαι μία συγκεκριμένη πίσω στα very-early-'90s. Πρέπει να ήταν -λογικά, πού αλλού;- στο Blues bar που λειτουργούσε στην Πανόρμου. Μπορεί να μην είμαι 100% σίγουρος για τον χώρο, αλλά είμαι σίγουρος ότι ακόμη θυμάμαι πόσο με εντυπωσίασαν (ήταν και η πρώτη φορά). Νομίζω ότι μετά τους ξαναείδα σε venue, σε κάποιο από τα παλιά ελληνικά φεστιβάλ που γίνονταν στην Αθήνα, με diverse ήχους και όχι απαραίτητα μέταλ.

Χαίρομαι που συνεχίζουν να παίζουν, αν ήταν πολύ καλοί τότε, μπορώ να φανταστώ ότι η εμπειρία και η ωριμότητα θα τους έχει κάνει καλύτερους σήμερα.

Για ένα γράμμα δεν πήγα.
Το Venus in flames το έχω λιώσει, βγάζει κάτι όμορφο από 90s.

image1350×1800 73.6 KB

Ένα απωθημένο εκπληρώθηκε χθες με το λάιβ του τιτάνα Ghostface Killah, του αγαπημένου μου MC από τους Wu-Tang Clan, μιας και στην εμφάνισή τους το '23 στο Release έλειπε. Αντί για Inspectah Deck πήραμε Cappadonna μαζί με αλλαγή της τελευταίας στιγμής, αλλά εντάξει μικρό το κακό. Έχασα τα εισαγωγικά DJ sets από Μαρίνα (Στίχοιμα) και Eversor (Anser, κλπ) όπως και το support σετ του Ευθύμη (TXC - τέλος πάντων) που προλόγιζαν.

ΟΚ, αν ξέρεις τι να περιμένεις από τέτοιες καταστάσεις πας προετοιμασμένος για το χάος, αλλά σε ένα σχεδόν sold out Floyd και με τέρμα πορωμένο κόσμο από κάτω, η ατμόσφαιρα ήταν όσο εκρηκτική έπρεπε για να τιμήσουμε ένα θρύλο της φασούλας. Ειδικά δε, όταν ανέβασε μέλη από το κοινό για να πουν τα verses του “Protect Ya Neck”, και αυτά understood the assignment στο έπακρο, ήταν κανονικό κλουβί. Σετ βασισμένο κυρίως σε Wu classics και τις κορυφές της σόλο δισκογραφίας του, αλλά γενικά επικός αχταρμάς. Τοπ. Όσο για τον κύριο Dennis Coles, Ghost, ή Tony Starks, ή όπως, αν και τα χρόνια πέρασαν, εξακολουθεί να είναι επιβλητικός.