Η μεγάλη μπάλα παίχτηκε χθες βράδυ στη σκηνή (και όχι μόνο) του Fuzz από τους Shame!
Ο ορισμός της fun to watch μπάντας. Charlie Steen μορφάρα!
Πολύ - πολύ ωραίο λάιβ.
Melodeath βραδιά χθες βράδυ στο Temple με WOLFHEART και AMONGRUINS, ένα δίδυμο που έχουμε δει αρκετές φορές μαζί τα τελευταία χρόνια
Βιντεάκια:
WOLFHEART:the hunt @Temple
AMONGRUINS: sear sacrifice @Temple
τα έσπασαν οι Shame! είχα καιρό να δω συναυλία με τέτοια ενέργεια. ίσως από τους Mystery Lights
αλητεία θα πω
Τι ώρα βγήκε ο Paul DiAnno ώστε να έχω μια εικόνα για αύριο ;;
Αύριο θα πάω και γω.στις 10 βγαίνει
κανεις σας ρε;
10 λεπτα πριν βγουν ειχα βγαλει φωτογραφια να στειλω σε φιλο οτι ημουν μονο εγω και οι οικογενειες τους αλλα τελικα μαζεψε αρκετο κοσμο σε φαση να αλλαξω θεση για να βλεπω καλυτερα. Μου ηρθε να πιασω κοσμο να ρωτησω απο που τους ξερουν αλλα μετα βγηκαν οι ουκρανικες σημαιες οποτε λεω τωρα εξηγειται
τελος παντων καταπληκτικη εμφανιση απο ολους. Δεν καταλαβα ποτε περασε το σχεδον δυωρο. Τελεια η αρχη οπου και οι τεσσερις επαιζαν απο κατι κρουστο, μαγεια οταν μπηκε το τσελο και πληκτρα/ακορντεον, κορυφη αυτο με τα πουλακια.
Καλά καθηστε να βγει αύριο. Ο άνθρωπος κάνει συγκινητική προσπάθεια αλλά δυστυχώς δεν μπορεί ακόμα. Η συναυλία βγήκε με πολύ ζόρι και αρκετά μπρος πίσω στα παρασκήνια. Ο ίδιος πολύ συγκινημένος και Με την αγάπη του κόσμου και στην αφιέρωση του remember tomorrow στον clive burr. Κόσμος σε κατάσταση ημιπαρανοιας. Είναι μικρόβιο οι μέιντεν στην Ελλάδα. Συνθέσεις αθάνατες αποδόθηκαν με λύσσα από τους μουσικούς, προφανώς ο gus ξεχώρισε. Ο μπασίστας και ο ντράμερ ζούσαν το όνειρο τους παίζοντας τα κομμάτια αυτά. Την κοπέλα στην κιθάρα δε την ήξερα, μου έκανε εντύπωση που έπαιξε μόνο ρυθμικά μέρη, και ο gus είχε όλα τα σόλο από murray stratton Smith. Ήχος πολύ καλός. Τον di anno δε τον είχα σε καμία τρομερή εκτίμηση, παρότι λατρεύω το πρώτο μέιντεν, σήμερα ομολογώ άλλαξα άποψη, πραγματικά του αξίζουν συγχαρητήρια που βγαίνει και το παλεύει μετά τα όσα έχει περάσει με την υγεία του. Δε το βάζει κάτω και έδειξε μαχητής.
Μην πάτε καθόλου σήμερα…
Στα σοβαρά τώρα,ξέραμε ότι κάναμε …ψυχικό αλλα δυστυχώς ο άνθρωπος δεν μπόρεσε ουτε καν να καθίσει στο καροτσάκι.Το προσπάθησε,αλλα μεγαλο χάλι.Εκανε συνέχεια εμετό,τον έπαιρναν πίσω,τον ξαναεφερναν,γενικα μια τραγωδία.Φοβήθηκα μην έπεφτε τέζα όπως ήταν.Όπως είπε μόλις είχε κόψει την φαρμακευτική αγωγή και προφανώς δεν έπρεπε.Τελος πάντων,όπως είπα,ψυχικο…
Η υπόλοιπη μπάντα άψογη και καβλωμενη.Αν ήταν σε καλή κατάσταση ο Παύλος θα είχε κατεδαφιστεί το Gagarin.
ΥΓ.Ξέχασα το,πιο σημαντικό:Αυτό το πράγμα που είδα με τον κόσμο χτες δεν το έχω ξαναδεί!Ουρες 150 μέτρων απέξω,το κλαμπ μέσα τέζα από κόσμο,ο ένας πάνω στον αλλον!Ουτε στους Warlord δεν πρέπει να είχε τόσο κόσμο,μιλάμε για μυθικές καταστάσεις…
Αυτό παίζει να είναι από μαλακια του διοργανωτή και όχι της μεγάλης προσέλευσης
Γιατί αρχικά νόμιζα ότι έκλεισα ηλεκτρονικό εισιτήριο και τελικά είναι απλή παραγγελία, συνεπώς ο κόσμος θα στηθεί στο γκισέ να παραλάβει τα εισιτήρια του . Επιπλέον ουρά χωρίς λόγο δλδ
Τα υπόλοιπα που λέτε τα είχα υπόψη, αλλά όχι στο μέγεθος που το περιγράφετε… δυστυχώς
Τον είχα δει το 1994 σε εκείνο το φεστιβαλ στο Ρόδον μεζί με Metal Church , Vicious roumors και Zodiac mindwarp. Η απογοήτευση ήταν τέτοια που δεν ξανασχολήθηκα τις επόμενες φορές που ήρθε ή που ήταν να έρθει και ακύρωσε. Σήμερα θα παω με μηδενικές προσδοκίες για λόγους οικονομικής στήριξης και για να δω πως θα παίζει ο Gus τα Maiden. Και όλα αυτά ενώ αγαπημένη μου μπάντα είναι οι Iron Maiden. Κρίμα !
νομίζω ότι γι αυτό πάμε οι περισσότεροι
και γι αυτό
Μας ειχαν υποσχεθει support αλλα support δεν ειχε
Κ αχαστο.Να μην ηταν στο τεμπλ αλλα οκ
Γιατί όχι Temple (από περιέργεια ρωτάω), εμένα γενικά σα χώρος μου αρέσει αρκετά και για διάφορους λόγους.
Δεν ξερω για τη συγκεκριμενη συναυλια, αλλα οποτε πηγα στο Temple ηχος = θορυβος και οπτικη επαφη = γτπκ. Χειροτερο μικρο-wanabe-μεγαλο venue δεν εχω ξαναδει. My €0.02.
Heep θα παμε;
Αν αναφέρεσαι σε συναυλίες που το μαγαζί είναι φουλ από κόσμο (πχ θυμάμαι ένα PRIMORDIAL) τότε τείνω να συμφωνήσω.
Όταν είναι μισογεμάτο, συνήθως είναι καλά τα πράγματα.
Nile/ Rapture 14/12/22 Fuzz Club
( δυστυχώς κ παλι δεν μπόρεσα να δω τις δυο πρωτες μπάντες)
Η πρωτη brutal death metal αγάπη μου, απ όταν κυκλοφορησαν το In the Darkened Shrines, πριν από είκοσι ολόκληρα χρόνια (το περασμα του χρόνου έχει αρχίσει να φαντάζει ψυχεδελικο πλεον), ήρθαν χθες κ γκρέμισαν το Fuzz ( μη σου πω κ την Χαμοστερνας ολάκερη), μαζί με τους 400 (στο περίπου) πειραγμενους που ήμασταν εκεί.
Τρομερο σετλιστ ( δεν θα ξεπεράσω ποτε το ομώνυμο του Annihilation of the Wicked, όσα χρόνια κι αν περάσουν), τρομερη απόδοση απ όλους, τιμιότατος ο νέος μπασίστας, ενώ έκπληξη (ευχαριστη) αποτελεσε η εμφάνιση του τραγουδιστη των Vital Remains Scott Eames σε φωνητικά/ κιθάρα, στην θέση του Brian Kingsland (ο οποίος λείπει απ όλη την περιοδεία για οικογενειακούς λόγους). Προφανώς κ δεν είναι Dallas (ουτε ο Brian ειναι), αλλά η ψυχωμενη του παρουσια ήταν παραπανω απο επαρκής.
Εντάξει, για τον Sanders κ τον Κόλλια τι να πω…
Θα πεταξω καμια από τις κλασικες μου ατάκες, όπως το:
οι τυποι ειναι οι Hanneman κ Lombardo των 00s κ δώθε,
κ θα γίνω γραφικός.
Οποτε θα μείνω απλά στο ότι δικαίωσαν το όνομά τους κ την δισκογραφία τους, ότι μας είχαν λείψει πολυ (δέκα χρόνια είχαν να έρθουν), ότι προσωπικα είχα να τους ευχαριστηθω τόσο από το 2005 κ το μνημειώδες λάιβ που είχαν δώσει στο Αν για το Annihilation ( που μόλις είχε βγει), κ ότι είναι η μόνη καφροντεθ μπάντα που με έχει κάνει ποτέ να βουρκωσω σε λάιβ της…
Πιο πριν βγήκαν οι Rapture που έχουν εξελιχθεί σε μια από τις πιο αγαπημένες μου μπάντες με την λυσσα τους κ την εξωφρενικη τους αφοσίωση στο μανιωδες death/ thrash τους.
Ακριβώς έναν χρόνο πριν, το release show τους για τον τρίτο τους δίσκο ( κ νουμερο ένα album μου του 21), τον Δεκέμβριο του 21 στο αγαπημενο Temple, ήταν το πρωτο μου after covid λάιβ , κ από τα πιο έντονα των τελευταίων χρόνων ( για μουσικους κ μη λόγους).
Χθες απέδειξαν, για άλλη μια φορά, ανεξαρτητως συγκυριών, ότι αυτή την στιγμή αποτελούν μια από τις πιο λυσσασμενες extreme metal μπάντες που μπορεί να πετυχει κανεις εκεί έξω.
Μέσα στο σαρανταπενταλεπτο που τους αναλογούσε, έπαιξαν έξι κομματαρες, άνοιξαν -πανευκολα- πιτ (που δεν έκλεισε ποτε μέχρι την τελευταία νοτα των Nile), κατέθεσαν ψυχή στο σανίδι, κ έκλεισαν με το οχταλεπτο ισοπεδωτικό έπος που κλείνουν κ την, ακόμα προσφατη, δισκαρα τους.
Συγκινητικά ακραίοι, για άλλη μια φορά.
Μαζί με τον πρόσφατο θρίαμβο των Asphyx/Abyssus, κ εκείνο το απίστευτο λάιβ των Suffocation/ Belphegor (παραμονες τις καραντινας), το χθεσινό ειναι από κεινα τα λάιβ του ακραίου ήχου που θα μνημονεύονται μέσα στην δεκαετία.