Εγω δεν νοιωθω προσωπικα καθολου ανωτερος που σιχαινομαι την Τραπ, εσυ δεν ξερω τι κανεις. Μιλαμε για το μουσικο παντα ε? Το να πω οτι καποιος που παιρνει σττα σοβαρα το “γκομενες, γκανια, πρεζα” ειναι ουρακοταγκος ειναι αλλο θεμα, το ιδιο μπονομπο θεωρω και αυτους που παιρνανε καποτε στα σοβαρα τους στιχους των Μανογουωρ και δινανε ραντεβου θανατου στην Γουβα του Βαβουλα με τους θρασαδες για ξυλο. Μουσικα ομως οχι, με συγχωρεις, το γουστο σου δεν σε κανει ανωτερο, ειναι απλα διαφορετικο.
@ManosOrff στον βρήκα. Θα σε δώσω ό,τι λεπτομέρειες έχει το τεύχος. Όνομα: lastinline, τότε (2012) ήταν 35 χρονών. Περιοχή: Αγρίνιο και Ιωάννινα. Κλασσικός heavy metalάς με μνεία στα του Dio και γενικά ενδιαφέροντα στο metal, τον ύπνο, το φαγητό, τις συναυλίες, τα ταξίδια και τα κόμικς.
Τρομάζω με την ταχύτητα, την ακρίβεια, και το εύρος των πληροφοριών σου, το μνημονικό σου, αλλά και την προθυμία σου…
Το ΜΗ έστελνε σε mail όλα τα responses, αν ψάξω και γω μπορεί να ξεθάψω τίποτα… Αλλά! δεν θα το κάνω τώρα
Ο τύπος θα φταρνίζεται, στο μεταξύ
Θυμήθηκα τη χρονιά που ξεκίνησε αυτό (το ‘11), οπότε ψάχτηκα σ’ εκείνα τα τεύχη. Βρήκα και άλλους: daprof, @achilleas με avatar Gn’R, @Ian_Metalhead, Pazuzu, Tarsoulis, εμένα και έναν άλλο με όνομα που κατέληγε σε phelia, κάνοντας μνεία στις γυναίκες του metal.
Ότι είπε ο @morgoth . Το προσωπικό γούστο δεν είναι οικουμενική αλήθεια για να νιώσω ανώτερος. Σκουπίδι για μένα η τραπ αλλά είναι η άποψη μου και δεν σημαίνει ότι όποιος ακούει είναι επίσης σκουπίδι. Αν κάποιος έρθει και μου πει ότι η γη είναι επίπεδη τότε ναι ίσως νιώσω ανώτερος.
Λοιπόν, να πω εδώ ότι τα μπέρδεψε το μυαλό μου. O φίλτατος “LastinLine” δεν είναι αυτός στον οποίο αναφερόμουν, αλλά κάποιος Kostas. Ιδού και το γρήγορο search στο μέιλ τι μου έβγαλε:
(και απαντώντας πάλι στα σχόλιά μου πετάει το θεϊκό για reggae-metal)
Όντως, είναι πάρα πολλοί, όχι απλά πολλοί.
Ό,τι πεις, εγώ μαζί σου.
Μεσα στο παραληρημα του λεει και κατι που θα μπορουσε να αποτελεσει τροφη για κουβεντα. Γιατι δεν εχουμε δει ποτε κατι αντιστροφο? Δηλαδη ενα μεταλ συγκροτημα οπου ο τραγουδιστης να ειναι αντρας τενορος δηλαδη? Η απαντηση ειναι οτι λογικα πιο ευκολα αποδεχτηκαμε στο μεταλ την γυναικα frontwoman σαν την “ευθραυστη αιθερια δεσποσυνη” και ισως απο εκει να προεκυψε το συγκεκριμενο ρευμα αποδοχης στον ματσο και σχεδον εντελως ανδροκρατουμενο χωρο (ας μην ξεχναμε οτι οι γυναικες frontwomen στο μεταλ ηταν πραγμαατικα ελαχιστες πριν το μπαμ με το συμφωνικο/γκοθικ), ενδιαφερουσα τροφη για σκεψη οπως και να εχει.
Ευχαριστω βασιλια!
Επειδή διάβαζα κάποια πράγματα γι’ αυτό, μία προσέγγιση (την κρατάς ή την πετάς), είναι ότι οι γυναίκες μπορούν στο μέταλ να επιβιώνουν μόνο μέσα από μη στερεοτυπικά μάτσο ρόλους (π.χ. όχι στα πυρηνικά όργανα ενός συγκροτήματος, αλλά σε έξτρα, συνήθως κλασικά, τύπου φλάουτο, πλήκτρα κοκ), και - πάλι στερεοτυπικά - στα φωνητικά, με τη φωνή να γίνεται αντιληπτή, ως ιδιότητα του σώματος, ένας ρόλος που δεν απαιτεί (τόσο) τη νοητική/τεχνική ικανότητα που χτίζεται μετά από καιρό εξάσκησης στα άλλα όργανα (η λογική του mind over matter, technique over expression)
Αυτό βέβαια μπορεί να το δούμε, με διαφορετικές αναλογίες, και σε άλλες μουσικές.
Πολύ off topic όμως, η κουβέντα
Νομιζω παρακολουθησαμε το ιδιο βιντεο στο ΥΤ η τουλαχιστον το βιντεο που ειδα (σχετικο με τα gender roles στο μεταλ) πρεπει να ειχε σαν πηγη το αρθρο που διαβασες. Εξαιρετικα ενδιαφερον, ισχυει.
Δεν έχω προλάβει να το δω ακόμη, αλλά θα το κοιτάξω
Γιατι δεν εκτιματε ρε ταραμαδες.
Χρονια μπροστα ο Δημητριος, κατι Μπλακμουρ (sic) τον παιρνουν τηλ για να τον συμβουλευτουν.
Ήμουν μέσα αβίαστα και πέρασα μια χαρούλα, πλήρως απενοχοποιημένα.
Υπήρχαν δύο άρχοντες, με πανό Εξόριστων, οι οποίοι μετά από κάθε κομμάτι, ούρλιαζαν παροξυσμικά: “Εξορίστε μας!”…
Έχω και backstage φωτογραφία με τον άρχοντα.
Όποιος κράζει Tarja και Simone να του καεί το βίντεο.
Το έχουμε δει αυτό ε;
Οχι πανω στις εκλογες γαμωτο
Το πρωί μαυρίζεις υιό Nosferatu και το βράδυ ακούς The Curse Has Passed Away, μια χαρά