Εξαρχής ήταν εκτός λογικής να παίξουν οι MS πάνω από Domine και αυτό φάνηκε και στην πράξη. Οι μεν έχουν ένα χιτ (κυριολεκτικά όλοι έκατσαν για αυτό, ξύπνησε το κλαμπ), πολύ λίγα συμπαθητικά τραγούδια και 2 δίσκους που, από ότι φάνηκε κιόλας, περιέχουν τρομακτικά αδιάφορες και βαρετές συνθέσεις. Οι δε έχουν γεμάτη δισκογραφία (και ένας νέος δίσκος θα ήταν παραπάνω από επιθυμητός μετά από τόσα χρόνια), μουσική ταυτότητα, μερικούς πολύ αγαπητούς δίσκους στον επικ/παουερ μεταλ ήχο και στην σκηνή θερίζουν. Λογικό το κοινό να νιώθει παραπάνω στους Domine, δεν νομίζεις;
Ειρήσθω εν παρόδω, νομίζω τρίτη φορά Domine χθες για εμένα και ήταν και η καλύτερη. Έπος και πολύ γεμάτη εμφάνιση.
Τα εύσημα και σε Black Soul Horde που επιτέλους τους πέτυχα (τα έσπασαν) και Dragon Skull ενώ δεν τρελαίνομαι για το υλικό τους, έπαιξαν πολύ καλά.
Συμφωνω φυσικα οτι οι domine ειναι μπαντα απειρως σημαντικοτερη ,διαφωνω ομως απολυτως με την απαξιωση των Medieval.
Το dungeon tapes compilation εχει μονο κομματαρες τα δε eyes of fire και to kill a king ειναι επη στεγνα!Τα δυο τελευταια αλμπουμ ειναι μια χαρα μοντερνο uspm χωρις βεβαια να ξεφευγουν απο τα ορια του αξιοπρεπους (οπως αλλωστε συμβαινει για παραδειγμα-τηρουμενων των αναλογιων,δεν συγκρινω μπαντες-με τα προσφατα fifth angel,leatherwolf).Εγω μια φορα τους απολαυσα.
Υ.Γ καποια στιγμη πρεπει να γινει αναφορα στον απιθανο Morby που καθε φορα που τον βλεπω ζωντανα με ξαφνιαζει με την εξωγηινη αποδοση του.Ο ορισμος του παραγνωρισμενου.
Απόψε η βραδιά ανήκε στους Wytch Hazel.
Καλοί και χρυσοί οι Mirror & οι Doomocracy ( για Thelemite θα πω μόνο ότι υπήρξε ανταπόκριση από τον κόσμο στο τελευταίο τραγούδι που ήταν το Thor, ενώ ο ημίγυμνος τραγουδιστής φορούσε το κράνος του Asgardian θεού), οι Βρετανοί απλά έσπειραν.
Με τα λευκά τους (ενδυμασία και όργανα) και σε πλήρη αντίθεση με το μαύρο που κυριαρχούσε στον κόσμο, μου έδωσαν την εντύπωση πως αν ξαναέρθουν άμεσα, μπορούν να χτίσουν μια σχέση δυνατή μαζί μας, τέτοια που υπάρχει με ελάχιστα συγκροτήματα. 'Lucifer, you got no hold on me!". Λες και βγήκαν από το δάσος του Sherwood, όπως φάνηκε και από τα φύλλα που κοσμούσαν την ταστιέρα του κιθαρίστα.
Γαμώ.