Και αυτο ειναι αλλωστε Ομως απο εκει ξεκινησα τις σκεψεις μου χθες βραδυ: “με ενδιαφερει το venue, αν μου αρεσει ο Χ καλλιτεχνης που παιζει εκει; Κι αν οχι, σε ποιο venue πρεπει να βλεπω τους αγαπημενους μου καλλιτεχνες;”
Σημειωση: σε φασιστοδιοργανωτες/χωρους δεν παω, οποιος κι αν παιζει. Αλλα ολοι οι αλλοι ειναι εμποροι, αρα καπου πρεπει να δω συναυλια.
Ενταξει, δεν ηθελα να ανοιξω αυτη την παραλληλη κουβεντα, ομως το εκανα αθελα μου.
Ε, οπως ειπα χθες λοιπον: “ξερεις και ξερω καλα οτι μιλαμε για μαρκετινγκ. Οσο “Ιδρυμα” κι αν ειναι η Στεγη, πρεπει να κοψει και κανενα εισιτηριο”. Νομιζω οτι συμφωνουμε γενικως.
Να πω και εγώ πως η LJG έχει, και στη βιογραφία, και στη μουσική της, και στην παρουσία της, και στις συνεντεύξεις της ειδικά τα τελευταία χρόνια, εκφράσει αναλυτικά το που στέκεται, τι αποκηρύσσει πλέον, γιατί (κατ’ αυτή), κλπ κλπ.
Δεν είναι κάποιο άγνωστο ή ασήμαντο πρόσωπο, αντιθέτως, με όλες τις αντιφάσεις του, τις αποκλίσεις του, το μέγεθος, την τεράστια επιρροή, τη σημασία κλπ.
Βέβαια, στο ΔΤ της στέγης, δεν τους νοιάζει ιδιαίτερα, ο καλός ο lifestyle μύθος όλα τα αλέθει.
Θα έκανα κάποιο αστείο εδώ για υπόγες και ιδρύματα, αλλά θα γίνω προβλέψιμος
Talk to Your Doctor, Robben Ford and the Blue Line (οπωσδήποτε), Mystic Mile, Tiger Walk, Blue Moon, Truth, A Day in Nashville. Έχει πολλά περισσότερα.
Επισης, με τι μουτρα θα παει ο κοσμος σε πανκ συναυλια και μετα για καταναλωση προιοντων που αποτελουν σημαια του αμερικανικου ιμπεριαλισμου υπο την υπουλη μεταμφιεση σεβαστης ποσοτητας κιμα αναμεσα σε δυο ψωμακια?