:lol:
Σε ένα παράλληλο σύμπαν ίσως… Στο δικό μας ήταν ένα κωλόπαιδο που πουλούσε αναρχίλα με αποτέλεσμα να τσιμπήσουν οι απ’έξω. Οι από μέσα ξέρουν και τις πουστιές του και τους τραμπουκισμούς του και το ξύλο που έριχναν οι μπράβοι του.
Ρε τον μπαγασα…ακου να δεις…
Μήπως να αρχίσετε να εξηγείτε αυτά που ισχυρίζεστε και να μην πετάτε μισόλογα;
Μήπως να αναφέρετε τις πηγές σας;
Ο πόλεμος εντυπώσεων και το ύφος δήθεν «εγώ ξέρω κάτι που δεν ξέρεις» και «άντε μην ανοίξω το στόμα μου» εκνευρίζουν, για να μην πω κάτι χειρότερο.
+1 ειδικά όταν αυτό γίνεται σε ένα φόρουμ όπου όλοι είμαστε λίγο-πολύ ανώνυμοι…
Τεράστιος.
Να είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει.
Rip
Αν και δεν ημουν φαν, σηματοδότησε μια εποχή.
Τεράστιος…
Γεια σου ρε Νιονιο…
Με έναν ποιητικό τρόπο, έκλεισε τον κύκλο του συναυλιακά, με τη μεγάλη συναυλία στο rockwave (αν δεν απατωμαι ήταν η τελευταία του).
Από τους εμβληματικότερους καλλιτέχνες της χώρας μας, παρόλες τις τουλάχιστον αμφιλεγόμενες τοποθετήσεις του από ένα σημείο και έπειτα, δεν μπορούμε να αρνηθούμε την παρακαταθήκη που μας άφησε.
Για τις γενιά των γονιών μας, σίγουρα είναι ένα πλήγμα η σημερινή ημέρα, ένας κύκλος έχει κλείσει. Τα βινύλια του που έχουμε στη συλλογή μας, δεν θα μπορώ να τα ακούσω με τον ίδιο τρόπο πια, ένας δικός μας άνθρωπος κατά μία έννοια, έφυγε, στη σκέψη και μόνο, ένα σκουπιδακι μπαίνει στο μάτι. Προσωπική προτίμηση ως δίσκος, ‘Το Βρώμικο Ψωμί’
Αλησμόνητος…
Έχω γνωρίσει και έχω πάρει συνέντευξη από τον Σαββόπουλο.
Στο λίγο που τον έζησα, νιώθω ότι πολύ νωρίς βγήκε από τη θέση του “οδηγητή” και αποφάσισε να κάνει τα δικά του, με το όποιο κόστος. Υπό μια έννοια, σαν τον Ντύλαν, έγινε η φωνή μιας γενιάς σχεδόν κατά λάθος. Μάλλον και στα παλιά του χρόνια, ήταν λιγότερο πολιτικοποιημένος απ’όσο θα θέλαμε και μετά η στροφή, ξένησε πολλούς.
εδω ένα υπέροχο και σχετικά πρόσφατο ηχητικό αφιέρωμα.
οι μεγάλοι φεύγουν και μένουν οι μικροί. Άφησε τεράστιο έργο και θα μείνει.
Kι εμείς οι (αρκετά) μεγαλύτεροι θυμόμαστε και την εκπομπή “Ζήτω το Ελληνικό τραγούδι”, όπου παρέλασε το απανσύμπαν στη δεκαετία του 80, με ανατρεπτικό χιούμορ και σαρκασμό.
Δεν ξέρω αν ήταν πρωτοπόρος ή καινοτόμος, αλλά ήταν καλός ο κερατάς…
Όταν αποφάσισε να πολιτικοποιηθεί (γιατί όντως δεν ήταν ιδιαίτερα τα πρώτα χρόνια) το έκανε με τη δεξιά.
Τα τραγούδια μένουν, όμως ο καλλιτέχνης Σαββόπουλος δεν υπήρχε εδώ και μερικές δεκαετίες.
Λιγότερο πολιτικοποιημένος από όσο θα θέλαμε;
Δεν ξέρω πόσο θα θέλαμε αλλά δεν ήταν το κοινό που τον ανάγκασε να στρατευθεί με την αριστερά.
Υπάρχει μια τεράστια διάφορα Ντύλαν - Σαββόπουλου. Ο πρώτος μπήκε σε μια σκηνή που ήταν ήδη αριστερή και ριζοσπαστική. Είχε κι αυτός τους αντίστοιχους ήρωες και βρέθηκε να είναι ο συνεχιστής τους. Πόσο το πίστευε και πόσο όχι μπορουμε να συζητάμε για χρόνια ((και το συζητάμε) αλλά πέραν του γεγονότος ότι ο ίδιος δεν ήθελε να είναι εκπρόσωπος κανενός αφού το έβλεπε ως δέσμευση και όχι ως ελευθερία, ποτέ δεν αποκήρυξε το παρελθόν του.
Ο Σαββόπουλος από μόνος του πήρε το ρόλο του αριστερού, λάθος, κομμουνιστή τροβαδούρου. Κανενα περιβάλλον δεν τον “ανάγκασε” αφού δεν υπήρχε περιβάλλον πριν από αυτόν στην ουσία. Τα τραγούδια του είναι απόλυτα πολιτικοποιημένα. Μιλάει για συντρόφους και κόκκινες σημαίες και φυλακές και εξορίες και βασανιστήρια, για το Βιετνάμ και τον Τσε Γκεβάρα… Δηλαδή τι άλλο να κάνει για να πούμε ότι ήταν πολιτικοποιημένος και μάλιστα στρατευμένος.
Και μετά φυσικά η στροφή 180 μοίρες και η αποκήρυξη του παρελθόν του και η συστράτευση με τα πιο συντηρητικά δεξιά ένστικτα.
Λιγότερο πολιτικοποιημένος από όσο θα ήθελε μάλλον ![]()
Πάντως οι συνειδητές τοποθετήσεις του (όχι μόνο μέσα από την καλλιτεχνική του μορφή) έγιναν αφού αγάπησε τον Μητσοτάκη (τον μπαμπά), το ΠΑΣΟΚ του “εκσυγχρονισμού” κοκ.
Δε συμφωνώ. Εκτός αν εννοούμε ως τοποθετήσεις μόνο τις κομματικές ή μικροπολιτικές τοποθετήσεις (του τύπου οι πρόσφυγες μας κλέβουν τα σπίτια). Πολιτικές τοποθετήσεις έκανε και παλιότερα και ίσως πιο ουσιαστικά πολιτικές. Βεβαια μην ξεχνάμε ότι από το 89 και μετά έχουμε ιδιωτική τηλεόραση και ραδιόφωνο και ο ίδιος ο Σαββόπουλος έιναι πια σελέμπριτι οπότε σίγουρα υπάρχουν πολύ περισσότερες ευκαιρίες να ακουστεί. Δυστυχώς.
Να το πω λίγο διαφορετικά, γιατί το σκεφτόμουν τα τελευταία λεπτά και ίσως δεν το έγραψα όπως το σκεφτόμουν.
Ο Σαββόπουλος εμπνεύστηκε από τον κόσμο της αριστεράς, και από τους κομμουνιστές, γιατί βρισκόμασταν τότε σε μια εξεγερσιακή περίοδο, με πολιτικοποίηση, κινήματα, αγώνες, απελευθερωτικά κινήματα κλπ. Πιστεύω πως δεν έγινε ποτέ συνειδητά μέρος όλων αυτών, πέρα από την καλλιτεχνική έμπνευση που του έδωσαν. Ίσως να τα θαύμαζε όλα αυτά, ίσως απλά να τον παρέσυρε το κύμα (τους) ίσως να ήταν καιροσκόπος από τότε.
Εδώ που τα λέμε κιόλας, ιστορικά οι λαϊκοί αγώνες και τα κινήματα έχουν εμπνεύσει πάρα πολλούς καλλιτέχνες. Και πως αλλιώς να γίνει; Δε μπορώ να φανταστώ καν να συμβαίνει οργασμός έμπνευσης στα πρότυπα που παράγει η αντίδραση και η δεξιά.
Ok, καταλαβίνω πώς το θέτεις. Αλλά θα το δεχόμουν αν είχε μείνει μόνο σε επίπεδο θεματικής έμπνευσης όπως αναφέρεις. Ο Σαβόπουλος δεν εμπνεόταν μόνο από τους κομμουνιστές στην τέχνη του, φερόταν και ως κομμουνιστής. Τώρα αν παρασύρθηκε από την εποχή ή από τα νιάτα του ή οτιδήποτε άλλο, αυτό δεν αλλάζει αυτό που βασικά λέμε όλοι. Ότι έκανε μεγάλη κωλοτούμπα στην πολιτική του στάση.
Βεβαίως όσοι τον γνώριζαν από τότε ακόμα έχουν να λένε για την αυταρχική και βεντετίστικη συμπεριφορά του. Οπότε ίσως είναι αναμενόμενο ότι κατέληξε στον πολιτικό χώρο που αυτά όχι μόνο τα ανέχεται αλλά τα επιβραβεύει κιόλας.
Όποιον μπορεί να ενδιαφέρει (δεν το έχω δει ακόμα, το πρώτο επεισόδιο δηλαδή) ο σκαϊ έχει αφιέρωμα στον Σαββόπουλο.
Το ιδιαίτερο αυτό αφιέρωμα εστιάζει στη δισκογραφία του Διονύση Σαββόπουλου παρουσιάζοντας δέκα εμβληματικούς δίσκους του - τομή στη μουσική ελληνική ιστορία. Αφηγείται ιστορίες που σημάδεψαν τη ζωή του και γέννησαν τα τραγούδια του, στιγμές και πρόσωπα που τον ενέπνευσαν, σκηνές ηχογραφήσεων, επιτυχίες και δύσκολες στιγμές. ’Έξι συνολικά «εποχές» μουσικής δημιουργίας και ιστορίας.
Με τον ξεχωριστό του τρόπο -αυτόν που μπλέκει γλυκά τον μύθο με την πραγματικότητα- μιλά για τις ζωές που έζησε, τους ανθρώπους που γνώρισε, τα τραγούδια του που αγαπήθηκαν και άφησαν ανεξίτηλη σφραγίδα διαχρονικά. Κάποια από αυτά, τον βλέπουμε να τα τραγουδάει ζωντανά με την κιθάρα του.
Συνταξιδιώτης του Διονύση Σαββόπουλου σε αυτό το ταξίδι δημιουργίας και ιστορίας, θα είναι ο Παύλος Τσίμας. Συνομιλεί με τον ίδιο, με φίλους, συνεργάτες και ανθρώπους που διασταυρώθηκαν με τον Σαββόπουλο και σκαλίζει τα αρχεία των εποχών που έζησε ο «Νιόνιος της καρδιάς μας».
Το εικαστικό κομμάτι έχει την υπογραφή του Αλέξη Κυριτσόπουλου, εξαρχής συνοδοιπόρου και φίλου του Σαββόπουλου, με έργα που σχεδιάζει ειδικά για το συγκεκριμένο αφιέρωμα τα οποία θα αποκτήσουν και ζωή μέσω animation.
Στα ντοκιμαντέρ αυτά που έμελλε να είναι και η τελευταία παρακαταθήκη του Διονύση Σαββόπουλου, ο ίδιος διηγείται ιστορίες που σημάδεψαν την ζωή του αλλά και τις ζωές όλων μας από το 1965 που κυκλοφόρησε τον πρώτο του δίσκο ως σήμερα, ενώ για τελευταία φορά τραγουδάει με την κιθάρα και τη μοναδική φωνή του τραγούδια που αγαπήσαμε όλοι από τη δισκογραφία του.
Εδώ ανεβάζουν τα επεισόδια: Σεζόν 2025 - 2026
