Τοσο ακριβο εχει γινει πια το σεξ? 
Κοιτα…που μια προταση γαμου μπορει να ειναι και ιδανικη…
Γιατί κάποιος να χαλάσει μια τόσο όμορφη πράξη όπως το σέξ;
[COLOR=“Indigo”]Η ιδανική πρόταση γάμου είναι αυτή που δεν θα γίνει ποτέ …
αλλά για να απαντήσω …
κάτι έξω απ’ τα νερά αυτού που θα μου την κάνει. να μην το έχει ξανακάνει ποτέ και για καμία …
χε χε…[/COLOR]
Για να μαζευεις και τα νομισματα ε?
:lol:
Εμ τι…τζαμπα το μουσκιδι?? να βγαλουμε και κατι…
Το χω.
Θα χει ατμοσφαιρα. Electric Wizard. Και μετα την προταση ακουτε διασκευη του electric funeral.
Σωστη η Ολγα.
Aπο Pantera κατα προτιμηση…(ΘΕΙΚΗ)
:-k εγω, πάλι δεν πιστεύω σε ιδανικές προτάσεις γάμου!!! ούτε καν έχω σκεφτεί πως θα ήθελα να γίνει…Ελπίζω ότι όταν έρθει εκείνη η στιγμή να έχει επιλέξει το σωστό τραγούδι και να μην είναι κάτι φαντασμαγορικό…αρκούν και τα απλά για να γίνει η ατμόσφαιρα εκρηκτική και με θετική ενέργεια…8)
Βέβαια θα ηθελα να ηταν βραδυ… (μονο αυτα τα λίγα θέλω…):!:
Πες τα ρε συ!Εγω δεν πιστευω καν σε προτασεις γαμου…Τον θελεις?Παιρνεις το ροπαλο ,του ριχνεις μια στο κεφαλι και τον σερνεις μεχρι τη σπηλια…Εκει τον δενεις και τον φιμωνεις και ειναι δικος σου ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ!!!ΟΥΓΚ
Γενικα πρεπει να γινουμε λιγο πιο δυναμικες οι γυναικες…
η ιδανική πρόταση γάμου, είναι με την Αντζελίνα Τζολί στο κότερο της και ένα χαρτί που λέει πως γίνεσαι και ο διαχειριστής της περιουσίας της και με υποσημείωση πως μπορείς να συνεχίσεις την παράλληλη σχέση που έχεις αναπτύξει με τη Μέγκαν Φοξ…
Ειλικρινά, δε μπορώ να σκεφτώ κάτι καλύτερο…
ΑΑΑΑαααα
Και όλα αυτά, ενώ η TV δείχνει τον Ολυμπιακό να σηκώνει το Champions League!!!
Eκει εχεις ξεχασει τα παντα.Ουτε προτασεις,ουτε γαμοι,ουτε γυναικες.Πας καπακι Πασαλιμανι και ριχνεις ενα τρελο γλεντι μεχρι το επομενο πρωι:!:
σε επανάληψη είναι το ματς… Σιγά μην έβλεπες τον τελικό Ch.L. με τη Τζολί!
Αποκλειεται να εβλεπες ακομα και την επαναληψη με τη Τζολι…Ειναι βαζελα…
κι εσύ που το ξέρεις?
τα εχω με τον Μπραντ:!:
έχω μείνει άφωνη ! 
κι εσυ…
8O και εγω αυτο πιστευω το κυριοτερο ειναι οτι νομιζουμε οτι όλη μας η ζωη περιστρεφεται γύρω απο ένα γάμο ή μια οικογένεια… :-k Ρε παιδιά ας το ρίξουμε και λιγο στην φιλοσοφια…και εφοσον όλοι λένε οτι ο έρωτας είναι ένα παιχνίδι ας μην δεχόμαστε πράγματα που πρώτα τα προετοιμάζουμε…:!: ας αφήσουμε να υπάρχει το αίσθημα την έκπληξης και φυσικά του αιφνιδιασμού…τότε ναι! θα είμαστε αφου θελουμε να είμαστε : δυναμικές και φυσικα απελευθερωμένες απο προκαταληψεις (βλ. ο αντρας κανει την πρόταση):!: :!:
Επειδή ως γνωστόν δεν υπάρχει τίποτα πιο σημαντικό στη ζωή απο μια ονειρεμένη πρόταση γάμου, να σας περιγράψω το πως φαντασιώνομαι τη δική μου.
Περιμένω που λέτε πως και πως τη στιγμή που η εκλεκτή της καρδιάς μου, ενώ θα ατενίζει απο το παραθύρι πέρα στα βουνά και τα ανθόσπαρτα λαγκάδια, θα με αντικρύσει να έρχομαι καβάλα στο χιονόλευκο άτι στην πέρα μεριά του κάμπου. Και αφού αφήσω το άτι να βοσκήσει στον κάμπο τον μοσχομυριστό (ε, πρέπει να μυρίζει ωραία ο κάμπος), θα βαδίσω προς τη μεριά του κάστρου εις το οποίο πάνωθε στέκεται η αγαπημένη… Και θα κραδαίνω και σπαθί. (άσχετο, αλλά χρειάζεται και ένα σπαθί).
…Και τότε περιχαρής θα φωνάξω [SIZE=“2”]“πουθέ είσαι πανώριο κορίτσι, μη και κρύβεσαι σαν τα μπουμπούκια εις τον ανοιξιάτικο τον ίσκιο?”[/SIZE]
Και εκείνη θα απλώσει την πλουμιστή φιγούρα της ως την άκρη του παραθύρου, και θα ανταποκριθεί με την κελαρυστή φωνή της: “εδώ, εδώ είμαι ω ιππότη, περιμένω, και μετράω τα φύλλα που πέφτουν απο τα δέντρα”.
“Πως πέφτουν τα φύλλα απο τα δέντρα, ω άνθος της αυγής, απο τη στιγμή που έχουμε άνοιξη?”, ρωτάω, και ταυτόχρονα βγάζω το σπαθί μου και το κραδαίνω για να δώσω έμφαση εις τα λεγόμενα μου.
“Δεν έχει σημασία αυτό, ω ιππότη, ω”, μου απαντάει φευγαλέα η πανέμορφη κόρη, και τινάζει τα πυρόξανθα μαλλιά της, τα οποία κυματίζουν όπως η θάλασσα σε κρυμμένη παραλία.
“Ρίξε κάτω το μαλλί σου, ω αγαπημένη, ρίξε το μαλλί σου κάτω να πιαστώ, και να σκαρφαλώσω πάνω εις το δωμάτιο σου”, λέω με έμφαση και πάθος.
“Αυτό είναι κλέμμένο απο άλλο παραμύθι, ω ευγενή”, μου απαντάει εκείνη, ενώ τα πουλιά πεταρίζουν ευτυχισμένα γύρω της. “Εξάλλου το κάστρο έχει ασανσέρ”.
(απο το οποίο ασανσέρ του κάστρου ακούγονται τότε κάποια μουγκρητά, απο κάποιον που μάλλον κλείστηκε μέσα του τις προάλλες - αχ αυτά τα μεσαιωνικά ασανσέρ - Μή και ήταν το μουλάρι που χάθηκε τις προάλλες και όλο το κάστρο το αναζητά??)
“Θα ανέβω με τις σκάλες, ω ποθητή! Απλά μου είναι αδύνατον να στρέψω το βλέμμα μου μακρυά απο σένα, μακάρι να ήμουν ήδη τώρα δίπλα σου και να σου άγγιζα το χέρι!”
“Μόνο το χέρι?”
“Εννοείται μόνο το χέρι, ω άστρο φωτεινό! Μου είναι αρκετό να βυθίζω τα μάτια μου μέσα στα δικά σου και το χέρι μου στο δικό σου χέρι!”
(“Μόνο αυτά θέλει να βυθίζει? Τι στο διάολο, ευνούχος είναι??”)
“Τι είπες καλή μου? Σα να ψέλισες κάτι με τα ρόδινα σου χείλη!”
“Τίποτα, ω ιππότη, δεν είπα τίποτα! Ήταν απλά ο ψίθυρος του αγέρα, που κυματίζει μέσα στα μαλλιά μου”.
“Έρχομαι, ω αγαπημένη! Έρχομαι να σε ζητήσω!!!”
“Τι να κάνεις?”
“Να σε ζητήσω! Θα παντρευτούμε, θα σμίξουμε τις ζωές μας επιτέλους!!! Το όνειρο μιας ζωής θα γίνει πραγματικότητα!”
“Κοίτα, βασικά νόμιζα οτι θα έρθεις για να φέρεις το γάλα. Εδώ που κάθομαι είναι γιατί περιμένω τον Μάκη”.
(ξαφνικό αστραποβόλημα, ο ουρανός μαυρίζει… ή μάλλον, γιατί να το κάνουμε τόσο δραματικό? Δεν αλλάζει τίποτα στη φύση έξω, τα λουλούδια αντίθετα ανθίζουν ακόμα περισσότερο, τα πουλιά κελαηδάνε φωναχτά και ο ήλιος λάμπει όσο ποτέ).
“Τι είπες πανώριο κορίτσι της αυγής??? Ποιόν περιμένεις?? Μην και άκουσα λάθος? Περιμένεις τον Μάκη?? Τον βοσκό??”
“Ναι ρε, τον βοσκό. Καλός είσαι για φλερτ, αλλά ο βοσκός έχει αρμέξει πολλές γελάδες στη ζωή του και ξέρει απο πιασίματα”.
“Πες μου οτι είναι ψέμα!!!”, φωνάζω σπαρακτικά κραδαίνοντας το ξίφος (έμεινε με το… σπαθί στο χέρι που λένε).
“Όχι, νάτος, τον βλέπω! Έρχεται ο Μάκης!!!”, φωνάζει εκείνη περιχαρής. “Γιουχουυου, μωράκλα μου!!!”
(μπαίνει στη σκηνή ο Μάκης, ο βοσκός).
Μάκης: “Που σαι μανάρι. Ποιός είναι αυτός ο παρλαπίπας με το σπαθί?”
“Το παιδί που φέρνει το γάλα μωρό μου. Θα ανέβεις πάνω στο δωμάτιο ή να κατέβω να πάμε πάλι στον στάβλο?”
“Παίρνω το ασανσέρ και ανεβαίνω μανάρα μου. Α, νομίζω πως ξέχασα και το μουλάρι μου εκεί μέσα τις προάλλες”.
“Άντε, έλα γρήγορα γιατί έχω ανάψει. Βοήθησε και ο καημένος ο ιππότης σ’ αυτό λίγο, με τις ρομαντικές του βλακείες… δεν είναι και τόσο άσχημες μερικές φορές”.
…Και έτσι έζησαν αυτοί καλά και εμείς καθόμαστε εδώ και γράφουμε στο φόρουμ. Τσίερζ. 8)