Καλύτερες κυκλοφορίες 2019

Μια δυνατή 12άδα και κατ’ αλφαβητική σειρά:

Arch/Matheos - “Winter Ethereal”: Υπέροχος δίσκος με υπέροχες συνθέσεις και υπέροχες συνεισφορές από όλους τους μετέχοντες, μηδενός εξαιρουμένου. Δίχως να θέλω επουδενί να υπονομεύσω τους δύο τελευταίους Fates δίσκους, η έμπνευση του Jim σε αυτό εδώ και το ντεμπούτο είναι πλουσιοτάτη. Ο δε Arch, απομακρυνόμενοι από μύθους περί επικής συνέχειας του “Awaken the Guardian” αποδεικνύεται, για μένα, υπεράνω του ιδανικού για να ανταποκριθεί στο παρόν.

Brutus - “Nest”: Όσο δεν καταφέρνουν να ανακαλύψουν κάτι καινούργιο άλλο τόσο δημιουργούν μία τόσο δυνατή έλξη να θέλεις να τους ακούς ξανά και ξανά. Καταιγιστικοί και μοναδικοί. Και αυτό το “Sugar Dragon” εμπεριέχει μέσα του όλα τα σύμπαντα του post ήχου.

Caldera - “Tephra”: Όταν κάτι τέτοιοι δίσκοι σκάνε από το πουθενά, χωρίς να είσαι προετοιμασμένος γι’ αυτό που συμβαίνει είναι από τις πιο ωραίες μουσικές εμπειρίες. Δεν έχεις τίποτα να πεις πριν για να προϋπαντήσεις κάτι και αφού το ακούσεις, προτιμάς να το ξανακούσεις και μετά να αναφερθείς σ’ αυτό. Πολύ δυνατό ντεμπούτο και μακάρι τα παιδιά να βρίσκουν πρόσφορο έδαφος για να συνεχίσουν.

Dold Vorde Ens Navn - “Gjengangere I Hjertets Mørke”: Αν αφήσουμε στην άκρη από που προέρχεται ο καθένας τους και μείνουμε μόνο στο τι έκαναν μέσα σε αυτό το ΕΡ, τα πράγματα θα είναι πιο καθαρά. Μαζεύτηκαν, τα έβαλαν κάτω και είπαν “θέλουμε να γράψουμε αυτά τα τραγούδια, έτσι κι έτσι”. Το ότι ο Vik ακούγεται σαν τον Aldrahn δεν είναι καθόλου μα καθόλου αρνητικό. Τουναντίον, δείχνει το πόσο εύρος έχει να μουσικοποιεί σκέψεις.

Electric Litany - “Under A Common Sky”: Δίσκος απαλός, σιωπηλός, χρωματιστός και μεγαλειώδης. Αξίζει και με το παραπάνω κάθε εγκωμιαστικός λόγος για χάρη του, αν και στο τέλος καμιά λέξη και κανένας λόγος δε θα είναι τόσο αναγκαίος όσο το να ακούγεται ο ίδιος.

Leprous - “Pitfalls”: “Rage for Order”, “Promised Land”, “A Pleasant Shade of Grey”, “Shadows of the Sun”, “The Art of Navigating by the Stars” και η λίστα συνεχίζεται φτάνοντας μέχρι σήμερα στο “Pitfalls”. Παρά τις όποιες απόψεις μας - αποδοχή του δίσκου και μη - το ένα και σημαντικό δεν αλλάζει, ούτε και καταργείται. Οι Leprous κυκλοφόρησαν κάτι άνευ προηγουμένου για τους ίδιους και το ήθελαν, το είχαν ανάγκη. Δεν νοιάστηκαν για το τι θα πούμε. Από την άλλη πλευρά, δείχνουν το αυθεντικό progressive που δεν κλείνεται σε λεκτικές γραμμές. Ό,τι καλύτερο έχω ακούσει από τη συγκεκριμένη μπάντα.

Mother of Millions - “Artifacts”: Το “Sigma” είναι μια κορυφή, ένας εσωστρεφής δίσκος που δεν εξαντλείται, αλλά δίνει πάτημα για μια συνέχεια. Η μπάντα είχε αρκετές επιλογές, εκ των οποίων η μία που ακολούθησαν ήταν να γράψουν κάτι που να ακούγεται τόσο όμορφο και που να μην καταλήγεις να κάθεσαι και να το συγκρίνεις με τον προκάτοχό του. Εν πρώτοις, φαίνεται κάτι λίγο, αλλά εν τέλει είναι αρκετό για να το ευχαριστιέσαι.

Mother Turtle - “Three Sides to Every Story”: Λοιπόν, η συγκεκριμένη μπάντα θα μπορούσε να τα είχε παρατήσει κι εμείς - οι λίγοι - να αναλωνόμασταν στο ότι ήταν φτιαγμένοι για μεγαλύτερα και ότι οι καιροί τους αδίκησαν και άλλες τέτοιες ιστορίες (να 'χαμε να λέγαμε). Οι Mother Turtle είναι ζωντανοί επειδή θέλουν να παίζουν μουσική. Είναι ζωντανοί επειδή είναι ανήσυχοι και η ανησυχία τους γίνεται γαλήνη πάνω στο πεντάγραμμο. Είναι ζωντανοί επειδή δε μπορούν να επαναπαύονται στο παρελθόν κι ευγενικά “αφήνουν στην άκρη” τρία μέλη τους για να βγει αυτός ο δίσκος, Tech καταστάσεις, όχι αστεία.

Opeth - “In Cauda Venenum”: Η μπάντα πήρε το χρόνο της, δε βιάστηκε και δημιούργησε αυτό το άλμπουμ. Παρότι δεν πρόκειται να ξανακούσω το “Sorceress” οφείλω να παραδεχτώ ότι ήταν αναγκαίο για να βγει κάτι, ας πούμε, πιο φρέσκο και ανθηρό. Χωρίς να έχω ιδέα τι μουσική ακούει ο Mikael απ’ όλο τον κόσμο και τη χώρα μας, χαίρομαι που κάθε φορά στο “Lovelorn Crime” συναντώ ορχηστρικά σημεία από το “Χαμόγελο της Τζοκόντα”. Όσο για το “All Things Will Pass”…

Soen - “Lotus”: Είναι εξίσου σημαντικό με όλα τα παραπάνω να κυκλοφορούν δίσκοι σαν αυτόν εδώ που τα τραγούδια του να είναι τόσο τραγουδιστά. Συναισθηματικοί όσο δεν πάει και προσωπικά μ’ αρέσει πάρα πολύ που τους αποδίδω στοιχεία των Madrugada. Έχω φίλο που του πρότεινα το δίσκο και τους ερωτεύτηκε όσο κανέναν άλλον καινούργιο δίσκο που έχει ακούσει τα τελευταία πέντε χρόνια.

Syberia - “Seeds of Change”: Δε θα πω ψέματα ότι έναν τέτοιο δίσκο μετά το ντεμπούτο των we.own.the.sky τον περίμενα γενικά. Να είναι ηρωικός, κιθαριστικός, ευθύς και με μία ροκ διάθεση, όπου το σύνολο των τραγουδιών να λειτουργούσε σαν πυροτέχνημα. Αυτό το καταφέρνουν οι Ισπανοί και με κερδίζουν συνέχεια.

We.own.the.sky - “Home”: Μετά από το ντεμπούτο περίμενα πώς και πώς το διάδοχό του. Δεν είναι καθόλου καθαρόαιμος post rock δίσκος, αλλά νομίζω ότι κάνουν ό,τι έκαναν και οι maybeshewill ειδικά με το “Fair Youth” - δίνουν ένα άλλο χρώμα για το τι μπορεί να είναι το post rock. Εξαιρετικοί και αυτή τη φορά σε προκαλούν να δώσεις άλλο χρόνο για το δίσκο.

8 Likes

η λίστα από το ωραίο μπλογκ του καραολίδη για το 2019, έντονα μη μεταλλική όπως πάντα, αλλά όλο και κάποιος μπορει να ακούσει κάτι που δεν ήξερε, οπότε, κέρδος.

8 Likes

Πολλές καρδιές για το νο3

@Aldebaran θενκς για το Helium horse fly το είχα στα υπόψιν αλλά το είχα αφήσει στην άκρη, ευκαιρία να το «πιάσω»

Σου άρεσε τόσο πολύ το Kayo Dot? Δεν μπορώ να πω το ίδιο δυστυχώς.

1 Like

Μου πήρε αρκετές ακροάσεις για να ξεδιπλωθεί αλλά ναι, μου άρεσε πάρα πολύ το ‘‘Blasphemy’’. Έχει και πάρα πολύ ωραίο concept.
Helium Horse Fly…παραμιλάω με αυτό το γκρουπ!

1 Like

Παραδόξως συμφωνώ με το ροκινγ, κοίτα να δεις. Feral Roots για εμένα, τοπ οβ ποπς και δεκαετίας μην πω. ;p Και δεν ξέρω και πώς να περιγράψω σε πόσα επίπεδα με συγκινεί αυτή η μπάντα και πόσο χτίζεται μέσα μου. Νιώθω σαν το 15χρονο που ανακάλυψε τους ζεππελιν. Τους αγαπώ, γκρουπικιετς, καλά να ναι τα παιδιά. <3

Χωρίς ρανκινγκ, με πολύ πρόχειρη σκέψη και χωρίς να έχω ακούσει πολλά “μαστ”, μερικές φετινές δισκάρες που μου έρχονται
Motorpsycho - The Crucible
Blut aus Nord - Hallucigen
Phil Judd - Flightless Bird
Tedeschi Trucks Band - Signs
The Magpie Salute - High Water II
Chris Robinson Brotherhood - Servants of the Sun
Big Business - The Beast You Are

Αν τα βάλω κάπως κάτω και εγκαίρως, θα επανέλθω πιο οργανωμένη

4 Likes

Ορίστε και το είχα πει ότι ο δίσκος των TΟΟL είναι ο κορυφαίος δίσκος για το 2019.

Πολλές καρδιές για το Νο.2 και το Νο.13 από μένα… (τα οποία προφανώς θα ήταν στη λίστα μου αν δε μιλούσε αποκλειστικά για ροκ/μεταλ κυκλοφορίες)

Κάθε χρόνο η λίστα του bandcamp είναι από τις πιο ωραίες εκεί έξω, έτσι και φέτος κατ’ εμέ.

6 Likes

Θα τσεκαρω κάποια που φαίνονται ενδιαφέροντα

Εξαιρετική ήταν και η ανασκόπηση του doom sludge stoner κλπ …Έπαθα πλάκα με δύο μπάντες … Φοβερή δουλειά κάνουν τα παιδιά που γράφουν

5 Likes

Κατονόμασε πορ φαβόρ να γουστάρουμε κι εμείς.

Α, κι ευχαριστούμε πάρα πολύ, αλήθεια :hugs:

1 Like

Birdstone , Capilla Ardiente , Goatess

Άκρως ενδιαφέρουσες μουσικές

Και θα ακούσω και Lord Vicar

5 Likes
  1. Baroness -Gold And Gray
  2. Bad Religion- Age of Unreason
  3. Death Angel-Humanicide
  4. XentriX-Bury The Pain
  5. In Flames-I,The Mask
    6.Traveler-Traveler
    7.Sacred Reich-Awakening
    8.Atlantean Kodex-The Course of Empire
    9.Riot City-Burn The Night
    10.Borknagar-True North
6 Likes

Κάτι μου θυμίζουν εμένα αυτοί οι δίσκοι πάντως :stuck_out_tongue:

Όπως και πέρσι, θα κάνω τεράστια λίστα, συγγνώμη εκ των προτέρων για το μέγεθος, αλλά θέλω να βάλω ότι καλό έχω ακούσει γιατί μπορεί να ενδιαφέρει κάποιους.

Για να μην κάνω την κυρίως λίστα δύσκολη, θα βάλω τα καλύτερα 15 ανεξαρτήτως είδους και μετά θα βάλω κάποια άλμπουμς που πιστεύω αξίζει να τσεκαριστούν. Ειδικά στο Black Metal, η φετινή χρονιά ήταν όνειρο.

  1. Rival Sons - Feral Roots - Στα καλύτερα της 10ετίας.

  2. Yellow Eyes - Rare Field Ceiling - Έπαθα σοκ με τον ήχο και την ατμόσφαιρα.

  1. Devin Townsend - Empath

  2. Vanum - Ageless Fire

  1. Algleymi - Misthyrming

  1. Helium Horse Fly - Hollowed

  1. Cloud Rat - Pollinator

  1. Bent Knee - You Know What They Mean

  2. Hypno5e - A Distant (Dark) Source

  1. Cosmicism - The Great Old Ones

  1. Slipknot - We Are Not Your Kind

  2. Soilwork - Verkligheten

  3. Atladean Kodex - The Course of Empire

  1. Blood Incantation - Hidden Story of the Human Race - Καλύτερος death metal δίσκος της χρονιάς


15. Departure Chandelier - Antichrist Rise to Power

Από εδώ και κάτω, ποια ξεχώρισα ανά είδος:

Black Metal
Somn - The All-Devouring

Dawn Ray’d - Behold Sedition Plainsong

Sinmara - Hvsil Stjarnanna

None - Damp Chil of Life

GARSDGHASTR - Slit Throat Requiem

Alcest - Spiritual Instinct

Prog Metal
Soen - Lotus

Leprous - Pitfalls
Tool - Fear Inoculum

Post rock
Herod - Sombre Dessein

A Cult of Luna - A Dawn to Fear
Brutus - Nest

Death Metal
Tomb Mold - Planetary Clairvoyance


Memoriam - Requiem for Mankind

Takafumi Matsubara - Strange, Beatiful and Fast

Devourment - Obscene Majesty

Possessed - Revelations of Oblivion

Epic/Heavy Metal
Smoulder - Times of Obscene Evil and Wild Daring

Iron Griffin - Curse of the Sky

Tanith - In Another Time

Hard rock
Crobot - Motherbrain

Επίσης, δεν μπαίνουν στα best αλλά αξίζουν:
Mark Morton - Anesthetic
Sacred Reich - Awakening
Death Angel - Humanicide

Και τέλος ποια δεν πρόλαβα να ακούσω, ενώ θα έπρεπε :slight_smile:
Mayhem - Daemon
Mizmor - Cairn

Traveler - Traveler

13 Likes

Ωραίες επιλογές, πολύ ωραίες :slight_smile: Σε μερικές να ξέρεις έσκασα ένα ύπουλο χαμογελάκι (Cloud Rat ρε, ειδικά με το συνοδευτικό EP που βγάλανε). Δεν κρύβονται οι αδυναμίες εύκολα πάντως :stuck_out_tongue:

2 Likes

Δεν αργησα!?

A B
Chelsea Wolfe Birth of Violence
Russian Circles Blood Year
Waste of Space Orchestra Syntheosis
Cult Of Luna A Dawn to Fear
Cranial Alternate Endings
Boris Love & Evol
Earth Full Upon Her Burning Lips
Brutus Nest
Lingua Ignota Caligula
Pile Green & Gray
Boy Harsher Careful
Monolord No Comfort
Takafumi Matsubara Strange, Beautiful and Fast
8 Likes

εκτός του ότι χρειάζομαι άπειρο χρόνο να ασχοληθώ με τις μουσικές που προτείνετε , πρέπει κάποια στιγμή να αναθεωρήσω την αντίληψη μου περί black metal , με την έννοια ότι μπορεί για ευκολία να κολλάνε κάποιοι την ταμπέλα αλλά το περιεχόμενο να είναι διαφορετικό κάθε φορά . Παρατηρώ ότι ( παραδόξως ) είναι ένα πολύ πολύ εύπλαστο είδος μεταλ .

Με απλά λόγια , από το αποπάνω άκουσα τα 2 πρώτα κομμάτια και χαζεύω την οθόνη μου σα να έπαθα εγκεφαλικό . Και με αγχώνει το πόσα υπέροχα παρόμοια θα υπάρχουν που θέλω 2 ζωές να τα ανακαλύψω

Γενικά διαβάζω μπλακ μεταλ και προσπερνάω . Αλλά χαίρομαι που τελικά οι Bathory βγάζουν συνεχώς καλούς απογόνους

6 Likes

Βλέπω πέφτουν λίστες αβέρτα, οπότε ας ρίξω και εγώ κάποιες παρατηρήσεις για την χρονιά όπως την είδα, αν και αυτό το έκανα πιο αναλυτικά στην ανασκόπησή μας για τον ακραίο ήχο.

  1. Κάθε αναφορά στο τέλος της χρονιάς στους Vanum με κάνει χαρούμενο, ο δίσκος εδώ και μήνες δεν με έχει αφήσει καθόλου. Χαίρομαι που το hype των Yellow Eyes δεν τους κατάπιε. Τον θεωρώ τον δίσκο- κωλοτούμπα για πολλούς που επιλέξανε να το αγνοήσουν.
  2. Το grind φέτος έδωσε μια άρρωστη τριάδα δίσκων και από αυτούς ο δίσκος του Takafumi Matsubara είναι ο πιο παραγνωρισμένος και χαίρομαι που τον βλέπω και αυτόν σε λίστες. Θα τα πούμε αναλυτικά όμως σε σχετική ανασκόπηση για αυτό.

Να μια δεκάδα δίσκων που ο καθένας για τους δικούς του λόγους δεν χώρεσε στην λίστα μου:

The Murder Capital - When I Have Fears (ό,τι καλύτερο άκουσα σε αυτό τον ήχο μετά το περσινό Idles - έχασα το λάιβ τους εδώ γαμώ!)
Cloud Rat - Pollinator (το αδικείς αν το πεις grind, το ambient/gaze EP συνοδευτικό τους απογείωσε ακόμη περισσότερο στα μάτια μου)
Heilung - Futha (Θεατρικό, κινηματογραφικό, εμπορικό, δύσκολο, ξεχωριστό, τυχερός όποιος τους έχει δει ζωντανά)
Sinmara - Hvisl Stjarnanna (Δισκάρα, δεν έχω δικαιολογία)
Abyssal - A Beacon In The Husk ( Ογκώδες και σκεπτόμενο)
Waste Of Space Orchestra - Syntheosis (τρομερή σύμπραξη, τρομερές ατμόσφαιρες)
Swans - Leaving Meaning (είμαι φανμπόης)
Lingua Ignota - Caligula (Παράνοια, συναισθήματα, πολύ ξεχωριστή κυκλοφορία. Από τις πιο δύσκολες που άκουσα φέτος)
Rival Sons - Feral Roots (Το βγάλαμε νο1 εδώ, δεν έχει νόημα να σχολιάσω :stuck_out_tongue: )
Cave In - Final Transmission (Έχει μια συναισθηματική φόρτιση που με καθήλωσε, ανά στιγμές ηχεί ανολοκλήρωτο, αλλά γαμώτο τους έχει τραγουδάρες μέσα. Κρίμα.)

Δεν έχω λιώσει το Cult Of Luna ακόμη όσο θα ήθελα για να το κατατάξω δυστυχώς, όπως και τα Helium Horse Fly και Hypno5e, που η πρώτη ακρόαση με ενθουσίασε, ευχαριστώ τον φίλο @Aldebaran που με ξεστράβωσε με δαύτους.

Ντάξει απένειμα προσωπική δικαιοσύνη για όσα άφησα απ’ έξω, προσπεράστε :stuck_out_tongue:

8 Likes

Αυτο το Vanum με χετε ψησει να το ακουσω κ γω αμεσα. Κριμα που μου διεφυγε

3 Likes