Αμέτρητες ακροάσεις και ένας από τους αγαπημένους μου ροκ δίσκους, ωραίο κείμενο @RiderToUtopia !
1 Like
ξεκιναω με την παραδοχη οτι οντως προκειται για το καλυτερο τοπικ του φορουμ κ θα ηθελα να γραφουν περισσοτεροι για αλμπουμ που γουσταρουν ειτε με τροπο παργαλατσου, ιαν ειτε με τον δικο μου που ειναι λιγο πιο ασπουμε χυμαδιο 
ανοιξα λαπτοπ μετα απο μηνες εσβησα αρχεια κτλ να παρει μπρος βαζω ακουστικα παταω πλευ…
πριν αρχισω να σας ενημερωσω οτι δεν ειμαι κανας τεραστιος οπαδος του συγκροτηματος αν κ το ψευδωνυμο λεει αλλα. απλα τοτε που εψαχνα ονομα για μειλ ειχα μπροστα μου το αλμπουμ απο το οποιο προερχεται αυτο οποτε κ μετα απο αποτυχημενες προσπαθειες να βαλω killboypowerhead με διαφορες παραλλαγες αντιλαμβανοντας οτι μαλλον υπαρχουν κ αλλοι καμμενοι μ εμενα χρησιμοποιησα το ixnay σε διαφορες παραλλαγες και η μια το πετυχε. βεβαια το εχω μετανιωσει αφου ειναι πολυ δυσκολο να το πω σε καποιον να το καταλαβει οποτε δινω συμβουλη σε οσους εχουν παιδια να τα πουν οταν ερθει η ωρα να χρησιμοποιησουν ενα βατο ονομα και οχι του τυπου tranos13 ή argyrosloveforever αφου κατα μεγαλη πιθανοτητα θα το χρησιμοποιησουν σε ολη τους την ζωη. Εμεινε κ το ψευδώνυμό ετσι.
τι θα γινει φιλε θα μας πεις για το αλμπουμ που θεw “λιγα λογια” λεμε
οκ συγγνωμη παμε
That’s right, kick off your shoes, put your feet up
Lean back and just enjoy the melodies
After all, music soothes even the savage beasts
η σχεση μου με τους offspring ηταν αυτη που ειχε ενας πιτσιρικας μεταλας εν ελλαδι. απαξιωση. φλωροι. δεν ειναι μεταλ. ειναι εχθροι και αλλες μαλακιες αλλα οκ να μετανιωνεις για πραγματα που εκανες οχι για πραγματα που δεν εκανες.
η 1η μου επαφη ηταν σ ενα cd του περιοδικου “εικονα και ηχος” αν θυμαμαι καλα καπου 94 95 που ειχε μεσα και το ανατολιτικο γιουκαρεντ κιπιτ σεπαρειτεντ come out and play. νταξ τι να πει κανεις γιαυτο το τραγουδι το ξερει ολος ο κοσμος σε 30 χρονια θα κανουν πιτσιρικια λιστα με τραγουδια που θα την ονομαζουν classic rock και θα ειναι και αυτο μεσα. το βαριεμαι μετα απο τοσο καιρο οσο βαριεμαι και το smoke on the water. μολις το ακουσα καταλαβα οτι θα γινει επιτυχια και εινια η 2η μου τετοια επιτυχια μετα τους two faces οταν ειχαν ξεμεινει 2 κουτες απο το αλμπουμ τους στο δισκαδικο εβαλα να το ακουσω μ αρεσε το εδωσα να το ακουσει ενας ραδιοφωνικος παραγωγος της σαλονικας το επαιξε στο ραδιο κ εκαναν καποια επιτυχια. μπραβο μου.
εγραψα πολλα θα συντομευω.
NITRO: υμνος για τους πιτσιρικαδες, τοχω ξαναπει τραγουδι που ξεκιναει μονο με ντραμς δεν γινεται να μην ειναι καυλα. δεν εχω καταλαβει what nitro means αλλα οκ.
BAD HABIT. τραγουδι υμνος για τις χριστοπαναγιες που ριχνεις οταν σε κλεινει καποιος στο δρομο.
GOTTA GET AWAΥ. οκ τραγουδι που ξεκιναει μονο με ντραμς παλι. χαμος στο ρεφρεν ιδανικο για λαιβ καταστροφες,
GENOCIDE.SOMETHING TO BELIEVE IN. παιχτε πανκ.βερμουδα χαλαρο πουκαμισακι κ σκειτμπορντ.
.
SELF ESTEEM. ειχα μια κοπελα. μισο χρονο ολα καλα. μετα αρχισαν τα θα παω διακοπες με γονεις να εξαφανιζεται να μην απανταει τηλεφωνα εγω εξω απο σπιτι της να την περιμενω να ερχεται να μ λεει τι σε νοιαζει που ημουν καταντια. αλλα εκει. χωριζουμε οκ με χωριζει φευγω αθηνα. την ξεχναω. που και που επαιρνε τηλεφωνο "ελα που εισαι σε θυμηθηκα, σε ειδα στον υπνο μου’ επαιρνα θαρρος εγω την επαιρνα τηλ αλλη φορα “μην μ ενοχλεις” μ ελεγε. καταντια. την πετυχα μετα απο καιρο λιγο πιο πανω απο το σπιτι μου στο γαλατσι να περπαταει στον δρομο. αυτη σαλονικα εμενε και την πετυχα γαλατσι. σημαδι. της λεω θα ρθεις το βραδυ σπιτι μου να κοιμηθουμε. ερχεται.ξαπλωνουμε μου λεει “αντε ελα” πηγαινω γινεται η πραξη κοιμομαστε φευγει το πρωι. οκ ξερω καταντια αλλα “I may be dumb but I’m not a dweeb I’m just a sucker with no self-esteem” δεν την ξαναειδα. περασαν 17 χρονια.
KILLBOY POWERHEAD. δυναμιτης. ρεφερεναρα. ξεφρενος ρυθμος.
…μολις τωρα κατω απο το σπιτι μου μαλωνε ενα ζευγαρι ασχημα και ο τυπος της επιανε το μπρατσο δυνατα και της φωναζε μεσα στα μουτρα αυτη εκλαιγε και επρεπε να μιλησω και τον εβρισα να αφησει την κοπελα και γενικα εχασα την ορεξη να γραψω αλλα οποτε τ αφηνω εδω γτχμ…σορρυ.
27 Likes
Βλεπω Offspring, παταω καρδουλα, και τωρα παω να διαβασω
5 Likes
Θυμισε λίγο τις ιστορίες που λέει ο @QuintomScenario όταν παρουσιάζει κάτι και σε αγάπησα λίγο περισσότερο 
3 Likes
Είναι κάποιοι δίσκοι που και μόνο που τους ανακαλείς στην μνήμη, σου προκαλούν δέος. Όπως και μόνο στην θέα του εξωφύλλου, το ίδιο. Είναι κάποιοι δίσκοι που δεν χρειάζεται πια να τους ξανά ακούσεις, γιατί έχουν περάσει μέσα σου για πάντα. Και τέλος είναι κάποιοι δίσκοι που όχι μόνο σου ξυπνάνε μνήμες με εικόνες και χρώματα, αλλά ακόμη και μυρωδιές του τότε.
Ένας λοιπόν από αυτούς τους (λίγους) δίσκους για εμένα είναι και το…
Δεν ξέρω εάν είναι κατώτερο του Nevermind στα αυτιά του πολύ κόσμου και ποια η κληρονομιά του και δεν με πολύ-νοιάζει κιόλας. Ξέρω όμως με σιγουριά πως αυτός ο δίσκος είναι δικός μου. Τον έχω λατρέψει. Γιατί έχω μελαγχολήσει, έχω ερωτευτεί, χωρίσει και ξεσπάσει μαζί του, πίσω στην εφηβεία μου.
Δεν νομίζω να υπήρχε καλύτερος για να κάτσει πίσω από την κονσόλα από τον μεγάλο Albini και ας τους έκραζε πριν (είναι σαν τους R.E.M απλά με fuzz έλεγε Κέρδισε ευτυχώς η επιμονή και η εμμονή του Cobain για να φτιάξει τον δίσκο των Pixies που ποτέ δεν δημιούργησαν οι ίδιοι (Θα μπορούσα να ήμουν μέλος τους ή ακόμη να ήμουν μέλος και σε μια Cover Band τους, είχε πει).
Ο δίσκος ξεκινάει με την παραφωνία του Serve The Servants. “Teenage angst has paid off well…Now I’m bored and old” λέει σε ένα από τα πιο αυτοβιογραφικά του τραγούδια. Μιλώντας για το διαζύγιο των γονιών του, την σχέση με τον πατέρα του και με ειρωνικό τρόπο για τις συκοφαντίες των μίντια για την σχέση του με την Love.
Scentless Apprentice, το πιο Headbanging κομμάτι τους (?) Εμπνευσμένο από την νουβέλα Perfume. “You can’t fire me because I quit” χμμμ!
Ηeart Shaped Box. Το πρώτο σινγκλ του δίσκου και στην ουσία γέφυρα μεταξύ του Nevermind και In Utero. Έχει την νοοτροπία του Smell Like Teen Spirit λιγάκι ε? Στον δίσκο ακούμε την εδοχή του Litt (παραγωγός των R.E.M…ξανά χμμμ!) για να γίνει πιο Radio Friendly Unit Shifter 
γιατι του Albini παρά ήταν ΄΄βρώμικη¨ για σινγκλ. (το βρίσκουμε στην επετιακή έδοση του δίσκου).
To Rape Me σήκωνε και σηκώνει μεγάλη συζήτηση. Η μπάντα βροντοφώναζε ότι είναι ένας ύμνος κατά του βιασμού των γυναικών και δεν μπορώ να πιστέψω οτιδήποτε άλλο όταν ο ίδιος ο Cobain ήταν μεγάλος θαυμαστής του κινήματος Riot Grrrl. ΄Όπως και να έχει το κομμάτι δίχασε την κοινή γνώμη.
Frances Farmer Will Have Her Revenge On Seattle είναι εμπνευσμένο από την βιογραφία της ηθοποιού Frances Farmer. Δεν γνωρίζω περισσότερα για την ιστορία. Το κομμάτι έχει μια υποβόσκουσα ένταση (αλλά τι λέώ, όλος ο δίσκος είναι έτσι).
Dumb. H πιο μελωδική και γλυκιά στιγμή του δίσκου. Η ποπ ευαισθησία του Cobain στο μεγαλείο της.
Very Ape. Από τα πιο αγαπημένα του δίσκου με τις lead μελωδίες της κιθάρας και την τελειότητα της απλότητας.
“Milk It” Εδώ έχω θέμα. Δεν ξέρω εαν είναι το πιο σκοτεινό τους τραγούδι, γιατι κονταροχτυπιέται με το Big Long Now. Είναι όμως το πιο αβάντ γκαρντ τους. To χαρακτήρισαν ως ψυχολογική αυτό-εξέταση του. *I am my own parasite…I don’t need a host to live" και "Look on the bright side is suicide” θα στοιχειώσουν κόσμο 7 μήνες αργότερα.
“Pennyroyal Tea”. Από τα πιο αγαπημένα και όχι μόνο του δίσκου (ειδικά η εκδοχή του στο Unplugged). Μιλάει για τους ανθρώπους που πάσχουν από σκληρή κατάθλιψη. Φυσικά σαν τρίτο σινγκλ, ακούμε την εκδοχή του Litt 
Radio Friendly Unit Shifter. Σας αρέσουν οι Stooges? Στους Nirvana πολύ. “Use just once and destroy”
Tourette’s Μέτριο Ροκ? Ότι φωνή παρέμεινε από το προηγούμενο τραγούδι, την έφτυσε εδώ.
All Apologies. Η πιο έντονα συναισθηματική στιγμή τους. Περασμένο από το βερνίκι του Litt και αυτό. Λένε ότι είναι ένα στοργικό αντίο στην Love και στην κόρη τους. Το επαναλαμβανόμενο All in all is all we are στο κλείσιμο, θα μας στοιχειώνει για πάντα.
Σόρι Gallons Of Rubbing Alcohol Flow Through The Strip αλλά χάνεις από τα αποδυτήρια από το Endless, Nameless.
Δεν ξέρω εάν το In Utero είχε προοριστεί σαν κύκνειο άσμα ή απλά έτυχε, εγώ το βλέπω σαν μια άλλη μικρή τους νίκη. Δηλαδή σαν να ξανα-πήραν (ή έστω κράτησαν) τον έλεγχο της μουσικής τους στα χέρια τους.
Credits: To κείμενο του Αποστόλη για τους Drug Church και το Hygiene και την αναφορά στο In Utero που με έβαλε σε μουντ να γράψω (όχι και τόσο) λίγα λόγια. By the way είναι δισκάρα μεγάλη το Hygiene ε.
21 Likes
ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟΣ ΔΙΣΚΟΣ, ή ορθότερα, δίσκος-βίωμα, όπως τα έγραψες. Έβαλα καρδούλα πριν καν διαβάσω. Μετά όμως με σόκαρε το παρακάτω:
Δε μπορώ να φανταστώ πως δεν έχεις ψάξει την ιστορία, μου φαίνεται απίθανο. Ενδεικτικά:
Frances Farmer was an American actress from Seattle who appeared in over 10 feature-length films throughout her career. While she was beloved on the screen, her personal life was shrouded in controversy. She frequently and publicly expressed her disdain for Hollywood’s culture, was a heavy drinker and smoker and was even accused of being a communist sympathizer. She was then committed to a mental institution against her will. Many people, Cobain included, believed that this was a direct consequence of her rebellious behavior rather than for a legitimate mental illness.
“In her false witness, hope you’re still with us/
To see if they float or drown.”
Cobain draws parallels between Frances’s institutionalization and witch trials, during which the accused witch would be tied up and thrown into a body of water. Floating was an indication of witchcraft, as the water would “reject their body” if they had skipped the Christian sacrament of Baptism. The alternative to that is sinking, however, and being bound would cause the accused witch to drown. Either way, there is no winning, much in the same way that Frances’s fate was decided before she was committed.
While institutionalized, Frances was diagnosed with paranoid schizophrenia and was abused both mentally and physically. While she would ultimately return to her acting career after being released, she would never be the same. Her abusers would never face any consequences for their actions.
“She’ll come back as fire to burn all the liars/
Leave a blanket of ash on the ground.”
4 Likes
Έχεις απόλυτο δίκιο! Ήξερα πολύ περιληπτικά την ιστορία. Για μια ηθοποιό η οποία ήταν πολύ διαφορετική και «rebell» με προβλήματα αλκοολισμού που της κάνανε μέχρι και λοβοτομή και ότι έχει γίνει και ταινία η ζωή της, το 1982 με την Τζέσικα Λανγκ.
Μου φάνηκαν λίγα αυτά που γνώριζα (ούτε το βιβλίο διάβασα, ούτε και την ταινία έχω δει) και για να μην γράψω καμία βλακεία το απέφυγα 
1 Like
Τα καλύτερα σας έχω σήμερα!
Έχοντας βάλει στον πάγο τους Solstice λόγω “εσωτερικών ζητημάτων”, ο Rich Walker ένωσε δυνάμεις με τον Tony Taylor των Twisted Tower Dire, τον Perry Grayson των Destiny’s End και το rhythm section των Ritual Steel για να σχηματίσουν το project των Isen Torr με αρχική πρόθεση να κυκλοφορήσουν τρία EPs!
Το πρώτο από αυτά είχε τον τίτλο “Mighty and Superior” και περιείχε μόλις δύο κομμάτια που ήταν κοντά στο ύφος των Solstice, κάτι απόλυτα λογικό μιας και προοριζόταν για το τρίτο τους δίσκο. Το doom στοιχείο βρίσκεται σε ύφεση εδώ (αν εξαιρέσει κανείς τις διάρκειες!) σε αντίθεση με το επικό που συναντάται σε αφθονία! Ατόφιο βρετανικό ατσάλι, με ορμητικά μελωδικά trademark leads δια χειρός Walker (που εδώ επιλέγει να αναγράφεται σαν “Wulfric”, μάλλον για να δείχνει πιο… εξαρχαϊσμένος!), που δεν αφήνουν περιθώρια διαφυγής στον ακροατή, galloping στιβαροί ρυθμοί, με τις πάντα διακριτές επιρροές από την “ηρωική” πλευρά των Maiden, μια μουσική που σε ταξιδεύει στους λόφους και τα καταπράσινα λιβάδια της Αγγλίας μέχρι την τελική έφοδο εναντίον του εχθρού! Για το Θεό δηλαδή, μέχρι και οι στίχοι εμπλουτίζουν το λεξιλόγιο όσων δεν έχουν την αγγλική σαν μητρική γλώσσα!
Εντάξει, ο (εξαιρετικός και απόλυτα κατάλληλος για την “δουλειά”) τραγουδιστής ήταν αμερικάνος, αλλά δεν θα αφήσουμε μια λεπτομέρεια να μας χαλάσει μια ωραία ιστορία!
Περιττεύει βέβαια να πούμε ότι το εν λόγω EP έγινε δεκτό με υπέρμετρο ενθουσιασμό στους σχετικούς underground κύκλους και θεωρείται εκ των σημαντικότερων του είδους, με τους οπαδούς να αδημονούν για το επόμενο βήμα που δυστυχώς, αφ’ ενός λόγω των γνωστών, αργών παραγωγικών ρυθμών του Walker, και αφ’ ετέρου εξαιτίας του θανάτου του Taylor σε τροχαίο το 2010, δεν έμελλε να πραγματοποιηθεί. Ακόμη κι έτσι όμως, οι Isen Torr θα μνημονεύονται εσαεί μεταξύ των πλέον εξεχουσών στιγμών του ιδιόρρυθμου δημιουργού.
11 Likes
Μια φορά κι έναν καιρό… αφίχθη στην ιστορία της μουσικής το συγκεκριμένο μουσικό σχήμα, που ήθελε να παίξει όσο πιο γρήγορα μπορούσε, χωρίς να ξεπεράσει όρια που θ’ άφηναν πίσω συντρίμμια μιας απογοήτευσης, που θα γινόταν σφραγίδα ανάμνησης. Παρότι, φημίζεται για τους επόμενους δίσκους σε ζήτημα δημοσκοπικής αναγνώρισης, ο συγκεκριμένος δίσκος είναι ο προσωπικός αγαπημένος μου και ας έχει και Kai Hansen μέσα.
Έχουμε να πραγματευτούμε, λοιπόν, με τις προϋποθέσεις του γερμανικού/τευτονικού power metal, της παραμυθίας και του αιώνιου Tolkien. Γενικά, υπήρξε η μπάντα που μπήκε ενάντια στο “κατεστημένο” της υψίφωνης σχολής και ξεκαθάρισαν πως, “ήρθαμε για να σας πούμε μερικά παραμύθια, για να έχετε να τα μεταδώσετε από γενιά σε γενιά”. Οπότε, και το έπραξαν με τον καλύτερο τρόπο. Σε μια περίοδο, όπου το γερμανικό (άντε και το ευρωπαϊκό) power έβαζε τα καλά του, οι Guardian ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσε να υπάρξει. Γνωρίζω πολύ καλά, πως αυτή τη στιγμή ξεφτιλίζω τους Helloween και τους Gamma Ray, αλλά θα ειπώ την αλήθεια (μου) και μόνον αυτή.
Το καλύτερο line-up είναι εδώ. Αυτό συνεπάγεται μόνο ένα γεγονός: πως είχαν τον καλύτερο drummer για τη μουσική τους και το ιδίωμα εν γένει. Πάμε και στο μουσικό προκείμενο; Πόση μελωδία μπορεί άραγε ν’ αντέξει κανείς; Η απάντηση του σχήματος θα μπορούσε να είναι: “Δε διαπραγματευόμαστε με τη σκέψη σου. Ή σου αρέσουμε ή προσπέρασέ μας. Αυτό είναι, πρωτίστως, από εμάς για εμάς”. Και όταν το υπέρτατο “Journey through the Dark” έρχεται για να το επιβεβαιώσει αυτό, τότε τα υπόλοιπα ανήκουν στο παρελθόν, που έγινε σκόνη για να την πάρει ο αέρας. Όσο για το συγκεκριμένο άσμα, ήμουν στο στρατό στο φινάλε μου, στην ΑΔΙΣΠΟ Θεσ/νίκης. Ήμουν σκοπός πύλης μεσημέρι, λίγο πριν φύγουν όλοι οι ανώτεροι και ο στρατηγός. Έβαλα το mp3 να παίζει, επειδή δεν άντεχα και μόλις μπήκε το τραγούδι, ήθελα κάπου να κάνω air drumming με το ένα μάτι να σκοπεύει υπόπτους πλησίον μου. Τέλος καλό, όλα καλά.
Το ακόμα πιο ωραίο με αυτό το δίσκο είναι, πως τον αγάπησαν και άνθρωποι, οι οποίοι ουδεμία σχέση έχουν με τον σκληρό ήχο, μα ουδεμία όμως. Και φυσικά, γνωρίζουν το “The Bard’s Song” απ’ έξω και χαίρονται γι’ αυτό υπερήφανα. Πως να μη χαίρεσαι και ‘συ, ύστερα, με την παρουσία τους…; Και, μετά, με λέτε για πόθους περί “Alexander the Great” και πράσιν’ άλογα… Ας είμαστε ειλικρινείς, παρακαλώ. Και ποιος δεν έχει προσπαθήσει να κρατήσει τη φωνή του στο “Ο” του “On our quest for Tanelorn”;
Να πούμε και το πόσο πολύ τιμάει τους Queen ο συγκεκριμένος δίσκος; Μα είναι φανερό, πως μεγαλύτερη αγάπη δεν υπήρξε. Οι διπλές κιθάρες καθώς μελωδούν είναι κι ένας μικρός φόρος τιμής, αλλά πολύ περισσότερο όταν μπαίνει η διασκευή στο “Spread Your Wings”. Δε με νοιάζει αν είναι ίδια. Είναι διασκευή στα μέτρα των Guradian και είναι τέλεια. Ξεκάθαρα τέλεια! Πολυφωνία άρτια και συμμετρική σε όλο της το μεγαλείο. Δε θέλω ν’ ακούσω άλλη μπάντα σαν αυτούς. Καμία.
Κιθαριστικός, οπαδικός, παλικαρίσιος, αξιέπαινος, μεταλλικός, παραμυθένιος δίσκος. Για μωρά, παιδιά, εφήβους, μεγάλους. Ας μου επιτραπεί το επόμενο ανεκδιήγητο σχόλιό μου: Αυτός ο δίσκος είναι η “Λιλιπούπολη” (που πολύ την αγαπώ) των Guardian και της μουσική τους (ή και της σκληρής μουσικής, αν θέλετε).
22 Likes
Ειχα καποιες ενστασεις και διαφωνιες περι Helloween και Gamma Ray, αλλα εδω λυγισα και εναποθεσα καρδουλα ως αρμοζει.
Μεγαλη δισκαρα εννοειται, και μεγαλη χαρα που θα την απολαυσουμε σημερα.
1 Like
Συμφωνώ με όλα, θέλω να προσθέσω όμως ένα επιπλέον στοιχείο που κάνει τόσο ξεχωριστούς τους παλιούς BG. Κατ’εμέ έχουν τα καλύτερα backing αλλά και gang vocals αν όχι στο μέταλ γενικά, σίγουρα στο ιδίωμα.
4 Likes
Ο πρώτος δίσκος που άκουσα από Guardian, και άρα έχει τεράστια συναισθηματική αξία για μένα. Μπορεί να θεωρώ τους δύο επόμενους δίσκους ανώτερους σε όλα τα επίπεδα, αλλά το SFB έχει μέσα TWIT, τα δύο Bard’s Songs, το ομώνυμο, και Theatre Of Pain με την εισαγωγή ειδήσεις στο MEGA, άρα το λατρεύω όσο πάει.
4 Likes
Ρε μλκς θα με κάνετε να παω Guardian στο τελος
4 Likes
Τους έχω δει μόνο μια φορά στην ζωή μου (περιοδεία ΑΝΑΤΟ), και είναι από τις 3-4 μπαντες για τις οποίες έχω μετανιώσει που δεν πήγα να τις δω σε άλλες περιπτώσεις (η πρώτη μου ευκαιρία ήταν το 1998 και ακόμα ξενερώνω που δεν πήγα). Αν ήξερα ότι έπαιζαν όλο το Somewhere Far Beyond δε θα το σκεφτόμουν καν.
Τους έχω δει 3 φορές, θέλω να τους δω και άλλη φορά, αλλά μάλλον όχι αύριο. Αύριο αν δεν ήταν η μικρή άρρωστη (σήμερα αρρώστησε) θα πηγαιναμε εκτός Αθηνων. Τώρα μπήκε στο παιχνίδι, αλλά το κόβω χλωμό.
2 Likes
Πιστεψε με, αυριο δε θα τους δεις σιγουρα 
5 Likes
Ψοφαω για τετοιο ειδους σχολια, λιωνω
4 Likes
Τους ειδε σημερα
2 Likes
Δε νομιζω οτι πηγε τελικα. @Sevek εμφανισου
Και μακαρι να μην πηγε βασικα, γιατι μετα σκεφτομουν οτι του εκανα peer pressure και μπορει να χρειαζοταν τα λεφτα, κριμα να τα δωσει για μια μπαντα απο 3-4 που επαιζαν σημερα
1 Like
Το αν πηγε ασε να το ξερω εγω καλυτερα…
Τι να εμφανιστει, θα βλεπει Sabatonαρα λογικα
4 Likes