Σωστό point, ίσως δεν είναι τυχαίο που γι’ αυτό και το πρώτο μισό (5 τραγούδια) το θεωρώ τόσο δυνατό. Περιλαμβάνοντας τα 2 πιο σύντομα κομμάτια του δίσκου στην αρχή (“Sex. Murder. Art” και “Dittohead”), φτάνεις ουσιαστικά στο ομώνυμο και λες:
3 Likes
Ώπα
Φίλε τώρα πρέπει να πεις
Έλα πες
Το Reign in Blood ε;
1 Like
Κάνε την αρχή λοιπόν
Ας προσπαθήσω να το πω χωρίς να παρεξηγηθώ. Θεωρώ το South of Heaven ένα τσικ “υπερεκτιμημένο”. Γαμώ τους δίσκους, αλλά ποτέ δεν μπόρεσα να το βάλω στο ίδιο επίπεδο με τα άλλα 4 classics.
1 Like
Να πω ότι το South of Heaven είναι μακράν το αγαπημένο μου. Show No Mercy και Hell Awaits μου αρέσουν περισσότερο τώρα από τι την πρώτη φορά που τα άκουσα και Seasons in the Abyss είναι χωρίς αμφιβολία το πιο πλήρες και ώριμο άλμπουμ τους…
1 Like
Σε άλλο καζάνι τελικά…
Το South of Heaven εν τω μεταξύ έχει συγκλονιστικό ήχο, ειδικά στα τύμπανα.
1 Like
σε ψάχνουμε ε…
2 Likes
Γειτονάκια θα είμαστε!
Reign=Seasons>show=south>hell από τα κλασικς για εμένα. Προφανώς δηλαδή το καλύτερο από τα επόμενα (το GHUA), ξεκινάει από τη θέση 6.
2 Likes
Αναντίρρητα.
Τα κλασσικς ειναι τρια 
1 Like
Fucking knew it!
Πες τώρα και τι θέμα έχεις με το Reign. Δεν θέλω να σε κράξω, στο ορκίζομαι. Απλά είμαι περίεργος.
1 Like
Και να με κράξεις μεγάλος είμαι θα το αντέξω 
Καταρχήν αντιλαμβάνομαι απόλυτα την σπουδαιότητα αυτού του δίσκου. Δεν νομίζω να είχε παίξει κανείς έτσι μέχρι τότε και αυτό σημαίνει πολλά. Ωστόσο η υπερβολική ταχύτητα στα ριφς με ενοχλεί. Προτιμώ όχι μόνο στους Slayer αλλά γενικά τις mid tempo καταστάσεις.Απολαμβάνω πάντως το Angel of Death, κάποια σημεία του Raining Blood, άντε και το Post Mortem
1 Like
Είσαι 2-3 επανακροάσεις μακριά από το να δεις το φως το αληθινό θα πω εγώ
1 Like
Κι εγώ το South of heaven το απολαμβάνω λιγότερο από Christ Illusion. (Μη το πείτε πουθενά).
1 Like
Κι εμενα 4 μου βγαινουν παντως 
Reign
South
Seasons
Divine
Το Diabolus το θεωρω οτι καλυτερο μπορουσαν να βγαλουν οι Slayer χωρις να πεσουν σε τελμα εκεινη την εποχη, και συμφωνω οτι εχει γερασει υπεροχα. Εγω βεβαια το γουσταρα απο την πρωτη στιγμη, καθως δεν με ενοχλησε η αλλαγη στις ταχυτητες. Το God Hates Us All το θεωρω ενα κλικ πιο κατω απο τα προηγουμενα τους, αλλα αρκετα καλυτερο απο τα 3 τελευταια τους.
Η τριαδα Christ Illusion - World Painted Blood - Repentless ειναι η back to form τους περιοδος, και αρα τα μισα τραγουδια (και βαλε) μου ακουγονται πληρως αδιαφορα. Απο τα τρια παντως, θα πω οτι το Repentless μου εχει μεινει αρκετα περισσοτερο απο τα αλλα.
- South of Heaven - God Hate Us All
- Hell Awaits
- Reign In Blood
- Show No Mercy
- Seasons
- Diabolus
- Divine
- Christ
- World
- Repentless
Το Diabolus ήταν ο πρώτος “καινούργιος” δίσκος που άκουσα από Slayer, ο οποιο και μου άρεσε, όχι όμως όσο το South of Heaven και το Seasons που τα χα ακούσει ηδη τότε.
Το God Hate Us All, το λάτρεψα από την πρώτη μέρα και συνεχιζω να το λατρεύω. Πολύ νεύρο, ωραίες οι core επιρροές. Κόμματαρα το Payback, το οποίο είναι ξαδερφάκι του Angel of Death ( όπως και ένα κομμάτι στο Code Red των Sodom 2 χρόνια νωρίτερα), απίστευτη κόμματαρα το Scarstruck, όπου ο Bostaph γίνεται ο καλύτερος ντράμερ του κόσμου όσο διαρκεί το κομμάτι. Μόνο του μελανό σημείο η απίστευτα πρίμα παραγωγή, στα ανεκτά όρια.
1 Like
Seasons in the abyss
Reign in blood
Hell awaits
South of heaven
God hates us all
Diabolus in musica
Divine intervention
Show no mercy
Christ illusion
Συγγνώμη, οι βαρύτονοι Slayer μ’ αρέσουν περισσότερο από τους κλασικομεταλλάδες Slayer.
1 Like