Reign In Blood
Seasons In The Abyss
South Of Heaven
(ενίοτε αλλάζουν θέσεις 
)
Hell Awaits
Show No Mercy
God Hates Us All
Αυτά είναι τα δύο πρώτα tiers για μένα.
1 Like
Ξέχασες το Divine, tier 2 τουλάχιστον! Θυμάμαι πιτσιρικάς 15, 16 χρονών είχα αγοράσει το Tshirt του με την πεντάλφα και ντρεπόμουν λίγο όταν το φορούσα στο σχολείο… Λίγο καλύτερη παραγωγή να είχε και χτυπούσε πεντάδα. Θα έβαζα κι εγώ μια κατάταξη αλλά τους άφησα στο GHUA.
1 Like
Είναι πολύ πιθανό, απλά όπως είπα και πιο πίσω χρωστάω μια επιστροφή σ’ αυτό το άλμπουμ για να δω ποια θα είναι τώρα η σχέση μου μαζί του. Έχω να το ακούσω αρκετά χρόνια, οφείλω να ομολογήσω.
Κορυφαία
Show no mercy
Hell awaits
Seasons in the abyss
Reign in blood
Και μετά ελάχιστα λιγότερο κορυφαία
South of heaven
Christ illusion
Έπονται
Divine intervention
God hates us all
World painted blood
Οι σειρές αλλάζουν ανά περίοδο όπως και τα tier κάποια στιγμή.
Αυτή την περίοδο πάντως το Show no mercy το ακούω πιο εύκολα από όλα.
Αυτό αλλάζει.
Έβαλα Christ illusion τώρα έτσι μετά την κουβέντα εδώ και έχει κομματαρες πραγματικά.
Το South of heaven ξεκαθαρίζω ότι είναι δισκάρα. Εχει μέσα τρομερές κορυφές αλλά κάπου με χάνει στην πορεία. Ίσως φταίει το αργό βαρύ μοτίβο ή κάποια επαναλαμβανόμενα παρόμοια ριφ
3 Likes
Παιδιά σας διαβάζω και χαίρομαι που βλέπω τόσο ενθουσιώδη σχόλια για τα album των Σφαγέων μετά το 1990, κι εγώ ακραιφνής Slayer-ικός είμαι, όμως το γεγονός παραμένει ότι μέχρι και το Seasons υπήρχε μια διακριτή εξέλιξη με τις ταχύτητες να τερματίζουν στο Reign in Blood και μοιραία να πέφτουν από εκεί και μετά, μέχρι που ήλθαν τα 90s και ξαφνικά αποφάσισαν να φτιάξουν ένα Reign in Blood pt2 (δικά τους λόγια)!
Δεν ξέρω αν ήταν επικοινωνιακό κόλπο για να προωθήσουν το Divine, όμως η ουσία είναι ότι εγκαταλείφθηκε αυτό το πιο αργό στυλ που τους πήγαινε απίστευτα και δεν έχανε καθόλου στη μοχθηρία που εξέπεμπε και το δέος που προκαλούσε στον ακροατή. Τα LPs που κυκλοφόρησαν έκτοτε είχαν αξιόλογες στιγμές αλλά απέχουν παρασάγγας από τα 5 πρώτα. Για την ακρίβεια, δεν μπορώ να σκεφτώ άλλο συγκρότημα με τόσο μεγάλη διαφορά μεταξύ της κλασικής και της μεταγενέστερης περιόδου του!
(Για να προλάβω όσους θα ήθελαν να σπεύσουν, ναι, είναι θέμα “προσωπικού γούστου”, ο επιθεωρητής Κάλαχαν κλπ κλπ)
3 Likes
Pantera. Απλα οπου “μεταγενεστερης”, βαζεις “προγενεστερης” και εισαι κομπλε.
3 Likes
Η και Iron Maiden, με κλασική τα δυο πρώτα και μεταγενέστερη, είτε τα άλμπουμ με τον επόμενο, είτε αυτά με το μεθεπόμενο 
2 Likes
Μπα, ολοι τους οι δισκοι αναλογης ποιοτητας ειναι 
1 Like
Δεν ξέρω γιατί γράφω για δίσκους που προγκρεσιβίζουν εδώ αλλά τι α κανς?
Πάμε λοιπόν.
Δεν ξέρω πόσοι από εσάς ακούγατε ράδιο αλλά για εμένα που μεγάλωσα στα 90’ς στην επαρχία ήταν ιεροτελεστία να ακούω μια μέταλ εκπομπή και οι παραγωγοί είχαν αποκτήσει μια τουλάχιστον μυθική υπόσταση στα έφηβα μάτια μου. Μιλάμε για εποχές που η μόνη ενημέρωση ήταν το μέταλ χάμερ και invader και αυτό ερχόταν με καθυστέρηση ενός μήνα στα γιάννενα. Οπότε η μόνη περίπτωση να ακούσεις κάτι καινούριο χωρίς να το αγοράσεις ήταν οι ραδιοφ(ο)νικές εκπομπές(άντε και κανά mtv όταν το έβαζε ένα γιαννιώτικο κανάλι για κάποιες ώρες). Ο μανδικός σταθμός που πιάναμε από αθήνα ήταν ο 902 αριστερά στα φμ μονοφωνικά παρακαλώ. Καλοκαίρι 1997 λοιπόν το ραδιοκασσετόφωνο τα βράδια που έπαιζε η εκπομπή “Η άλλη όψη του heavy metal” με Στασινόπουλο και Φράγκο ήταν στάνταρ πάνω στο κρεβάτι γιατί είχε μπρίζα κοντά αλλά και για να φτάνει το καλώδιο των ακουστικών. Κάποια στιγμή λοιπόν ο φράγκος βάζει μια νέα μπάντα από σουηδία και το κανούριο τους δίσκο το entropia. Pain of Salvation η μπάντα. Όπως έχω ξαναπεί ποτέ δεν υπήρξα οπαδός του progressive metal ήχου. Αλλά είναι κάποιοι δίσκοι ρε φίλε που σε πιάνουν από τα μαλλιά (που υπήρχαν τότε) και δε σε αφήνουν με τίποτα. Κόλλημα μεγάλο λέμε ο μικρός γιαννάκης. Αλλά που να βρείς κάτι παραπάνω. Περίμενα την επόμενη εβδομάδα να ξανακούσω πάλι. Και έβαζε συνέχεια γιατί είχε φάει και αυτός κόλλημα. Ο δίσκος κυκλοφορούσε τέλη καλοκαιριού και κάποια στιγμή τον απέκτησα. Μιλάμε για ατόφιο 10ΑΡΙ. Δεν έχει νόημα νομίζω να αναλωθώ για κάθε κομμάτι πέρα απο το συγκλονιστικό oblivion ocean. Μια μπαλάντα με τόσο συναίσθημα όσο 10 μπαλάντες των scorpions και εκπληκτικούς στίχους που σκεφτείται πόσο επίκαιροι είναι τα τελευταία χρόνια.
Η αγάπη με τους pain κράτησε μερικά χρόνια , μέχρι το be βασικά που με συντρόφευσε το χρόνο που ήμουν φαντάρος και κάπου εκεί τελείωσα μαζί τους. Ο ντάνιελ αποφάσισε να τραβήξει άλλους δρόμους και γω του κράτησα κακία γι αυτό. Αλλά τον συγχωρώ κάθε φορά που ξαναβάζω να ακούσω το entropia
︎ Entropia | Pain Of Salvation (bandcamp.com)
23 Likes
Εριξε μια καταιγιδα πριν 4 μερες στην σαλονικα και εψαχνα καιρο να βρω την ευκαιρια να τραβηξω μια φωτο για το ινσταγκραμ και να την συνδυασω με το Summer’s rain των Savatage πραγμα που εγινε (ναι οκ ενα χομπυ εχουμε μην μας το βγαλετε ξινο κανω τετοια στα σοσιαλ). Ολο αυτο ειχε σαν αποτελεσμα να σταματησω επιτελους ν ακουω το Towers of gold των Sacred Cry ( συνηθιζουμε για να πουμε ποσο καλο ειναι ενα αλμπουμ ενος ελληνικου γκρουπ να χρησιμοποιουμε την εκφραση “δεν μοιαζει με ελληνικο αλλα με ξενο”, ε αυτο εδω μοιαζει με ελληνικο και γαμαει αφου ειναι ενα αξεπεραστο επος κοσμημα στην παγκοσμια μουσικη κληρονομια και οποιος νομιζει οτι τα παραλεω ας το ακουσει και τα λεμε [ενα μικρο με λιγα λογια μεσα στο με λιγα λογια])
Δεν θυμαμαι ποιο αλμπουμ αγορασα πρωτο απο τους Savatage. Βασικα ή το Edge of thorns ή το dead winter dead. Θυμαμαι ομως οτι το επομενο ηταν το
το οποιο τις τελευταιες μερες λογο του γεγονοτος της 1ης παραγραφου τ ακουω σαν να βγηκε χθες. Επιλεχθηκε τοτε αντι του hall of… λογο εννοειται των gutter ballet και when the crowds are gone που τα ειχα ξανακουσει σε καποιον φιλο.
Ολοι (???) το εχετε ακουσει οποτε δεν θα σας ανοιξω τα μυαλα εγω τωρα απλα 2 3 πραγματακια.
Εναρξη του αλμπου με το rythmh section σε πρωτο ρολο στο of rage and war για να δειξει οτι τι να τα κανεις τα σολο τα ριφζ και την εκπληκτικη φωνη αν το μπασο και τα ντραμς δεν παιζουν βασικο ρολο. Και το κανουν σε ολο το αλμπουμ το οποιο ειναι απο τα λιγα που “σιγοτραγουδαω” τα μερη του μπασου. Ευγε.
Ειχα γραψει σε κοπελα μια κασσετα που περιειχε 4 τραγουδια απο το αλμπουμ, τα
gutter ballet
when the crowds
she is in love
summer’s rain
που θα μου πειτε καταλαβε τιποτα η κοπελα απο αυτα? ειναι ερωτικα τραγουδια μωρε? τι με νοιαζει. οι κασσετες καποτε σε αγαπημενα προσωπα ηταν το δικο μας μικρο εργο τεχνης που το εκθεταμε περηφανοι.
rip criss. ελπιζω εκει που εισαι να νιωθεις την αγαπη μας, τον σεβασμο μας. κριμα κριμα κριμα .
I wasted my time 'til time wasted me. Τοτε ηταν απλα ενας φοβερος στιχος. Τωρα που περασαν τα χρονια καθε φορα μα καθε φορα μα καθε φορα ειναι σαν να μας κρινει, Γαμιεστε.
ειναι το Hounds το καλυτερο τραγουδι του αλμπουμ? ΝΑΙ. ακουστε το 5 τα ξημερωματα στα σκοταδια περνωντας κατω απο μια γεφυρα και αν δεν γυρισετε να κοιταξετε πισω σας μηπως σας κυνηγαει καποιος εγω σβηνω τον λογαριασμο μου στο φορουμ και την κανω. Τι καυλας ειναι ο Τζον εδω. Πωπω θεε μου.
Πιο καυλας ειναι βεβαια στο she is in love και το “taste good” στο τελος. Αυτος και ο Axl.
Unholly, thorazine και mentally yours ψιλοfillerαχχααχαχαχαχαχαχαχχαχαχχα τι λεω μωρε?
τι επιλογο να βαλω?
απλα
πατηστε play.
αλμπουμ ζωης.
Για την ιστορία η φωτο του summers rain
23 Likes
Καταθεση ψυχης. Εχω την τυχη να χαζευω (και να κρινω 
) τις φωτο σου στο ιντστα. Το unholly filler; Ναι, οκ.
Cause the person I am are the parts that I play
2 Likes
Το έχω κάνει και δεν τρόμαξα ούτε ελάχιστα, λυπάμαι αλλά θα πρέπει να σβήσεις τον λογαριασμό σου. Μπορείς να κρατήσεις το instagram αν θέλεις.
3 Likes
Κατω απο γεφυρα διπλα στον δενδροποταμο θεσσαλονικης χωρις φωτισμο;
Αν ναι σε παραδέχομαι. Μια κουβέντα ειπαμε
4 Likes
Καλα απο εκει δεν περνας ουτε μεσημερι
5 Likes
Cheers @Ixnay για το πολύ ωραίο και τίμιο κειμενάκι. Πράγματι, δεν ξέρω τι ακριβώς περιμένει κάποιος που θεωρεί τον εαυτό του μεταλλά και ΔΕΝ έχει ακούσει το Gutter Ballet ώστε να το κάνει επιτέλους - εκτός κι αν ακούει μόνο καφρίλες ξέρω γω, που και πάλι δεν δικαιολογείται βέβαια αλλά τέλος πάντων.
Εκπλήσσομαι κι εγώ βέβαια που θεωρείς το Unholy από τα λιγότερο καλά του δίσκου, εμένα είναι από τα αγαπημένα μου, αλλά τέλος πάντων #2.
Και κάτι τελευταίο που σκεφτόμουνα τώρα. Νομίζω ότι τελικά ο μόνος λόγος που δεν έχω το Gutter Ballet ως το αγαπημένο μου Savatage album είναι επειδή θεωρώ ότι το Streets (my personal #1) έχει μεγαλύτερη συνοχή ως δίσκος και μια απόλυτα συγκεκριμένη ταυτότητα από την αρχή μέχρι το τέλος, ενώ από την άλλη το Gutter Ballet ακούγεται στα αυτιά μου περισσότερο ως μεταιχμιακό άλμπουμ κατά κάποιον τρόπο, σαν να γεφυρώνει το παρελθόν με το μέλλον των Savatage.
5 Likes
THE UNHOLY ρεεεε ΔΙ ΑΝΧΟΛΙ ρεεεε
ΚΙΛΛΕΡΡΡΡΡΡΡΡΡ
7 Likes
Unholy υπεραδυναμία, νομίζω έχει τις πιο απολαυστικές κιθάρες στον δίσκο μαζί με το Hounds, τα riffs έχουν riffs και δεν χορταίνω να το ακούω. Ποστ για Σάβαταζ χωρίς συναίσθημα δεν γίνεται, kudos @Ixnay!
2 Likes
Παιδες να μην παρεξηγηθουμε ε! Για να συντομευσω το κειμενο αναφερθηκα γρηγορα στα 3 κομμάτια. Εννοείται οτι είναι αλμπουμ ακατέβατο 10αρι. Ετσι κ αλλιως η αδυναμία μου ειναι το mentally yours ενα πανέμορφο AOR κομματι. AOR δηλ τουλάχιστον τα πρωτα 30 δευτερόλεπτα
4 Likes
Και ψυχραιμος ησουν
11 Likes
Ωραίος ρε Pargalac (πώς λέμε Βλάντε Ντίβατς), μπράβο, μπράβο!
Πωωωω πραγματικά ρε αυτό το ομότιτλο Gutter Ballet είναι ό,τι ακριβώς έγραψες: Μια μαγική στιγμή στη metal ιστορία. Και μόνο την εισαγωγή με το σόλο πιάνο να είχε, πόσο μάλλον όλο το υπόλοιπο κομμάτι… Κάνω κρα για τέτοια ατμόσφαιρα συν ηλεκτρικές κιθάρες.
8 Likes