Καλα θυμομουν οτι ειχε ξαναμπεί το gutter ballet εδω. Επιπεδου δημοτικου το δικο μου σε σχέση με παργαλατσο.
1 Like
Όχι ρε μαν γαμω τα κείμενα ήταν, ωραία προσωπική ματιά πάνω στο δισκο μαζί με αναμνήσεις, εγκρίνω 100%
4 Likes
Καιρό έχουμε να τα πούμε από εδώ, για πάμε κάτι από τα 60s που δεν μνημόνευσα αρκετά κατά την ψηφοφορία για το έτος κυκλοφορίας του:
Τις πρώτες μέρες του 1969 ένας τηλεοπτικός παραγωγός του καναλιού Granada TV προσέγγισε τον Ray Davies για να συνθέσει το soundtrack μιας σειράς που είχαν τότε στα σκαριά, υπό την προϋπόθεση να συνεργαστεί με τον συγγραφέα Julian Mitchell για τις ανάγκες του σεναρίου. Η δουλειά για το νέο project συνέπεσε με μια ταραχώδη (όπως συνήθως άλλωστε!) περίοδο για την μπάντα αφού ο μπασίστας Peter Quaife αποχώρησε διαβλέποντας το μέλλον δυσοίωνο μετά και τις απογοητευτικές πωλήσεις του “Village Green…” με τον John Dalton να παίρνει τη θέση του, τον ίδιο που τον είχε αντικαταστήσει προσωρινά το 1966 όταν είχε σπάσει το πόδι του σε τροχαίο! Επίσης, εκείνο τον καιρό ο Davies διαπραγματεύτηκε και πέτυχε την άρση της απαγόρευσης που είχε επιβληθεί στους Kinks να δίνουν συναυλίες στις ΗΠΑ, μια απαγόρευση που ευθυνόταν εν πολλοίς για τον “απομονωτισμό” τους!
Ενώ όμως οι ηχογραφήσεις ξεκίνησαν και προχωρούσαν κανονικά, τα γυρίσματα έπαιρναν διαδοχικές αναβολές μέχρι που η παραγωγή τελικά ακυρώθηκε προς μεγάλη απογοήτευση του Ray που έβλεπε το καλλιτεχνικό του όραμα να ματαιώνεται εξαιτίας γραφειοκρατικών αγκυλώσεων. Έτσι, τα τραγούδια κυκλοφόρησαν σε δίσκο χωρίς την συνοδεία της τηλεοπτικής σειράς.
Το εν λόγω “Arthur…” ήταν ένα concept album, κατά κάποιον τρόπο επέκταση της θεματικής του προηγούμενου του LP. Η ιστορία του ήταν η ιστορία ενός “συνηθισμένου ανθρώπου” στην μεταπολεμική Βρετανία όπου οι ευκαιρίες λιγόστευαν και η μνήμες της πάλαι ποτέ κραταιάς και πλέον σε αποσύνθεση Αυτοκρατορίας προκαλούσαν δυσφορία παρά ψευδαίσθηση μεγαλείου.
Η ιδέα για τον κεντρικό ήρωα είχε προέλθει από τον ομώνυμο σύζυγο της μεγαλύτερης αδελφής των Davies, Rosie, που είχε μεταναστεύσει στην Αυστραλία με όλη την οικογένεια του. Επόμενο ήταν ο δίσκος να διατρέχεται από αισθήματα θυμού και ανασφάλειας, αμφισβήτηση, κυνισμό, ταξική συνείδηση μαζί με δηκτικό χιούμορ, ενώ ο ήρωας της ιστορίας αντιμετωπίζεται με μια γλυκόπικρη τρυφερότητα. Τα θέματα στα τραγούδια έχουν να κάνουν με την νοσταλγία για μια παρελθούσα “ένδοξη” εποχή (Victoria, Young and Innocent Days) την ελπίδα για μετανάστευση στην πολλά υποσχόμενη σε ευκαιρίες, πρώην αποικία καταδίκων Αυστραλία (Australia), την μεταπολεμική κριτική απέναντι στον “πατέρα της Νίκης” (Mr. Churchill Says που ξεκινάει σαν μπαλάντα για να αγριέψει στη συνέχεια), τις οδυνηρές απώλειες στον πόλεμο (Yes Sir No Sir, Some Mother’s Son) και την λιτότητα που ακολούθησε (She Bought a Hat Like Princess Marina) αλλά και την ταπεινή ανταμοιβή των κόπων μιας ζωής στο υπέροχο Shangri-La!
Οι κριτικές που επιφυλάχθηκαν στο Arthur ήταν πολύ θετικές (ειδικά στις ΗΠΑ) οι πωλήσεις όμως υπήρξαν ξανά πενιχρές. Πλέον βέβαια η γενική ομολογία το θέλει ένα από τα καλύτερα LPs των Kinks, επίκαιρο της εποχής του, ταυτόχρονα και διαχρονικό ως είθισται με τα κλασικά έργα.
14 Likes
25 χρόνια από τον καλύτερο δίσκο των ΝΙΝ.
Αυτό θα είναι όντως “με λίγα λόγια” ποστ.
Δεν χρειάζεται να γράψει και πολλά κάνεις.
Μέσα σε κάτι παραπάνω από 100 λεπτά και δύο σιντια, ο Ρεζνορ μας δίνει έναν φανταστικό και τέρμα ατμοσφαιρικό δίσκο, από τον οποίο δε λείπουν ούτε για αστείο τα μεγάλα χιτακια. Υπάρχουν αρκετοί δίσκοι από το 1999 για τους οποίους μπορεί να πει κανείς ότι δεν έχουν γεράσει και πολύ καλά και πλέον φαντάζουν ως σκηνές από αναμνήσεις. Το Fragile δεν είναι ένα από αυτά. Ίσα ίσα που σαν κάτι αλλαντικά που τα βάζεις να μεστωσουν και να ωριμάσουν σε κέδρο για να πάρουν άρωμα, ακούγεται πιο φρέσκο από ποτέ. Κατά την γνώμη μου αυτός είναι ο δίσκος που πήρε τον Ρεζνορ και τους ΝΙΝ, και τους μετέτρεψε σε μπάντα με ταυτότητα, όραμα και μοναδική θέση στην ιστορία της μουσικής. Ωραία και τα προηγούμενα, αλλά εδώ μιλάμε για τρελό άλμα σε ποιότητα και musicianship. Διόλου τυχαίο που το τελευταίο φθινόπωρο της χιλιετίας και της καλύτερης δεκαετίας της χέβι μουσικής ξεκίνησε με αυτό το ταξίδι.
4 Likes