Αρχής γενομένης απο κάποιες συζητήσεις σε αλλά τοπικ, ήρθε η ώρα να ανοίξουμε τα χαρτιά μας.
Υπάρχουν κάποιες μπάντες που ακόμα και ο πιο αμερόληπτος και δίκαιος μουσικόφιλος δεν μπορεί να κρίνει σωστά. Που ότι απαράδεκτη σκατιλα και να κυκλοφορήσουν θα την ακουσουμε και θα την ψαξουμε σε τέτοιο βαθμό ώστε να τη θεωρήσουμε ενδιαφέρουσα και αδικημένη.
Μπάντες των οποίων τον τάδε δίσκο όλος ο κόσμος τον θεωρεί καλό μόνο για το μπαλκόνι να διώχνει τα περιστερια αλλά εμείς βρίσκουμε μια όμορφη προσπάθεια σε αυτόν και θα τον ακούσουμε ξανά και ξανά μέχρι να ανακαλύψουμε όλα τα μυστικά του. Όλοι δικαιούμαστε να έχουμε κάποιες αδυναμίες.
Ας κάνω εγώ την αρχή, κάποιες μπάντες που έχουν βγάλει κατά κόσμον και παπαριές αλλά θεωρώ όλα τα έργα τους τίμια και πάνω είναι οι maiden, οι Metallica, οι queen, οι opeth, οι guardian, οι paradise lost και ίσως και άλλοι που δεν μου έρχονται τώρα. Δεν βάζω μέσα μπάντες που ενώ τους έχω αδυναμία η γενική ομολογία είναι πως βγάλανε μόνο καλούς ή έστω συμπαθητικους δίσκους όπως οι death, οι nevermore, οι acdc, οι mastodon, οι slayer, οι bolt thrower, οι gojira και άλλοι.
Αυτά σε πρώτη φάση. Μπάντες που λέγονται πολλά γι αυτές όπως ότι δεν είναι τρου (slipknot), ότι είναι απλοϊκοι (acdc) κ overrated (νιρβάνα) και δεν δέχομαι τίποτα ενώ εν μέρη μπορεί να χουν δίκιο
Είναι αξιοπερίεργο ότι υπάρχουν ακόμα τύποι που τους νοιάζει αν κάτι είναι Τρου μέταλ ή όχι.
Οι slipknot μου αρέσουν αρκετά, αλλά αρκετά μακρυά από fanboy level , και πιστεύω πως είναι αρκετά Τρου στο συναίσθημα που βγάζουν με τη μουσική τους
Αν είναι τώρα Τρου μέταλ? Και στην τελική τι είναι Τρου μέταλ? Μήπως χέστηκε η φοράδα Σταλόνε?
Οι νιρβάνα ότι βγάλανε ήταν από πολύ καλό έως και εξαιρετικό και είχαν και έναν καταπληκτικό τραγουδιστή (χροιές σαν του kurt δύσκολα βρίσκονται) . Είναι overrated με την έννοια ότι γίνανε θρύλοι με τόσο μικρή δισκογραφία αλλά ήταν και η εποχή τότε των ηρώων ας το πούμε ετσι, που μια ροκ μπάντα μπορούσε να γίνει τεράστια πάρα πολυ γρήγορα
Για τους acdc, όσο απλή και να είναι η μουσική τους δομικα, κάνεις δεν μπορεί να παίξει σαν αυτούς.
Metallica
Paradise Lost
Bad Religion
Skyclad
Accept
αλλά δεν αποθεώνω ότι σκατίλα βγάλουν, σίγουρα όμως θα δώσω περισσότερες ευκαιρίες σε μία κυκλοφορία τους από ότι σε κάποια άλλη μπάντα.
Όταν θα κάνουν μαλακία θα κράξω, έτσι πάει.
Με βάση τον ορισμό, καμιας μπάντας φανμποης εδώ και πολλά χρόνια. Παλιότερα σίγουρα Metallica και οριακά Dream Theater, αν και πάντοτε θεωρούσα το WDADU μεγάλη μαλακια δίσκο.
ΥΓ. Οι Queen δεν έχουν βγάλει παπαρια δίσκο. Έχουν βγάλει αριστουργήματα και καλούς δίσκους.
θα θελα να μαι των Manowar, αλλα δεν ειμαι . Κραζω πολλα απο οσα εχουν κανει η βγαλει. Μονο των Skyclad εχω υπαρξει, αλλα και αυτο για λιγα χρονια εκει καπου 93-96
Για μένα είναι οι Muse, αν και καμία σχέση με παλαιότερα. Απ΄το 15 ως το 17 είχα φάει απίστευτο σκάλωμα, αλλά δεν ήμουν φανμποη με την έννοια ότι υποστηρίζω ό,τι έχουν κάνει, ούτε παρωπίδες. Ας πούμε πιστεύω πως οι Radiohead και οι Arctic Monkeys θα καταλήξουν πιο ψηλά στη συνείδηση όταν σταματήσουν, αν και μου αρέσουν αισθητά λιγότερο. Φάνμποη το λέω απ’την άποψη πως είχα ψιλοτρελαθεί, έκανα ταξίδια στη Ρώμη το 2015 και στο Βερολίνο το 2016 ουσιαστικά μόνο για να τους δω, είχα κλείσει εισιτήρια για τις 4 απ΄τις 6 συναυλίες στο Μιλάνο ξανά το 2016 αλλά ανάγκαστηκα να το ακυρώσω ( ) και πρέπει να έφαγα σύνολο 19 ώρες στο pre sale και στο general ticket για την by request στο SBE το 2017 χωρίς επιτυχία για να κάνω αυθημερόν ταξίδι να τη δω, επιλέγοντας να μην πάω διακοπές ( βέβαια έκατσαν τέλεια εκείνες οι διακοπές, ίσως απ’τα καλύτερα πράγματα που μου έχουν συμβεί ). Μάλλον κάπου εκεί πρέπει να επικράτησε η λογική, αφού ούτε καν που μου πέρασε απ΄το μυαλό να πάω να δω τη ST tour. Όλα καλά
Για μένα έχουν βγάλει μόνο δίσκους που θεωρώ καλούς ( queen,queen ii, hot space*), πολύ καλούς ( news of the world ) , δισκαρες (jazz, the miracle) , αριστούργηματα (sheer heart attack, a day at the races,the game, the works, a kind of magic)και σούπερ φακιν διαγαλαξιακα αριστούργηματα (a night at the opera,innuendo **) και ένα μεταθανάτιο δίσκο που ήταν για κλάμα , αλλα όχι για κλάματα.
Όποιος βιαστεί να πει πως μοιράζω χαρακτηρισμους “αριστουργημα” δεξιά αριστερά, απλά θα του πω πως τους θεωρώ τη μεγαλύτερη ροκ μπάντα όλων των εποχών με μεγάλη διαφορά από τη δεύτερη.
*Αυτό κυρίως έχει φάει το πολύ κράξιμο από τους φανς.
**Αυτά τα δύο στο κλασικό σενάριο που έρχονται οι εξωγήινοι και τους βαζουμε κάτι να ακούσουν για να αποτρέψουμε την επίθεση, αν τα ακουγανε θα γινόμασταν φιλαράκια και θα κάναμε παρτυ (με νάνους ή άνευ) μέχρι να σβήσει ο ήλιος
Γαμωτο ενώ το ποστ ξεκίνησε για οφ τοπικ τελικά μάλλον είναι τελείως ον τοπικ (ή όχι?).
Bowie, εχω ολοκληρη την επισημη δισκογραφια σε cd (22 albums, 11 live, 4 soundtracks και μετα διαφορα EPs singles κτλ μαζί με 2 album και 2 Live των Tin Machine) + καμια 15αρια βινυλια…
Τα ιδια και για Blue Oyster Cult, ολοκληρη επισημη δισκογραφια σε cd (14 studio και 7 νομιζω live ) + Ζeppelin τα ίδια…
Fields of the Nephilim, και album με κλανιές να βγάλουν, θα το λιώσω 24ώρες σερί μετά, επίσης έχω τα πάντα και δεν μου ακούγεται τίποτα κάτι λιγότερο του τέλειου.
Τέλος, έχω καψούρα με Eloy τρομερή. Έχω τα πάντα τους αγορασμένα -καμιά 20αριά+ cd- και αν και στον 60s-70s-80s prog ήχο είμαι της Zeuhl φάσης με Magma και σία ή ξερά του krautrock (Νeu!, Can κτλ), μάλλον λόγω του πολύ έντονου space sci-fi στοιχείου του ήχου τους κόλλησα αφάνταστα όταν παλιότερα πιο μικρός τους έκανα soundtrack διαβάζοντας κάτι Dune ή Hyperion και Ursula Le Guin και comic του Μοέμπιους Γιοντορόφσκι και σια… Ακόμα και τα αναμασήματα που βγάζουν από μια εποχή και μετά τα ακούω με την ίδια όρεξη που ακούω και το Ocean πχ…
Fields -που απλά έχουν διαφορετικό ήχο στα τελευταία που όμως γαμάνε- και Ζεπελιν δεν θεωρώ ότι έχουν καν απλά καλό δίσκο, σε αντίθεση με Bowie BoC και Eloy που έχουν και μετριότητες και κακούς δίσκους αλλά κλαιν παντελώς, βρίσκω και σε αυτούς πράγματα που μου αρέσουν πάρα πολύ… πχ Never Let Me Down μετριοτατο και οριακά ίσως κακό, αλλα εχει κατι Time will crawl μεσα που οκ καληνυχτα καλεσνοτσες, οπως και απο την αλλη Curse of the hidden mirror μετριο αλλα Dance on Stilts \m/ και Ocean 2: The Answer… ολόκληρο μάλλον
Στο live των BoC στο θεατρο Βράχων νομίζω το 2008-2009 καπου εκεί, έκανα να μιλήσω κανονικά μετά από μια βδομάδα… Fields τους είδα Birmingham το 2010 όταν έκανα μεταπτυχιακό και ήταν από τις πιο ωραίες επίσης συναυλιακές μου εμπειρίες ever…Bowie δυστυχώς έμεινε σαν το μεγαλύτερό μου συναυλιακό αποθημένο ever, όπως και Eloy και Ζέπελιν -αν και το dvd με το Ηow the West was won πρέπει να το ξέρω τόσο καλά απέξω που θυμάμαι σχεδόν όλες τις κινήσεις του Plant επί σκηνής-!
(βσκ τώρα που κοιτάω βιβλιοθήκες, έχω πάρα πολλών ακόμα full official discography ολοκληρωμένη, αλλά δεν είμαι fanboys όπως με τους παραπάνω)
Summoning, απλα μου εχουν κανει κλικ, ο,τι και να βγαλουν δεν παιζει να το θεωρησω κατω απο 9 ποτε.
Lost οχι τοσο η μπαντα οσο ο Γρηγορης και οι Lead του, πραγματικα λατρεια.
Τωρα επειδη θεωρουσα τον εαυτο μου φανμποη πολλων αλλα με απογοητευσαν και ειδα οτι οκ μια χαρα σταματησα να τους ακολουθω (Αναθεμα πχ) και δεν εσκασα κιολας, δεν ξερω μεγαλη κουβεντα. Μεταλλικα θα μπορουσες ισως αλλα και παλι δεν θα ελεγα οτι χανω την κριτικη μου ικανοτητα οπως οταν κουβεντιαζω για Summoning η για Ταραντινο.
Παλιότερα έπαιζα ξύλο με όποιον έλεγε άσχημα λογια για τους Maiden.Πλέον κραζω πολλές απο τις επιλογές τους σε θέματα παραγωγής δίσκων ή set list κτλ. Δεν χαλάω την ζαχαρενια μου για κανέναν. Καλά κάνουν οι maiden (και κάθε συγκρότημα) και κάνουν ότι κάνουν. Απλά μεγαλωνουμε κ εμείς και μας απασχολούν πλέον αλλα πράματα.
.
. Κραζω πολλα απο οσα εχουν κανει η βγαλει. Μονο των Skyclad εχω υπαρξει, αλλα και αυτο για λιγα χρονια εκει καπου 93-96
