Καλη μερα σημερα
Θα επανέλθω εν καιρώ για τον δίσκο, αλλά ενθαρρυντικό το πρώτο δείγμα θα πω
Πολύ ωραίο είναι αλλά μου έλειψαν λίγο τα μπάσα φωνητικά πέρα από το ρεφρέν και τι ήχαρα είναι αυτή στα τύμπανα???
Ο πιο καυλερός θρασοήχος, ο τέλειος συνδυασμός ολντ σκουλ θρας με σύγχρονη παραγωγή
Εξαιρετικές πρώτες εντυπώσεις για το WITTR, δε μπορώ να πω το ίδιο για το Deafheaven. Δε με χάλασε τόσο η συνέχεια της στροφής στον ήχο, όσο το ότι το αποτέλεσμα είναι κάπως κενό. Το ακούς (σχετικά) ευχάριστα - ή χωρίς να υπάρχει κάτι που να ενοχλεί πιο σωστά - αλλά δεν μένει τίποτα στο τέλος.
+1
Και εμενα μου αρεσε το WITTR και ετσι η στροφη τους στην επικουρα λιγο.
Σταθερα αγαπημενα παρεμενουν τα σινκλ Mountain Magick και Spirit of Lightning απλα δε ξερω εαν ειναι ενας δισκος που θα επιστρεφω στο μελλον περα απο αυτα τα 2 - χωρις να σημαινει οτι ειναι κακος ο υπολοιπος.
Για το Deafheaven δεν εχω αποφασισει ακομα. Ειναι σιγουρα το πιο πειραματικο τους αλμπουμ, οχι απο την αποψη οτι πειραματιζονται με εναν νεο ηχο (το εκαναν με το Sunbather φτιαχνοντας ενα νεο μουσικο ειδος περιπου) αλλα το οτι ψαχνουν τη δικια τους νεα μουσικη κατευθυνση.
Εχουν πεσει με τα μουτρα στο dreamy shoegaze πλεον, κατι βεβαια που μας το σποιλαρουν καιρο τωρα στα προηγουμενα αλμπουμς, αλλα τωρα το αγκαλιαζουν ολοκληρωτικα εκτος απο λιγο στο τελος για να μας αφησουν ετσι λιγο μλκς.
Μου αρεσε το αλμπουμ αλλα ναι δε με συνταραξε οσο τα αλλα τους.
Το προβλημα με τους DH ειναι οτι μεχρι τωρα εχουν βγαλει αλμπουμ αριστουργηματα κατ΄εμε.
Χωρις να στεκομαι δλδ καν στο Sunbather που ειναι genre-defying, προσωπικα η εξελιξη τους στα
Ordinary Corrupt Human Love και New Bermuda ειναι τρομερη.
Ακομα και στο Ordinary Corrupt Human Love για παραδειγμα ειχαμε πιο shoegaze κομματια χωρις καθολου black επηρροες (Night People, Near, You Without End) αλλα μετα σου σκανε κατι κομματια τυπου Canary Yellow, Honeycomb, Glint και ψαχνεις τα σαγονια σου.
Κρατησα καποια ωραια τραγουδια απο το δισκο με 1-2 ακροασεις(In Blur / Mombasa) με το 2ο μαλλον να το θυμαμαι γιατι επιστρεφουν λιγο στον blackgaze ηχο τους (και μαρεσε πολυ) αλλα σιγουρα ειναι ενα αλμπουμ που θα ακουσω πολλες φορες ακομα - βεβαια το light 3 του Πεπονιου ειναι λιγο σκληρο πιστευω.
Quoted for truth.
Φυσικά θέλω να δώσω κι άλλες ακροάσεις στο δίσκο, τον έχω ακουσει μόλις 3 φορές. Απλά η πρώτη εντύπωση απέχει παρασάγγας από τις αμέσως προηγούμενες κυκλοφορίες τους.
Χωρίς να είμαι μεγάλος φαν των Deafheaven, τις τελευταίες μέρες, ακούω συνεχόμενα τον νέο δίσκο τους. Μουσικά μου αρέσει πάρα πολύ, γιατί είναι γεμάτος ωραίες μελωδίες και ειδικά για βραδινό περπάτημα στην πόλη, είναι ότι πρέπει.
Το μόνο θέμα που έχω, είναι η “καθαρή” φωνή του, η οποία μου ακούγεται “άδεια” και όχι κάτι το ιδιαίτερο. Μπορεί να εξυπηρετεί την μουσική, προσωπικά όμως κάτι μου λείπει σε αυτόν τον τομέα.
Εγώ δεν τους χωνεύω ιδιαίτερα αλλά, για κάποιο λόγο, θέλω να το ακουσω το καινουριο!
Και εμενα μου αρεσε αρκετα το νεο Deafheaven στις πρωτες δυο ακροασεις, ειδικα τα the gnashing, villain και mombasa.
Το Melodrama το ειχα λατρεψει και μουσικα και στιγουργικα -το ειχα δεύτερο καλυτερο της χρονιας- αλλα το Solar Power απ’ την αρχη με τα πρωτα singles δεν με ενθουσιασε. Το έχω ακουσει αρκετα πλεον και σιγουρα μου αρεσει περισσοτερ αλλά και πάλι το βάζω αρκετά πιο κάτω από το Pure Heroine.
Having said that, έχει μέσα τρεις τραγουδάρες μόνο vibes
Mood Ring, Hold No Grudge και Fallen Fruit <3