Ποιο κορπορετ; Το κάνω για να βρίσκει μεγαλύτερο κοινό η κριτική και να βγαίνει προς περισσότερο κόσμο ένα συγκρότημα που μπορεί να έμενε κρυφό. Στενά ερασιτεχνικά, αλλά να έχει και κάποιο απώτερο στόχο. Μπορεί να το βλέπω κάπως ιδεαλιστικά, βέβαια…
2 Likes
Βρίσκεται και ολόκληρο στη μαμά Ρωσία
4 Likes
Φοβερός δίσκος!
Συμφωνω απολυτα.
Εδω συμφωνω εν μερει. Ειναι ωραια μπαντα και οι δυο δισκοι τους που εχω ακουσει (ο ενας στο προσφατο exchange) μου αρεσουν αρκετα. Αλλα θα ηθελα κι εγω να ακουσω απο αυτους κατι πιο ανανεωτικο.
Κάπου εδώ να πούμε ότι “γούστα είναι αυτά” κλπ.
Σε μια στιγμή λιγότερης γενικότητας όμως:
Περί Νeed: Δεν τους λες κόπια των (προσφάτων)Fates Warning, αλλά λίγο το ριφφινγ, λίγο η φωνή, φέρνουν αρκετά σαν νοοτροπία. Προσωπικά ότι έχω ακούσει, δεν με έχει πιάσει, ακούω την δουλειά που έχουν ρίξει καθώς και την δεξιοτεχνία στα οργανά τους, αλλά χαρακτήρα όμως δεν έχω ακούσει. Θα μου πείς δεν έχω ακούσει πολύ, πως να δείς χαρακτήρα ρε μανμου? Θα συμφωνήσω μερικώς, καθώς δεν έχω εντρυφήσει όσο θα χρειαζόταν για να κρίνω (για αυτό δεν κρίνω άλλωστε), από την άλλη όταν ακούς εμφανείς επιρροές, τότε αυτό σημαίνει ότι δεν έχεις φτάσει ακόμα σε ξεχωριστό χαρακτήρα.
Aπό την άλλη μιλάτε για αγαπημένο μου συγκρότημα, για το οποίο θα μιλήσω ακριβώς μετά αφού πω αυτό: συγκριση καλλιτεχνών καλό είναι να μην κάνουμε, ειδικά όταν το αποτέλεσμα που επιδιώκουν είναι διαφορετικό. Γενικά είναι δηλαδή καλό να μην κάνουμε, άλλωστε η μουσική ποτέ δεν είναι ή ήταν διαγωνισμός καλυτερότητας, υπάρχει απλά για να κάνει τις ζωές μας πιο όμορφες. Οπότε να πω εγώ “οι τάδε είναι καλύτεροι από τους τάδε”, είναι σαν να λέω εγώ σε κάποιον, ποιος θα κάνει καλύτερη την μέρα του, το οποίο δεν στέκει.
Παραταύτα λοιπόν, οι Caligula’s Horse όταν πρωτάκουσα το Τhe Tide, μου είχαν φανεί τρομερά ανανεωτικοί, καθώς πήρα διάφοραν μουσικά ηχοχρώματα και τα πάντρεψαν με τρόπο που δεν είχα ξανακούσει ως τότε. Φυσικά αυτό κάτι εντελώς υποκειμένικό, καθώς εγώ, δεν είχα ακούσει τότε κάτι παρόμοιο, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπήρχε.
Σε κάθε περίπτωση, μου φαίνεται ιδιαιτερα ξεχωριστή περίπτωση καθώς το πάντρεμα των djent-οειδών κιθάρων (φουλ όμως, όχι ένα 2 σημεία εδώ και εκεί) , με προγκ ροκ στοιχεία και πλήρως καθαρά φωνητικά(και τι φωνή, ε? ), δεν το έχω βρεί κάπου αλλού σε τέτοιο επίπεδο(γενικά θα μπορούσα να γράψω πολλά ακόμα, γιατί μου φαίνονται ανανεωτικοί, γιατί είναι φρέσκοι κλπ κλπ, αλλά δεν έχει κανένα νόημα να πείσω για την ανανεωτιτκότητα μιας μπάντας ανθρωπους που δεν έχουν συντονιστεί - το ίδιο ισχύει και για μένα με τους Need ε).
Αυτό όμως είναι εντελώς υποκειμενικό και δεν μπορώ (και ούτε θέλω) να πείσω κάποιον για την πραγματικότητα αυτής της πρότασης, γιατί όπως είδαμε παραπάνω, αυτό που εμένα μου φάνηκε ζωντανό, φρέσκο και ανανεωτικό, ο @38aris το προσπέρασε, και καλά έκανε ο ανθρωπος.
Αν η μουσική δεν μιλήσει μέσα σου(resonate), δεν χρειάζεται να ασχοληθείς παραπάνω.
Μπορεί να το κάνει σε 2ο χρόνο ή και ποτέ.
6 Likes
Αν μας έδιναν, θα κάναμε. Κι αν μας δώσουν, θα κάνουμε. Προς το παρόν έρχεται μια ακόμα ωραία συνέντευξη με τον Steven τον Wilson που πάντα τα λέει ωραία και έχει ενδιαφέρον.
Όσον αφορά Need και Caligula εγώ είμαι φαν και των δυο και τους θεωρώ μεταξύ των καλύτερων πρεσβευτών του progressive metal των ημερών μας. Τα άλμπουμ τους έχουν σταθεί εξαιρετικά σε βάθος χρόνου, ενώ περιμένω την κάθε τους δουλειά με ανυπομονησία. Γιατί έχουν αποδείξει (σε μένα τουλάχιστον) ότι θα παιδέψουν τους εαυτούς τους να βγάλουν κάτι ουσιώδες, κάτι που θα έχει κάτι καινούργιο/διαφορετικό να πει, ενώ έχουν χτίσει ή χτίζουν χαρακτήρα με κάθε δουλειά. Μαζί με τους Leprous, τον Daniel (με τις όποιες περιέργειες και ιδιαιτερότητές του), τον Devin, τον Mariusz και τους Haken, άντε κάποιου πολύ λίγους ακόμα.
9 Likes
Ο Mariusz έχει μια κάποια καλλιτεχνική φλέβα, αλλά μου φαίνονται πολύ επίπεδες οι συνθέσεις του. Και το τελευταίο άλμπουμ δλδ που παρέλυσαν όλοι, μου φάνηκε βαρετό και “ουυυ, ατμόσφαιρα!”.
Δυστυχώς κι ο Steven Wilson έβγαλε ένα άλμπουμ που μου φαίνεται πολύ λίγο (και δεν εννοώ μόνο τη διάρκεια)
Πραγματικά.
Μου θυμίζει κάπως το “Lotus” (το λέω για καλό, όχι διακρίνοντας επανάληψη). Επίσης, πολύ ωραίο video.
5 Likes
Μπορουμε απλα να διαφωνουμε χωρις τετοιες δηλωσεις.
Εχω ακουσει αρκετο progressive ωστε να μπορω να διακρινω τις πολυ εντονες ομοιοτητες μεταξυ Need και Fates Warning, χωρις να εχω δηλωσει ποτε οτι ειναι κοπια ή καρμπον ή το οτιδηποτε.
2 Likes
ωραια παραγωγη,σαν συνθεση πιο κοντα σε kotzen/winery dogs…σαν τραγουδι…μμ…εε,ακουγεται… 
1 Like
Το καινούριο Soen είναι εκεί έξω, για όποιον δεν κρατιέται. 
7 Likes
Κυκλοφορησε σημερα και η πρωτη ακροαση ολοκληρου του δισκου ειχε σαν αποτελεσμα την μετατοπιση της κατω γναθου μου κατα Δs με αξιολογη επιταχυνση.
Οποιος αρεσκεται να προσθετει λιγο black και αρκετο prog στο thrash του, γιατι ετσι το βρισκει ακομα πιο γευστικο, να μην το χασει με τιποτα.
Ο @apostolisza8 τα λεει πολυ καλυτερα απο εμενα εδω:
9 Likes
2 Likes
Φοβερό το Demoniac! Ο Αποστόλης μου ειπε την λέξη Coroner για να με πείσει να το ακούσω κι υστερα ξεστομισε την φραση “king crimson του thrash”. Πολύ βαριά και τα δύο αλλά πολύ καλός δίσκος.
3 Likes
Έβγαλαν για single το 20λεπτο οι θεούληδες! Πολύ καλές πρώτες εντυπώσεις. Λέτε να το κάνουν μόδα το 20-λεπτο τα death/thrash συγκροτήματα του underground?
4 Likes
Η αλήθεια είναι, πως αυτά τα είπα επίτηδες στον Αντώνη για να τον πείσω να το ακούσει, δεδομένης της αδυναμιας του στις δύο αυτές μπάντες 
Αυτός είναι και ο λόγος που δεν αναφέρω τέτοιες ατάκες εντός της κριτικής, αλλά αυτό δεν αναιρεί πως το Demoniac για μένα αγγίζει το τέλειο, και το πιστεύω σοβαρά.
Παίζει με τα όρια του ιδιώματος ενώ μένει κάπως, διαρκώς old-school. Δηλαδή θεωρώ πως έχει τη δυναμική να μπασει κόσμο ξανά στο ιδίωμα με όσα παράδοξα γίνονται μέσα.
Και τέλος, να πω πως η ατάκα “king crimson thrash” ανήκει στον @Spyros_Koukas που απορούσε στην πρώτη ακρόαση από το που έσκασε αυτό το πράγμα.
Από την Χιλή είναι η απάντηση!
4 Likes
Έκανα και εγώ αυτή τη σύγκριση στο μυαλό μου με το περσινό ντεμπούτο των Cryptic Shift!
Νομίζω όμως πως το Demoniac πέτυχε και να βγάλει πολύ ευκολομνημονευτες συνθέσεις, πέραν του τεχνικού τους βάθους. Εκεί κερδίζει στα σημεία το περσινό Cryptic Shift για μένα.
Συγχρονο tech-thrash, λιγο black, αρκετα prog, μεγαλη σε διαρκεια συνθεση το τελευταιο κομματι του δισκου με ψυχεδελικο/prog περασμα λιγο μετα τη μεση, ταυτοχρονα πολυ τεχνικος ηχος αλλα με αρκετα ευκολομνημονευτα σημεια αντε πειτε το καποιος τι αλλο θυμιζει εκτος απο τα προαναφερθεντα γιατι εγω ειμαι σεσημασμενος