Δεν θυμάμαι αν «φάγαμε» το 2019 αλλά κλάιν, λίστες με τις αγαπημένες/λιγότερο αγαπημένες ταινίες/ανασκόπηση αυτών που είδαμε κυκλοφορίας 2020, τώρα που το φάγαμε και αυτό…
(Και καλή χρονιά btw)
Δεν θυμάμαι αν «φάγαμε» το 2019 αλλά κλάιν, λίστες με τις αγαπημένες/λιγότερο αγαπημένες ταινίες/ανασκόπηση αυτών που είδαμε κυκλοφορίας 2020, τώρα που το φάγαμε και αυτό…
(Και καλή χρονιά btw)
I’m Thinking of Ending Things
Όπως κάθε χρονιά, δεν είδα ιδιαίτερα πολλές φετινές ταινίες (μέτρησα 16 καταγεγραμμένες, οπότε άντε να είδα 20-25 μαξ). Ελπίζω να μην ξεχνάω καμία σημαντική. Ούτως ή άλλως θα δω αρκετά περισσότερες ταινίες του 2020 στο προσεχές μέλλον.
Θεωρώντας ταινίες του 2020 με βάση την ελληνική ημερομηνία κυκλοφορίας, αυτές που θεώρησα πραγματικά πάρα πολύ καλές ήταν τα “The Lighthouse” και “I’m Thinking Of Ending Things”. Είδα και κάποιες ακόμα που μου άρεσαν (“La Odisea De Los Giles”, “Emma”, “The Gentlemen”, “Jojo Rabbit”). Έπειτα, αρκετές μη αξιομνημόνευτες (π.χ. “Druk”) ή απογοητευτικές (π.χ. “Tenet”) ή καλές για να περνάει η ώρα (π.χ. “Eurovision Song Contest”) κ.ο.κ.
Υπάρχουν αρκετές που δεν πρόλαβα σε αίθουσες ή δεν έκατσε να δω σπίτι, αλλά ορίστε όσες ταινίες είδα που είτε κυκλοφόρησαν φέτος σε ελληνικές αίθουσες είτε γενικά κυκλοφόρησαν το 2020 και είδα σε σινεμά/νέτφλιξ/τόρρεντς.
Θα προσπαθήσω αξιολογικά και ελπίζω να κάνω και μια μίνι ανασκόπηση ή έστω να γράψω δυο λόγια συντόμως για μερικές εξ αυτών:
Γενικά αν εξαιρέσουμε το Old Guard που ήταν κάπως άνοστο (αλλά παίρνει pass), οι υπόλοιπες μου άρεσαν αρκετά ως πάρα πολύ, ακόμα και στο Jojo Rabbit που έχω τις ενστάσεις μου δεν χαλάστηκα. Τώρα που τις βλέπω έτσι μαζεμένες μου φαίνονται λίγες, συνειδητοποιώ πόσο λίγες φρέσκες ταινίες είδα τώρα που κόπηκε η κινηματογραφική έξοδος με την πανδημία
Onward και 1917.
Δεν νομίζω να είδα και άλλη ταινία γενικά.
another round η καλυτερη ταινια που ειδα φετος.κ μπαλαντα περασα πολυ ωραια
πάνω από τις μισές που έχετε πει τις θεωρώ του 19. Γι’ αυτό έμεινα στον Kaufman
Nomadland θέλω να το δω. Η McDormand είναι cheat
Αν το πάμε αυστηρά για ταινίες του 2020 εκτός του ότι δεν θυμάμαι θα πω
The Lighthouse --> διαμαντακι
His House --> ενδιαφέρον θρίλερ
The Devil all the time --> από ερμηνείες κενταει
The hunt --> ωραία comedy horror
Bad boys for life --> για αυτό που είναι ήταν καλή . Συν η νοσταλγία
Ε όχι ακριβώς. Οι περισσότερες βγήκαν στο τέλος του 2019 σε μικρή διανομή μόνο και μόνο για να μπούνε στην κούρσα των οσκαρ η απλά βγήκαν νωρίς σε κάποια Ευρωπαϊκά φεστιβάλ. Για το ευρύ κοινό η πλειοψηφία ήταν ταινίες του 2020.
Τώρα για λίστα λίγο δύσκολο. Μετρημένες στα δάχτυλα οι ταινίες που είδα σινεμά φέτος και οι μισές ήταν επανεκδόσεις. Εντελώς τυχαία και χωρίς καμιά σειρά έχω σημειώσει κάπου αυτές εδώ.
The Invisible Man
Beanpole
The Lighthouse
Little Women
1917
Richard Jewell
I’m Thinking of Ending Things
Relic
The Vast of Night
Wolfwalkers
Αλλά μένουν αρκετές που δεν έχω δει από όσες υπάρχουν διαθέσιμες online τους τελευταίους 2 μήνες. Γενικά παράξενη χρονιά, μας γάμησε ο Covid και προσωπικά πολύ φοβάμαι πως, ειδικά επαρχία, ίσως μείνουμε χωρίς κινηματογραφική αίθουσα και στη μετά covid εποχή.
Το 2020 δεν ήταν χρονιά περίεργη για την 7η τέχνη. Σινεμά πήγα μόνο μια φορά και γενικά δεν είδα πολύ πράγμα.
Από αυτές που θυμάμαι να είδα:
Bad boys for life --> Όπως είπε και ο @Rebel πιο πάνω για το είδος της τίμια. Είχε και γέλιο και μπόλικη συγκίνηση πέρασα μια χαρά
Invisible Man --> Λόγω του ότι δεν είδα πολλές ταινίες αυτή θα έβαζα ως κορυφαία ταινία του 2020.
Enola Holmes -->Ελαφριά ταινία μυστηρίου και δράσης. Τίποτα το ιδιαίτερο αλλά περνάς καλά. Ίσως ανέβαινε λίγο με περισσότερο Henry Cavil
Extraction --> Τίμια ταινία δράσης με Chris Hemsworth σε ρόλο του κλασικού ήρωα που είναι άτρωτος και bad ass. Αν σας αρέσουν 80’s ταινίες δράσης με θείο Arnold ή Stalone να την δείτε
WW 84: Έχει πέσει θάψιμο τελευταία στις superhero movies και διαφωνώ αλλά η συγκεκριμένη από μένα είναι όχι
Tenet: Η πατάτα της χρονιάς. Όχι γιατί ήταν κακή ταινία αλλά γιατί πριν βγει μας έλεγαν για ταινία της δεκαετίας κάτι που δεν νομίζω να ισχύει. Νταξ Νόλαν είσαι πολύ καλή σκηνοθεσία και όμορφη στο μάτι με πολύ καλά εφέ αλλά προσπάθησε τόσο να ναι mindfuck που κάπου έχασε την ουσία
Borat 2: Νταξ καφρίλα και γέλιο αλλά νομίζω πως το borat είναι από τις ταινίες που δεν χρειαζόταν σίκουελ
Soul: Disney κ pixar στα καλύτερα τους
new mutants: είχε ενδιαφέρον αλλά ακυρώθηκε 3 φορές μέχρι να βγει. Νομίζω πως επηρέασε
την ταινία πάρα πολύ και χάσανε την μπάλα
Μάλλον είδα 2-3 ακόμα αλλά δεν μου ρχονται. Σε γενικές γραμμές προτίμησα κωμωδίες και b movies δράσης έτσι για να ελαφρύνω το κλίμα με τον κωλο ιο. Γι αυτόν τον λόγο πήρα σβάρνα και τα σιτκομς {friends,HIMYM,Brooklyn99, office} κλπ
Γενικά δεν βλέπω πολλές νέες ταινίες κάθε χρονιά, αλλά φέτος το λοκντάουν μέτρησε, και ήταν και τέτοια η χρονιά που βγήκαν αρκετά έργα με θεματικές ψιλοεπίκαιρες.
Θα ποστάρω κυρίως ταινίες που μου έμειναν χωρίς να είναι απαραίτητα οι καλύτερες που είδα φέτος, ενώ μερικες είναι του 2019 όπως ενημερώνει το IMDb (που να είναι καλά που με βοηθά να κρατώ αρχείο ) αλλά εγώ φέτος τις είδα:
Αυτό που έκανε ο Steve McQueen είναι εντυπωσιακό, εν μέρει άγαρμπο, εν μέρει πρωτοπόρο και απαραίτητο (αν και δεν υπάρχει κάτι τέτοιο στην τέχνη για μένα - απαραίτητα χαχα). Θα μπορούσε το “Small Axe” ως ανθολογία ταινιών να είναι και στο νήμα με τις σειρές. Δεν μου άρεσαν όλες το ίδιο, αλλά το “Mangrove” είχε αυτό που δεν είχαν οι Chicago 7 που συζητούσαμε και με τον @Lupin σε άλλο νήμα. Επίσης η Letitia Wright ήταν ισοπεδωτική.
Sorry We Missed You (2019) - IMDb
Βγάζει ταινία ο Ken Loach, την βλέπεις, τόσο απλά. Για ακόμη μια φορά συγκινεί. Τεχνικά μπορούσε να είναι και καλύτερη, αλλά έχει σημασία; Το μήνυμα για ακόμη μια φορά σαφές, καθημερινό, γνήσιο και ανθρώπινο.
Αν εξαιρέσω το Lighthouse που το είδα πέρσυ και το αποθεώσαμε στις ταινίες της δεκαετίας, αυτή ήταν η καλύτερη ταινία της χρονιάς για μένα. Πάρτε τους 7 σαμουράι, βάλτε τους στην βραζιλιανική ύπαιθρο, βάλτε τρόμο, και ένα ασφυκτικό, αιματοβαμμένο, πολιτικό western thriller με όλη την παράνοιά του πετυχαίνει όσα προσπάθησαν πολλές παρόμοιες αλληγορίες το τελευταίο χρονικό διάστημα. Κανονικά δεν θα έπρεπε να πω τίποτα, αλλά, απλά δείτε την. Και προσοχή στο soundtrack. Το μποικοτάζ από οπαδούς και βουλευτές/υπουργούς του Μπολσονάρου το κάνει ακόμη καλύτερο.
Vinterberg + Mikkelsen σε ρόλο Δασκάλου = Επιτυχία. 2/2 λοιπόν για το δίδυμο, ταινία που μες το μαύρο της χιούμορ επιτρέπει την ταύτιση, με έναν φυσικό ρεαλισμό. Επίσης η τελευταία σκηνή είναι εκνευριστικά τέλεια.
Τα είπαμε πρόσφατα, όσο την σκέφτομαι τόσο περισσότερο νευριάζω και είναι κρίμα γιατί ήταν καλή ταινία. Αλλά δεν περίμενα το απλά “καλή” με αυτό το θέμα.
Νομίζω ο @Rebel το είχε ποστάρει στο άλλο νήμα, και γενικά συμφωνώ με την τοποθέτησή του. Εξαιρετικό.
Το Lovecraft-ικό αδερφάκι του “Mandy”, εξαιρετικό, ψυχεδελικό και τρομερά ατμοσφαιρικό. Νομίζω βέβαια πως αυτή είναι ξεκάθαρα περσινή ταινία, σόρρυ
H δεύτερη καλύτερη ταινία της χρονιάς για μένα. Viola Davis επιβλητική, Chandwick Boseman στον ίσως καλύτερο ρόλο της καριέρας του για μένα, με κάθε μονόλογο να είναι για αυτόματη επανάληψη, και σκεφτείτε πως γενικά βαριέμαι να δω ταινία δεύτερη φορά. Επίσης, αυτό το φιλμ κατάφερε να κάνει τόσο σοβαρή κοινωνική κριτική, με βιωματικό τρόπο, χωρίς καν να την βάλει σε πρώτο πλάνο. Αλλά το κοινωνικό γίγνεσθαι της εποχής και όχι μόνο, ήταν το κάδρο, γέμιζε κάθε παύση κάθε διαλόγου. Θα ήθελα να γράψω πολλά περισσότερα για αυτό, αλλά αρκούμαι σε αυτά (προς το παρόν;; μπορεί και όχι, δεν ξέρω, δείτε το!).
Ο @potofgold θα διαφωνεί ακόμη μαζί μου, αλλά επιτέλους πραγματικά καλός Spike Lee. Αυτό το καλοκαίρι, έκανε επιτέλους, (ξανά), το σωστό.
Δεν ήταν τόοοσο καλό για μένα, αλλά ήταν ανανεωτικό και αρκούντως ατμοσφαιρικό για να έχω να θυμάμαι καλό blockbuster thriller από το 2020.
Το Borat 2 το περίμενα πολύ χειρότερο, εν τέλει μπορούσε να είναι καλύτερο, κρατώ όμως το γεγονός πως ήταν συμπαγές και εύστοχο.
Πρακτικά αυτά, άλλες που έχουν αναφερθεί και έτυχε να τις δω, όπως τα Tenet, WW84, προτιμώ να μην τις σχολιάσω
Αυτά τα ολίγα.
Ωραία λίστα @apostolisza8! Όχι οτι και οι αλλες ήταν κακές, αλλά μου θύμησες 2-3 όπως το Bacurau και την τελευταία του Λόουτς που τις είχα στο περίμενε και τις ξέχασα. Να πιάσω δουλειά το σκ!
Δυστυχώς δεν είδα πολλές ταινίες φέτος σίγουρα λόγω αποχής από Νύκτες Πρεμιέρας ή Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης που εκεί συνήθως βλέπω πάντα μερικές πολύ δυνατές, του γενικότερου lockdown και μιας απορρέουσας απραγίας/σαπίλας λόγω αυτού που με έριξε στο να βλέπω ξανά παλαιότερες ταινίες που είχα δει + σειρές…
Πάντως ένα τοπ10 νομίζω μου βγαίνει με ταινίες που ευχαριστήθηκα το 2020 - με κυκλοφορία εντός 2020- (χωρίς σειρά προτίμησης)… είδα αρκετές ακόμα νέες αλλα αυτές με κέρδισαν μάλλον περισσότερο:
Lighthouse
I’m Thinking of Ending Things
Little Women
Beanpole
Drunk
Honeyland
Palm Springs
WolfWalkers
Corpus Christi
Uncut Gems
και bonus να πώ ότι χωρίς να το περιμένω σε τέτοιο βαθμό, σπάνια έχω θελήσει τόσο απεγνωσμένα να φύγω από αίθουσα, όσο θέλησα με το Tenet… το αναφέρω πιο πολύ γιατί το τελευταίο πράγμα που θα περίμενα εν έτη 2020, έχοντας δεί τόση υπερηρωική και μη σαβούρα ή τόσες παντελώς ηλίθιες περιπέτειες + το lockdown που μας στέρησε και την ευχαρίστηση της αίθουσας για μήνες, ήταν ότι δεν διασκέδαζα ούτε δευτερόλεπτο σε αίθουσα την μοναδική φορά που πήγα μετά το καλοκαίρι, σε ταινία ενός σκηνοθέτη που τον θεωρώ εγγύηση στο τουλάχιστον να περάσεις καλά στις ταινίες του -και ας μην σε ξετρελένουν πάντα-…
Αυτά
Επικό ναι.
Να τις δεις και να επανέλθεις, ειδικά για την πρώτη νομίζω θα έχουμε πράγματα να πούμε.
Προσωπικά μιλώντας, το δεύτερο lockdown με έκανε να θέλω να γεμίσω το κεφάλι μου με κάτι ( και η μουσική λίγο πολύ είχε αρχίσει να εξαντλείται για πέρσυ, πόσα ακόμα να έβγαιναν και να γράφαμε για αυτά!), και έκανα γερό κατσαπανκ με πολλές παλιές ταινίες σε σημείο να ξεχάσω πως ήθελα να δω φετινά πράγματα όπως το “Sound Of Metal” που το έχω στο περίμενε, ή αυτό εδώ:
Που συνειδητά αποφεύγω να το δω για κάποιο λόγο
Σε κάθε περίπτωση, νομίζω για τα δεδομένα μου το 2020 είδα τις περισσότερες ταινίες που να βγήκαν την ίδια χρονιά, με ό,τι συνεπάγεται αυτό.
Ρε @Ktn χαχα, ειδικά το Tenet από όπου και να το πιάσω απλά θα καταλήξω να μετανιώνω το σεντόνι, ενώ το WW84 μου φάνηκε forgettable ως ταινία (επίσης δεν είσαι ο Ταρκόφσκυ, τι 2μιση ώρες, πρέπει να σταματήσει αυτό το κακό με τις superhero movies) αλλά κράτησα το wholesome συναίσθημα που άφησε, ήταν ευχάριστο βήγκαν μπεργκεράκι.
Α, για το Borat να πω επιγραμματικά την δική μου άκαιρη οπτική.
Η πρώτη ταινία, τροφοδότησε με πλήθος memes την ιντερνετική κουλτούρα, με άπειρα εν τέλει να καταλήγουν σε alt-right χωράφια, όπως με την πλειοψηφία των σημερινών memes, μεγάλος αστερίσκος, και ήταν ευχάριστη καφρίλα, η οποία εν τέλει έγινε προπύργιο του anti-political correctness κάτι που πλέον έχει πάρει όπως είδατε και πρόσφατα, επικίνδυνες διαστάσεις.
Η επιστροφή του, ειδικά αυτήν την περίοδο, για μένα ήταν τρελό ρίσκο. Ο Κοέν, προτίμησε να μην αφήσει τίποτα στο περιθώριο, να κόψει από την καφρίλα για ένα ελαφρύ και άτσαλο preaching μεν, αλλά ίσως (δυστυχώς) αναγκαίο δε, και μπορεί να μην ήταν τόσο καλή, αλλά σίγουρα ήταν ο Borat στο 2020. Και αυτό με ικανοποίησε, πως ήρθε με στοχευμένο και όχι τόσο λούμπεν μυαλό. Λεπτομέρειες, αλλά ήταν από αυτά που κράτησα. Μαζί φυσικά με 3-4 απλά τέλειες σκηνές.
Χαχ, σεημ. Το είδα προχθές όμως, ακόμα μαζεύω σαγόνια.
Τι χρονιά, δεν ξέρω τι και αν είδα, βλέπω τις λίστες σας και τα μισά ούτε που τα ξέρω, κάποια είναι στη γουοτσλιστ, τρέχα γύρευε.
Σόρρυ για την σφήνα ε, συνεχίστε ;p
Μάλλον θα είναι όντως καλό τότε. Αλλά γενικά στις ταινίες είμαι λίγο περίεργος και έτσι χάνω πολλές άξιες προσοχής.
Κάποια στιγμή θα το δω αυτό πάντως, που θα πάει, αλλά μάλλον θα αργήσει
Ma Rainey’s Black Bottom (2020) - IMDb
Directed by George C. Wolfe. With Viola Davis, Chadwick Boseman, Colman Domingo, Glynn Turman. Chicago, 1927. A recording session. Tensions rise between Ma Rainey, her ambitious horn player and the white management determined to control the…
H δεύτερη καλύτερη ταινία της χρονιάς για μένα. Viola Davis επιβλητική, Chandwick Boseman στον ίσως καλύτερο ρόλο της καριέρας του για μένα, με κάθε μονόλογο να είναι για αυτόματη επανάληψη, και σκεφτείτε πως γενικά βαριέμαι να δω ταινία δεύτερη φορά. Επίσης, αυτό το φιλμ κατάφερε να κάνει τόσο σοβαρή κοινωνική κριτική, με βιωματικό τρόπο, χωρίς καν να την βάλει σε πρώτο πλάνο. Αλλά το κοινωνικό γίγνεσθαι της εποχής και όχι μόνο, ήταν το κάδρο, γέμιζε κάθε παύση κάθε διαλόγου. Θα ήθελα να γράψω πολλά περισσότερα για αυτό, αλλά αρκούμαι σε αυτά (προς το παρόν;; μπορεί και όχι, δεν ξέρω, δείτε το!).
Πες τα αγόρι μου. Ετοιμάσου, κάτι καλό έρχεται:
στις ταινίες είμαι λίγο περίεργος
Στη μουσικη τι εισαι δηλαδη;
ενα απο τα πιο φυσιολογικα ατομα που εχω δει εδω μεσα