ο ανανάς στην πίτσα γαμάει , έχω φάει σε γνωστή αλυσίδα με καυτερή σάλτσα και είναι ό,τι καλύτερο έχω φάει . Πόσο μάλλον όσοι βάζετε σε σπιτικη
Ham, Pineapple, Jalapeños = τελειοτης
Όταν λες σαλάμι εννοείς πεπερόνι ή ό,τι να 'ναι;
Σε κάθε περίπτωση εγκρίνω εννοείται. Και είναι το πιο συνηθισμένο που επιλέγω πλέον (πεπερόνι).
Μλκες όσοι από την ομάδα των Μπήστηδων είστε σε αυτή τη σατανική σέχτα ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ με ανανάδες στη πίτσα κ @@, μεθεπόμενη Κυριακή σας έχω βάλει στο μάτι ε
Δεν θα μπω στο τριπακι να απαντώ στα παραπάνω ποστ, εναλλάξ μου διέλυσαν το νευρικό σύστημα. Ένα μνμ καλό, ένα κακό.
Ανέφερα ήδη ότι ήμουν στη Νάπολη πολύ πρόσφατα, έπεσα πάνω στην πιτσαρία του Sorbillo ο οποίος άναψε αυτή τη φωτιά με την πίτσα ανανά. Βρήκαμε τραπέζι, οπότε καθίσαμε εκεί. Φάγαμε μια “παιδική” (ό,τι πιο γελοίο για την κορυφαία πίτσα που υπάρχει, μοτσαρελα-βασιλικος-ντοματινι) και μια με μανιτάρι. Δεν μου έλεγαν κάτι, φτιάχνω καλύτερη (ναι, το είπα).
Δύο μέρες μετά φάγαμε λίγο πιο πέρα, σε ένα ωραίο μαγαζί. Τρομερή γεύση στην παραδοσιακή μαργαρίτα, δεν θυμάμαι τι είχε η δεύτερη που πήραμε, αλλά θυμάμαι ότι την απολαύσαμε επίσης. Από εκεί είναι και η φώτο που έβαλα παραπάνω.
Γενικά ακούω τη λογική “ας τρώει ο καθένας ό,τι του αρέσει”, αλλά αν η πίτσα ήταν ένα σνακ των φτωχών και για αυτό στη Νάπολη κατέχει τέτοια θέση. Και αν θέλεις να φας παραδοσιακή πίτσα, αυτή είναι που θα φας.
Ας το πω αλλιως: υπάρχει Νάπολι με Ντιέγκο και Νάπολι με κβαρατσελια. Διαλέξτε ανανά εσείς αν θέλετε, εγώ πηγαίνω με το real deal.
Εννοείται ότι αναφέρομαι στη λεπτή πίτσα, όπως πρέπει να είναι κανονικά. Αν δεν είναι τύπου pizza fan, αμφιβόλου ποιότητας, θα είναι ελαφριά και χορταστική.
Αν όμως μιλάμε για ψωμί με διαφορά φαγώσιμα επάνω, πρέπει να πω ότι δεν ενδιαφέρομαι για fusion κουζίνα και πειραγμένες συνταγές. Θυμάμαι τον πατέρα μου να τρώει μισή φραντζόλα ψωμί με τυρί, ελιά και λάδι. Μπορώ να το ονομάσω αυτό “πίτσα”, δεν θα παρεξηγηθεί η Ρώμη.
@JTN αν φτιάξεις τελικά κάτι, ρίξε σήμα. Ίσως και καμιά φώτο.
Sorry ναι πεπερονι κυριως, αλλα εξαρταται κ απο το μαγαζι
Ωπ. Με καταλαβες. Σημειωνεται για ταξιδι
Μέχρι και σημαία απ’ έξω, τι άλλο να σου πω
@jonkyr να υποθέσω ότι αν αρχίσουμε να μιλάμε για Chicago style deep dish pizza θα κάψεις κυκλώματα τελείως;
edit
Επίσης, λίιιιιγο σκληρό να λες τον Χβαρατσχέλια ανανά στην πίτσα…
Καταλαβαινω την αναγκη δημιουργιας ενος πιατου οπως το deep dish και προφανως δεν εχω θεμα μαζι του. Δεν εχουμε προσωπικες διαφορες Οκ, ας κανω recap, σεβομαι τα γευστικα γουστα καθε ανθρωπου, αν ειναι δυνατον. Απλως υπαρχει κατι που λεγεται παραδοση, εκει απο οπου ολα ξεκινουν. Απαιτειται σεβασμος και προς αυτην. Αυτο προσπαθω να πω.
Αντιστοιχα σεβομαι τους Χβαρατσελια ολου του κοσμου, αλλιως δεν θα υπηρχε ποδοσφαιρο. Ομως, οταν εχει υπαρξει Ντιεγκο, ολοι οι αλλοι ειναι αναναδες. Σορι, νοτ σορι.
Απλά μου φαίνεται λίγο ζντουπ η διαβάθμιση ρε παιδί μου. Κι εγώ με τον Ντιέγκο είμαι αλλά δεν θα έλεγα και ανανά (άλλον) έναν από τους καλύτερους παίκτες στην ιστορία της Νάπολι! Πες τον πίτσα με φέτα - μπέικον ξέρω γω. Και ανανά π.χ. τον Μανωλά.
Ενταξει ρε, στην υπερβολη, δεν μηδενιζω κανεναν. Αλλωστε, υπαρχει κοσμος που του αρεσει η πιτσα με ανανα. Σιγουρα δεν ειναι ανανας ο Κριστιανο, το Φαινομενο ή ο Ζιζου. Μονο ο Μεσι θα μπορουσε να βγει απο αυτη την κατηγορια. Αλλα και παλι εχω μεγαλωσει με τον Μαραντονα, αρα δεν βλεπω κανεναν τους. Ας μεινουμε ομως στην πιτσα (με ανανα ή χωρις), μου αρεσει η κουβεντα.
Δεν ξέρω από που έχει προκύψει να λέμε ανανά τις δευτεράτζες, γιατί ο ανανάς γαμάει είτε σκέτος, είτε σε πίτσα, είτε τον Ντιέγκο
Προσωπικά οι αγαπημένοι συνδυασμοί πίτσας είναι μάλλον οι ακόλουθοι:
-
Πεπερονι.
-
Ελληνική/χωριάτικη (φέτα-ελιες παντού και πάντα)
-
Μου αρέσουν οι πίτσες με διάφορα αλλαντικά μέσα, ενίοτε και καυτερές. Σουτζούκι σε πίτσα πχ το θεωρώ μαγεία.
-
Μανιτάρια, πεπερονι, μπέικον από τα πιο συνηθισμένα μου υλικα, ειδικά σε σπιτίσια πίτσα.
Για το πόσο λατρεύω το τυρί, σπάνια θα φάω πίτσα με 4 τυριά ή κάτι ανάλογο. Δεν μου πολύ αρέσει το κοτόπουλο επίσης (άλλο που θα το καταβρόχθισω με άνεση αν βρεθεί στο τραπέζι), ενώ αποφεύγω οποιαδήποτε πίτσα δεν έχει σάλτσα ντομάτας (κάτι μπάρμπεκιου, μουστάρδες κτλ μακριά και αγαπημένοι).
Αυνάνα τον Μανωλα, καλυτερα.
Καθολου σκληρο, γιατι και οι δυο γαμανε παρα παρα πολυ, αρκει να ξερει μπαλιτσα καποιος, κι οχι να ακολουθει αυτα που του λενε αυτοι που “ξερουν τι ειναι το σωστο”
Barbecue πεπερόνι ίσως ο καλύτερος συνδυασμός εβερ, κάπως σε γλυκαινει, μετά λίγο σε καίει ότι.
Τα φρούτα γενικά είναι για να τρώγονται μόνα τους, ούτε καν σε γλυκό του κουταλιού, με εξαίρεση την μπανάνα στην κρέπα, που για να πούμε και μια δυο αλήθειες εδώ μέσα, κρέπα ίσον γλυκιά, οτιδήποτε άλλο είναι Χιγκουαΐν (?)
Πίτσα μόνο μαργαρίτα. Συνεχιστε