Σαφέστατα. Απλά, εντελώς αντικειμενικά τώρα έτσι, το γιαούρτι είναι η ενδεδειγμένη επιλογή για πιτόγυρο. Είναι νόστιμο, εξίσου νόστιμο με το τζατζίκι (του οποίου βέβαια είναι ο μπαμπάς του ως γνωστόν) με τη διαφορά ότι είναι πιο ανάλαφρο και δεν επιβάλλεται πλήρως στις υπόλοιπες γεύσεις.
Καλά κάτι περίεργες σως με κέτσαπ, μουστάρδες, μαγιονέζες, ρώσικες κ.ο.κ. δεν τις βλέπει καν εννοείται.
Η Ελλάδα έχει άψογο φαγητό παντού. Τοπικιστικές μαλακίες δεν έχουν καμία θέση σε τέτοιες συζητήσεις το μόνο που πετυχαίνουν είναι να δείχνουν πλήρη έλλειψη αντίληψης του πόσο καλή είναι η ελληνική κουζίνα. Και στην Θεσσαλονίκη, και στην Αθήνα, και στα νησιά, και σε άλλα μέρη της επαρχίας, έχω φάει φαγητά που δε θα τα βρεις πουθενά αλλού στην Ελλάδα. Ο σωστός καλοφαγάς τιμάει κάθε τύπου φαγητό, αρκεί να είναι καλόμαγειρεμένο.
Όσον αφορά το γιαούρτι σε γύρο ή σουβλάκι, είναι φοβερό, αλλά δε νομίζω ότι θα έπρεπε να είναι το default. Όπως δε θα έπρεπε να είναι ούτε κέτσαπ μουστάρδα. Παρόλα αυτά ο καθένας θα πρέπει να το τρώει όπως γουστάρει. Έχω φάει και με κέτσαπ/μουστάρδα και με γιαούρτι, και με πιο περίεργους συνδυασμους, και είναι όλα γαμω, ανάλογα την διάθεση. Συνήθως βέβαια θα προτιμήσω το κλασικό με τζατζίκι όταν συνοδεύει χοιρινό κρέας, και με κάποια σως με βάση μουστάρδας όταν συνοδεύει κοτόπουλακι.
Τώρα αν ο άλλος το προτιμάει με ταραμά η με γκουακαμολε ή με γουασαμπι, μαγκιά του.
Πρέπει να κάνουμε μία συνάντηση και να βάλουμε ένα στοίχημα, ποιος μπορεί να φάει τα περισσότερα πιτόγυρα.
Κέτσαπ και -σος μπάρμπεκιου- και από μένα είναι όχι. Συγγνώμη. Επίσης, η πίτσα δεν μ’αρέσει, αλλά θα φάω ένα κομμάτι για την παρέα (πάνω από δύο δεν πάω), και από τα πιτογυρα τρώω την γέμιση και λίγο από την πίτα, με λίγες εξαιρέσεις όταν έχει ποτίσει σουβλακίλα. Αλλά δεν τρώω κιόλας, γιατί στην περιοχή μου δεν έχουμε και τίποτα της προκοπής - ίσως μόνο ένα, από παλιά, που φτιάχνει πιτα κεμπάπ.
Ο 18χρονος εαυτος μου μπορουσε να φαει ανετα 4 πιτογυρα (αθηναικο μεγεθος, οχι σαλονικιωτικο) και αν επρεπε να πιεστω για καποιον ατυπο διαγωνισμο για την δοξα, ισως 5. Πλεον με 2 νιωθω γεματος και πρεπει να πιεστω για 3, που εννοειται δεν το κανω ποτε γιατι απλα δεν χρειαζεται.
Πιτσα ανετα μια μεγαλη ολοκληρη. Τωρα δυο που λεει ο Παντελης… εννοειται δεν τον πιστευω, αλλα επρεπε να το κανει για το αστειο, το καταλαβαινω.
Μου θυμησε ομως Τριτες στην Pizza Hut εποχες 2001-2007, που πηγαινα με την παρεα και τρωγαμε δυο πιτσες ο καθενας γιατι ηταν βραδια all you can eat $5.90 (και μετα το πηγαν $6.90, $7.90, εφτασε ακομα και $8.90, αλλα εκει ειχαμε ηδη σταματησει να πηγαινουμε). Ο σερβιτορος μας ειχε μαθει και ειχε ηδη ξεκινησει την παραγγελια για τον δευτερο γυρο οταν μας εφερνε τον πρωτο γυρο. Εννοειται η μια πιτσα απο τις δυο ηταν τυρι ζαμπον ανανας παντα.
Κι εγώ στην εφηβεία μου έτρωγα (σχεδόν) δύο πιτογυρα - παλιές αμαρτίες πληρώνω τώρα. Όπως και πέντε κομματια πίτσα, ήταν το πικ μου. Όλοι μας μπορούσαμε παραπάνω. Τώρα, θέλω φαγητό και όχι"σαβούρα", και αν είναι να φάω μαλακιες λατρεύω το τηγανιτό κοτόπουλο, τύπου kfc. Αυτή είναι η αχίλλειος πτέρνα μου,αν ζούσα Αθήνα,έχε γειά καημένε κόσμε, έχε γειά γλυκιά ζωή.
Προτείνετέ μου συνδυασμούς αλμυρής κρέπας, γιατί σιχάθηκα αυτό που παίρνω συνήθως (για να καταλάβετε τα γούστα μου: κοτομπουκιές-πατάτες-κασέρι-σως μουστάρδας). Όχι ελιές και τέτοια περίεργα.
Μην ξαναξεκινήσει το debate γλυκιά vs. αλμυρή παρακαλώ.