Εγω παντως αιτιολογησα, τωρα αμα θες να ισοπεδωνεις οτι οποιος δεν ψηφισει το Στανγκερ ειναι κολλημενος που το θεωρει αριστουργημα στα παπαρια μου κιολας, αλλα δεν εχεις την παραμικρη επαφη με την προσωπικοτητα.
Γεμισε το φορουμ με μπατσους του γουστου τελευταια.
Είσαι εκτός προσωπικότητας, φίλε μου, και τα λες αυτά.
Εγώ δεν ψηφίζω γιατί λείπουν 300 άλμπουμ και βάλε από το πολλ
Εγώ καταλαβαίνω ότι το 62% που έχει πιάσει το “St. Anger” τσατίζει εξίσου τον Clairvoyant και τον Quintom, αλλά γι’ αντίθετους λόγους τον καθένα.
Φίλε μου, δεν με τααντιζει κανένα κράξιμο στο St. Anger, αυτά τα έχουμε ξεπεράσει μιάμιση δεκαετία τώρα.
Η μοναδική ένσταση που έχω στο θέμα είναι με την μπατσαρία γούστου και με την υποκρισία πως υπάρχει επιλεκτική αντικειμενικότητα.
Σιγά μην τσαντιστω με αποψαρες που κάποιοι διαμόρφωσαν στο γυμνάσιο και δεν άλλαξαν ποτέ.
μπατσοι κυριολεκτικά όμως, γουτσου, σορρυ γούστου VS τυπους που έχουν το αλάθητο του papa emeritus 1,2,3,4,5,6,7 και βάλε.
Παιδια χαβαλε κανω - αμα σας αρεσει το stanger σταρχιδια μου.
Ο χαβαλες δεν ειναι κουραστικος. Αρα, δεν κανεις χαβαλε.
Η αληθεια ειναι οτι θολωνω οταν διαβαζω για καλες ιδεες - φταει οτι αποφασισα πριν 20 χρονια αν μου αρεσει και δεν αλλαξα αποψη μέχρι στιγμης
Μπα, φταίει το ότι πιστεύεις όπως πολλοί άλλοι σε αντικειμενικά καλό και κακό. Μέχρι βεβαια κάποιος να σου πει ότι ένας δίσκος που γουστάρεις είναι κακός.
Δηλαδή είμαστε στο τοπικ που αν κάποιος αναφερθεί στο No Prayer For The Dying ας πούμε , θα αρχίσουν τα περιπολικά τις σειρήνες. Άσχετα που μιλάμε για σκατενιο δίσκο.
Δεν ειμαι σε αυτη την φαση, δεν με ενδιαφερει τι αρεσει στους αλλους.
Το St.anger τρώει θάψιμο για συγκεκριμένους λόγους, που πιστεύω πως είναι υπερβολικοί. Οκ, το ταμπούρο σε σημεία ενοχλεί. Γενικά όμως έχει πολλά ωραία σημεία. Πατάτα δεν το λέω. Το Lulu αντιθέτως το λέω. Γιατί το ταμπούρο του st.anger μπορεί να ενοχλεί σε σημεία, δεν κλέβει όμως την παράσταση και οι κιθάρες λένε διάφορα ενδιαφέροντα πράγματα. Το “ταίριασμα” του Reed όμως με riffs από πίσω, προκαλεί ειλικρινές γέλιο. Τέσπα.
Αν θα πρότεινα κάτι, αυτό είναι το Asstonishing των Theater, όπου έχουν άπειρες ιδέες αχρείαστες, κονσπετ παιδικό και τελικά έφτιαξαν ένα ΔΙΠΛΟ δίσκο, με ΕΚΑΝΟΤΟΧΤΑΚΌΣΙΕΣ ιδέες που κάνουν μια τρύπα στο νερό. Είναι ο ορισμός του “φφφφουιιιιτ” σε κάτι που το παίρνεις με ενθουσιασμό στα χέρια σου και ξεφουσκώνει 1 νανοσεκοντ ακριβώς μετά.
Άλλος τέτοιος δίσκος είναι το τελευταίο των Opeth, που πραγματικά δεν έχω ακούσει κάτι πιο βαρετό και φλατ από μπάντα τέτοιου επιπέδου. Καλά οκ, υπάρχει και το astonishing, αλλά you get the point.
Το illud divinum από την άλλη, με λίγη σωστή διαχείριση, θα μπορούσε να είναι ένας πραγματικά ενδιαφέρον δίσκος - όπως για παράδειγμα το ανελέητα βαρετό μπιτ του “Too Extreme!”, που με λίγη φαντασία θα μπορούσε να γίνει κομμάταρος. Επειδή όμως δεν έχει αυτή την σωστή διαχείριση (με λίγα λόγια πάμε να βάλουμε στοιχεία ΠΟΥ ΔΕΝ ΈΧΟΥΜΕ ΙΔΈΑ ΠΩΣ ΝΑ ΤΑ ΥΛΟΠΟΙΉΣΟΥΜΕ - γουαου καλή ιδέα αφεντικό), κατάφεραν να βγάλουν μια κουράδα. Ναι μάλλον αυτόν τον δίσκο θα πω κουράδα, ούτε καν πατάτα.
Το Lulu έχει και 2-3 κομματάρες μέσα, ok τα υπόλοιπα είναι πατάτα.
To Iced Honey το άκουγα ένα διάστημα συνεχώς στο repeat. Κολλητικό, φανταστικό τραγούδι.
Εντωμεταξυ και οι 100-800 ιδεες που λες, δεν ειναι πολυ καλες. Εχει στο συνολο του 3-4 ωραιες μελωδιες που μπαινουν πετυχημενα σε τραγουδια οπως το A New World, αλλα εχει μεσα και μοτιβα και ιδεες που εχουμε ακουσει σχεδον αυτουσιες σε αλλους δισκους τους δεκαδες φορες. Πραγματικα δεν μπορω να καταλαβω πως εβγαλαν εναν τοσο ανεμπνευστο δισκο.
εν τω μεταξύ το Virtual XI είναι ο ορισμός σε αυτό που περιγράφεις, έφτασε τους Maiden να παίζουν σε κλαμπάκια ξερω γω και προφανώς έφερε την επιστροφή του Bruce αλλά και του Smith. Θα μου πεις παίζουν το Clansman μέχρι και σήμερα, ε και οι Metallica στην τελευταία τους συναυλία έπαιξαν το All Within My hands και γενικά ακουμπάνε κάποια κομμάτια τον τελευταίο καιρό.
Και σίγουρα πολλοί απο εμάς που το αγοράσαμε την πρώτη μέρα που βγήκε κοιτάγαμε το CD player σαν μαλάκες με το πόσο κακό είναι το Virtual XI.
Ε όχι και κακός ένας δίσκος του 9,5.
σε σχέση με όλα τα προηγούμενα 10αρια είναι, έστω και μισός βαθμός κάτω. Maiden είσαι αφού
True story
Νομίζω μεγαλύτερη πατάτα συγκροτήματος από το Dissident Alliance των Jag Panzer δεν υπάρχει και ούτε θα υπάρξει.
Πραγματικά το Virtual XI είναι κάτι το τραγικό, imo. Και το Angel and the Gambler είναι για μένα το χειρότερο single που έβγαλε ποτέ μεγάλη μπάντα.
Αληθινή ιστορία: το '98 έκανα εκπομπή στον Skyrock, για όσους θυμούνται. Παίζω λοιπόν το Angel and the Gambler και βγαίνω στον αέρα και κάνω την παραπάνω δήλωση. Τι έγινε μετά;
Δεχτηκα 3-4 απειλές θανάτου. ΑΠΕΙΛΕΣ ΘΑΝΑΤΟΥ ΡΕ ΜΑΛΑΚΕΣ!
