Φαντάζομαι θα κάνουμε το format του 52 εβδομάδες και για το 2024 ε @anhydriis ???

εννοειται

Λοιπόν σήμερα κυκλοφόρησε ένα από τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς. Αυτά.

Εδώ περί τίνος πρόκειται

Τον νου σας για το “Blazing Inferno” από Yoth Iria. In Jim Mutilator we trust.

Ναι βγήκε σήμερα ο δίσκος της χρονιάς που λέτε.

Και βγήκε κι αυτή η δισκάρα

Αλλά και αυτή η επίσης υπέροχη δουλειά

Ίσως ένα από τα πιο ενδιαφέροντα σύγχρονα death metal σχήματα, μουσικά και στιχουργικά, έβγαλε το πιο άμεσο άλμπουμ του, και ένα από τα αγαπημένα μου για εφέτο, μαλλον και ο,τι καλυτερο άκουσα στο ιδίωμα με διαφορά (BI fans για ελατε και απο δω) οπότε τα είπαμε πολύ αναλυτικά με δυο μέλη τους. Bonus εντος, και μινι παρενθεση για Scarcity, αφου μοιράζονται τραγουδιστή, οπότε 2σε1 ναουμ.

Ελπίζω να σας ψήσει να ακούσετε, αξίζει, ειδικά οι του πειραματικού.

Θα ήταν έτσι κι αλλιώς (ψηλά) στη λίστα μου, αλλά πέρασαν το live test με flying colours και κόλλησα ακόμα πιο πολύ με τη δισκαρα.
Παρεμπιπτόντως, πήγα στο λαιβ τους στο Λονδίνο σχεδόν ανυποψίαστος για το χώρο και φτάνοντας συνειδητοποίησα ότι ήταν από τα πιο μεγάλα venue στο Camden, και το γέμισαν ασφυκτικά με 2.500 κόσμο. Όχι μικρό πράγμα για μπάντα η οποία περιοδεύει προωθώντας το ντεμπούτο της! Άξιοι και εις ανώτερα.

Λοιπόν και το Iotunn πάει για ψηλά σε ό,τι με αφορά

Ειδικά οι κορυφώσεις του - τα κρεσέντα του, ό,τι λέξη θέλετε - είναι άλλο πράμα

Συστημένο

Ωραία συνέντευξη και τι ΔΙΣΚΑΡΑ μας πρόσφεραν πάλι!
Τους έμαθα-αγάπησα με το Hygiene και περίμενα πως και πως το επόμενο τους βήμα. Το Prude το λες και άλμα.

“Περίεργος” τύπος ο Kindlon, με την καλή όμως έννοια.

Δυο απαντήσεις που κράτησα περισσότερο είναι οι εξής:

Η ερώτηση περί πανδημίας και την επιρροή αυτής

Το “Detective Lieutenant” προέκυψε από την παρατήρηση ότι οι άνθρωποι ξεχνούσαν πώς λειτουργεί η τέχνη.

Το συγκεκριμενοποιεί αμέσως μετά βέβαια, όμως και λόγω δουλειάς αυτή η φράση μου χτύπησε καμπανάκια. Δεν έχει και άδικο σε γενικότερο πλαίσιο.

και φυσικά:

Θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας την ιστορία πίσω από το "Business Ethics?

Διστάζω να μοιραστώ πολλά επειδή ανησυχώ πως θα φάω μήνυση.

Αρχισατε ?? Αρχισαμε!

Την περίμενα αυτή την λίστα και φέτος για να γεμίσω τα κενά από μπάντες που με ενδιαφέρουν και δεν πήρα χαμπάρι ότι κυκλοφόρησαν άλμπουμ.

Πρώτο κενό: Six Organs Of Admittance! Είχα να τον ακούσω καμιά 15ετια και από το υπέροχο Luminous Night. Οτι πρέπει τώρα για Folk-Drone διαδρομές.

Αγνή απορία, πως είναι δυνατόν κάποιος να έχει “απορροφήσει” τόσους δίσκους σε μια χρονιά; Οκ μπορεί να τους ακούσεις μια φορά στα πεταχτά, που και πάλι είναι ζόρι, το θέμα είναι τι σου έχει μείνει από όλα αυτά;
Ειλικρινά εγώ κάθε χρόνο ακούω όλο και λιγότερους νέους δίσκους και δύσκολα δένομαι κιόλας…είμαι καλά γιατρέ;

Same here. Δεν ξερω αν ακουω λιγοτερους νεους δισκους, αλλα δυσκολα με πιανουν πια. Εδωσα δευτερη ευκαιρια στους Innerwish και σκιπαρα ξανα, πυροβοληστε ελευθερα. Απορω κι εγω πώς προλαβαινεις να χωνεψεις ενα αλμπουμ, εκτος απο τα “ξεκαθαρα” βεβαια, που σε πιανουν απο τον λαιμο.

Κάτσε γιατί εγώ τώρα είδα αυτό:

Λογικά εμπνευσμένο από το παρακάτω:

Το πρόβλημα που συναντάω εγώ είναι πως αν μπω σε αγώνα δρόμου να ακούσω ότι κυκλοφορεί και με ενδιαφέρει το attention span μου θα είναι μικρό και έτσι θα χάσω δίσκους που θα έπιανα με περισσότερες ακροάσεις.

Οπότε πήγα συνειδητά σε λιγότερες κυκλοφορίες και η λογική μου για «καλύτερα» είναι πάντα αν έχει τύχη ένας δίσκος να τον ακούω μετά από 1-2-5 χρόνια. Αν όχι τότε δεν είναι στους κορυφαίους, είναι απλά ένα ωραίο άκουσμα. Βλέποντας λίστες που έχω κάνει στο παρελθόν οι 5-6 κορυφαίοι είναι τέτοιοι με ελάχιστες εξαιρέσεις. Όσο πιο κάτω πάω τόσο βλέπω δίσκους που πλέον ξεχνάω την ύπαρξη τους.

Ναι αλλά, πήραμε χαμπάρι ότι ξεκίνησαν οι ανασκοπήσεις;

Several theoretical explanations have been offered for this phenomenon, including that this lifetime period contains many novel and self-defining experiences — which may be encoded in the brain more deeply and retrieved more easily.

Κάτι που ο κόσμος μπορεί να μην ξέρει, είναι το κόνσεπτ της νευρωνικής πλαστικότητας (neuron plasticity), που πρακτικά σημαίνει ότι όπως ένας μυς που γυμνάζεται αυξάνει τον όγκο και την μάζα του, έτσι και συγκεκριμένα “μονοπάτια” νευρώνων γίνονται πιο ισχυρά, και τα νευρωνικά κύτταρα χτίζουν περισσότερους δεσμούς - σαν γέφυρες με ενίσχυση, τσιμέντο, ατσάλι, κλπ, σε αντίθεση με μία αερογέφυρα. Όσο πιο πολύ ένα μονοπάτι περπατιέται, τόσο πιο διακριτό και ενισχυμένο είναι, που σημαίνει ότι τραγούδια με τα οποία ήρθαμε από νωρίς σε επαφή, και τα οποία ταυτίσαμε με συγκεκριμένες πτυχές της ταυτότητάς μας (ειδικά όταν ήταν στις απαρχές της!), και τα έχουμε ακούσει ή ανακαλέσει πολλές φορές, τα γνωρίζουμε σχεδόν ενστικτωδώς, με ικανότητα να διακρίνουμε - με κάποια δυσαρέσκεια - και την παραμικρή επεξεργασία που μπορεί να τους συμβεί (βλ. επανηχογράφηση “Icon”).

Αυτά σε νευρωνικό επίπεδο. Από εκεί και πέρα, ο εγκέφαλος προσλαμβάνει ερεθίσματα και στη βάση της διαφοράς: πού και πώς διαφέρει ένα ερέθισμα απ’ τα υπόλοιπα γύρω του. Η επίδραση ενός νέου ερεθίσματος μπορεί να έχει μεγαλύτερο αποτύπωμα, διότι η γνωστική του επεξεργασία απαιτεί περισσότερη ενέργεια για να αφομοιωθεί, άρα αναλύεται διεξοδικότερα. Το οποίο σημαίνει πως μετά από ένα σημείο ακρόασης του ίδιου τύπου μουσικής, ο εγκέφαλος καταλαβαίνει γνωστικά τι ακούει, αλλά τα νέα τραγούδια δεν παρουσιάζουν την ίδια “διαφορά” όπως παλιά.

Για να βιώσουμε ξανά αυτή την αδρεναλίνη που είχαμε στα 10 όταν ακούσαμε πρώτη φορά έναν δίσκο, υποθέτουμε ότι πρέπει να βγει ένας αντίστοιχα καλός δίσκος, κι άρα είναι εύκολο να πούμε “Δεν βγαίνει καλή μουσική πια”, ή “Γέρασα”. Πάω στοίχημα, όμως, ότι δεν είναι το “Savage Amusement” αριστούργημα (που είναι), αλλά το ότι ήταν κάτι πολύ διαφορετικό απ’ οτιδήποτε είχα ακούσει ως τα 10 μου, και αυτό με εξίταρε, σαν αίνιγμα που έπρεπε να απαντήσω. Άρα, μία λύση μπορεί να είναι να βρούμε όσες μουσικές έχουμε αποκλείσει απ’ τη ζωή μας, να εντοπίσουμε αυτό που θα είναι “Συναρπαστικά διαφορετικό”, και να το αφήσουμε να μας διαμορφώσει εκ νέου - όπως άφοβα το αφήσαμε στην παιδική και εφηβική μας ηλικία.

…και μολις εξηγησες γιατι αρκετος κοσμος στρέφεται σε πιο experimental ακούσματα, εκει δηλαδή που υπαρχουν πολλά καινούργια και πρωτόγνωρα πράγματα. Για τις νεες συνάψεις!