Αμα ήταν τέτοιων ολυμπιακων διαστασεων ο τύπος, τυχεροί ήταν που τους έσπασε μόνο τα νευρα!!
Μπροστά στο κάγκελο, είναι καλυτερα, ειδικά αν προκειται για τα αγαπημένα μου συγκροτήματα. Τους βλέπεις από πιο κοντά," ζεις" τη συναυλία πιο έντονα από το να ήσουν πίσω πισω, χαμενος στο βάθος και να βλεπεις τη σκηνή με τα κυαλια. Υπάρχει βεβαια και η μεση λύση πάντα.
Σε κλαμπ-τρυπες όπως το ΑΝ όμως, οπου κι αν κάτσεις το ίδιο είναι.
παλια που ημουν νιος εφτανα μεχρι καγκελο. η πρωτη μου εμπειρια ομως μακρυα απο το μπουγιο και τον πανικο ηταν το δεκεμβρη του 2004 στο ανεπαναληπτο λαιβ των Machine Head που ειχα αραξει εξωστη (παλι στο καγκελο μπροστα :p). Ε το λαιβ ηταν αλλη εμπειρια, σκετη οπτικη απολαυση της μπαντας αφενος και του χαμου απο κατω στο πιτ αφετερου. Απο τοτε γενικα ψιλοαποφευγω τον πανικο για να απολαμβανω περισσοτερο την μουσικη.
Τεσπα,μολις θυμηθηκα ενα σκηνικο στη συναυλια Knuckledust οπου κατα τη διαρκεια του set τους ανεβηκε το γομαρι απο τους Blood for Blood(που παιζαν μαζι εκεινη τη μερα)πανω στη σκηνη και λιωμα οπως ηταν σκονταφτει και παιρνει μαζι του και τον ενισχυτη(περιττο να πω οτι η κεφαλη καταστραφηκε)κι ετσι οι Knuckledust διεκοψαν το set για λιγο.Μα,ελεοςπια με ορισμενους.
MOSH PIT!!!
Αν ειναι καμια μπαντα που μου αρεσει πολυ θα προσπαθησω να χωθω κ πιο μπροστα απο το πιτ… Αν ειναι τιποτα καρακαφροι, θα χωθω κ παλι στο πιτ αλλα μετα παλι πισω για χαζεμα…
Το θεμα του πιτ δεν εχει να κανει με τη βιαιοτητα αλλα με την ατσουμπαλιαση που συναντας…
Εχω πετυχει πιτ με πολυ ξυλο και γουσταρα τρελα. Κ αλλα με λιγοτερο κοσμο/χαμο οπου δεκα μαλακες δεν ξερανε τι κανανε…
Μη μου μιλατε για pit,εγω εχω πεσει στα χειροτερα κι ουτε κι εγω ξερω πως βγηκα ζωντανος.Ειναι γαμω παντως(ειδικα τα Hardcore)οπως και το wall of death.
Κάγκελο δεν πάω πάντα γιατί δεν απολαμβάνεις τίποτα τελικά. Βγαίνεις με μια μελανιά κάτω από το στήθος και ξένο dna σε μορφή ιδρώτα. Μερικές φορές λέει βέβαια αν γίνεται εκεί κοντά το pit. Αν το pit είναι πιο πίσω και δεν είμαι σε κάποιον χαμό εκεί κοντά παίζει και να μην μπω. Όπως και να χει το καλύτερο είναι σχετικά πίσω, σε σημείο όπου και βλέπεις και είσαι και άνετος. Αν θες pit παραμερίζεις 2-3 παραπάνω για να μπεις, απλά. Στην τελική δεν είναι το ζουμί της συναυλίας οπότε μικρό το κακό αν το χάσεις
Τα πιτ είναι μαλακίες γιατί μπλέκουν και αθώους μέσα σε αυτά. Έλεος δηλαδή, να στέκεσαι δίπλα αμέριμνος και ξαφνικά να τρως ξύλο ξέρω γω. Ατσούμπαλα πλάσματα. Αν δεν μπορείτε, να μην το κάνετε ρε!
Εγω αν και θα ηθελα να ειμαι καγκελο και να χτυπιεμαι επειδη οοοσες φορες το εχω κανει μετα εχω βρεθει στο ιατρειο τεζα, πλεων λεω πισω πισω και χτυπιεμαι κ απο κει!
Στη μέση είναι το καλύτερο. Βλέπεις καλά, δεν πιέζεσαι από όλο το κοινό, άμα θες μπαίνεις και σε πιτ, αν δεν θες έχεις τη δυνατότητα να το αποφύγεις. Φυσικά είναι και θέμα μπάντας.
Αναλόγως την περίσταση. Και εξηγούμαι : αν είναι μια συναυλία που την βλέπω για 1η φορά ΚΑΓΚΕΛΟ ασυζητητί! Αν την έχω ξαναδεί στέκομαι κάπου στην μέση και απολαμβάνω και το θέαμα με άλλη προοπτική από κάποια απόσταση… όπως και να έχει το θέμα όμως ΠΟΤΕ κερκίδα! Αν είναι να κάθομαι το βλέπω και σε dvd σπίτι μου x
εγώ βασικά λέω 2-4 σειρά.Εκεί ήμουν στους Firewind και έβλεπα γαμάτα,ούτε πιεζόμουνα,άκουγα καλά και άμα ήθελα βούταγα και στο πιτ αλλά το θεώρησα βλακεία να μπω:p