*Ημιγλυκο απο το Ευβοτρυς.
Φθινοπωρο, αργά το βράδυ, ανοιχτο παραθυρο, κεραυνοι.
Ομορφη παρεα, ντουμανι δωματιο.
Και Avalanche.
Ουτε μιλια μεχρι να τελειωσει.
*Σκεφτικος-πεσμενος ολη μερα.
Περπατας.
Βαζεις Showbiz.
Επιταχυνεις, σφιγγεσαι, σου βγαινουν ολα, βγαζεις τα ακουστικα κ εισαι δυο χουφτες κομματακια κ 5 φρασεις του Μπελαμι.
Ξαπλώστρα, τα κουβαδάκια έχουν μαζευτεί για μεσημεριανό ύπνο ή για φαγητό και η παραλία ησυχάζει κάπως. Το Painting on glass των The 3rd and the mortal, σε συνδυασμό με μία, προερχόμενη από τη ζέστη και τη ξάπλα, γλυκιά νύστα, αλλάζει την αίσθηση της ροής του χρόνου
προχθές.
Εξοχικό μέσα στο δάσος. χωρίς παρέα. Δεν έχει ντόλτσε βίτα. Μόνο περισυλλογή. Τι ιδανικότερο από SunnO))).
Αργά το βράδυ. Μηδενικός φωτισμός. Ξάπλα. Ακουστικά. κλειστά μάτια. A Shaving Of The Horn That Speared You από το White1.
Στο σημείο που ακούγεται δυνατά η σαπιόγρια (θα απογοητευτώ αν μάθω ότι τελικά δεν είναι σαπιόγρια) να βαριανασαίνει και να μουρμουράει το αίμα παγώνει. Εικόνες από όλους τους υποσυνείδητους τρόμους του μυαλού ζωντανεύουν. Η γριά των παιδικών χρόνων. Το χέρι που σου τραβάει το πόδι κάτω από το κρεβάτι. Η Μόρα. Ο Μόρας ξανά στην ΑΕΚ. Και ό,τι άλλο μπορεί να προκαλεί τον τρόμο.
Το πιο ανακουφιστικό “pause” της ζωης μου. Ναι ΚΟΛΩΣΑ λίγο.
Όποιος ξαναπεί ότι το drone δεν είναι μουσική θα τον αλυσοδέσω και θα τον πετάξω στη θάλασσα.
πιστεψε με ρε μαγκιτη χυσ το ρη θελω να πω πως τα αισθηματα ειναι αμοιβαια αλλα αυτο το ιδιωμα ειναι για ΗΡΩΙΝΟΜΑΝΕΙΣ λιγο πριν πεσουν σε κομα σε κανα πεζοδρομιο
εχω την μπαλα στο κεντρο και παιζω μονος μου, με τριπλαρω και κοβω δεξια, τριπλαρω αλλον ενα εαυτο μου και σεντραρω προς την μεγαλη περιοχη οπου παιρνω την κεφαλια και στελνω την μπαλα καρφι σε μενα στην μικρη περιοχη. σουταρω, δεν αποκρουω και μπαλα καταληγει στα διχτυα μου…:p:wink:
ναι αλλα ετσι δεν εχει πλακα. σβηστε και αυτο κλαψ
–“ξημεροματα” (12-3) 12 αυγουστου, φετος στο σουνιο. ολη η παρεα μετα απο κατι μπυρες και μια βοτκιτσα να εχει αραξει παραλια. εγω ξαπλωμενος να βλεπω ολο τον νυχτερινο ουρανο (που ειχε και βροχη) και να μετραω… παραλληλα ακουω Wintersun. σε καποια φαση ξεκιναει το Sleeping Stars… και τη στιγμη που χωνει “Oh, Sleeping Stars”, πεφτει μια φιρεμπολα…
–στο καραβι γυρναμε με την παρεα απο Παρο. εχει σχεδον νυχτωσει και παω στο καταστρωμα πανω να με φυσιξει λιγο ο αερας, παντα με το mp3 να παιζει. οταν φτανω αγναντευω λιγο το πελαγος. τοτε χωνεται το Call Of Ktulu… γυρνωντας και κοιτοντας προς την πλωρη και λιγο δεξια βλεπω μεσα στο ελαχιστο φως που εχει παραμεινει στον οριζοντα ενα μαυρο περιγραμα… για μια στιγμη πραγματικα μου ειχε παει το σκατο στην καλτσα… μετα φυσικα επανερχομενος στην πραγματικοτητα, καταλαβα οτι αυτο το πραγμα ηταν μια βραχονησιδα, και οχι ο Cthulhu… ομως δεν φανταζεστε ποσο εμοιαζε…
Ξημερώματα(5 το πρωί) Αυγούστου σε διακοπές στη Κω. Στο ξενοδοχείο είχαμε μια πανέμορφη θέα προς τη θάλασσα και την ώρα εκείνη επικρατούσε μια μελαγχολία στην ατμόσφαιρα και φύσαγε ο αέρας . Είχα βγει λοιπόν έξω ,θαύμαζα το όμορφο μελαγχολικό τοπίο και άκουγα το Twillight is my robe των Opeth.Κάτι τέτοιες στιγμές με έχουν στιγματίσει και ίσως αποτελούν το αγαπημένο μου συγκρότημα της εποχής μας.
χειμωνας.πρωινο ξυπνημα και ενω φτιαχνω καφε βαζω να παζει το dark side of the moon.με το που ανοιγω το παραθυρο βλεπω ενα λευκο σκηνικο.ειχε αρχιζει να χιονιζει.περιττο να πω την ανατριχιλα που ενιωσα.-
Πρωτη ακροαση De Mysteriis Dom Sathanas. 4 η ωρα, ξημερωνει Κυριακη. Ολομοναχος σπιτι, δυνατα οσο μπορουν τα ηχεια, καθολου φωτα, ανοιχτα παραθυρα. Και φεγγαροφως. Ιεροτελεστια.
Ο σεισμός με βρήκε στο No Remorse Records όταν ήταν σε εκείνη την τρύπα κοντά στην Κάνιγγος να πρήζω τα ούμπαλα του Χρηστάρα για την επερχόμενη συναυλία maiden.
Καλά τη λέω εκείνη τη συναυλία Δευτέρα Παρουσία… \m/
