τι να πω μετα απο το πανω ποστ???^^
βασικα δεν ξερω αν ταιριαζει εδω.απο το πρωι μου ειχε κολλησει και ακουγα το nighttime birds.καποια στιγμη το μεσημερι βγαινω εξω και αγοραζω το χαμερ.και εκει που το ξεφυλλιζα ακουγοντας το αποπανω,βλεπω στη στηλη sign of the hammer be my guide αφιερωμα στους the gathering.
creepy:-s:-s
Καλοκαιρινο βραδυ Ιουλιου.
Μια καταραμενη αυπνια να με τυρανναει τις τελευταιες 5 ωρες που στροβιλιζα στο κρεβατι.
Η ωρα 5.30.Σηκωνομαι,παιρνω το ipod μου και βγαινω στο μπαλκονι μου ακουγωντας το Ιmages & Words.Eνα δροσερο αερακι να φυσα ενω το φως του ηλιου μολις ξεπροβαλλει απο τον Ταυγετο.
http://www.youtube.com/watch?v=C5sg8heGdyk&ob=av3e
Η νυχτεριδες που πετουσαν μια ολοκληρη νυχτα στην απεναντι κολωνα τωρα τρελαινονται καθως ο ηλιος ξεπροβαλλει.Οι δρομοι αδειοι,ησυχια.
Η ωρα 6:00.Με την τελευταια νοτα του Learning to Live αποσυρθηκα στην αναπαυτικοτητα του κρεβατιου μου.Ξυπνησα χαρουμενος.
__Nightwing, ομορφιές. 8)
__Κάποια στιγμή εδώ
Η ωρα 6:00.
νόμιζα ότι θα πεις "έχει τελειώσει το Images και μπαίνει το Awake με 6:00 (και ήταν και Κρίστμας μόρνινγκ :p) :lol:
Μεχρια και γω αυτο ηθελα να πω,αλλα δεν μπορουμε να τ’χουμε ολα (Christmas Morning τελη Ιουλιου ε?..χμμμ… 
)
Καποια στιγμη πρεπει να σου απαντησω και για τους ντραμμερς,αλλα πρεπει να βρω χρονο μην νομιζεις οτι το ξεχασα! 8)
__Χαχαχαχαχα :lol: Τέλη Ιουλίου, εντυπωσιακό, αυτό θα ήταν μεταμουσική εμπειρία 8O :p:lol:
__Οκ! 
“I’ll be waiting” (κομματάρα ε; :p:D) :lol:
Επί 4 μέρες έχει καρφωθεί στον αντίχειρά μου ένα κομμάτι καθρέφτη μήκους τεσσάρων χιλιοστών, και δε λέει να φύγει. Μέχρι νοσοκομείο σκέφτηκα να πάω. Κάθε μέρα με κάθε δραστηριότητα που κάνω μπαίνει πιο μέσα, πονάει απίστευτα και δε λέει να φύγει με τίποτα, όσο κι αν το πιέζω. Σημείωση, πως μετά τη συναυλία Arcturus, λιώνω κάθε μέρα όλη τη δισκογραφία τους. Μπαίνει που λέτε το Radical Cut, και ξαφνικά και χωρίς σοβαρό λόγο αποφασίζω να το πιέσω μέχρι που να βαφτώ με αίμα, αρκεί να φύγει το γαμημένο. Ε, με το που έπεσε η πρώτη κραυγή του κομματιού, μου έχει πεταχτεί στο μάτι. Τυχαίο ξετυχαίο, εγώ νομίζω, και ναι, είναι από τις καλύτερες μεταμουσικές εμπειρίες μου. Κόφτε το από τη ρίζα, και μετά σας λέω εγώ αν θα πονά ή όχι.
δε θα πω κατι ιδιαιτερο.απλα το να περπατας στο δρομο ακουγοντας arcturus,ενω χιονιζει ακαταπαυστα σε κανει να μη θες να γυρισεις σπιτι ακομα και αν το παλτο σου εχει γινει κατασπρο:cry:
Αμεσως μετα τον διαλογισμο, καπακι AMORPHIS ! :hippy:
Μποτιλιάρισμα στη Θεσσαλονίκη. Εγώ οδηγώ στην αριστερή πλευρά του ρεύματός μου και ένας ταρίφας στη δεξιά του δικού του. Καλοκαίρι και είχαμε ανοιχτό παράθυρο και οι 2 γιατί καπνίζαμε. το ραδιόφωνο και των 2 έπαιζε 1055 και εκείνη την ώρα είχε το holy wars των megadeth. Και οι 2 γκαρίζουμε “mercy killings” κοιταζόμαστε και σκάμε στα γέλια.
δεν λεω τίποτα παραπάνω… απλά χθες το βράδυ μετά τις 1, και για μιάμιση ωρα, χάθηκα απο το κρεβάτι μου και ήμουν αλλού. πολύ μακρυά, πολύ κοντά, δεν ξέρω… κανείς δεν ξέρει.
και όταν λέμε αλλού δεν το λέμε σαν σχήμα λόγου… πραγματικά χάθηκα/ταξίδεψα…ισως μετα απο χρόνια ολόκληρα(πρώτη ακρόαση πρώτου o.s.i. που βρέθηκα καρδιτσα χωρις να καταλάβω πότε έφτασα).
γέλασα αρκετά. το χρειαζόμουν. ευχαριστώ
Άραζα τις προάλλες στο mall τρώγοντας το KFC μου σα σωστο αμερικανάκι… Καθόμουν στα τραπέζια που γίνεται της κακομοίρας, ξέρετε, που είναι ο ένας πάνω στον άλλον και βγάζουν ινσταγκραμ τα πιτόγυρα και τα κολανάκια παν κι έρχονται… Μάλιστα, στο δίπλα τραπέζι ήτο ο Ζαμπίδης (τρου στόρυ), αλλά αυτό δεν σας αφορά. Σε μια φάση η παρέα μου πάει έξω να καπνίσει στον καθαρό αέρα και μένω μόνος μου στο τραπέζι περιμένοντας να περάσει η ώρα να γυρίσει να πάμε στον σινεμά. Και μέσα στην οχλαγωγία ακούω κάτι μυστήριες, γνώριμες νότες… Αμυδρά, κινηματογραφικά, σαν σε ταινία όπου μέσα στην κίνηση του Σικάγο ξερωγω ο πρωταγωνιστής ακούει μια καρφίτσα να πέφτει δέκα μέτρα πιο πέρα ενώ περνούν αμάξια τριγύρω και το πλάνο γίνεται διαστημικό σλοου μόσιον.
Εν πάση περιπτώσει, αρχικά δεν το πιστεύω ότι ήταν η εισαγωγή που άκουσα… “Αποκλείεται να ακουστεί τέτοιο τραγούδι εδώ μέσα” είπα μέσα μου. Ένα λεπτό αργότερα, ένα ανεπαίσθητο ρεύμα αέρα έρχεται πάλι προς το μέρος μου και μου φέρνει το Ριφφ και βεβαιώνομαι. Σηκώνομαι, κατευθύνομαι προς τα φαγητομάγαζα, τα προσπερνάω ένα ένα και φτάνω στο Κρέπα Κρέπα, όπου μέσα ένας μερακλής υπάλληλος είχε βάλει σε χαμηλή ένταση το ΕΠΟΣ των ΕΠΩΝ.
Αν μας διαβάζεις ανώνυμε κρεπαδόρε: \m/
Κλαίω.
Πριν πατησω το λινκ ημουν βεβαιος πως θα ηταν Manowar
Kαι εγώ !
Μανο πρέπει να αισθάνεσαι ευλογημένος που βίωσες τέτοια εμπειρία.
Θυμήθηκα την συλλογή μου από cd όταν ήταν στο νούμερο 99 (σε πλήθος) και έλεγα, ε το #100 πρέπει να είναι κάτι σημαδιακό :blink:
Τέσπα, κυρίως maiden, iced earth, metallica, ac/dc και όλα αυτά τα “κλασσικά…” Το πιο “ψαγμένο” cd που είχα μέχρι τότε φαντάσου ήταν το “the eye” από King Diamond… Πηγαίνω στο rock-city… ήταν τότε που βγήκε το Reroute to remain - In Flames… Λέω “τί φάση” κι έτσι ??? μου λέει ο Μίλτος (ο υπάλληλος ιδιοκτήτης και δε ξέρω γω τι…):
Ο πρώτος (ή 2ος βλ. παρακάτω) death metal δίσκος μου… Αλλά βασικά ακόμη ψάχνω να βρω που να το κατατάξω… Θα έλεγα “mental metal”…
To καλύτερο ήταν πως μαζί αγόρασα και το HUMAN… :bye: Ο 1ος DEATH δίσκος ! E αυτό ήταν… Αυτή η εισαγωγή από το flattening of emotions θα με στοιχειώνει για πάντα!
Πριν μερικά χρόνια ήμουν στη στάση του εσωτ. λεωφ. της παν/πολης. Παραμονές γιορτών και μάλλον είχαν άδεια από τη σημαία… γιατί δεν ερχόταν τίποτα και περίμενα τζάμπα! Σε κάποια φάση έρχεται μια υπέροχη νεαρή ποδηλάτρια, φοιτήτρια και έκατσε δίπλα μου, περιμένοντας (μάταια) κι αυτή το λεωφορείο. Σε κάποια φάση χτυπάει το κινητό της με ρινγκτόουν ένα γνώριμο ήχο…
Εννοείται ότι μετά πιάσαμε τη σχετική κουβέντα κλπ.
Υ.Γ. Η θεά εκείνη αν τύχον διαβάζει το φόρουμ, ας μου απαντήσει :roll:
Πιτσιρικας τριγυρναγα σαν το ρεμαλι ως συνηθως.
Την συγκεκριμενη περιοδο εμενα πλατεια Αμερικης σε μια θεια μου. Κακοφημη περιοχη με κωλομπαρα κλπ. Καθολου μακρια απο κει ηταν η Αγιου Μελετιου (περιοχη Μπροντγουεη αν λεει κατι). Γυρνοβολουσα συχνα στην συγκεκριμενη γειτονια και μια μερα γυρω στις 10 το βραδι πηρε το αυτακι μου κατι γκαραζοροκιες του κερατα. Οπως φανηκε στην πορεια, υπηρχε ενα στεκι κοντα μου που ουτε το γνωριζα. Στην περιοχη μονο το rebound ηξερα και κανα δυο αλλα στην Κυψελη παραδιπλα.
Απο οτι καταλαβα η μπαντα οποια και να ηταν, επαιζε σε οροφο. Ψαχνοντας βρεθηκα σε κατι σκαλες και…ανακαλυψα αλλο ενα underground μερος της τοτε εποχης. Μουσικη αποθηκη λεγοταν και ηταν στο πρωτο οροφο. Εκεινο το βραδι επαιζαν δυο γκρουπ, οι No Man’s Land και αυτοι εδω:
ΕΔΙΤ
Ουτε εισοδο πληρωνες ουτε τιποτα. Σπιτι ηταν με δωματια (σαν το μαγο για οσους θυμουνται), ενα μιγμα pub και καφενειου με live καθε μερα. Δεν εγινα θαμωνας γιατι τριγυρναγα στα 4 σημεια του λεκανοπεδιου.
Παντως αυτα τα απροοπτα ηταν και τα καλυτερα.
Μια μηχανη του χρονου να με παει πισω please!
Ο πραγματικός λόγος που γράφτηκε είναι για να παρασύρει τα παιδιά μας στην κόλαση! Δείτε το, ενημερωθείτε, ΔΙΑΔΩΣΤΑΙ!!!111111ΕΝΑΕΝΑΕΝΑ
Τη στιγμή που μιλάμε ο Αλισκούπερ είναι σε ψυχιατρική κλινική.