Η τελευταια ηταν με το this i love των GNR…το ακουγα στο λεωφορειο και με απορροφησε τοσο πολύ που κατεβηκα 3 στασεις μετά απο το σπιτι μου…
Α, όμορφο θρεντι, μπράβο :!:=D>
Δε ξέρω αν ανέβασαν αυτές οι εμπειρίες τη μουσική που ακούω σε “ένα άλλο επίπεδο” αλλά σίγουρα είναι στιγμές που καταλαβαίνεις γιατί η μουσική δημιουργεί τόσο υπέροχα συναισθήματα. Όπως το να κάθεσαι μόνος σου ξημερώματα σε σπίτι με πανοραμική θέα στη θάλασσα και να ακους τα αγαπημένα σου τραγούδια και τις αγαπημένες σου φωνές.Και να κάθεσαι να προσέχεις λεπτομέρειες στα τραγούδια που να μην είχες προσέξει ίσως πριν…
Κι αλλη μια που οφείλω να την πω: η συναυλία των Μetallica στο Terra Vibe (:φαν γκερλ αλερτ) Μου έχει μείνει η στιγμή που έπαιζε το αργό σόλο του Master of Puppets και το κοινό τραγουδουσε από κάτω “ωωω” στο ρυθμό της μουσικής σαν χορωδία!! Ανατριχίλα.Δέος. Συγκινηση.Ευτυχία.
Με το που τελειωνει η συναυλία, να έχουμε χάσει τα πουλμαν, να έχω λιποθυμήσει (απ’το ήλιο ε) πιο πριν, να μη ξέρουμε πως να φυγουμε και εγω να είμαι με ενα colgate χαμόγελο. Σοβαρά, δε με ένοιαζε και με τα πόδια να γυριζα.
α, κι αλλη μια πιο …πεζή 
Δε ξέρω αν κολλάει εδώ
Στον αγώνα με τη Βέρντερ περσι (εκτος έδρας) έβαζα συνεχόμενα στο εμπιθρι το Seventh Son of a Seventh Son για γούρι και καλά αλλά και γιατί αγχώνομαι να ακούω τη μετάδοση:P (έπιασε όμως :P:P)
Καθομουν εξω απο μια εκκλησια στο Βολο πριν κατι μηνες και ακουγα Rotting Christ το Sanctus Diavolos και οπως η ωρα πηγε ακριβως, το ρολοι χτυπουσε ακριβως με τη χορωδια που ελεγε ‘‘Grantis(NTAN) Spiritus(NTAN) Sanctus(NTAN) Diavolos(NTAN)’’!!Φοβερη ανατριχιλα!!
Διαδρομη με το λεωφορειο απο την καταρα πανω στην Πινδο. Ο πανεμορφος εθνικος δρυμος της Βαλλιας Καλντας απο το παραθυρο με τα τις φοβερες χαραδρες, να πανηψυλα ελατα και τα πανεμορφα ρυακια. Και στα ακουστικα το Promised Land, Someone Else? kai Real World. Εχετε δει πως γινεται το τριχωμα της γατας πριν μαλωσει? Ε, ετσι ηταν και το δικο μου.
Παρομοια περιστατικα εχω με το Νovember Rain καθε φορα που μπαινει στο τελευταιο σολο και πολλακις με τα πρωτα δευτερολεπτα του Estranged.
To έχω πάθει και εγώ με το elizium αυτό! Μάλλον φταίει το album, σε κάνει να χάνεσαι στο χρόνο, ειδικά προς το τέλος με την κομματάρα “and there your heart will be also”…
Πιστεύω ότι εύκολα είναι απ’ τα καλύτερα θρεντ του φόρουμ. Εύγε ρε μάνος που το χες ανοίξει. Κι αν θυμάμαι καλά (βαριεμαι να ξανακοιτάξω) την είχες με το RFO, το άλμπουμ που είναι από μόνο του μεταμουσική εμπειρία.
Πριν λίγο είχα πάει σ’ένα μιουζικ μπαρ της γειτονιάς μου που παίζει έθνικ και τέτοια και είχα μια περίεργη φάση: ακούγεται ένα ινστρουμένταλ με βιολί και φλογέρα. Απαλό και χαλαρωτικό…Μου φαίνεται τρομερά οικεία η ακολουθία των ακόρντων. Τρώγομαι να βρω τι μου θυμίζει. Δεν τα καταφέρνω. Φεύγοντας, περπατώντας, ή μάλλον μισοτρέχοντας αφού ρίχνει καλαπόδια, αρχίζω να τραγουδώ τη μελωδία με το βιολί/πιάνο του Ad Astra από το La Masquerade Infernale των Αrcturus. Συνειδητοποιώ τι έψαχνα και μένω μαλάκας στη μέση της βροχής…
όποτε έχω εντύπωση ότι ένας στίχος έχει γραφτεί για μένα… Ό,τι περιγράφει την κατάσταση ακριβώς που περνάω… Κατά τα άλλα, είχα μια μεταμουσική εμπειρία με theater την ώρα που έπεσε ένας κεραυνός που απλά θα μπορούσε άνετα να είναι μέρος του κομματιού, όποτε από τύχη το “shuffle” πετυχαίνει ΑΚΡΙΒΩΣ αυτό που θέλω…
__Μου έχει συμβεί κι εμένα! Για ψυχολογικούς λόγους, ήθελα οπωσδήποτε ν’ ακούσω ένα συγκεκριμένο κομμάτι, το είχα ανάγκη εκείνη τη στιγμή. Και μπήκε! Αυτό που το κάνει εντυπωσιακό είναι πως μιλάμε για 1 στις 9000 πιαθανότητες (τραγούδια μέσα στο ipod)…! Ευχαριστώ Σύμπαν για τη mini συνωμοσία, την είχα ανάγκη! 
ρε το τραγούδι στο λινκ δεν μου το βγάζει,μπορείς να μου πεις ποιο είναι γιατί μου κίνησε την περιέργεια?
Ναι αυτη η μελωδια ειναι ασυλληπτη πραγματικα…
Ρε συ, να σου πω την αλήθεια ούτε εγώ θυμάμαι τι είχα στο μυαλό μου τότε και το λινκ δε μου το βγάζει ούτε σε μένα χαχα
μια μερα στο σχολειο…ειχαμε εικαστικα…και την συγκεκρημενη μερα ειχαμε να απραδωσουμε ελευθερο θεμα…εγω ειχα κανει τον Criss Οliva…αρκετα πετιχυμενο θα ελεγα(οπως τον ειχε κανει ο Paul και παρεδωσε το πορτρετο του στην κηδεια)…και την ωρα του μαθηματος ενω η ζωγραφια ηταν στην τσαντα…ξαφνικα ακουγεται στα αυτια μου το summers rain…το σολο του…και εγω επαθα αμοκ…να σκεφτομαι δεν ειναι δυνατον…να ψαχνω μεστο βαλιτσακι με τα τεχνικα απο που βγαινει ο ηχος και αν τον ακουω μονο εγω!!!και τελος καταλαβα οτι ηταν τ κινητο ενος φιλου που επαιζε ανοιχτο και δν το χε καταλαβει…δν ξερω αν κολαει με το τοπικ αλλα το πα…
Στην Α’ Λυκειου ειχαμε παει εκδρομη σε ενα μοναστηρι (παναθεμα τους)…μπαινω εγω με τα ακουστικα μεσα στο εκκλησακι που ειχαν με μια τεραστια εικονα της Παναγιας που απεικονιζει τον Χριστο να της κλεινει το στομα δεν ξερω αν την εχετε δει (εγω τουλαχιστον δεν θα την ξεχασω ποτε),ακουγα Warlord - Deliver us from evil,με βλεπει ενας μοναχος κ με πεταει εξω,χαλαρα!Το ιδιο βραδυ βλεπω στον υπνο μου οτι μπαινω ολομοναχος στο ιδιο εκκλησακι μεσα στα σκοταδια φτανω στην εικονα κ βλεπω να με κοιταει η Παναγια να παιρνει το χερι του Χριστου κ να μου γυρναει την πλατη με ενα βλεμμα μισους…
Wow!!! Πολυ ΜΑΙΤΑΛ σκηνικο!!! Απο τα λιγα σ αυτο το θρεντ!!! Ευγε!!!
έχω και εγώ μια ανάμνηση από μοναστήρι αλλά δεν τη θεωρώ και μεταμουσική εμπειρία (εγώ όμως δεν είχα εφιάλτες μετά ) Ήμουν στο εξωτερικό και είχα επισκεφθεί ένα καθολικό μοναστήρι. Ήταν πανέμορφο, μέσα στο πράσινο (Ελβετία…) και μας άφησαν να μπούμε σε ένα παρεκκλήσι που είχε κάποια ιστορία από πίσω του (δεν θυμάμαι καν)… Και κλασσικά, είχε κάτι σαν εξώστη όπου είχαν ένα αρμόνιο (the real thing)… και ρωτάω αν επιτρέπεται να παίξουμε… λένε οκ, κανένα πρόβλημα και κάθομαι… και να μην πάει στο μυαλό μου τπτ να παίξω… Δεν είχα εύκαιρο λίγο μπαχ που θα ταίριαζε βλέπετε… Και έπαιξα tubular bells :lol:#-o
Η ώρα είναι 3:30 τα χαράματα ξημέρωμα Κυριακής .Ο καιρός νοτερός και ομιχλώδεις - όπως συνήθως είναι – ένα ηλίθιο ψιλοβρόχι, από αυτό που σου τρυπάει τα κόκαλα ,οι λάμπες των πεζοδρομίων, έχουν ένα κίτρινο σπαστικό φωτισμό, ξεπλυμένος από την υγρασία της ατμόσφαιρας, επικρατεί απόλυτη ησυχία που με φόβιζε λιγάκι να πω την αλήθεια και ακόμα περισσότερο όταν σκέφτομαι - απέναντι σε ένα τέτοιο περιβάλλον, ότι έχω γύρω στα 3 χιλιόμετρα να διανύσω μέχρι να φτάσω στο προορισμό μου. Δεν μπορώ να κάνω τίποτε άλλο από το να χώσω το χέρι μου στο σάκο, να βγάλω ένα mini-disc που είχα εκείνη την εποχή και να πατήσω το Play.
Η διαδρομή ήτο γνώριμη για μένα, αλλά τα αχανή πάρκα σε συνδυασμό, με τη νύχτα,την ομίχλη, τα κάγκελα γοτθικού ρυθμού των πάρκων, το κίτρινο φως των πελώριων φαναριών, το γκαζόν που φαίνονταν σας ψεύτικο μέσα στη νύχτα, τα λιγοστά παγκάκια μια εδώ και μια εκεί, η λιμνούλες με το φως της νύχτας να τις χτυπά, ήταν για μένα κάτι που δε μπορώ να ξεχάσω.
Όλα αυτά βέβαια έλαβαν χώρα πριν 8 χρόνια περίπου στο Llangollen της Βόρειας Ουαλίας, αλλά το κλειδί σε όλο το σκηνικό ήταν το Mini-Disc που έπαιζε το Crestfallen των Anathema. Αυτός είναι συνδυασμός !
Καλά το παρα-μάμησα λιγάκι, αλλά, ετσι ακριβώς ήταν!
δάκρυα χαράς,παντού υπάρχουν οι Anathema.
και ρωτάω χωρίς πλάκα,το να τραγουδάς Anathema,ενώ είσαι τύφλα χωρίς να το έχεις πάρει χαμπάρι είναι μεταμουσική εμπειρία?:-k
Now playing: Equilibrium - Unter Der Eiche
via FoxyTunes
Πριν λίγα λεπτά. Final confrontation από Midnight Syndicate ενώ ταυτόχρονα διάβαζα το επικότερο σημείο στον Εχθρό από την Αρχή του Κόσμου του Κ. Βουλαζέρη. Ανατριχίλα…
Listening to: Midnight Syndicate - Ruins of Bone Hill
via FoxyTunes
Έχω μια κακή συνήθεια. Το βράδυ πολλές φορές κομάμαι με μουσική, βάζοντας το mp3 σε χαμηλή ένταση στα αυτιά μου. Σήμερα το πρωί λοιπόν πως τα φέρνει η βόλτα, μπορεί απ’ το τόπικ High on fire, βλέπω όνειρο πως μόλις έχει τελειώσει θριαμβευτική συναυλία τους στο Αν και πως λέω δυο κουβέντες στον Matt Pike. Εκείνη την ώρα αντιλαμβάνομαι πως το mp3 είναι ακόμα ανοιχτό και παίζει. Μπορείτε να μαντέψετε πιο άλμπουμ έπαιζε εκείνη τη στιγμή, ε?
Death is this communion#-o
Τα σπασε. \m/
Πω μου θυμισες τωρα ενα παλιο σκηνικο. Κατσε να το βαλω, επειδη παιχτηκε συνεχεια.
Απριλιος 2008. Σας θυμιζει κατι; Μαλλον βρηκαμε ποιος ειναι ο πραγματικος υπευθυνος για την ακυρωση της μερας των Motley Crue! Ηλεκτρικες καταιγιδες και μλκιες! :lol:
α και το αλλο το επος ε. Στο Χελλφεστ που τους ειδα, εσκασε κι ο Eric σε μια φαση, guest star κι ετσι. Εγκεφαλικο!! :lol: Ειχα ξεχασει πως ζει στη Γαλλια τα τελευταια χρονια!! Γι αυτο το λογο ειχε διαλυσει και τους E-Force για ενα διαστημα.