Άρχισαν τα πραγματικά συλλογικά άρθρα της χρονιάς του rocking. Κοπιάστε!
10 Likes
Καλημέρα στην παρέα
Περίεργη χρονιά για τα μουσικά μου γούστα, καθώς βρήκα δίσκους από πολύ διαφορετικά μετερίζια να με τραβήξουν, αλλά κανένα είδος δεν ένιωσα ότι έκανε την υπέρβαση, όπως άλλες χρονιές. Αυτό σηματοδοτεί πως πρόκειται για μία μάλλον μεταβατική χρονιά για μένα, στα πλαίσια να μετακινηθώ από γνώριμα είδη (prog κατά βάση) σε ας πούμε άγνωστα (pop, indie, black).
Σε κάθε περίπτωση, μαζί με τα παραπάνω, φέτος αγάπησα και τα εξής:
Οκτώ Ακόμη Άλμπουμ Για τον Δρόμο
Στρυφνό, μελωδικό, άγριο, και καταφανώς μοναδικό, το νέο άλμπουμ των Editrix που μας σύστησε ο @progster82 είχε πολλά να δώσει, από αναφορές, καλό song-writing, τεχνική, ενώνοντας noise, prog, και alt.
Μοντέρνο prog death που δεν κοπιάρει όσα έχουν γίνει μέχρι θανάτου, αλλά καταφέρνει να τα φιλτράρει με νέες επιρροές και να βγάζει μία πραγματική δισκάρα με αποστομωτική παραγωγή, παιξίματα και ιδέες; Ο @Meldinor έκανε πολύ καλά που μας το σύστησε, τον ευχαριστώ.
Ο περισσότερος κόσμος που γνωρίζω δεν αντέχει να ακούει Pan Pan, αφού είτε τον έχει φάει στη μάπα με συγκεκριμένα χιτάκια, είτε δεν του αρέσει η συγκεκριμένη μουσική. Αν είστε στην πρώτη κατηγορία, δώστε μία ευκαιρία στον νέο του δίσκο, καθώς εισάγει πολλά νέα στοιχεία στον ήχο του και ξεφεύγει απ’ το αθηνέζικο φασαιοwave που είχε μείνει για τέσσερις δίσκους (αλλά εντάξει, όχι ΤΌΣΟ).
Το χάιπ μπορεί να έχει καταλαγιάσει και σίγουρα δεν έγινε ο ντόρος που έγινε με το ντεμπούτο, ωστόσο το ντουέτο μας παραμένει στον αφρό όσων γίνονται στο indie rock, έχουν γράψει ένα σκασμό κομματάρες πάλι, τις λατρεύουμε.
Έχει γίνει χαμός με αυτούς, κι απόλυτα δικαιολογημένα αν με ρωτάτε. Το νέο άλμπουμ απλά τους εδραιώνει ακόμη περισσότερο ως εμπροσθοφυλακή μίας σύμπραξης metal και pop, που προφανώς ξεκινάει πριν απ’ αυτούς, αλλά εδώ βρίσκει ορμή.
Θεατρινίστικο, καμπαρετζίδικο, funk, queer. Ένας δίσκος που χρειάστηκε λίγο για να δω πού στέκομαι μαζί του, αλλά εν τέλει με κέρδισε απόλυτα.
22. The Mars Volta -Lucro Sucio; Los Ojos Del Vacio
Όχι τόσο καλό όσο το προηγούμενό τους, αλλά μία γμμν επιτυχία στην παραγωγή, στο concept, στις υφές, και στις φωνητικές μελωδίες. Παραμένουν masters.
Δίσκος που λίγο ήθελε να αγγίξει την τελειότητα για μένα, αλλά εν τέλει δεν τα καταφέρνει λόγω κοιλιάς. Τα bookends όμως, είναι αξεπέραστα, και το “Truth” πάει στα κομμάτια της χρονιάς - ειδικά αν αγαπάτε Peter Gabriel.
Και Κάτι Για το Σβήσιμο
-
Poor Creature - All Smiles Tonight
-
McKinley Dixon - Magic, Alive!
-
Tower - Let There Be Dark
-
Black Foxxes - The Haar
-
Π.Ι.Ε.Β. x Victoras - Ντιτρόιτ
-
Saya Gray - SAYA
-
Deafheaven - Lonely People With Power
Άντε και του χρόνου!
12 Likes
Να μαι κι εγώ με τη φετινή λίστα
Honorable mentions:
- Stray From the Path - Clockworked
- An Abstract Illusion - The Sleeping City
- Turnstile - Never Enough
- Ghost -Skeleta
- Moron Police - Pachinko
- Lunatic Soul - The World Under Unsun
- Royal Sorrow - Innerdeeps
- Vianova - Hit it!
- Psychonaut - World Maker
- The Callous Daoboys - I Don’t Want to See You in Heaven
- Invent Animate / Silent Planet - Bloom In Heaven
- Bon Iver - SABLE, fABLE
15 Likes
Ας συνεισφερω και εγω τι ακουσα περισσοτερο φετος. Μια χρονια που μπορει να μην ειχε τοσο πολλα εντυπωσιακα αλμπουμ στις κορυφες της, αλλα ειχε αρκετο βαθος και ενδιαφεροντα πραγματακια, ιδιως στα πιο πειραματικα genres.
-
Turnstile- Never enough: Εχεις βγαλει το Glow on και 4 χρονια μετα βγαζεις ενα ακομα υπερδισκαρο, εισαι ηδη στο πανθεον των 20s στο ευρυτερο ροκ και επεται συνεχεια. Εξαιρετικη και η αποδοση των κομματιων (και) του νεου δισκου σε εκεινο το φοβερο live (μονο ψεγαδι η διαρκεια) το καλοκαιρι στην Τεχνοπολη.
-
Igorrr- Amen Τι εχουμε εδω, extreme metal, baroque συμφωνικα, περιεργα ηλεκτρονικα τυπου venetian snares (κορυφαιοι btw), ανατολιτικη μουσικη, και ολα αυτα οχι μονο δεν ειναι αχταρμας αλλα ειναι ενα οχημα που επιτρεπει στον καλλιτεχνη να ξεδιπλωσει καθε παρανοικη πτυχη της μεγαλοφυιας του? Φανταστικος δισκος, εντυπωσιακος στην αρχη, απολυτα απολαυστικος αργοτερα που τα κομματια του παζλ αρχιζουν να ενωνονται. Ακομα και οι οποιες τρολιες εχουν νοημα.
-
Hypomanic Daydream- The yearning: παρανοια, πειραματισμος που δεν μενει σε τεχνοκρατισμους αλλα παραγει μουσικη με ψυχη (εστω και διαταραγμενη!) και εναν κορυφαιο δισκο avant garde extreme metal.
-
Kostnateni- Prilisnost (Excess) Μετα τo θερμικο σοκ του Upal, ακολουθει το χαος, και δεν το εννοω ποιοτικα, αφου τηρουν στο απολυτο τα standards τους, αλλα μια στροφη προς πιο χαοτικο ηχο, βασισμενο στην υπερβολη και με πιο εντονη επιθετικοτητα και μουσικη εξωστρεφεια. Μπανταρα.
-
Messa- The spin: Δεν εχω και πολλα να προσθεσω για αυτο το δισκο για τον οποιο τοσα πολλα εχουν ειπωθει φετος. The dress μπαινει στη συζητηση για ενα απο τα καλυτερα κομματια που ακουσα.
-
Grey Aura- Zwart Vierkant Slotstuk: Στριφνος και δυσκολος δισκος απο αυτους που χρειαζονται αρκετες ακροασεις για να μπει καποιος στο νοημα, αλλα ο χρονος ανταμειβει. Παρανοια, χαος, καποιες απαραιτητες ηρεμες στιγμες, φανταστικες κιθαρες σε περιεργα μοτιβα και ριφς, μια φωνη που δινει πολλους ποντους σε αμεσοτητα και ενας δισκος που μαλλον θα ακουω για χρονια.
-
Black sword thunder attack- S/T: Αν λατρευεις τους Warlord και τις υμνικες μελωδιες τους, αν οταν τους ακους κατι σκιρταει μεσα σου, B.S.T.A. ειναι για σενα. Αλλιως προσπερασε. Εξυψωτικη μουσικη που ακουγεται μονο σε φουλ ενταση, οχι φλωριες.
-
Uulliata Digir- Uulliata Digir Black metal, jazz, τρομπετες, και ενας avant garde δισκος σκετη μαγεια με αποκορυφωμα το τελευταιο κομματι του, το Eldrvari, που ειναι απο τα καλυτερα πραγματα που ακουσα φετος
-
Ereb Altor- Halsingemorker: Πυρωμενο, τσιτωμενο και υμνικο με εμπνευσμενες φωνητικες γραμμες, γκιθαρες και μελωδιες που θες να σηκωσεις τη γροθια στον αερα να τις τραγουδησεις δυνατα.
-
Geese- Getting killed: Κινηση μεγαλου παικτου αυτος ο δισκος, ισορροπωντας αναμεσα στο πειραματικο και το (εν δυναμει, τουλαχιστον) mainstream. Εμπνευση, πρωτοτυπια, αφθονο genre-blending και ενας φανταστικος δισκος συνολικα.
-
Teitanblood- From the visceral abyss: δυστροπο, χαοτικο και ανελεητο, το νεο εργο τους θελει αρκετες ακροασεις για να εκτιμηθει, αλλα μεσα στο χαος του κρυβει τρομερες στιγμες, καταπληκτικα τυμπανα και μια υποβοσκουσα ατμοσφαιρα που μετα απο αρκετες ακροασεις ειναι αρκετα εθιστικη. Το κλεισιμο με το tomb corpse haruspex εντεινει την τελετουργικη χροια του δισκου, κλεινοντας τον υποδειγματικα.
-
Paradise lost- Ascension Τι εκαναν εδω οι αρχοντοι, απλα πραγματα, επαιξαν λιγο παραπανω απο την θεϊκή '93-'05 περιοδο τους, εδωσαν ποικιλια στον ηχο που κυριαρχει στους τελευταιους 5 (με αυτον) δισκους τους, το ντουμ τεθ, ειχαν περισσοτερη εμπνευση ακομα και οταν προκειται για αυτο τον ηχο, και εδωσαν τον καλυτερο δισκο τους μετα την κυκλοφορια του (φανταστικου) tragic idol.
-
Lambrini Girls- Who let the dogs out: Τι δυναμιτης ηταν αυτος? Τσαντισμενο, σκληρο πανκ με αντικαπιταλιστικο/αντι-πατριαρχικο στιχο και ενας δισκος που δεν κανει κοιλια πουθενα.
-
Dax Riggs- 7 songs for spiders Επεστρεψα αρκετες φορες στα σκοταδια αυτου του δισκου, συνηθως ακουγοντας τον 2-3 φορες γιατι μια δεν φτανει. Συνδυαζει αρκετα πραγματα, ρεει αψογα, και εχει και τρομερα ταιριαστη παραγωγη.
-
1914- Viribus Unitis: Πανε τρενο οι Ουκρανοι blackmetallers, με 4 πολυ αξιολογους δισκους στη σειρα. Αν δεν ειναι ο καλυτερος τους τοτε ειναι ο δευτερος καλυτερος (μετα το where fear…), λειπει η φρεσκαδα σε καποιο βαθμο αφου η κατευθυνση και των 4 δεν εχει παρα μικροαποκλισεις, αλλα οι συνθεσεις ειναι πολυ εμπνευσμενες και η συνθεση με τα εμβατηριακα περασματα αρκετα ταιριαστη.
-
Century- Sign of the storm HEAVY METAL καλοπαιγμενο, εμπνευσμενο και παθιασμενο, με ωραιες φωνητικες γραμμες και σολαρες. Δοξα και τιμη.
-
Amorphis- Borderland Καθε φορα που βγαινει ενας δισκος τους ξερεις πως θα ειναι καλύτερος απο τα περισσοτερα πραγματακια που κυκλοφορουν εκει εξω. Και εδω λοιπον, χωρις να εντυπωσιαζουν- τελευταιος δισκος τους που θα χαρακτηριζα εντυπωσιακο ηταν το Queen of Time του '18- δινουν σε ολους τους φανς μια πολυ ωραια συλλογη απο 10 αξιολογα τραγουδια, στο υφος που εχουν συνηθισει απο το Eclipse μετα. Ωραιες μελωδιες παντου, Joutsen σταθερη αξια, πολλα μικρα περασματακια που διανθιζουν τη μουσικη τους, ποτε θα τους ξαναδουμε live?
-
Helloween- Giants and monsters: Ας ξεκαθαρισω πως Helloween ειναι, σιγουρα η καρδουλα θα σκιρτησει και αφου το ξεκαθαρισαμε αυτο θα πω οτι με αγγιξε λιγοτερο απο το προηγουμενο, μεγαλο δισκαρο για εμενα και αλμπουμ που ακουω συχνα. Ενα κλικ πιο παλιομοδιτικο ευρωπαικο power λοιπον απο τον νομιμο κατοχο του ορου με δοσεις glam/hard οπως και το προηγουμενο, ενα κλικ λιγοτερο εμπνευσμενο και φρεσκο ομως, αλλα ναι σολαρες δωστε μου και παρτε μου την ψυχη. Δεν μπορω να ειμαι αντικειμενικος, προσπαθω. Δεν εντυπωσιασε οπως το προηγουμενο, αλλα ικανοποιησε με το παραπανω
-
Coroner- Dissonance Theory Η ανελπιστη επιστροφη της χρονιας, τουλαχιστον για οσους λατρευουμε το παλιοτερο υλικο τους. Κραταει την ψυχροτητα και τις χαρακτηριστικες τους κιθαρες και ατμοσφαιρες, δινει κομματαρες οπως τα sacrifical lamp,the law, transparent eye και trinity. Θα ηταν αδικο να τους κρινουμε με βαση τη φρεσκαδα που εδιναν στον ηχο καποτε, αλλα ισως οχι αδικο με το αν διαθετει τα στοιχεια που θα θελαμε να εχει ενας δισκος coroner εν ετει 2025, και αυτα τα εχει με το παραπανω. Και εχει και τρομερη ροη.
-
Violator- Unholy Retribution Old school αμερικανικο thrash απο το πανω ραφι. 40 λεπτα σφυροκοπημα γεματο ριφαρες.
+Μερικα ακομα αλμπουμ που μου αρεσαν αρκετα
Dream Theater- Parasomnia
Sodom- The arsonist
Agriculture- The spiritual sound
Sleep Token- Even in Arcadia
Ghost- Skeleta
In the woods…- Otra
Anna von Hausswolff- Iconoclasts
Squid- Cowards
Deathhammer- Crimson Dawn
Imperial Triumphant- Goldstar
Pyre- Where obscurity sways
23 Likes
Την έφαγες την Αννούλα, κρίμα…
Εδιτ: α, τώρα είδα ότι την έκανες upgrade, όλα καλά
1 Like
Δεν ειμαι καθολου καταλληλος να μιλησω για τον ηχο της, αλλα θα πω πως ενω εχει κορυφαιες στιγμες, στο συνολο με κουραζει λιγο. Με ψαλιδι θα ηταν αρκετα ψηλα.
Χα, χα. Στο “μερικα ακομα αλμπουμ” τα εβαλα με τυχαια σειρα- δεν αντεχα αλλα διλημματα- οποτε δεν ηταν upgrade 
1 Like
Κι εγώ να πω ως γενικό σχόλιο, βρήκα άλμπουμ που μου άρεσαν πολύ, κυρίως σε πιο prog rock μονοπάτια, αλλά γενικά θεωρώ από τις πιο “μέτριες” χρονιές που θυμάμαι τελευταία. Κι από τα σχόλια στο ίντερνετ, οι πιο πολλοί κάτι παρόμοιο αναφέρουν.
Ίσως φταίει και που έφαγα κόλλημα/ έψαχνα τα 70’ς πάλι, πάντως αυτή η γεύση μου έμεινε.
1 Like
Καλημέρες,λέω βάλω και εγώ τους δισκούς που άκουσα περισσότερο εφέτος.Οχι ότι άκουσα και πολλούς άλλους βέβαια.
Messa-the spin
year of the goat-trivia goddess
century-sign of the storm
tower-let there be dark
ghost-skeleta
reflection-the battles i have won
the hellacopters-overdriver
black sword thunder attack
coroner-dissonance theory
dragonskull-chaos fire vengeance
teaser sweet-night stalker
mess,bsta και tower ειχαν τις περισσοτερες ακροασεις
Καλό 2026 να εχουμε.
14 Likes
Εδώ και οι δικές μου επιλογές για το ρόστερ του 2025
Κι άλλα 5 για την 20αδα
- Spock’s Beard - The Archaeoptimist
- Cosmic Cathedral - Deep Water
- The Vintage Caravan - Portals
- Tremonti - The End Will Show Us How
- Igorrr - Amen
14 Likes
Με τους Sleep Token αισθάνομαι εντελώς boomer ειλικρινά.
Είναι σαν μουσική που παίζει στο mall και ξαφνικά πετάγονται κάτι δυνατές κιθάρες.
11 Likes
Ποτέ δεν είναι αργά να ασχοληθείς κανονικά και να αλλάξεις άποψη…
2 Likes
Ξανασκέφτομαι πως το τελευταίο genre που μου είπε πράγματα είναι το grunge. Από εκεί και πέρα, ό,τι νέο έχω ακούσει, μου φαίνεται πως μου αφήνει πραγματικά μηδενικό αποτύπωμα. Δεν νιώθω κανένα συναίσθημα σαν ακροατής. Σίγουρα παίζει ρόλο και το background του καθενός αλλά είναι φοβερό πόσο διαφορετικά μεταφράζει μέσα του ο καθένας αυτό που ακούει. Είδα και ένα Rick Beato video για ένα τραγούδι των Sleep Token συγκεκριμένα και πραγματικά δεν συνδεόμουν καθόλου.
Αντιλαμβάνομαι κάποιες φορές πως κάποιος μπορεί να κάνει κάτι καλό ή και ιδιοφυές ακόμα, αλλά δεν σημαίνει πως θα νιώσεις κιόλας ή θα γίνεις οπαδός ακόμα περισσότερο. Έχει πλάκα βέβαια γιατί σε τέτοιες περιπτώσεις μπορείς πάντα να εξασκήσεις τον ελιτισμό σου.
1 Like
Για εμένα οι sleep token απλά προστίθενται στην μακριά λίστα συγκροτημάτων που ενώ κάνουν επιτυχία δεν μου λένε τίποτα. Δεν είναι κάτι καινούριο που συμβαίνει οπότε δεν νομίζω να είναι θέμα μπουμεριλας. Τα ίδια πχ και πριν 25 χρόνια που γινόταν κακός χαμός με SOAD ή Linkin Park. Θα πρέπει σον και καλά όλοι να γουστάρουμε; Για κάποιες περιπτώσεις με τα χρόνια ίσως έγινε μια κάποια αναθεώρηση.
3 Likes
Μα ποτέ δεν μπήκε τέτοιο θέμα μωρέ. Αντίθετα θα έλεγα, η κυρίαρχη τάση στη χώρα μας δεν είναι να γουστάρουμε Sleep Token, αλλά να μη γουστάρουμε. Δεν τέθηκε ποτέ το θέμα, νομίζω, “είναι κάτι που πρέπει να γουστάρεις γιατί το γουστάρουν οι περισσότεροι”. Αν τίθεται τέτοιου τύπου ζήτημα (για τη χώρα μας λέω πάντα), αυτό μάλλον ακριβώς αντίθετα τίθεται - δηλαδή ως κριτική σε αυτούς που γουστάρουν (προς θεού δε λέω για σένα, αλλά σαν τάση). Και το ίδιο ίσχυε και για τα υπόλοιπα συγκροτήματα που ανέφερες.
Με λίγα λόγια, στην Ελλάδα, η mainstream τάση είναι αυτή που λέει δε γουστάρουμε Sleep Token, και όχι η αντίθετη. Νομίζω μάλιστα, ότι ποτέ δεν ήταν αποδεκτοί, στην ώρα τους, από τις πλειοψηφίες οι μοντέρνοι των καιρών τους (από το 2000 και μετά τουλάχιστον).
1 Like
Δεν χρειάζεται κ καμιά ιδιαίτερη συνωμοσία για να αποδείξουμε ότι οι Σλεεπ Τόκεν είναι από τις χειρότερες μπάντες των τελευταίων ετών, τα καταφέρνουν μια χαρά κ μόνοι τους.
5 Likes
Εχει πολυ πλακα, ειναι ακριβως αυτα που ελεγα 1-2 χρονια πριν, με τη μονη διαφορα οτι αντι για mall ελεγα «γυμναστηριο» 
. Βρε δεν δαγκωνα τη γλωσσα μου καλυτερα; Δεν λεω οτι αναγκαστικά θα αλλαξει σε σενα ή σε αλλους που εχουν την ιδια τωρινη αποψη, αλλα αν «ξεκλειδωσουν» οι μελωδιες και «νιωσεις» δεν υπαρχει επιστροφη. Η φωνη και το συναισθημα του Vessel δεν αναπαραγονται, οπως και το απιστευτο παιξιμο του II. Εχω πει οτι αν θα ηθελα με ενα μαγικο τροπο να παιζω ντραμς στο υψηλοτερο επιπεδο θα ηθελα να παιζω σαν τον II ή τον Baard Kolstad (απο τους τωρινους).
3 Likes
Αν δεν ηξερα για τι μιλατε, θα νομιζε οτι αναφεροσασταν σε καποιο cult.
(για μενα δεν ακουγονται)
1 Like
Τι να πω ρε παιδιά ξανάκουσα κι αυτό το Caramel, που σε κάποιο site είναι το κομμάτι της χρονιάς, και μου φάνηκε εντελώς σημερινή αδιάφορη pop. Κάτι πολύ μακριά από τα γούστα μου τέλοσπαντων. Είχα προσπαθήσει και με τον προηγούμενο δίσκο αλλά και πάλι…
Και γενικά δεν έχω θέμα με τις νέες τάσεις στη σκληρή μουσική, αν και προφανώς δε νιώθω με όλα, αλλά εδώ νομίζω ότι ξεπερνάνε τα όρια της αν(τ)οχής μου σε κάτι τόσο ξένο.
4 Likes
Θα βγάλουν δίσκο οι White Dog το '26 και θα επανέλθει η κανονικότητα.
6 Likes
Εδώ νομίζω είναι το ζουμί για μένα. Νιώθω πως σχεδόν όλα τα ονόματα που ακούω πατάνε σε ένα παρελθόν που ξέρω/ γνωρίζω/ αγαπώ. Όσα άκουγα μικρός, μου διαμόρφωσαν το γούστο και έχω καταλήξει να ακούω ό,τι ακούω. Επόμενο είναι οι νεότερες μπάντες, φυσιολογικά, να έχουν επιρροές που δεν ταυτίζονται ποτέ με δικά μου ακούσματα. Γενιά με γενιά, πατάνε σε νεότερα, ξένα σε μένα ακούσματα, “σπάει η αλυσίδα” με ότι αγαπώ στη μουσική, σαν αποτέλεσμα νιώθω πως υπάρχει ένα χάσμα με τέτοιες μπάντες που δεν μπορεί να ξεπεραστεί. Δεν μου είναι και εύκολο να το εξηγήσω ίσως αυτή τη στιγμή, ελπίζω να βγάζει κάποιο νόημα.
White Dog βεντούζα το '26.
4 Likes