Προσωπικα δεν εχω κανενα θεμα με το να ακουω και να γουσταρω σχεδον οποιοδηποτε νεο ρευμα ή υβριδιο ροκ μουσικης (και οχι μονο ροκ δηλαδη), αλλα ακομα και με φουλ ανοιχτο μυαλο που προσπαθησα να ακουσω Sleep Token, στο τριτο τραγουδι αναγκαστηκα να τους κλεισω. Το προβλημα μου δεν ειναι το αν και ποσο ποπ ειναι (ισα ισα αυτο θα ηταν θετικο), αλλα στο οτι απλα κριντζαρω σε πολλα σημεια. Απο κει και περα μαγκια τους που κανουν κατι διαφορετικο. Χιλιες φορες αυτο απο το να ακουω legacy μπαντα να παιζει τα ιδια που επαιζε πριν 30 χρονια και να γκαριζει χωρις λογο.
1 Like
Δεν θυμάμαι οι Μετάλλικα να είναι τόσο κακοί.
2 Likes
Πέραν της μουσικής πλευράς είναι ένα πολύ ενδιαφέρον case study γενικότερα πάντως.
Επίσης, για όσους ενδιαφέρονται για τέτοιοα πράγματα, μπορούν να πάνε στο reddit και να βρουν πάρα πολύ ενδιαφέρουσες αναλύσεις, για το όλο concept τους, τους στίχους, τις μουσικές αναφορές κλπ.
2 Likes
ποια σκληρή μουσική; Πιο σοφτ και από την άμυνα του Ολυμπιακού στο μπάσκετ ήταν αυτό που άκουσα στο caramel , είχα ξανακούσει κάποτε Sleep token, προφανώς στο προηγούμενο άλμπουμ, δεν θυμάμαι να είχα τόσο αρνητική εντύπωση σε σχέση με σήμερα
Η συζήτηση ξυπνάει έντονες μνήμες εποχής Ghost που τρωγόμασταν εδώ μέσα , τόσο καιρό πίστευα ότι μιλάμε για κάτι παρόμοιο σε φάση “νέοι Γκοστ ή η απάντηση στους Γκοστ” …Τελικά apples & oranges
εδώ μιλάμε για καθαρό slow pop ραδιοφώνου . Πάτησα στο youtube slow pop, μου έβγαλε μια playlist να δω πόσο άδικο μπορεί να έχω ( για κάποιους φαντάζομαι πολύ αλλά δεν άλλαξα άποψη ) , όπου οι άνδρες καλλιτέχνες τραγουδάνε ακριβώς αυτό που κάνει ο άνθρωπος στους Sleep Token
case closed για μένα
3 Likes
Εγώ προτείνω όσοι βγάζουμε σπυριά με Sleep Token, οι περισσότεροι δηλαδή απ’ ό,τι φαίνεται και όπως σωστά παρατήρησε ο @Meldinor (και ευτυχώς), να σταματήσουμε να φλυαρούμε εναντίον τους, γιατί όχι τίποτα άλλο, τους δίνουμε και περισσότερη αξία έτσι 
2 Likes
it will be a cold day in hell, όταν εσύ συγκεκριμένα θα σταματήσεις να περιδιαβαίνεις τα τοπικς για να μας εξηγεις πόσο δεν σου αρέσει το ένα και το άλλο. 
that said, νομιζω το ειχα διαβασει καπου στο ροκιν (σαητ ή φορουμ) - βλεπω όλοι οι μπουμεράδες εδώ έχουμε τους ίδιους προβληματισμους. Εγω πχ ακουσα το Νο1 του ροκιν, το οποιο θυμάμαι οτι το είχα ακούσει πάλι στα Sephora όταν έπαιρνε αρωματικά κεριά η γυναίκα μου. ή στο ασανσέρ στον Σκλαβενίτη. Ή και στα δύο.
Αφου η μουσικη μας έκανε πολλούς κύκλους και συνδύασε σχετικά ομοειδή, τώρα συνδυάζει apples WITH oranges, σε σημειο που προσωπικά δεν ξερω πως να χαρακτηρίσω αυτα τα νεα που ακουνε οι νέοι. Θα τα βάλω στο σπετζοφάη μου από περιέργεια, αλλά περισσότερο με έπιασε ο 90s Mustaine του 2025, που πρότεινε ο @Outshined , παρά αυτά τα μυστήρια.
2 Likes
Πρώτον, πλέον το κάνω πολύ σπάνια σε σχέση με παλιότερα. Δεύτερον, αυτό έχει πολύ περισσότερο νόημα όταν επικρατεί γενική αποθέωση και είσαι εσύ ο ένας που πας και τους χαλάς τη σούπα. Εδώ δεν έχουμε σε καμία περίπτωση κάτι τέτοιο.
1 Like
Πάω για ένα τοπ-5 με 10 honorable mentions για να τιμούμε τις παραδόσεις.
Οι Messa με το The Spin είναι η ξεκάθαρη κορυφή για μένα. Σίγουρα πιο βατός δίσκος, πιο προσωπικοί και λιγότερο occult στίχοι αλλά συνεχίζουν να έχουν όλο το καλλιτεχνικό πακέτο που θαυμάζω από το Belfry ήδη. Μουσική-στίχοι-artwork-video clips-live είναι ένα ενιαίο όραμα, πράγμα που δεν είναι ο κανόνας πλέον.
Από εκεί και την πεντάδα μου κλείνουν τα παρακάτω:
Tower - Let There Be Dark. Tο heavy metal που δεν ήξερα ότι χρειαζόμουν. Φωνάρα, hooks, leads, όλα στη θέση τους.
Deafheaven - Lonely People With Power. Μάλλον ο δίσκος τους στον οποίο θα επιστρέφω πιο συχνά, μαζί με το New Bermuda. Το live τους θεμελιώσε το πόσο ψηλά είναι στη λίστα μου.
Imperial Triumphant - Goldstar. O καλύτερος δίσκος τους. Η διάρκεια του τον βοηθάει να αναδειχτεί ως τέτοιος. Δεν κάνουν εκπτώσεις στον πειραματισμό, στα non-metal περάσματα (ειδικά τα jazz fusion σημεία παραμένουν παρόντα), ούτε και στον (αδόκιμο σαν όρο συνδιαστικά) μαξιμαλισμό/μινιμαλισμό που τους διακρίνει. Αυτό που άλλαξε είναι οι πιο κατανοητές αλλαγές και οι πιο σαφείς μελωδικές προτάσεις τους.
Ancient Death - Ego Dissolution. Προοδευτικό death, λιγότερο περιπετειώδες από τους Blood Incantation (δηλαδή περισσότερο Obituary και λιγότερο Pink Floyd) αλλά άκουσμα στο οποίο οι φίλοι των Death, The Chasm, Timeghoul κ.α. αξίζει να επενδύσουν.
Tα υπόλοιπα που ξεχώρισα είναι τα εξής:
Christian Mistress - Children of the Earth
Lamp Of Murmuur - The Dreaming Prince In Ecstasy
SPECIES - Changelings
Blackbraid - Blackbraid III
The Riven - Visions of Tomorrow
Havurkuunu - Tavastland
Coroner -Dissonance Theory
Testament - Para Bellum
Blut Aus Nord - Ethereal Horizons
Uulilata Digir - S/T
Ενδεχομένως να έβρισκαν θέση και τα παρακάτω αλλά δεν έχω δώσει πολλές ακροάσεις ακόμη
Blood Abscission - II
Mean Mistreater - Do or Die
Qrixkuor - The Womb Of The World
16 Likes
Αυτό το τραγούδι ας πούμε τοποθετείται υφολογικά στην ίδια κατηγορία; Τι ακριβώς ξενίζει κάποιον;
(για μένα το τραγούδι της χρονιάς)
3 Likes
Έχω έναν φίλο τρου προγκ μπροδερ, τύπου δεν ακούει σχεδόν τίποτα εκτός του είδους και πήγε εξωτερικό να δει Sleep Token. Εγώ ομολογώ πως δεν καταλαβαίνω και μέχρι πριν δω αυτή τη συζήτηση στο φόρουμ τους έβλεπα σε διάφορα TOP οπότε ένιωθα πως πρέπει να τους ξανά-προσπαθήσω, να τους δώσω ξανά μια ευκαιρία κλπ μήπως θέλουν λίγο συνήθεια επειδή ως γέροντας έχω πάψει να καταλαβαίνω τι αρέσει στους νέους κλπ. Τελικά μάλλον όχι.
1 Like
Ήμαρτον 
1 Like
Θα βγάλετε φέτος στο site τα (100 ας πούμε) τραγούδια της χρονιάς; Θα ήταν σίγουρα ενδιαφέρον.
Υπάρχει μια περιοδικότητα σε αυτή τη συζήτηση πάντως. Πριν λίγα χρόνια έγινε για τις Ghost, πριν δέκα για τους Bring Me The Horizon, πριν 20 για τους Bullet For My Valentine, πριν 25 για τους Linkin Park και τους Evanescence, πριν 30 για τους Korn το Roots και τους Soad. Μέχρι και για τους Slipknot στο πρώτο είχε πέσει το κράξιμο του αιώνα γιατί ήταν φλώροι με σκρατσάκια.
Δε λέει τίποτα αυτό για το αν είναι ή όχι καλος δίσκος το Even In Arcadia, άλλωστε δεν έχει κανένα νόημα αυτή η ερώτηση. Η ουσιαστική ερώτηση είναι αν και πόσο κάνει καλά αυτό που κάνει. Το αν αυτό που κάνει αρέσει σε καθένα από εμάς είναι θέμα γούστου και εντελώς προσωπικό ζήτημα.
Αλλά λέει για την κοινωνιολογική συμπεριφορά του (εγχώριου κατά βάση, γιατί στο εξωτερικό όλα αυτά πήγανε τάπα από την αρχή) μεταλλικού κοινού. Το ότι όλα αυτά τα γκρούπ πλέον δεν αμφισβητούνται επ ουδενί όπως τότε (οριακά καθόλου βασικά) είναι ένα ακόμα ενδιαφέρον στοιχείο.
3 Likes
Ακούω τώρα το εξαιρετικό sleep token που θα μπορούσε εύκολα να είναι δίσκος του Weeknd κ πολλοί ίσως εκραζαν.
Μια χαρά είναι, μελωδικό και όλα, αλλά βλέπω τελικά ότι το packaging επηρεάζει πάρα πολύ πώς δέχεται η κοινότητά μας τον οποιονδήποτε
Ναι αμε, με το νεο ετος, και θα εχει και το καλυτερο τραγουδι της χρονιας μεσα.
σιγουρα θα ηταν καλυτερο απο την τελευταια μαλακια του, και δεν γουσταρω το μεταλ των ST.
Πρωτοδισκακισμος σε Weeknd ! Εκεί μας κατάντησαν οι αλήτες
Οι Thursday ειναι το μικρο (και πρώτο) Σάββατο, βλεπεις.
και το Bleeds της/των Wednesday ηταν πολυ καλο φετος!
3 Likes
H Tuesday πάντως, όπως και στη βδομάδα, πέρασε και δεν άγγιξε…
Σας βαρεσε η Αρκαδία στο κεφάλι ομαδικώς βλέπω