Even In Achaia…
8 Likes
Καλά μωρέ ένα e έκοψε, όχι όλη την Κυριακή…
1 Like
Δισκάρα!
Νομιζω πως ο Weeknd εχει γενικα πολυ καλυτερη μουσικη, εστω για τα δικα μου τα γουστα 
Δε βλεπω πολλες ομοιοτητες ομολογω.
Κι οι SOAD στα 25 (αντε 27 πες) χρονια πανε μαλλον παντως, απο την συναυλια με τους Slayer τον Οκτωβριο του 1998 εγινε το ξεκινημα του κραξιματος, αλλα δεν κρατησε και παρα πολυ. Εβγαλαν το Toxicity (υποψηφιο ανετα για δισκος της χιλιετιας μαζι με αρκετα ακομα βεβαια), βουλωσαν στοματα, και μετα ελαχιστοι επεμειναν στο κραξιμο.
Ολη αυτη η κουβεντα παντως ειναι για τις αγαπημενες μπαντες του @kbil
1 Like
Άσχετα από το αν αρέσουν σε κάποιον οι ST ή όχι, δεν μπορεί να παραγνωριστει το γκελ που κάνουν σε πάρα πολύ κόσμο. Είναι μια μπάντα-φαινομενο για την εποχή μας κι αυτό κάπου, κάπως, έχει την εξήγηση του.
Αν είναι πραγματικά καλοί, θα έχουν διάρκεια και θα μιλάμε για αυτούς και σε 15 χρόνια. Αν όχι, θα σβήσουν κάποια στιγμή.
Εμένα δεν με ενοχλούν τόσο οι ίδιοι, όσο ο τροπος που μπορεί να επηρεάσουν νεότερες μπάντες στο πολύ κοντινό μέλλον. Έχει ενδιαφέρον πάντως όλο αυτό.
2 Likes
Ναι και το Fallen (όπως και το Meteora) βγήκαν το 2003, άρα 22 χρόνια πριν. Χοντρικά χρόνια έβαλα για να φτιάξω ομαδοποιήσεις ανά εποχές. Ε οι Soad κραζονταν ταυτόχρονα με τους Korn στη χώρα (τέλη 90s) ενώ οι Evanescense με τους LP λίγο πριν τα μέσα των zeros.
Ναι, ωραίος ο weeknd 
Εγώ διαφωνώ πολύ πάντως με τη σύνδεση με το παρελθόν ή με το ότι έχει να κάνει με την “καθαρότητα του μέταλ μας” και νομίζω πως πάει εκ του πονηρού πολύ συχνά εκεί η κουβέντα. Μπορεί να σου αρέσουν οι Korn και να σιχαίνεσαι τους Linkin Park, να σου αρέσουν οι Avenged Sevenfold αλλά να μην αντέχεις τους BFV, να γουστάρεις Year of the Goat αλλά να απεχθάνεται τους Ghost, και να βρίσκεις πράγματα στους Spiritbox ενώ θεωρείς τους Sleep Token σκατα. Ή και αντίστροφα. Στο τέλος της ημέρας, πάντα είναι πιο δύσκολο για αυτούς που γουστάρουν κάτι με πάθος να καταλάβουν γιατί κάτι δεν αρέσει σε άλλους και όχι το αντίστροφο. Με σιγουριά βέβαια κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει πως είναι συγκρότημα φαινόμενο που όταν θα μιλάμε για τα '20s θα αναφέρεται. Για καλό, για κακό, θα δούμε, αλλά θα αναφέρεται. Πάντως ήδη έχουν εχθρούς στα υψηλά κλιμάκια, ο Φαντάνο πχ είδα το έβαλε στη λίστα με τα 10 χειρότερα άλμπουμ της χρονιάς.
7 Likes
Με τους Sleep Token η προσέγγιση που είχα είναι «τι χάνω». Όταν κάτι αρέσει σε τόσο κόσμο νομίζω πως αξίζει μια πιο ταπεινή προσέγγιση από το «οι πολλοί ακούνε σκουπίδια». Το αν είναι ή δεν είναι μέταλ δε με απασχόλησε ιδιαίτερα έως καθόλου.
Αγόρασα και το Take me Back to Eden και το Even in Arcadia. Το πρώτο μου άρεσε αρκετά παραπάνω από το δεύτερο που δε μου άρεσε καθόλου.
Εκεί που κατασταλλαξα είναι πως δε μπορώ καθόλου το vocal delivery του Vessel. Είναι πολύ μπροστά στην παραγωγή πάντα και το pop/r&b phrasing του με απωθεί. Είναι σαν ένας σόλο καλλιτέχνης να τοποθετείται πάνω σε μια μπάντα στα αυτιά μου. Προτιμώ τα φωνητικά να κουμπώνουν με τα ριφ.
Γενικά αυτή η επανάληψη ambient intro με λίγο πιάνο, συναισθηματικά φορτισμένα φωνητικά πολύ μπροστά στη μίξη με τα όργανα σαν χαλί, ξαφνικό heavy drop, pull back, repeat με κουράζει.
9 Likes
Νομιζω πως εξεφρασες ΑΨΟΓΑ αυτο που δεν αντεχω κι εγω στους Sleep Token, και απλα το ενιωσα εντελως εμπειρικα, χωρις να το αναλυσω καθολου.
Κατα τα αλλα συμφωνω απολυτα με Αντωνη αποπανω, δεν υπαρχει αναγκαστικα καποιος κανονας για αντιμετωπιση συγκροτηματων που φερνουν κατι καινουριο και κατι συνηθως divisive στον χωρο της ροκ.
Σιγουρα καποιοι οπως ο @kbil θα απορριψουν οτιδηποτε νεωτεριστικο και οποιοδηποτε μπασταρδεμα στην αγαπημενη μουσικη τους (ουτε τους Fear Factory δεν αντεχει ο λατρεμενος, τους θεωρει και numetal…) , αλλα προσωπικα λατρευω τις μισες απο τις μπαντες που αναφερθηκαν προηγουμενως (Linkin Park, Ghost, Evanescence, SOAD) και ειμαι οκ με καποιες απο τις υπολοιπες (BFMV, BMTH, Slipknot). Και δηλαδη τις λατρευα απο τοτε που βγηκαν, δεν ειχα καμια αλλεργια στο υφος τους οταν τους πρωτοακουσα. Το ιδιο νομιζω ισχυει και για πολυ κοσμο.
4 Likes
Αντώνη έχεις κάνει πολύ συγκεκριμένες επιλογές από μπάντες. Οι A7x έγιναν πολύ μεγάλοι όταν ο ήχος τους απομακρύνθηκε πάρα πολύ από τους bfmv, άρα δε βλέπω τη σύνδεση. Οι Korn δεν τρώγαν κράξιμο όταν το έτρωγαν οι LP, βασικά τότε ήταν που σταμάτησαν. Και δε νομίζω ότι ξέρω κανέναν που σιχαίνεται το take me back to eden αλλά γουστάρει Spiritbox, θα υπάρχει όμως τί διάολο. (Βάζω Eden κι όχι Αρκαδία γιατί αυτό ήταν πιο κοντά στον ήχο των Spiritbox).
Δε μίλησα πουθενά για μονάδες ή εξατομικευμένες μουσικές προσεγγίσεις, αλλά για την τάση του πληθυσμού. Που δεν έχω κάνει στατιστική έρευνα φυσικά, άρα δε μεταφέρω αντικειμενικές αλήθειες, παρά μόνο την προσωπική αίσθηση από το πώς έζησα τα χρόνια εκείνα (τα κάθε εκείνα). Πάνω κάτω όλοι αυτό κάνουμε όμως, γιατί έτσι μετράμε, συνήθως, τις και καλά αντικειμενικότητες μας στα της μουσικής.
Ο καθένας φυσικά διαφοροποιείται (ή ίσως) σε προσωπικό επίπεδο από την τάση - αν υπάρχει, γιατί απότι καταλαβαίνω διαφωνούμε ότι υπάρχει. Και προφανώς δεν είναι καθολική η συμπόρευση ή η αντίθεση στις εκφάνσεις της για κάθε άτομο. Αυτό έλειπε, αλλιώς η μουσική προτίμηση θα ήταν μια επιλογή και μόνο, άπαξ κι έγινε μετά ακολουθείς σταθερά τη ροή της.
Παρεμπιπτόντως στο τέλος της ημέρας είναι πολύ πιο έντονες οι τοποθετήσεις αυτών που δεν τους αρέσει κάτι που κάνει μεγάλη επιτυχία (στο χώρο) προς αυτούς που τους αρέσει, απότι ανάποδα. Ή τουλάχιστον έτσι το έχω παρατηρήσει εγώ, πάλι δεν έχω κάνει στατιστική έρευνα.
Όσον αφορά το αν πάει εκ του πονηρού εκεί η κουβέντα: γιατί? Πες μου λίγο τί εννοείς.
Εγώ αυτό που έχω σαν αίσθηση είναι ότι συχνά αργούμε σαν κοινό εδώ να δεχτούμε πράγματα καινούργια που κάνουν ανοίγματα σε πιο εμπορικούς ήχους πιάνοντας πολύ υψηλά επίπεδα εμπορικής επιτυχίας.
Και όχι δεν πιστεύω ότι είμαστε κολλημένοι ή οπισθοδρομικοί.
Ναι, δεν είμαστε τίποτα από τα 2.
Απλά έχουμε καλό γούστο.
1 Like
Καλο point περι διαρκειας. Εγω παρ’ολο που ειμαι φαν, θεωρω οτι τα δεδομενα περι διαρκειας σιγουρα δεν ειναι υπερ τους για δυο λογους:
- Οι μασκες και η κρυφη ταυτοτητα. Φανταζομαι οτι ειναι εξωφρενικα κουραστικο να το κρατας αυτο σε καθε σου δημοσια εμφανιση, ενω το θεωρουν βασικο στοιχειο της μουσικης τους. Αν βγουν καποια στιγμη, θα συνεχισουν κ με ποιον τροπο; Δυσκολα τα πραγματα εκει.
- Δυσκολευομαι να καταλαβω με ποιον τροπο η μουσικη τους -ετσι οπως ειναι- θα συνεχισει να διαφοροποιειται και προς ποια κατευθυνση για να διατηρειται ενα ενδιαφερον στις κυκλοφοριες. Ηδη κατηγορουνται για επαναλαμβανομενη μανιερα κ απο μερικους στο fanbase τους.
Διάβασα μαζεμένα τα σχόλια περί Sleep Token και με έκπληξη παρατήρησα ότι στα πρώτα εξ αυτών υπήρχε μια “απολογητική” διάθεση απ’ όσους δήλωναν ότι δεν εντυπωσιάστηκαν!
Όπως βέβαια ήταν εντελώς αναμενόμενο, καταγράφηκαν και απόψεις που… εγκαλούν το ελληνικό κοινό για το ότι ήταν και παραμένει διαχρονικά επιφυλακτικό στις “νέες τάσεις”, αφήνοντας διακριτικά υπονοούμενα περί “τρουίλας”!
Αναφορικά με το πρώτο σκέλος, δεν είναι υποχρεωτικό να πηδάμε στο συρμό της κάθε μόδας που “ξετρελαίνει” τον υπόλοιπο κόσμο, και επιπλέον για κάθε SOAD κλπ που “δικαιώθηκαν”, υπάρχουν πολλοί περισσότεροι που έκαναν μεγάλη αίσθηση κάποια στιγμή και αποδείχθηκαν “φούσκες”.
Όσον αφορά την “τρουίλα” των Ελλήνων που απαιτούν το metal τους “ανόθευτο”, να θυμήσω ότι το 1997 όταν προσγειώθηκαν από το πουθενά οι Hammerfall με ντεμπούτο στη Nuclear Blast, εξώφυλλα και αποθέωση παντού, υπήρξε τεράστια επιφυλακτικότητα από σημαντικό μέρος των εγχώριων metal fans απέναντι σε ένα τόσο επιθετικά στημένο promotion, κι ας ήταν “true” η μπάντα. Που ήταν και καλό album το Glory to the Brave, όμως βγήκαν και πολύ καλύτερα εκείνη την χρονιά.
5 Likes
Μωρε τυχαία είναι τα παραδείγματα. Εννοώ πως το να απορρίπτει κάποιος τους Linkin Park, δεν σημαίνει απαραίτητα πως απορρίπτει το σύνολο του nu metal, όπως αντίστοιχα το να απορρίπτει κάποιος τους Sleep Token, δεν σημαίνει πως είναι αρνητικός σε pop πειραματισμούς ή μπολιάσματα ειδών ή δεν είναι ανοιχτός σε νέα σχήματα αλλά απλώς ότι δεν του αρέσουν οι Sleep Token. Οπότε το εκ του πονηρού, δεν πήγαινε σε σένα αλλά περισσότερο σε μια γενικότερη τάση που όταν κάποιος λέει πως δεν του αρέσει κάτι, η κουβέντα αντί να εστιάζει σε αυτό ανοίγει και πάει στους SOAD, στους Pantera, στο Host, και, γενικότερα, στο πόσο ανοιχτόμυαλος είναι αυτός που τους απορρίπτει. Από εκεί και πέρα, οι Sleep Token είναι σχήμα που διχάζει. Σε μένα μοιάζει πολύ σκληρό προιον της μουσικής βιομηχανίας Αντίστοιχα μπορεί πχ να πει κάποιος κάτι αντίστοιχο για τους Turnstile. Δεν θα συμφωνήσω αλλά το καταλαβαίνω γιατί δεν αρέσουν στο παραδοσιακό hardcore κοινό. Αντίστοιχα, καταλαβαίνω γιατί πχ οι Idles μοιάζουν σε πάρα πολλούς “στημένοι” και τους απορρίπτουν κάθε λογής πιουριστές του πανκ ή του νοιζ ροκ. Αυτά συμβαίνουν γενικώς εννοώ στη μουσική, αλλά μόνο στο metal υπάρχει αυτή η σύνδεση- αντίθεση “μοντέρνου” - “ορθόδοξου” που παίρνει χαρακτήρα σταυροφορίας με τους μεν να θέλουν να αποδείξουν πως αυτό είναι το μέλλον του σκληρού ήχου, και τους δε να προσπαθούν με τα χίλια να αποδείξουν πως δεν είναι μέρος του σκληρού ήχου.
Δεν ισχύει🤷♀️
1 Like
Δεν με προσέχεις τι γράφω!
1 Like
Εγώ, πάντως, θυμήθηκα γιατί προτιμώ να απέχω από τέτοιες συζητήσεις.
Όλα καλά. Ό,τι αγαπάει και ό,τι νομίζει ο καθένας.
1 Like