R.I.P.
μεγάλος καλλιτέχνης…
σιγουρα θα μιλανε για τον μιχαλη οπως για τους καλλιτεχνες που αναφερεις!
ηταν κ ειναι ο απολυτος σταρ των 80ς
κ εμενα μου εκανε εντυπωση αυτο που λες για τους νεους!
εμεις σαν πιτσιρικαδες τοτε τον θαυμαζαμε κ τον παρακολουοθσαμε σαν χαζα! δεν πιστευω να μην υπαρχει καποιος στην ηλικια μας που να εβλεπε τα videoclip του κ να μην προσπαθουσε να χορεψει μαζι του η να φορεσει ενα καπελο κ να πει ειμαι σαν τον Jackson τωρα κ να χοροπηδαει.
για μας περα απο ενας μεγαλος καλλιτεχνης ειναι εαν κοματι της παιδικης μας ηλικιας κ απο τα πρωτα κοματια που ακουσαμε αλλα κ δισκοι που αγορασαμε!
σημερα ολοι μερα ακουω το thriller 
http://www.youtube.com/watch?v=hOj5H5W9zYo
Η εκπληκτική δουλειά του Michael Jackson, του John Landis, του θεού Vincent Price στο αφηγηματικό μέρος, και όλων των πολυάριθμων υπολοίπων συντελεστών κάνουν το παραπάνω βίντεο, το καλύτερο μουσικό βίντεο που γυρίστηκε ποτέ. ΤΕΛΟΣ.
RIP MICHAEL!
ΥΓ. Σαν τώρα θυμάμαι όταν το 1987, 14 ετών παιδάκι, είχα αγοράσει το βινύλιο του BAD, όταν πρωτοκυκλοφόρησε. Το συγκεκριμένο βινύλιο δεν είναι πια στην κατοχή μου, γιατί από το λιώσιμο που έφαγε, γέμισε γρατσουνιές και φθορές, και τελικά το χάρισα σε κάποιον φίλο μου τότε. I didn’t know better then.
Όπως είπαμε πριν λίγο σε συζήτηση με τον αγαπητό Jim… Τι ήταν αυτό που έκανε αυτό τον άνθρωπο τόσο σπουδαίο? Η μορφή του? Τα χορευτικά? Τα βίντεοκλιπ του? Τα σόου του? Η μουσική του? Η ζωή του, που απο παιδί είχε γίνει τόσο διάσημος και στα 25 του υπήρξε superstar πρώτος σε πωλήσεις παγκοσμίως? Τα σκάνδαλα ίσως?
Όχι, ήταν ΟΛΑ ΜΑΖΙ. Η ζωή του Michael Jackson είναι η επιτομή του star σε αυτή την κοινωνία του θεάματος. Ο Michael απο τη μία υπηρετούσε την κοινωνία αυτή, την έτρεφε, της έδωσε ζωή, μετέτρεψε τη μουσική σε show και υπερθέαμα. Ήταν εκείνος που εκτόξευσε το MTV στο ξεκίνημα του, ήταν εκείνος που αντί για απλά βιντεοκλιπ κατέληξε να φτιάχνει υπερπαραγωγές όμοιες με ταινίες του Σπηλμπεργκ, τύπου Thriller. Ήταν ο ορισμός του show-man, του οποίου τα live υπήρξαν κάτι που δεν είχε γίνει ποτέ ξανά ως τότε. Συνεργάστηκε με μορφές όπως Martin Scorcese, Vincent Price, με σταρ όπως ο Michael Jordan και o Paul MacCartney. Ήταν κολλητός με μεγάλες περσόνες του Χόλλυγουντ, έβγαινε στο προεδρικό βήμα ήδη στα 25 του. Ο Michael ήταν ο ορισμός του show στα 80s.
Αλλά ρε γαμώτο. Δεν ήταν μόνο αυτό. Όσο υπηρετούσε αυτή την κοινωνία του θεάματος, όσο της έδινε τροφή, άλλο τόσο έστεκε ξεχωριστά απο όλους εκείνους που η ίδια η κοινωνία μετέτρεψε σε έρμαιο της, κάνοντας τους πιόνια της βιομηχανίας.
Και αυτό γιατί ο Michael ήταν ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ. Ήταν πρωτοπόρος σε ΟΛΑ. Δε μιμήθηκε, δεν αντέγραψε. Έγραφε τη μουσική του, έγραφε τους στίχους, σχεδίαζε τα χορευτικά, σχεδίαζε πως θα είναι τα βίντεοκλιπ του και τα λάιβ του. Όποιος ακούσει τα άλμπουμ του θα διαπιστώσει πως το “pop” είναι απλά μια γενίκευση όταν μιλάμε για τη μουσική του. Ήταν funk, ήταν soul, ήταν RnB, ήταν rock όποτε ήθελε. Μεγάλη τιμή για έναν Van Halen ή έναν Slash που τους επέλεξε να συνεργαστούν μαζί του. Αυτός έκανε κουμάντο, ήταν ο mastermind, ο ορισμός του καλλιτέχνη με τα όλα του.
Και τελικά η ίδια η κοινωνία του θεάματος στράφηκε κάποια στιγμή εναντίον του (όπως αναμενόταν). Εν μέρει απο προσωπικές επιλογές (δε γνωρίζω πόσο ευθύνεται ο ίδιος και πόσο προβλήματα υγείας), εν μέρει επειδή δέχτηκε ατελείωτες επιθέσεις, ο Michael στα '90ς έγινε σκιά του εαυτού του. Και αυτό αποτυπώθηκε στην εξωτερική του εμφάνιση. Στα τέλη των '80ς τραγουδούσε “Leave Me Alone” αλλά τελική η αδηφάγος για κουτσομπολιά κοινωνία δε τον άφησε, το αντίθετο μάλιστα.
Έφταιγε ο ίδιος? Ευθύνη υπάρχει πάντα, αλλά μη ξεχνάμε: εδώ μιλάμε για έναν άνθρωπο που ήταν σταρ ήδη απο τα 8 του χρόνια… Και μεγάλωσε με την κάμερα πάντα να τον ακολουθεί. Γι’ αυτό και κατά βάθος, παρέμενε πάντα ένα παιδί. E, κάποια στιγμή λύγισε.
Αυτό που πρόσφερε σε όλους μας που μεγαλώσαμε με αυτόν είναι ανεκτίμητο. Δε μας νοιάζουν οι φήμες, δε μας νοιάζουν τα σκάνδαλα. Δε θα μπούμε στην παγίδα που η ίδια η κοινωνία του θεάματος έστησε εδώ και χρόνια. Εμείς κρατάμε μόνο την ουσία:
Το οτι ο Michael εμπλούτισε τη φαντασία μας, και γέμισε την παιδική ψυχή μας με χρώματα. Θα τον θυμόμαστε γραβατομένο και με κείνο το λευκό καπέλο να κάνει το περίφημο moonwalking του, που βλέπαμε παιδιά και λέγαμε “πωω πως το κανε αυτό?”…
Έχε γειά Michael. Ήσουν απο άλλο πλανήτη απλά.
Ellanor πίστευω τα είπες όλα…Και το πιο σημαντικό είναι ότι στις χορογραφίες, στην μουσική, στους στίχους, στα βίντεοκλιπ και σε όλα τον πρώτο λόγο τον είχε αυτός…Αυτό ακριβώς που είπες…Δεν του τα έδιναν έτοιμα αλλά ήταν ο δημιουργός…
Tεράστιο ταλέντο, ο τύπος ήταν εξωπραγματικός σε δίσκους, σκηνική παρουσία, επιρροή, χορογραφίες.
Από τις μορφές εκείνες που βρίσκονται στη σφαίρα του μύθου ακόμα και όσο τον δημιουργούν.
Από την γνωστή εγκυκλοπαίδεια:
In the hours following Jackson’s death, his record sales increased dramatically. His seminal album Thriller climbed to number one on the American iTunes music chart, while another eight have made it into the top 40
Δε νομίζω να τον ξεπεράσει κανείς ποτέ σε πωλήσεις.
σύμφωνα με wikipedia πάντως, Beatles και Elvis έχουν πάνω από billio πωλήσεις και ακολουθεί Τζάκσον και Κρόσμπυ με πάνω από 500 εκ. μέχρι 1 δις πωλήσεις.
To Thriller πάντως, δε το ρίχνει κανείς από την κορυφή. Πάνω από 100 εκατομμύρια πωλήσεις!
Θα βγάλουν τρελά λεφτά μερικοί στο ebay, μερικά παραδείγματα
γελαει (κλαιει δηλαδη) ο κοσμος.
έλεος…κι εγώ τα thriller και bad τα έχω από 2 κόπιες το καθένα, σε βυνίλιο.Τι δλδ να τα βγάλω στο σφυρί???ΕΛΕΟΣ
Θεωρητικά άμα χρειάζεσαι λεφτά είναι η καλύτερη περίοδος για να τα πουλήσεις.
ε πουλα τα 2 , και κρατα τα αλλα 2 !
AΠΛΑ[SIZE=“4”] ΔΕΟΣ[/SIZE]!!!
παντως δεν ξερω αν το προσεξατε…αλλα δεν υπαρχει βιντεο του Μαικ αυτη τη στιγμη στο γιουτιουμπ που να μην γινεται κομμεντ καθε λεπτο…
NAI
τι λεπτό?κάθε 2’’
Δεος δεν θα το ελεγα, Προσωπολατρια λεγετε αυτο, σορυ αλλα ποτε δεν το χωνεψα αυτο
δεν είναι αυτό.είναι το feeling.και βγαίνει διαφορετικά στον καθένα.και ναι μερικοί κάνουν υπερβολές.δεν έχει να λέει
Ρε σαν τα κοτοπουλα λιποθυμανε αυτοι…!!8O:p
ΟΚ ειναι το φιλινγ αλλα μου θυμιζει πολυ ΣΑΚΗΗΗ και γενικος ειμαι αντιθετος σε ολο αυτο το σκηνικο οπως και με τους Beatles