Μη φορτώνεις, κάποιος που υπάρχει πολύ μεγάλη πιθανότητα να είναι αυριανός καθηγητής πανεπιστημίου είναι λογικό να αντιτίθεται σε αυτά που λες.
Ό,τι να ναι τόπικ, ο καθένας με τον πόνο του και όλοι μαζί κατά των φοιτητικών παρατάξεων.
Ο βασικός λόγος που κάποιος πάει να σπουδάσει είναι για να βρει δουλειά μετά πάνω στο αντικείμενο των σπουδών του. Τουλάχιστον έτσι ήταν από πάντα. Με την αποσύνδεση του πτυχίου από την εργασία, έχουμε ένα ιδεολόγημα πως το πανεπιστήμιο στέκεται έξω από την κοινωνία, αντί να είναι ο συνδετικός κρίκος μεταξύ μέσης εκπαίδευσης και εργασίας, που αντανακλώνται σε τέτοιες τοποθετήσεις.
Καταρχήν να σε πληροφορήσω πως ο πατέρας σου θα πάρει σύνταξη, σε αντίθεση με σένα που ΔΕ ΘΑ ΠΑΡΕΙΣ, και είναι ζήτημα αν θα βρεις δουλειά μετά το πτυχίο σου στο γνωστικό σου αντικείμενο, και μια ζωή θα κατρακυλάς μεταξύ περιόδων δουλειάς και περιόδων ανεργίας, όπως μπορούν να σε διαβεβαιώσουν άπειροι πτυχιούχοι.
Αφού λοιπόν σε καλωσορίζουμε στον πραγματικό κόσμο, και όχι αυτόν του πανεπιστημίου, μάθε επίσης πως η πλειοψηφία των φοιτητών είναι από την εργατική τάξη ή εργάζονται κατά τη διάρκεια των σπουδών τους για να τα βγάλουν πέρα. Οπότε σε μία γενική συνέλευση προφανώς το θέμα δε θα είναι μόνο τι χρώμα έχουν οι τοίχοι των αιθουσών ή αν θα σερβίρει μπύρα η λέσχη, αλλά τι εργασιακά δικαιώματα θα έχουν οι σημερινοί φοιτητές-αυριανοί εργαζόμενοι , πως τους τα τσαλαπατάνε οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ-ΝΔ μαζί με την Ευρωπαική ένωση και τάλλα τσιράκια τους, και πως θα αναλάβουν δράση από τώρα για να αντιπαλέψουν τη δεδομένη κατάσταση που τους περιμένει μετά, γιατί η φοιτητική δράση συνδέεται με τη δράση των εργαζομένων.
Βέβαια αυτά είναι λίγο δύσκολο να τα καταλάβει κάποιος που ζει από το χαρτζηλίκι των γονιών ή που δεν έχει δουλέψει ποτέ στη ζωή του ή που σπουδάζει από χόμπι-βαρεμάρα ή που έχει λυμένο το οικονομικό του πρόβλημα ή που τον περιμένει έτοιμη δουλειά με το που τελειώσει.
Οι μισοί που είναι κατά των φοιτητικών παρατάξεων ανήκουν στις παραπάνω κατηγορίες, και οι άλλοι μισοί είναι απλά θύματα της κυρίαρχης αστικής ιδεολογίας και προπαγάνδας που [U]απαξιώνει γενικά τις φοιτητικές παρατάξεις έτσι ώστε ταυτόχρονα, πανέξυπνα και συγκαλυμμένα, να στρέφονται κατά των παρατάξεων που αντιπαλεύουν την κυρίαρχη αντιλαϊκή πολιτική των κυβερνήσεων του κεφαλαίου[/U]. Το ίδιο συμβαίνει με την προπαγάνδα που τρώνε οι εργαζόμενοι για τα κόμματα, έτσι ώστε αποφεύγουν την επαφή και την οργάνωση σε αυτά που είναι επικίνδυνα για τον καπιταλισμό.
