24/10 Zeke @ Legend Club
25/10 Dream Theater @ Unipol Forum
25/10 King Buzzo and Trevor Dunn @ Santeria Toscana 31
27/10 Billy Cobham @ Blue Note Milano Jazz Club & Restaurant
28/10 Kim Gordon @ Alcatraz
7 Likes
Να είστε 100% σίγουροι ότι ο Lupin θέλει να πάει να δει Theater
6 Likes
Αυτό ισχύει. Στα συν ότι πας παντού γύρω τριγύρω και πιο πέρα με τρένο και αν βγαίνει στο πρόγραμμα πετάς μια μονοήμερη σε καμία Βερόνα πχ ή κάτι άλλο. Και βέβαια ότι βρίσκεις φθηνά αεροπορικά, ακόμα και ψιλοτελευταία στιγμή και μπορείς να πετάξεις από εκεί για άλλες πιο δυσπρόσιτες πλέον ευρωπαϊκές πόλεις.
1 Like
Τα μπερδεψε λιγο ο μπαρμπα@jonkyr. Η πιτσαρια ειναι διπλα σε ενα ωραιο παρκο που οντως περπατησαμε, κοντα στην πινακοθηκη που ανεφερε. Το υπαιθριο καφε ειναι στο μεγαλο παρκο πισω απο το Castello Sforzesco, το οποιο ειναι πολυ μεγαλυτερο παρκο και επισης πολυ ωραιο για περπατημα. Γενικως ενα τριημερο ειναι μια χαρα για Μιλανο, υπεραρκετο.
5 Likes
Σωστα ρε μαστορα. Τα μπερδεψα. Στο πρωτο παρκο πηγαμε για περπατημα, στο αλλο για να δουμε το καστρο.
2 Likes
3 Likes
Σιγουρα unpopular opinion, αλλα εχω αποφασισει οτι πλεον οπου και να παω διακοπες, δε θα πηγαινω σε κανενα απολυτως μουσειο (με ελαχιστες εξαιρεσεις - μουσεια που ειναι ιδιαιτερα). Κοιτωντας πισω στις αναμνησεις μου απο οσες χωρες εχω επισκεφτει, τα μουσεια δε μου εχουν μεινει καθολου, και δεν βρισκω πλεον κατι το τοσο ενδιαφερον σε αυτα. Μιλαω κυριως για αρχαιολογικα, ιστορικα, μοντερνας τεχνης, και μεχρι ενος σημειου και φυσικης ιστοριας (αυτα μου ειναι λιγο πιο ενδιαφεροντα).
2 Likes
Όχι απαραίτητα unpopular, πολύς κόσμος πάει σε μουσεία για το checklist, σαν να πρέπει επειδή πήγες σε ένα γνωστό μέρος να πας και στο γνωστό μουσείο.
Προσωπικά, προσπαθώντας να θυμηθώ από μετά κοβιντ ταξίδια μου, τις στιγμές που έχω ζήσει στο Musee D’Orsay, στο μουσείο και την ξενάγηση στο Gettysburg, στο Pompidou στο Παρίσι και στο Tate Modern στο Λονδίνο και φυσικά στους βασιλικούς τάφους της Βεργίνας δεν μπορώ να τις ξεχάσω. Στο Musee D’ Orsay θα μπορούσα να μείνω για μέρες.
Γενικά πάντως νομίζω δεν έχει να κάνει μόνο με το μουσείο, αλλά γενικά με το ποσό invested είσαι με το μέρος/μουσείο που θα πας νομίζω. Για μένα ένα μεγάλο ταξίδι ξεκινά πολύ καιρό πριν. Πχ τώρα που πήγα Τέξας, είχαν προηγηθεί μήνες ντοκιμαντέρ, διαβάσματος ιστορίας της πολιτείας (lone star state, πόλεμοι με Μεξικό κλπ), ιστορίας της περιόδου της άγριας δύσης και των pioneers του Τέξας, λογοτεχνίας σχετικής (Lonesome Dove έπος επών) και αρκετό RDR2. Και τα πάντα μου φαίνονταν τόσο απίστευτα από κοντά, κράσαρα από την υπερπροσφορά σε όλα τα μέρη και στην έρημο του δυτικού Τέξας και στο κεντρικό Τέξας.
Πάλι βέβαια κάποια μουσεία μπορεί να είναι underwhelming. Δηλαδή πάρα το διάβασμα και το investment, το Bullock Texas State History Museum στο Austin ήταν ψιλό πατάτα. Ενώ το Texas Rangers Hall of Fame Museum ή το Fort Davis ήταν καταπληκτικά. Θέλει έναν καλό συνδυασμό νομίζω investment και έρευνας.
6 Likes
Αντιστοιχα εγώ, στο Pompidou. Εχω παει τρεις φορες, δυο απο αυτες στο ιδιο ταξιδι back to back μερες, επειδη ηθελα να το ξαναδω. Τρεις φορες στο Λουβρο επειδη δεν τελειωνει ποτε αυτο το ατιμο. Τρεις φορες στο ΕΜΣΤ που το θεωρω το Πομπιντου της Ελλαδας. Περιμενω πώς και πώς να ανοιξει ξανά το Pergamon και θα πηγαινω στο MOCO και στο Πικασο της Βαρκελώνης οποτε με βγάζει εκεί ο δρόμος. Πλέον είναι σπάνιο να πάω σε πόλη και να μην επισκεφθω τουλάχιστον ένα. Θεωρώ απίθανο να μην βρεις κάτι που να σου αρέσει.
Άρχισα να πηγαίνω σε μουσεία πριν από καμία 20αριά χρόνια, ίσως λίγο παραπάνω, με μονες εξαιρεσεις τα αρχαιολογικα (που τα λατρευα απο νεος). Ως τότε ως checklist όπως ανέφερε ο χωριςκεφαλι. Ομως εν τελει δεν βλεπω κατι κακο σε αυτο, διοτι αν πας στο μουσειο, μπορει να παρεις μεσα σου κατι παραπανω απο αυτο που εχεις. Εμενα παντως με τριγκαρε, μου εδειξε εναν νεο δρομο που δεν ειχα ψαξει ποτε.
Σιγουρα θυμαμαι το ταξιδι στο Αμστερνταμ και το μουσειο Φαν Χοχ. Πρεπει να ειμαι ο ανθρωπος που περασε τα εκθεματα γρηγοροτερα απο ολους στην ιστορια των μουσειων. Κι ομως, αυτη η επισκεψη και η πρωτη επισκεψη στο Reina Sofia ηταν αυτη που μου εδειξε οτι η ζωγραφικη ειναι κατι που πρεπει να εξερευνησω. Τουλάχιστον γεμίζει την ψυχή μου το γεγονός ότι μπορεί να βλέπω ένα πράγμα από τα εκατοντάδες εκθέματα και να το μεταφράζω όπως θέλω. Άλλωστε, αυτό είναι η τέχνη. Κάπως έτσι αντιλήφθηκα τη ροπή μου προς την μοντέρνα τέχνη τα τελευταία χρόνια, άσχετα από το γεγονός ότι είμαι άσΚετος με αυτήν.
Να σημειωσω μια σημαντικη λεπτομερεια: στα περισσοτερα μουσεια της Ευρωπης εχω ατελεια, οποτε μπορω να παω σε οποιο θελω ειτε με τη μορφη checklist ειτε επειδη βαριεμαι. Στο Reina Sofia πηγα για εμπνευση, στο μοντερνας τεχνης της Βουδαπεστης επειδη βαριομουν (εξαιρετικο, να το δειτε), στο Pompidou επειδη ηθελα σαν τρελος να το δω. Καθε φορα η αναγκη ηταν διαφορετικη.
4 Likes
Δέχομαι προτάσεις και συμβουλές για Λονδίνο Οκτώβριο
4 Likes
Ξεκινα απο εδω
Κανε σκιπ το τσιτ τσατ που ακολουθει και συνεχισε απο εδω
Κρατα ο,τι σου κανει, δωσε λιγο context παραπανω για το τι θελεις να δεις/κανεις και παμε να δωσουμε καμια συνεχεια αν ειναι δυνατον 
4 Likes
Tower Bridge και London Tower.
H Αιγυπτιακή συλλογή στο Βρετανικό μουσείο
Το National Gallery για τους ιμπρεσιονιστές και τον Turner.
H Tate (όχι modern), κοντά στο Vauxhal.
Για burger στο burger and Lobster.
Για steak στο Gaucho
Αν έχει καλό καιρό (ΧΑ, εδώ γελάνε!) βόλτα στις όχθες του Τάμεση. Από Waterloo προς Twoer Bridge όσο αντέξεις να περπατήσεις είναι όμορφα.
Με αγορές, παζάρια κλπ δεν τα πάω καλά οπότε no idea.
Από πάρκα, Hyde Park/Kensington Gardens (προφανώς) και Regent Park.
Αν έχεις χρόνο πάρε το τρένο και πήγαινε μονοήμερη Οξφόρδη. Όμορφη αρχιτεκτονικά και πράσινη.
Αν είσαι μαιντανός προσκύνημα στο Cart and Horses, αν όχι δεν με ενδιαφέρεις 
LOL
3 Likes
2 Likes
Να σας πω την αλήθεια και να μην είσαι , είναι και γαμω τις pub με τρομερή ( ροκ προφανώς ) αισθητική και φθηνή trooper ,που μου φάνηκε αγιασμός μπροστά στις νερομενες που δίνουν οι Άγγλοι στις άλλες που επισκέφθηκα 
Να δεις ποια είναι τα δωρεάν μουσεία γιατί το βρετανικό και το φυσικής ιστορίας μου άρεσαν αρκετά πχ και αξίζουν την επίσκεψη
Κατά τα άλλα ο,τι είπε ο @jonkyr . Κι εγώ εκείνον άκουγα όταν πήγα
2 Likes
Blockquote Να σας πω την αλήθεια και να μην είσαι , είναι και γαμω της pub με τρομερή ( ροκ προφανώς ) αισθητική και φθηνή trooper ,που μου φάνηκε αγιασμός μπροστά στις νερομενες που δίνουν οι Άγγλοι στις άλλες που επισκέφθηκα
Γενικώς αποφεύγω τις British Ale. Μία καλή lager που την έχουν σε πολλές pub είναι η Camden Hells.
1 Like
Λισαβόνα λοιπόν, έπεσε και αυτό το κάστρο και 4ο ταξίδι σε εξωτερικό τους τελευταίους 15 μήνες.
Προκαταβολικά ευχαριστώ, ως συνήθως, όλα τα παιδιά εδώ για τις προτάσεις και info σας
Γενική εικόνα → μαγευτική πόλη και ακόμα πιο μαγευτική ατμόσφαιρα. Άχρονο εντελώς μέρος, στο οποίο σαν να συνυπάρχει η Ιταλία, η Ισπανία, το Μαρόκο και η Τυνησία και ταυτόχρονα να μην θυμίζει τίποτα από τα παραπάνω, μια δηλαδή εξαιρετικά σύνθετη και μοναδική αισθητική ταυτότητα.
Έμενα κοντά στον σταθμό του Baixa - Chiado, περιοχή που προτείνω σε κάποιον για διαμονή μιας και είναι καρά-κέντρο και η καλύτερη αφετηρία για να κάνει τις βόλτες και εκδρομές του + δίπλα σε Alfama/την πιο παραδοσιακή συνοικία δλδ της πόλης. Τουριστική περιοχή προφανώς, still πάντα με κόσμο για να νιώθει κανείς ασφάλεια (αν τεσπα φοβάται λίγο τις πιο απομακρυσμένες περιοχές) και με όλες τις ανέσεις τριγύρω (φαρμακεία, σούπερ μάρκετ κτλ).
Το μετρό έχει 3 γραμμές μόνο - πανεύκολο δηλαδή για μετακινήσεις και γρηγορότατο.
Πολύ όμορφα κτίρια, αρκετά καλοδιατηρημένα, τα παλαιακά τραμ δίνουν μια άλλη νότα στην αστική ζωή ενώ οι περισσότεροι δρόμοι είναι πλακόστρωτοι. Εντύπωση μου έκανε η καθαριότητα για Μεσογειακή πόλη και γαρ λιμανίσια - εννοείται απείρως πιο καθαρή από Βαρκελώνη και Ρώμη (καλά Ρώμη εκτός ανταγωνισμού γενικά, συναγωνίζεται Αθήνα πλέον)
Τα προσωπικά μου highlights:
- Alfama: Φανταστική συνοικία με παραδοσιακό χαρακτήρα κάτω από το Castelo de S. Jorge, στην οποία αξίζει να χαθεί κανείς και να περιπλανηθεί στα μικρά και γραφικά της στενά, να θαυμάσει τα παραδοσιακά σπιτάκια με τα χαρακτηριστικά azulejos (δηλαδή τα πλακάκια που στολίζουν σχεδόν κάθε κτίριο της πόλης) και να βγει σε σημεία όπως το Miradouro de Santa Luzia - χαρακτηριστικό view point της πόλης. Εννοείται πάει και Castelo de S. Jorse, θέα που κόβει την ανάσα και με πολύ ενδιαφέρουσα ιστορική σημασία (έχει ένα μικρό μουσείο μέσα, το προτείνω για περαιτέρω πληροφορίες)
-
Belém: Η αγαπημένη τοποθεσία, μαζί με την Sintra (βλ. παρακάτω) που επισκέφτηκα. ΠΑΝΕΜΟΡΦΗ ακτογραμμή - πεζόδρομος, η πόλη μέσα πολύχρωμη, με πολύ πράσινο, πάρκα, πιο “στοιχισμένη” και χωρίς το στοιχείο της πόλης/πιο επαρχεία, γαρ πιο γραφική.
Ηighlight το Mosteiro dos Jerónimos (must), ο περίφημος Πύργος της Belém και το Μνημείο των Ανακαλύψεων, όμως το πραγματικό hightlight είναι το Pastéis de Belém - παραδοσιακό ζαχαροπλαστείο με την παλαιότερη συνταγή pasteis de nata στη Πορτογαλία: ισοπεδωτική γεύση (σχεδόν δάκρυσα στη πρώτη μπουκιά), πλέον θεωρώ πως αν κάποιος δεν έχει φάει τα συγκεκριμένα, δεν έχει πάει και πραγματικά στη Πορτογαλία (να γίνω και λίγο πιο περιγραφικός, είναι ένα ελάχιστο τσικ πιο άγλυκα από τα υπόλοιπα (ελάχιστο όμως, οριακά ανεπαίσθητο αλλά αρκεί) και με επίσης ένα τσικ πιο “σκληρό” φύλο στη βάση τους).
-
Sintra: Γρήγορο ταξίδι με το τρένο (κανένα 40λεπτο) και φτάνεις Sintra, ένα μέρος - παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO, το πρώτο κέντρο της ευρωπαϊκής Ρομαντικής αρχιτεκτονικής (με γοτθικά, αιγυπτιακά, μαυριτανικά και αναγεννησιακά στοιχεία) και ένα πελώριο πάρκο παράλληλα με ντόπια αλλά και εξωτική βλάστηση. Τα λόγια ήταν περιττά, προφανώς δεν πας Λισαβόνα αν δεν φας pasteis και δεν επισκεφτείς έστω έναν πύργο της Sintra.
Έγινε μια μαλακία τελευταίας στιγμής με το πρόγραμμα (είχαμε κλείσει από getyourguide ένα tour με van, ξεναγό κτλ και ακυρώθηκε 00.00 το βράδυ πριν την αναχώρηση) οπότε το παίξαμε παραδοσιακά ποδαράτο, τρένο και χάρτης - κάτι που μας στέρησε μερικά σημεία της περιοχής, όμως κερδίσαμε μια ΦΟΒΕΡΗ κατάβαση από το κάστρο της Pena, σε ένα μονοπάτι για αρχόντους μέσα στο βουνό (χωρίς αθλητικά και φυσική κατάσταση δεν βγαίνει για κανένα λόγο). Μας βγήκε η πίστη αλλά είδαμε εικόνες που δεν θα ξαναδούμε εύκολα οπουδήποτε.
Must όσο δεν πάει.-
υγ. α και ανάβαση με tuk tuk = rollercoaster για γερά νεύρα (προτείνεται φουλ )
-
Fado: ok ναι, ας το βγάλω από τη μέση νωρίς - έχει έναν κάπως τουριστικό χαρακτήρα το όλο event, όσο παραδοσιακά το πλασάρουν τα μαγαζιά της Alfama. Δεν είναι όμως τσίρκο - τουριστικό, διατηρεί έναν χαρακτήρα πιο παραδοσιακό και πηγαίο που αν δεν είναι κανείς γκρινιάρης θα εκτιμήσει. Επιπλέον δεν μαζεύουν φασαίους -παραδοσιακά μοιρολόγια τραγουδάνε δλδ ffs, ενώ το φαγητό παντού είναι πολύ basic- και δεν το πλασάρουν σαν “παράσταση” αλλά σαν γενικότερη εμπειρία.
Εμένα μου άρεσε πάρα πολύ, πήγαμε στο Parreirinha de Alfama (το πιο διάσημο fado-μάγαζο + με το καλύτερο φαγητό/65ευρώ το άτομο για ένα 3 course πλήρες γεύμα + ότι πιείς έξτρα) στο οποίο πρέπει να κλείσεις από αρκετά νωρίς (καμιά βδομάδα τουλάχιστον) και ήταν καταπληκτικά. Τραγουδούσαν 2 νέα παιδιά με φοβερές φωνές, ενώ στο τέλος βγήκε μια κυρία 85 χρονών (!), η μεγαλύτερη εν ζωή fado performer της Πορτογαλίας (τραγουδούσε στα νιάτα της μαζί με την Amalia Rondriguez) και ήταν φοβερό σαν εμπειρία. Επίσης φάγαμε και γαμώ.
Φωτός δε πήρα γιατί δεν ήταν και η καλύτερη των ιδιοκτητών και το σεβάστηκα
- Cascais: Η Ριβιέρα της ακτογραμμής, 9/10 αυτοκίνητα ήταν Ferrari και άνω, πολύ γραφικό παραθαλάσσιο χωριό - θέρετρο με πανέμορφο κέντρο, παραλία και φαγάδικα. Παραδόξως πολύ affordable οικονομικά στο οτιδήποτε + το μέρος που οριακά βρέχεται από Ατλαντικό. Πας εννοείται και αράζεις κάτω από τον ήλιο όλη τη μέρα.
- Lisbon Oceanarium: To μεγαλύτερο της Ευρώπης. Μην πω πολλά, αν είσαι της φάσης (όπως εγώ) πας με κλειστά μάτια - μαγεία.
Φαγητό:
Επειδή γενικά και εγώ και η κερά είμαστε πολύ των θαλασσινών (γαρίδες, καβούρια, χταπόδια, σουπιές, σούσια, καραβίδες κτλ κτλ) εδώ βρήκαμε τον παράδεισό μας. Αν κάποιος δεν τρώει ούτε ψάρι ούτε τα παραπάνω, μάλλον την πάτησε.
Φάγαμε μια-δυο φορές στο TIME OUT market (έχει σε πολλές πόλεις της Ευρώπης) που είναι μαζεμένοι πάγκοι από τα καλύτερα εστιατόρια και φαγάδικα της πόλης, στο Sea Me Peixaria Moderna (αρκετά οικονομικό, 150 ευρώ λογαριασμό 4 άτομα και σκάσαμε), στο περίφημο Cervejaria Ramiro το οποίο ΕΙΝΑΙ τα θαλασσινά της πόλης (μια φοβερή μίξη καφενείου, καλού εστιατορίου και βρωμιάς) και όπου έφαγα τις καλύτερες Tiger Shrimps της ζωής μου + για γλυκό ψωμάκι με μια μπριζόλα μέσα (!), Hífen στο Cascais (λίγο γκουρμέ αλλά 10/10), Tascantiga σε Sintra (tapas φάση, άψογο) και στο Parreirinha de Alfama που επίσης ήταν φανταστικά.
Pasteis de nata ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ΜΟΝΟ ΑΠΟ Manteigaria και προφανώς Pastéis de Belém
Low keys:
Μάλλον τίποτα, Λισαβόνα πολύ στα γούστα μου από κάθε άποψη, δεν με χάλασε κάτι ιδιαίτερα.
Οκ άντε μόνο του ότι επιβάλλεται να έχεις καλά αθλητικά και δυνατά πόδια - γιατί οι ανηφόρες της θα σε γονατίσουν.
Και 1-2 γειτονιές πιο “ύποπτες” πίσω από TIME OUT market που θέλει λίγο προσοχή το βράδυ.
Αεροπλάνο :
E κλασσικά χεζμεντέν την προηγούμενη ημέρα και το πρωί πριν πετάξουμε, μέσα εντελώς κλάιν μάιν - ακόμα και σε μικρές αναταράξεις.
Πρώτη φορά 0 ευτράπελα ή παρανοϊκά επεισόδια (όπως τότε στη Ρώμη που νόμιζα ότι ένας επιβάτης ήταν αεροπειρατής και κρύφτηκα στη τουαλέτα για να του την πέσω )
Aυτά, πάρτε και μια την μουτσούνα μου
και πλέον ναι, 15 χρόνια μετά ήρθε ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ η στιγμή (σε κάτι λιγότερο από 3 μήνες και ανήμερα των Χριστουγέννων)
23 Likes
Πω αυτά ακόμα κι εδώ Αθήνα είναι έπος ε
1 Like
δύσκολο πλέον να συμβιβαστεί κανείς με τα Αθηναϊκά - που είναι έπος ναι - άπαξ και πάει στη πηγή.
αλλά ναι
δεν ξέρω ποιος διάολος τα σκέφτηκε, αλλά είναι πλέον στη κορυφή του προσωπικού μου Έβερεστ των Γλυκών και μονομαχούν με το Σαραγλί - όπως ο Γκάνταλφ με τον Μπάρλογκ στη κορυφή του Zirakzigil
Ρε ξέρεις τι μου θυμίζουνε; Είναι λίγο σαν λυχναράκια, αν ήταν με σφολιάτα αντί για ζύμη ξέρω γω.