Καλοκαιρι 2007, εχω παει με κατι φιλους στον Πορο… Εκει που ημασταν στην παραλια και αραζαμε, αποφασισαμε να παιξουμε beach volley σε ενα γηπεδακι που ειχε εκει κοντα. Επειδη ομως δεν το ειχαμε το αθλημα, καποια στιγμη ενας φιλος μου ‘σερβιρει’ την μπαλα και αυτη φευγει απο το γηπεδο και χτυπαει ενα μηχανακι που περνουσε… Εκει τα ειδα ολα… :lol:
:eek::eek::lol2::lol2::lol3:
:bow2::bow2: :respect:
Και ο μλκς δεν είχα ανέβει καν στο πεζοδρόμιο, περπατούσα στο δρόμο και χάζευα:lol:
Ευτυχώς που δεν ήταν καμια enduro ή καμια με περισσότερα κυβικά γιατί δε νομίζω να τη γλίτωνα έτσι εύκολα:p
Αυτα είναι κλασικα πραγματα. Εγω έχω πέσει και σε παρκαρισμενο αμαξι. Χθες επεσα πάνω σε 2 πόρτες.
Πριν καμιά 10αριά χρόνια, σηκώνομαι το πρωί από το κρεβάτι κι όπως ήμουν μες στη νύστα (δεν φόραγα και γυαλιά η γκαβή) πάω και κουτουλάω πάνω στην κάσα της πόρτας. Ακόμα θυμάμαι τον πόνο 
Listening to: Ensiferum - LAI LAI HEI
via FoxyTunes
Kαμμια συγγενεια???
καθομασταν για καφε οπου ερχεται ενα γυφτακι,και ξεχνιεται ενας φιλος μου και μου λεει <<δωσε ρε γυφτο κατι στο παιδι…>>και τον κοιταει το μικρο και του λεει <<μπραβο,εισαι που σοβαρος!!>>:lol:
μπααα:p Απλη συμπτωση :lol:
εγω το επαθα αυτο στο δημοτικο. Τρεις φορες μαλιστα. Απο τοτε μου εμεινε κουσουρι… On topic τωρα, υπαρχουν 11000000000000000000000000000 γκαφες που εχω κανει οποτε θα επανελθω με ενα best of :lol:
Μια φορα ειμασταν στην ταξη μετα το διαλειμμα και μολισ ειχαμε γραψει διαγωνισμα λογοτεχνιας!Η καθηγητρια στριγγλα κλασσικα τα αγορια δεν παιρναμε πανω απο 13-14 και ειχαμε μπει ολη σχεδον στην ταξη και η κυρια καθοταν στη μεση της ταξης σε ενα θρανιο και εξηγουσε σε κατι κοριτσια τις απαντησεις!Ξαφνικα μπαινει μεσα μια συμμαθητρια μας και φωναζει:
-Αυτη την Που@@@@ την ταδε θα την βαλω μια μερα στον τοιχο και θα την αρχισω μπαμ μπαμ μπαμ!
Εμεινε για 2-3 δευτερολεπτα μια νεκρικη σιγη πριν αρχισουν ολοι να γελανε και πριν σηκωθει η καθηγητρια και της πει
-Καλα αλλη φορα θα δινουμε ραντεβου για να γραψουμε διαγωνισμα!!
Μιλαμε παροτι ειχαμε ψοφησει στα γελια σε καμια περιπτωση δεν θα ηθελα να ειμαι στη θεση της!!!
Σε ασφυκτικό από κόσμο λεωφορειο (στη Πατρα) λιποθυμαει μια κοπελα ακριβως διπλα μου, οπότε η φιλη της μαζι με τον γυρω κοσμο μαζευονται για να τη συνεφερουν. Εκεινη ομως τη στιγμη βλεπω απ’ το παραθυρο και φωναζω στον φιλο μου (επειδη συζηταγαμε κατι πριν) : ΝΑ ΕΝΑ ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ!! Γυρναει η φιλη της με το πιο απαξιωτικο βλεμμα που μ’ εχουν κοιταξει ποτε και μου λεει: Τι να σου πω…
Περσυ Γερμανια (Μοναχο) με το σχολειο. Ειμαστε εξω και ημουν με την παρεα μου. Και σε καποια φαση αφαιρεθηκα λιγο και κοιταω πλατη 2 τυπους να κοιτανε μια διαφημιση/πινακιδα (δεν θυμαμαι ακριβως). Και ετσι πως τους βλεπω απο πισω νομιζα πως ηταν δυο φιλοι μου, τους πιανω αγκαλια και αρχιζω να τους μιλαω. Ευτυχως συνειδητοποιησα συντομα πως ειναι αγνωστοι και με κοιτουσαν σαν να εβλεπαν εξωγηινο :lol:
Χαχαχα δεν υπάρχει αυτό :lol:
το λεωφορείο ήταν το 6 και το νεκροταφείο ήταν Αμερικής και Πανεπιστημίου?
χαχαχαχαχ το 6 ήταν ναι!!!
Το νεκροταφειο δεν νομιζω να ταν αυτό που λες (το κλασσικό). Ηταν ενα πολυ πιο μικρο που φαινοταν σε μια πλαγια. Για να καταλαβεις ημαστε στην εθνικη οδο (επειδη η πανεπιστημιου ηταν κλειστη λογω εργων), κοντα στη Harley Davidson και φαινόταν από κει…
α μάλιστα! γιατί στη συγκεκριμένη στάση που είπα, για 4 παρά κάτι χρόνια έπαιρνα, καθημερινά το 6! και έβλεπα τους αρουραίους να βγαίνουν από τους τοίχους! χαχα!
Ημασταν στη Βαρκελονη εκδρομη πριν ενα χρονο με το σχολειο και μας ειχαν παει σε ενα παρκο αναψυχης εκει της πολης. Σε μια φαση βλεπει ενας φιλος μου μια ωραια κοπελα (αγνωστη, εκτος σχολειου) και της λεει: “ωραια βυζια!” και αυτη γυρναει και του λεει: “ευχαριστω!” Εκεινη τη στιγμη πεθαναμε απ’ τα γελια και εμεις και η παρεα της κοπελας! :lol::lol:#-o
ειμαι σε αμαξι φιλου, και ετοιμαζομαι να κατεβω στην μεση της αλεξανδρας.
τελευταια στιγμη πριν ανοιξω την πορτα κοιταζω απο το ανοιχτο παραθυρο προς τα πισω και περναει ενας Ζητας.
Κοιταζω με γουρλωμενα ματια τον φιλο, χαμογελαω και φωναζω “Παραλιγο να τον φαω τον γαμω-μπατσο!”.:lol::lol:
Οταν το ελεγα αυτο ομως ειχε σταματησει ο επομενος Ζητας στο φαναρι διπλα μας και με κοιτουσε. #-o
Χτυπαει το διαλειμμα φετος μετα απο μια ωρα λογοτεχνιας και κλασσικα εμεις βαριομασταν να παρουμε τα ποδια μας να παμε εξω για λιγο αερα, οποτε κατσαμε μεσα και λεγαμε βλακειουλες. Σε καποια φαση κατι λεγαμε για τη διευθυντρια (μια γρια 64 χρονων, του χρονου παιρνει συνταξη), και λεω εγω “ασε με μωρε με την ανοργασμικια”. Δεν ειχα προσεξει την καθηγητρια της λογοτεχνιας που υπεγραφε εκεινη τη στιγμη το απουσιολογιο. 
Εφυγα τρεχοντας.
Επισης στην αρχη της χρονιας παιρναμε τα βιβλια και την ωρα που βουταγα το βιβλιο της εκθεσης γυρναω και λεω στην απο πισω μου "ξερεις ποιον θα εχουμε εκθεση φετος;’’ και μου κανει “μαλλον την ταδε” (σημ. η ταδε ειναι η ανωθεν λογοτεχνικου) και κανω “οχι ρε γαμωτο, αυτη θα μας πηδηξει στον προφορικο!”.
Και ηταν διπλα μου.
Αλλα οπως ανακαλυψα και τις 2 φορες που ειπα μαλακιες μπροστα της, δεν ακουσε τιποτα. Γενικα ειναι ημικουφη αλλα δεν ηξερα οτι ειναι τοσο τραγικη η κατασταση. :-s
πρωτη γνωριμια με μια καθηγητρια…φετος α’ λυκειου…και ηταν τελευταια 5 λεπτα ξερω γω και μετα σχολουσαμε.και κοιτουσα απτο παραθυρο εξω και ενας φιλος απο πισω με επρηξε να του πω τι βλεπω…και φωναζω μια ασυναισθητα “ΜΟΥ ΧΕΙΣ ΠΡΗΞΕΙ ΤΑ @@” …και το μεγαλυτερο φεηλ ειναι οτι πηγα να το διορθωσω και πανω στον πανικο μου ειπα “μου χεις πρηξει τα ματια” 
ευτυχως η καθηγητρια αποδεικτηκε κουλ ατομο