απο την αλλη ομως ενα δυσαναλογο χαρακτηριστικο πανω σου μπορει να μην σε κανει ωραιο αλλα μπορει να σε κανει διαφορετικο, οπως ας πουμε η μυτη του ρουβα
Δεν είναι μόνο θέμα προτύπων. Οι υπερβολές μόνο έχουν να κάνουν με αυτά, όταν κάποιος έχει μια απαίσια μύτη δε φταίει για τον τρόπο που αντιμετωπίζεται ούτε το hollywood, ούτε τα media ούτε τίποτα. Απλά έχει σκατά μύτη και άμα νιώθει κομπλεξ γι’ αυτή (που δεν είναι κατά του το να νιώθει έτσι) τη φτιάχνει. Αν γουστάρει να την έχει την κρατάει, ο,τι γουστάρει κάνει ο καθένας.
Εγώ έκανα ρινοπλαστική πριν από λίγο καιρό και από τότε νιώθω πραγματικά άλλος άνθρωπος.
Πριν χειρουργηθώ ντρεπόμουν για τη μύτη μου τόσο που απέφευγα να βγάζω φωτογραφίες προφίλ, ενώ πολλές φορές απέφευγα και να γελάσω, γιατί έπεφτε η κορυφή της μύτης μου προς τα κάτω.
Για να τη διορθώσω πήγα στον κύριο [CENSORED] γιατί μου είπαν ότι ήταν ο πιο ειδικός στη μύτη.
Ο γιατρός έκανε τόσο καλή δουλειά που δε φαίνεται καν χειρουργημένη. Όλοι με ρωτούν τι έχω κάνει στο πρόσωπό μου και φαίνομαι πιο όμορφη και ξεκούραστη. Δε φοβάμαι να χαμογελάσω , ούτε να βγω φωτογραφίες, ενώ νιώθω πολύ μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση!
Σα διαφήμιση ακούγεται αυτό.
:lol::lol::lol::lol: εντελως ομως…telemarketing μετα τις 12 στο mega φαση
Γι’ αυτό λοιπόν και έκανα μια μικρή παρέμβαση. 
:lol3: να τος ο σωστος mod
Ειμαι υπερ των πλαστικων επεμβασεων, οταν προκειται για καποια ατελεια που κανει το ατομο να εχει κομπλεξ με την εμφανιση του και κατ’επεκταση να μην νιωθει καλα. Π.χ. ενα παλικαρι με αυτα Νταμπο, ή μια τυπισσα με βυζι-πλακα ή μυτη-μπουγατσοκοφτη.
Αρκει να μην φτανουμε να αλλαζουμε ολα τα χαρακτηριστικα που μας εδωκε η ερμη η φυση, ουτε σε υπερβολες του στυλ “α η μυτη μου πεταει μισο δεκατο του χιλιοστου, ας την φτιαξω”, “α φοραω σουτιεν C, μικρο ειναι, ας φτιαξω βυζι D” και καταληξουμε σαν τον Μικι Ρουρκ.
Το ιδεατο βεβαια ειναι να αγαπησει κανεις τον εαυτο του οπως ειναι, αλλιως δεν θα τον αγαπησει και κανεις αλλος, οσες πλαστικιες κι αν κανει.
Εγώ συμφωνώ με σόφι…Αν είναι κάποιος να ξεπεράσει κάποιο προσωπικό του κόμπλεξ και μετά να αισθάνεται καλύτερα τότε οκ…Ωστόσο υπάρχουν και περιπτώσεις αρκετά κομπλεξικών ατόμων που ότι και να διορθώσουν πάντα θα ανακαλύπτουν ότι κάτι πάνω τους είναι λάθος και διαρκώς θα θέλουν να καταφύγουν σε πλαστικές επεμβάσεις…Μάλιστα αυτό το’ χω ζήσει λόγω συγγενούς προσώπου…Σε τέτοιες περιπτώσεις καλύτερος είναι ένας ψυχολόγος παρά ένας πλαστικός χειρόυργος…
(Εννοείται πως σε περιπτώσεις ατυχημάτων ίσως και να επιβάλεται η πλαστικη επέμβαση)
πηγή:http://www.inews.gr/
Η 51χρονη Sarah Burge ήταν σήμερα καλεσμένη στην Τατιάνα Στεφανίδου…
Το πρώην κουνελάκι του Playboy μεγάλωσε αλλά δεν του φαίνεται αφού έχει κάνει 120 πλαστικές επεμβάσεις! Έχει πειράξει τα πάντα στην κυριολεξία και δεν διστάζει να το πει.
Εκτός από τις δικές της αισθητικές επεμβάσεις μίλησε και για το botox που έκανε η ίδια στην 16χρονη κόρη της! Η Sarah είναι και αισθητικός και δεν δίστασε να παραγγείλει το botox από το διαδίκτυο. H ίδια πάντως το προτείνει ανεπιφύλακτα και δεν ντρέπεται για αυτό εφόσον δεν έχει συναντήσει κανέναν μέχρι σήμερα που να μην θέλει να μείνει νέος και όμορφος.
αυτη ας κανει οτι θελει στον ιδιο τον εαυτο της και κανεις δεν το κατακρινει εφοσον ο καθενας εχει το ελευθερο να κανει οτι θελει στον εαυτο του αλλα γιατι να πρεπει να περασει το δικο της/κομπελξ/κολλημα/μαλακια/αναγκη(πεσ το οπως θες) και στο ερμο το 16 χρονο που εκτος απο ολη την πιεση της ηλικιας θα πρεπει να της πρεστεθει και υτο το βαρος:?:
Πάντως το βάρος που προστέθηκε στη συγκεκριμένη 49χρονη κατανεμήθηκε καλά.
συμφωνώ απόλυτα!!!
Δεν είμαι κατά των πλαστικών επεμβάσεων και των μπότοξ…
Προσωπική επιλογή του καθενός είναι αν θα υποβάλλει ή όχι τον εαυτό του σε αυτή τη διαδικασία της χειρουργικής επέμβασης για καλλωπιστικούς λόγους. Ειδικά, μία μεγάλη γυναίκα, αν θελει να κάνει ένα ‘‘τραβηγματάκι’’ ξέρω εγώ δικαίωμα της είναι ή αν κάποια (-ος) επιθυμεί να διορθώσει μία ατέλεια (λ.χ. έχει μεγάλη μύτη). Ντάξει, άμα κάποια έχει ωραίο σώμα, αλλά μικρό στήθος και πάει και κάνει -ως προς αυτό το θέμα δε με βρίσκει τελείως σύμφωνη (δε μ’αρέσουν εξάλλου τα μεγάλα στήθη:p)- δεν έχει, όμως, να δώσει και λογαριασμό σε κάνεναν. Αν και καλύτερα να αποφεύγονται τέτοιες επεμβάσεις, ειδικότερα αν δεν υφίσταται λόγος να γίνουν, διότι επιβαρύνεται ο οργανισμός (έτσι πιστεύω). Κατά τ’άλλα, ο καθένας είναι υπεύθυνος των πράξεων του, πόσο μάλλον όταν μιλάμε για έναν άνθρωπο κάποιας ηλικίας (στην ηλικία των μαμάδων μας ξέρω εγώ).
[SPOILER]Τώρα αν συμβαίνει αυτό [U]http://blog.eimaimama.gr/2011/06/blog-post_11.html[/U], δεν υπάρχουν πραγματικά λέξεις που να μπορούν να χαρακτηρίσουν ή να περιγράψουν αυτές τις ‘‘μητέρες’’ (νομίζω ότι [U]εδώ[/U] κολλάει περισσότερο το θέμα). Αρρωστημένες καταστάσεις ! Να βγάζουν όλον τον κομπλεξισμό τους στα παιδάκια![/SPOILER]
Πφφφ! Αυτά! Βαριέμαι οικτρά τελικά…
[SPOILER]Μετά από 1 χρόνο και 2 μήνες ε :lol:[/SPOILER]
To πρώτο που μου έρχεται μπαίνοντας σε αυτό το θρεντ είναι το ξέσπασμα του Άμλετ: “Ένα πρόσωπο σας δίνει ο Θεός κι εσείς πλάθετε άλλο. Μέσα στους ακκισμούς και στα κουνήματα, ψευδίζετε για μόδα, παρατσούκλια δίνετε σ’ όλα τα αυθεντικά πλάσματα του Θεού […]”
Με εξαίρεση τη συμβολή της πλαστικής χειρουργικής στη διόρθωση της ζημιάς που μπορεί να προκλήθηκε λόγω ενός ατυχήματος ή στην κάλυψη των ουλών από χειρουργείο, την ανάπλαση καμμένης σάρκας και τα σχετικά, είμαι ολότελα αντίθετη με την προσφυγή στα μπότοξ και τα νυστέρια. Ο καθένας γεννήθηκε κάπως, γιατί προσπαθεί και θέλει να αλλάξει τη φύση του; Με αυτόν τον τρόπο δείχνει πως δεν αποδέχεται τον εαυτό του, ότι δεν αισθάνεται καλά με τον ίδιο, ενώ θα έπρεπε αν θέλει οι άλλοι να τον σεβαστούν και να τον εκτιμήσουν για αυτό που είναι, να το κάνει ο ίδιος πρώτα.
Παραπάνω ειπώθηκε ότι “με μέτρο” είναι αποδεκτό. Εγώ θεωρώ πως ούτε τότε. Ας υποθέσουμε πως κάποιος έχει μια μεγαλύτερη μύτη. Και τι μ’ αυτό; Επιδιώκουμε το τέλειο πρόσωπο δηλαδή; Ορίζουμε πως το ειδανικό είναι ένα στάνταρ που πρέπει όλοι να αντιγράφουμε; Αν αρχίσουμε να υποχωρούμε σε αυτήν την ιδέα, μελλοντικά θα φτιάχνουμε μια κοινωνία κλώνων! (μπορεί να ακούγεται ίσως υπερβολικό, αλλά καθόλου δεν είναι- οι περισσότεροι δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα για μεγάλες αλλαγές, αλλά αν την είχαν; Τα χαρακτηριστικά μας είναι κληρονομιά των γονιών μας, είναι η ταυτότητά μας, αυτό που μας κάνει μοναδικούς. Γιατί να αισθανόμαστε κόμπλεξ γι’ αυτά, για τη μοναδικότητά μας; Θα είναι υπέροχο να βρούμε κάποιον που θα μας θέλει έτσι, με τις ατέλειές μας, και όχι γιατί πήγαμε με μια φωτογραφία της Πάμελα Άντερσον για να μας φουσκώσουν το στήθος (για τις γυναίκες αυτό :b)
Θυμάμαι από ένα σχόλιο του βιβλίου αρχαίων κάτι που είχε πει ο Παράσσιος στο Σωκράτη, πως εν ολίγοις δύσκολα οι ζωγράφοι βρίσκουν ένα πρόσωπο ολότελα αψεγάδιαστο, γι’ αυτό συλλέγουν από τον κάθε άνθρωπο τα ωραιότερα χαρακτηριστικά και συνθέτοντάς τα κάνουν τα σώματα στους ζωγραφικούς πίνακες να δείχνουν ωραία… Εγώ πάντως έχω ακούσει πως όταν μαζεύεις πολλά “τέλεια” χαρακτηριστικά σε ένα πρόσωπο, αυτό καταλήγει ατελές- έχει γίνει σχετικό πείραμα. Ίσως λοιπόν ένα μεμονωμένο “άσχημο” χαρακτηριστικό, σε ένα άτομο να δείχνει, μεταξύ άλλων “άσχημων” χαρακτηριστικών, ωραίο! Και επίσης, αν και ξέρω ότι ίσως ακουστεί τετριμμένο, η αληθινή ομορφιά πηγάζει από μέσα μας (πόσες φορές έχουμε δει μια ωραίο κοπέλα -αναφέρομαι κυρίως στο θηλυκό γένος που στην πλειοψηφία ενδιαφέρεται λίίίγο παραπάνω για το πώς δείχνει από το αρσενικό, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν είναι καλοί νάρκισσοι και οι άντρες :b- να είναι [I]λεμόνι[/I] και το πράμα να χαλάει όλη της την εμφάνιση, και τότε λες “δεν ξέρω τι δε μ’αρέσει, αντικειμενικά είναι καλή, απλά είναι [I]κάτι[/I] που το χαλάει”)
Τελοσπάντων, δε θα γράψω περισσότερα, γιατί θα κουράσω. Παραπέμπω στο βιβλίο του Scott Westerfield “Uglies”, το οποίο σατιρίζει όλη αυτήν την ωραιοπάθεια και φωτίζει έμμεσα τους διάφορους κινδύνους που μπορεί αυτή να εγκυμονεί…
Προσωπικα, εξαιρω μονο την αποκατασταση μετα απο ατυχηματα και γενικα οταν συντρεχουν λογοι υγειας, αλλα και οταν υπαρχει ενα σοβαρο προβλημα αισθητικης (π.χ. καποιος/α με τεραστια μυτη κτλ).
Σε καμια αλλη περιπτωση δεν το αποδεχομαι, οχι γιατι παρεμβαινουμε στη φυση μας και στο Θεο και τετοιες παπαριες, απλα το θεωρω μια πολυτελεια που δεν προσφερει παρα κατι ανουσιο εντελως, δηλαδη ομορφια. Τοσα λεφτα θα μπορουσαν να εχουν χρησιμοποιηθει για καλυτερους σκοπους, παρα για ενα ζευγαρι μεγαλα βυζια. Ελεος με την επιφανεια του συγχρονου ανθρωπου.
Nα με συμπαθάς, φίλτατε, αλλά η ομορφιά δεν είναι καθόλου ανούσιο πράγμα, αλλά αντίθετα “είναι η καλύτερη συντρόφισσα της αρετής” (συνεχίζοντας στο ίδιο κλίμα, μιας κι έχω πιάσει ήδη παραπάνω τον Σέξπηρ :b) Απλά πρέπει να προσέχουμε πώς την ορίζουμε και τι στερεότυπα διαμορφώνουμε γύρω από αυτήν για να μην αλλοιώνεται η ουσία της…
Δηλαδή αν η άλλη έχει τρομερό κώλο και στήθος και ωραία σχετικά φάτσα τότε έχει και αρετή αυτή η κοπέλα?(η αντίστοιχα για τους άντρες,με κοιλιακούς μπράτσα κλπ)
Wilson,έχω την εντύπωση ότι κάτι που δεν μπορεί να ελεγχθεί ή να δημιουργηθεί (όπως η φυσική ομορφιά ενός ανθρώπου),δεν συνάδει με την αρετή αυτού.
Ίσως συνάδει με τις αρετές της φύσης,αλλά η φύση δεν είναι που μας κάνει και μαλακοβιόληδες (και ιδίως κάποιους όμορφους και κάποιες όμορφες)?
Όποιος θέλει ας κάνει πλαστικές, προσωπικά δεν μου πέφτει λόγος, ελεύθεροι άνθρωποι είμαστε και αν ο άλλος γίνεται ευτυχισμένος από κάτι τέτοιο ας το κάνει.
Προσωπικά έχω 1-2 αλλαγές στο μυαλό μου που θά’θελα να κάνω…αλλά no money.