Δεν ειπα εγω να κολλησει στο τι ακριβως ειπε ο Μαρξ. Το αντιθετο… οτι οσοι απομακρυνονται απο την ουσια του μαρξισμου το ντυνουν μεσω αναφορων στο τι ειπο ο μαρξ, μη λαμβανοντας υποψη το γενικοτερο πλαισιο.
Θα ενδιαφερόμουν ν’ ακούσω γιατί διαφωνείς με τον όρο του αντιαμερικανισμού. Και θα μπορούσα να πω περισσότερα για τα “πατριωτικά αντανακλαστικά”, ωστόσο νομίζω το εξήγησα και παραπάνω: ήταν (και είναι, ακόμη) ο τρόπος της ελληνικής αριστεράς να νομιμοποιηθεί κοινωνικά σ’ ευρύτερο ακροατήριο που διψά για τέτοια χαρακτηριστικά. Τα παραδείγματα είναι αναρίθμητα και ξεφεύγουν από τα στενά πλαίσια του αντιαμερικανισμού -ωστόσο ο συγκεκριμένος διαχρονικά έχει μία πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία για το πώς ξεκίνησε και μετεξελίχθηκε και πώς επιζεί μέχρι τώρα. Όπως είπα, μπορούμε να μεταφερθούμε και σ’ ένα άλλο topic για όλα αυτά, ώστε να μη μιλάμε και κωδικοποιημένα. Όσον αφορά τη διαφορετικότητα των παραδειγμάτων μου, νομίζω το εξήγησα επαρκώς.
Δεν έχω καμιά κάψα να υπερασπιστώ το Μαρξ έναντι των μαρξιστών -αυτό ήταν περισσότερο μπηχτή για όσους ακόμη θέλουν να δίνουν μία δόση αυθεντίας στα λεγόμενα του(ς) με τέτοιους όρους. Η διάκριση που λες, πάντως, σαφώς και υπάρχει, και την έκανε ο ίδιος όταν ήταν ακόμα εν ζωή. Όπως και να ‘χει, ακόμα κι εσύ κάνοντας λόγο για “κακοχωνεμένο μαρξισμό” καταφάσκεις ακριβώς σε μία τέτοια διάκριση -σ’ ένα μαρξισμό που δεν τηρεί τις ορθές προϋποθέσεις.
Μιλάμε ότι το περσινό έτος ξεκίνησε με έναν παρολίγο πόλεμο, που εύκολα θα μπορούσε να γίνει πυρηνικός. Και αφού έριξε πυραύλους από την άλλη άκρη του πλανήτη, μετά δεν πάτησε το μεγάλο κόκκινο κουμπί, οπότε χρωστάμε ευγνωμοσύνη στον μεγαλύτερο κλόουν της ανθρωπότητας που έζησε ως τώρα σε πολιτικό ρόλο και, μάλιστα, με τόσο μεγάλη επιρροή;
Αν ναι, πείτε το μου για να πάω να βρω τον Σέιφερ και να πολεμήσουμε μαζί το βρώμικο κατεστημένο.
Δε θυμαμαι που λεγαμε για τον διαλογο με ψεκασμενους με τον @ManosOrff αλλα αυτο το tweet περιγραφει αρκετα καλα την αποψη μου για το οτι πλεον απλα αποφευγω συνειδητα διαλογο σε πολιτικα με την αντιθετη πλευρα.
Σεβαστό ρε μαν. Να είμαι ειλικρινής, ίσως είμαι εγώ που στηρίζομαι πιο πολύ σε μία πίστη παρά ότι το έχω σκεφτεί διεξοδικά ότι ‘‘ναι, λειτουργεί, να οι αποδείξεις’’
Κι εγώ έχω μια νοοτροπία τύπου " αξίζει μια προσπάθεια " αλλά όχι και " keep on trying " … Δεν μπορώ να πω ότι λειτουργεί ιδιαίτερα , όμως
Προσωπικά θα ασχοληθώ , πλέον , αν κρίνω ότι μεμονωμένα ένας συγκεκριμένος άνθρωπος αξίζει μια προσπάθεια διαλόγου αλλά όχι σε γενικό πλαίσιο . Δεν έχω κουράγιο
Έχω , δυστυχώς καταλήξει απογοητευμένος να χρησιμοποιώ το γνωστό στιχάκι " Καληνύχτα Κεμάλ , αυτος ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ "
Έχεις δίκιο σε αυτό που λες. Κι ίσως να δούλευε καλύτερα αυτό που σκέφτομαι σε συλλογικό επίπεδο, δηλαδή στο πώς μια ομάδα ατόμων λειτουργεί ως προς την εξωστρέφειά της, με τι όρους διαλόγου, κλπ. Δεν πιστεύω ότι κανένα άτομο (ακόμη κι εγώ που μιλάω αυτή τη στιγμή) μπορεί να αντέξει το βάρος μιας τέτοιας προσπάθειας, και σίγουρα δεν θα έπρεπε να εξαρτάται από ένα άτομο.
Πολλές σκέψεις περνάνε από το μυαλό μου, γενικά, για το πώς οι κοινωνικές ομάδες αλληλεπιδρούν, και αν μπορούν να αλλάξουν τα μοτίβα αυτής της επικοινωνίας.
Κάπου εκεί είμαι κι εγώ. Αν midnight για την ανθρωπότητα είναι ο Χίτλερ, ο Τραμπ είναι (ήταν;)… 2 minutes to midnight.
Και φυσικά δεν εννοώ ακριβώς μόνο την περσόνα Τράμπ. Αλλά το ότι κουβάλησε την σημαία αυτή της νέας μορφής φασισμού και του απολύτως παράλογου. Κέρδισε με αυτήν την την σημαία την προεδρία. Και πέτα και στο μιξ τους κινδύνους του ίντερνετ και με την πανδημία… Το Καπιτώλιο ίσως ήταν ένα από τα ξεσπάσματα αυτού του φαινομένου, αλλά φοβάμαι ότι δεν τελείωσε.