Κύριοι συντάκτες, αν το επιτρέπει η μεγαλοσύνη σας φυσικά, θα ήθελα να πω ότι δεν είναι κακό να παραδέχεστε ότι είστε άσχετοι σε μερικά πράγματα, ίσως έτσι βελτιωθείτε σε αυτά.
Παράδειγμα μια παλιότερη κριτική:
Η χρήση της κινηματογραφικής γλώσσας ως οδηγός σε ένα οδοιπορικό κατανόησης και ορισμού της έννοιας της Ιδεολογίας, από τον γνωστό κριτικό-ψυχαναλυτή-«φιλόσοφο»-whatever Zizek και την σκηνοθέτιδα Sophie Fiennes…
Ευθαρσώς δηλώνω ότι δεν είχα καμία ιδέα για την συγκεκριμένη ταινία, ούτε ότι αποτελεί sequel προηγούμενης ταινίας της σκηνοθέτιδος (“The pervert’s Guide To Cinema”), ούτε συνεπώς θα την ανέφερα ποτέ ως μια πιθανή πρόταση για σινεφιλική έξοδο αυτή την εβδομάδα… οπότε η γοητεία του αγνώστου και ο υπερπιασάρικος τίτλος της με ψήγματα ψαγμενιάς αποτελεί τον μοναδικό λόγο μάλλον για να την τσεκάρει κάποιος…
…
Προσωπικά δεν τρέφω καμία εκτίμηση στα γενικότερα πιστεύω του κυρίου Ζίζεκ, με την κριτική που έκανε το καλοκαίρι στο “Dark Knight Rises” δίπλωσα στα δύο από τα γέλια, οπότε ναι, εικάζω ότι η αρλούμπα θα πάει σύννεφο και εδώ…
όπως βλέπω εσύ (ίσως και άλλα παιδιά) δεν έχεις καταλάβει την φύση της cineστήλης μας…
η στήλη είναι μια στήλη [I]παρουσίασης[/I] και [U]όχι κριτικής[/U]
γι’αυτό κάθε βδομάδα διαλέγουμε μια ταινία και αναλύουμε τα καλά και τα κακά της. αναφορικά με το πόσο άσχετοι είμαστε ή όχι, αυτό μένει στην κρίση του καθενός, αλλά φαντάζομαι κανείς δεν έχει την απαίτηση ο Χ, Ψ κριτικός να έχει δει όλες τις ταινίες ενός σκηνοθέτη (/ακούσει όλους τους δίσκους μιας μπάντας) για να κρίνει μια δουλειά του, καθώς αυτό είναι αδύνατο για τον καθένα. :roll:
Προσωπικά δεν τρέφω καμία εκτίμηση στα γενικότερα πιστεύω του κυρίου Ζίζεκ, με την κριτική που έκανε το καλοκαίρι στο “Dark Knight Rises” δίπλωσα στα δύο από τα γέλια, οπότε ναι, εικάζω ότι η αρλούμπα θα πάει σύννεφο και εδώ…
Ωραία παρουσίαση, χωρίς ίχνος κριτικής.
Κάτι σαν κι αυτό που έκανε ο παοκτζής στο τελευταίο μειντεν.
Ο συντάκτης δηλώνει “ευθαρσώς” ότι δεν έχει ιδέα για την ταινία, αλλά μπορεί και εικάζει το περιεχόμενό της από μια κριτική του αφηγητή σε άλλη ταινία, βάζει εισαγωγικά στη λέξη ‘φιλόσοφος’, ενώ είναι, και γράφει ότι είναι ψυχαναλυτής, ενώ δεν είναι.
Αλλά κατά τ’ άλλα δείτε το για την “γοητεία του άγνωστου” και τα “ψήγματα ψαγμενιάς στον υπερπιασάρικο τίτλο”. :thumbup:
Όταν αποφασίσεις τι είναι η στήλη σας, πείτε το να ξέρουμε.
Αν θες να παίξουμε το παιχνίδι με τα κουοουτ, τουλάχιστον να κουοτάρεις τις θέσεις ή τα επιχειρήματά μου, όχι τις προκείμενες που οδηγούν σε αυτά. Αλλιώς δεν έχει πλάκα.
Ωραιότατα, αλλά αυτό δεν δικαιολογεί τις μαντικές του ικανότητες.
Δεν γίνεται να διαφωνούμε, γιατί το συγκεκριμένο θέμα είναι αντικειμενικό. Ο Ζίζεκ δεν είναι ψυχαναλυτής, όσες φορές κι αν το γράψει ο συντάκτης.
Για την άποψή που περνάει με τα εισαγωγικά στη λέξη ‘φιλόσοφος’, ίσως να ξέρει κάτι παραπάνω από τον υπόλοιπο κόσμο που τον θεωρεί τέτοιο, άλλωστε δείχνει να το κατέχει το θέμα.
Λοιπόν, ξέρω πώς θα φανεί (“έλα ρε! ο Γράκχος υπερασπίζεται τον κολλητό του; τι περίεργο!”), but I’ll proceed anyway.
Ο Lupin έχει ένα χαρακτηριστικό που για άλλους μπορεί να είναι κουσούρι/ανυπόφορο και για άλλους αρετή (διαλέγετε και παίρνετε): λέει/γράφει αυτό που πιστεύει χωρίς περιστροφές, χωρίς διπλωματικές διατυπώσεις και χωρίς να τον απασχολεί το αν θα ενοχλήσει κάποιους ή το ποιούς θα ενοχλήσει μ’ αυτό. Το να γράφει στην παρουσίαση μιας ταινίας για το Ζίζεκ δε συνεπάγεται από πουθενά ότι έχει κάνει διατριβή πάνω στο έργο του ή ότι απαιτείται κάτι τέτοιο για τις ανάγκες μιας σινε-παρουσίασης. Έχει μια άλφα ιδέα από κάτι που έχει διαβάσει κάπου και σχολιάζει χωρίς να πρέπει να δώσει λογαριασμό για το “βαθμό συνάφειάς του με το αντικείμενο” ή οτιδήποτε τέτοιο. Ούτε το θεωρώ σοβαρό να στέκεται κανείς σε μια λέξη ενός κειμένου (εν τέλει, είναι τόσο σοβαρό πια το αν ο Ζίζεκ είναι ή δεν είναι ψυχαναλυτής;!) και να βγάζει τον συντάκτη “άσχετο”, “μηδέν” κτλ. Όσο για μια εκτίμηση που βασίζεται σε μια προηγούμενη εντύπωση (βλ. τις θεωρίες Ζίζεκ περί των “πολιτικών προεκτάσεων” του τελευταίου Batman - για την ιστορία, κι εγώ αστείες τις θεωρώ), δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πια είναι κάτι το τόσο αθέμιτο. Δεν έγραψε “ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ”, έγραψε ότι αυτό ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ. Δηλαδή αν κάποιος γράψει “βγάζει καινούρια ταινία ο Σπίλμπεργκ, αλλά εγώ πιστεύω ότι όλες οι τελευταίες ταινίες του ήταν για τον πούτσο, οπότε δεν περιμένω ούτε τώρα τίποτα καλό/κάτι μου λέει ότι κι αυτή για τον πούτσο θα είναι”), αυτό είναι κάτι αυθαίρετο; Δεν έχει βάση το να κάνεις μια εκτίμηση βασισμένος σε κάτι που ήδη ξέρεις; Σε τελική ανάλυση αυτή η εκτίμηση μπορεί να βγει σωστή ή λανθασμένη - και τί έγινε; Διεκδικεί κανείς το αλάθητο, ή μήπως προσποιείται ότι βλέπει το μέλλον;
Όσο για την τοποθέτηση περί Αμερικάνικου Εμφυλίου που τόσο ενόχλησε το Mule ώστε να αποφανθεί ότι δεν ήταν κατάλληλος να γράψει για μια ταινία με τέτοιο θέμα, αν και ήδη τα είπε σωστά ο montecristo, να παρατηρήσω κι εγώ ότι ο κινηματογράφος, φίλε μου Mule, δεν είναι σαν τη μουσική που ισχύει σε γενικές γραμμές ότι αν π.χ. εγώ που είμαι άσχετος από jazz και πάω να γράψω κάνα κείμενο για τον John Coltrane φερ’ ειπείν, αυτό θα είναι epic fail. Στον κινηματογράφο αυτό που μετράει πάνω απ’ όλα είναι το πώς έχει προσεγγίσει το όποιο θέμα του ο σκηνοθέτης και, για να το πάω ακόμα παραπέρα, αν έχει κάνει τον θεατή να ενδιαφερθεί για ένα θέμα που εκ των προτέρων δεν του γέμιζε το μάτι. Και γενικά σ’ αυτή την τέχνη κάποιοι από τους μεγαλύτερους υπηρέτες της είναι ακριβώς τέτοιοι, αυτοί δηλαδή που πήραν θέματα που ενδιέφεραν λίγους και κατάφεραν να φτιάξουν ταινίες που ενδιέφεραν πολλούς. Οπότε δεν ήταν υποχρεωμένος ο Lupin να είναι καυλωμένος με Αμερικάνικο Εμφύλιο για να έχει το “δικαίωμα” να γράψει για το Lincoln - αντιθέτως, ο Spielberg ήταν που ήταν υποχρεωμένος (κι αυτό τρόπος του λέγειν βέβαια) να φτιάξει το Lincoln έτσι ώστε να “κρατήσει” σαν ταινία ακόμα και όσους δεν τραβάνε κανένα ζόρι με Αμερικάνικο Εμφύλιο - αλλιώς ας μπαίνει στην αρχή κάθε ταινίας η υποσημείωση “δείτε την μόνο αν σας ενδιαφέρει το θέμα - αν όχι, πούλο από δω μέσα”. Αν συμφωνείς μ’ αυτό, Mule, με γειά σου με χαρά σου. Αν όμως πιστεύεις κι εσύ ότι σαν αντίληψη είναι μια μαλακία και μισή και ότι δεν μπορεί να είναι τόσο αυτοπεριοριστικός ο κινηματογράφος, απλά αποδέξου ότι η άποψη του Lupin ήταν ότι ο Spielberg απέτυχε να κάνει αυτή τη δουλειά, τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.
Κύριε συνήγορε, ο κολλητός σου έγραψε αυτό που του κάβλωσε και πολύ καλά έκανε κι εγώ είπα ότι αυτά που έγραψε ήταν γιατομπούτσο χωρίς καν να γκουγκλάρει πριν τα γράψει έτσι για το ξεκάρφωμα.
Μη σε πιάνει η παρλαπιπίαση για απλά πράγματα σαββατιάτικα.
Άρα έκανα σίγουρα ένα λάθος: To ξέρω το παληκάρι! :lol:
Κατά τα άλλα δεν θεωρώ πως κάποιος που γράφει μία ταινία πρέπει να είναι “πορωμένος” ή “ειδήμονας” στο θέμα που πραγματεύεται η ταινία αλλά από αυτό μέχρι το να δηλώνει προκαταβολικά αδιάφορος υπάρχει μεγάλη απόσταση…
Είναι σαν να κάτσω εγώ να γράψω για όλα τα βαμπιροτουάϊλαϊτ που δεν τα παλεύω ή ξέρω γω για το επόμενο Sex and the city ή τα τούρκικα…
Δεν ενοχλήθηκα και δεν θέλω να περάσει κάτι τέτοιο και προς τον Λούπιν.
Το σχόλιο μου ήταν απλά “μήπως να το έγραφε κανείς που να μην του είναι τόσο αδιάφορο το θέμα;” όπως εξηγώ και πιό πάνω στον Monte.
Kατά τα άλλα δεν διαφωνώ μαζί σου πως δουλειά του σκηνοθέτη είναι να σου κεντρίσει το ενδιαφέρον ακόμα και σε θέμα που δεν σε πολυσυγκινεί.
Ωραία η κριτική για το σπλιτ του Anselmo με τους Warbeast, αλλά δεν είναι αυτοί οι Rigor Mortis που μετά έγιναν Immolation. Υπήρχε άλλη μπάντα που έπαιζε ντεθ με το ίδιο όνομα.
Mια καλόπιστη (και σύντομη) κριτική για το review του νέου Boards Of Canada. Το κείμενο αναλώθηκε στο σύνολο του στο να περιγράφει το έξυπνο προμόσιον -ή για να το εκφράσω πιο δίκαια, την έξυπνη παρουσίαση- του δίσκου. Και όταν ήρθε κάποια στιγμή η ώρα να μαθουμε τι μουσική περιέχει ο δίσκος…εγώ κατάλαβα ελάχιστα πράγματα. Δυο-τρεις μικρές παράγραφοι, με συναισθημα γραμμένοι μεν, αλλά αν τους έκανα copy-paste θα μπορούσα να αναφερθώ με το ίδιο κείμενο σε χίλιους δυο αλλους δίσκους. Θέλω να πω, ίσως δεν πληροί το κείμενο τη βασική λειτουργία ενός review, να μου πει δηλαδή τι πάω ν’ακούσω και μια γνώμη γι’αυτό.
θέλησα να δώσω βάση στο promotion διότι όπως ανέφερα το ζουμί του δίσκου είναι πως έχουμε να κάνουμε με μια κυκλοφορία στο σύνολο της.
Σε μια μουσική εποχή που η ογκώδης ψηφιοποίηση επιτάσσει μόνο την ηχητική πλευρά των δίσκων να βρίσκεται στην επιφάνεια, οι Boards Of Canada έδειξαν τον τρόπο πως μια κυκλοφορία αποκτά status.
νομίζω πως το δικαιολόγησα αρκετά, και αλλού.
τώρα όσον αφορά τον δίσκο από ηχητικής πλευράς.
μπορώ κάλλιστα να αναλωθώ σε κριτική ήχου.
πραγματικά θα μου ήταν πάρα πολύ εύκολο να σχολίαζα και να χαρακτήριζα τα τραγούδια. Ακόμα και να προχωρούσα στον κλασσικό τρόπο που αναφέρεις 2-3 βιογραφικά στοιχεία.
Προσπαθώ να το αποφεύγω, όταν μιλώ για μεγάλες κυκλοφορίες με βάθος.
Προσπαθώ να πιάσω το ύφος τους και να μιλώ ανάλογα.
Βέβαια είναι λάθος μου που πιστεύω πως μιλώ για ένα συγκρότημα που όλοι γνωρίζουν.Όμως όσοι γνωρίζουν θέλω να πιστεύω πως κατάλαβαν αρκετά (για τον ήχο τους, και τον ήχο τους σε σχέση με το παρελθόν) στο σημείο της παρομοίωσης που χρησιμοποιώ.
αλλά αλήθεια τώρα.
δεν είναι κρίμα να χαρακτηρίζεις τέτοιες δουλειές; τέτοιοι δίσκοι δεν χωρούν ταμπέλες και περιγραφικές αναφορές. Δεν θα μου καθόταν καλά να γράψω ambient με λιγοτερα downtempo στοιχεία… το σκοτεινό idm πια υπερνικά το chillout παρελθόν κτλ κτλ
Η μαγεία είναι στο συναίσθημα που σου προκαλούν. Απλά ήθελα να το μοιραστώ και να τσιγκλήσω την περιέργεια όποιου με διαβάσει.
[SPOILER]που να είχες διαβάσει και [B]αυτό[/B] το review τι θα μου έλεγες δηλαδή! :lol:[/SPOILER]
