Το σκηνικό είναι πέρα για πέρα αληθινό. To ποστάρω εδώ, γιατί είναι διαβολική σύμπτωση, και μόνο ο νόμος του μέρφυ μπορεί να ευθύνεται γι’ αυτό
Την ώρα που πέφτουν τα φώτα και όλα τα μάτια στρέφονται στους Α/DC που παίρνουν τη θέση τους στη σκηνή, θα βρεθεί το πιο άκυρο άτομο στον κόσμο, να σου πιάσει κουβέντα και να σου πρήξει τα συκώτια.
Κι επειδή ο μέρφυ δεν κάνει διακρίσεις, το άτομο αυτό θα είναι από το φόρουμ.
Και κατά σύμπτωση, θα είναι “επίτιμο” μέλος του φόρουμ και θα λέγεται damnation.#-o#-o#-o
Πάω στη στάση του λεωφορείου χτες, βλέπω την AoD με μπουκαλάκι νερό και θυμάμαι ότι θέλω κι εγώ. Πετάγομαι στο ψιλικατζίδικο απέναντι και τη στιγμή που παίρνω τα ρέστα τη βλέπω να μου κάνει νόημα ότι έρχεται το λεωφορείο. Δεν ξέρω κατά πόσο είναι νόμος του Μέρφι, αλλά αν είχα αργήσει έστω και δύο λεπτά θα το χάναμε:p
Γυρίζεις σπίτι. Στο δρόμο σε πιάνει κατούρημα. Λες “αντέχω ως το σπίτι”.
Φτάνοντας στην εξώπορτα, συνειδητοποιείς πως όλα τα φώτα της πολυκατοικίας είναι σβηστά και πρέπει να βρεις ψηλαφώντας την κλειδαρότρυπα. Κοντεύοντας να σκάσεις, καταφέρνεις να την βρεις και εκεί καταλαβαίνεις πως έχεις στο χέρι σου το κλειδί του διαμερίσματος (κι όχι της εξώπορτας) το οποίο φρακάρει στην κλειδαριά.
Εδώ τελείωνει η επιρροή του Μέρφι σε μένα που μένω στον πρώτο, όμως ο γείτονας στον τέταρτο έχει άλλη μια δοκιμασία: Το ασανσέρ είναι κατά διαβολική σύμπτωση στον τέταρτο. Το καλεί και ανεβαίνει. Τη στιγμή που θα βγει από το ασανσέρ και 2,5 δευτερόλεπτα πριν βάλει το κλειδί στην κλειδαριά του διαμερίσματος, το φως του διαδρόμου θα σβήσει, οπότε η διαδικασία ψηλαφίσματος αρχίζει ξανά.
Εδώ τελειώνουν όλα. Το κατούρημα στη φύση είναι επιβεβαίωση του ανδρισμού. Είτε πεζός είτε με αμάξι έχουμε την επιλογή να πούμε άντε γεια στον κο. Μέρφυ σε αυτή την περίπτωση. Το υπόλοιπο σενάριο έχει αναμφισβήτητη βάση.
Όταν υπάρχει στάση λεωφορείου αμέσως πριν από φανάρι, αυτό θα γίνει κόκκινο μόλις το λεωφορείο ξεκινήσει να επιταχύνει…
Όταν έχεις παρκάρει το αυτοκίνητό σου στη Βουλιαγμένης ώστε να έχεις περισσότερες επιλογές λεωφορείων, στο γυρισμό και βγαίνοντας από το μετρό θα περάσει πρώτο το μόνο λεωφορείο που δε σε βολεύει( και το οποίο φυσικά θα σε βόλευε αν δεν είχες μετακινήσει το αμάξι αφού σε αφήνει σχεδόν έξω από το σπίτι σου…)
Αυτο που μου τη δίνει με το κατουρημα, γυρίζοντας σπίτι είναι, οτι οσο πιο πολυ πλησιάζεις στο σπίτι, μέχρι και τη στιγμη που είσαι πίσω απο τη πόρτα του μπάνιου, σε πιάνει όλο και περισσότερο ! Τουλάχιστον αυτο συμβαίνει σε μένα.
Ενω δεν είναι σωστο, πρέπει να είναι ψυχολογικο θέμα αυτο που το προκαλεί…
Φαλλοκράτη! Το δημόσιο ουρείν θα είναι δικαίωμα απάντων των πολιτών, ανεξαρτήτως φύλου, ή κανενός. (εγώ τείνω προς το κανενός πάντως) Σε κάθε περίπτωση όμως, απαιτείται η δια ροπάλου απαγόρευση κάθε δημόσιας έκκρισης από ζώα.
On topic Περιχαρής και στην πένα, περιμένεις το λεωφορείο που θα σε οδηγήσει στο πρώτο ραντεβού και, ξαφνικά, σεισμικός ήχος «πλιτς» σε ενημερώνει ότι το ρούχο σου έγινε «πουά» και το περιστέρι έχει ξαλαφρώσει.
Μετά από ένα 4ήμερο μεγάλης κούρασης, επιτέλους βρίσκω μια μέρα που δεν έχω απολύτως τίποτα να κάνω και λέω θα κοιμηθώ μέχρι να σαπίσω. Τοτε κατά τις 8 σκάει χωρίς να έχει ειδοποιήσει ο σιδεράς να μας αλλάξει παράθυρα, τον οποίον οι γονείς μου παρακάλαγαν έναν χρόνο να έρθει και αυτός τους έγραφε στα τέτοια του…:?
