Nταξ δεν υπαρχει ε!Πεθανα!:lol3::lol3::lol3::lol3::lol3::lol3:
Καμμια φωτογραφια εβγαλες να τον ανεβασουμε στο indymedia? 
Ασύλλητο. Να έχεις τον damnation να σου εξηγεί ότι οι ACDC έχουν ελληνικές ρίζες, καθότι οι έλληνες μετανάστες στην Αυστραλία …
Μπορεί να ξεκινήσαν και αυτοί όπως όλοι οι Έλληνες μετανάστες: Πλένοντας πιάτα.
Καλά ρε, αντί να τονε βαλσαμώσεις πρόσεχες τη συναυλία?
Γυρίζεις σπίτι. Στο δρόμο σε πιάνει κατούρημα. Λες “αντέχω ως το σπίτι”.
Φτάνοντας στην εξώπορτα, συνειδητοποιείς πως όλα τα φώτα της πολυκατοικίας είναι σβηστά και πρέπει να βρεις ψηλαφώντας την κλειδαρότρυπα. Κοντεύοντας να σκάσεις, καταφέρνεις να την βρεις και εκεί καταλαβαίνεις πως έχεις στο χέρι σου το κλειδί του διαμερίσματος (κι όχι της εξώπορτας) το οποίο φρακάρει στην κλειδαριά.
Εδώ τελείωνει η επιρροή του Μέρφι σε μένα που μένω στον πρώτο, όμως ο γείτονας στον τέταρτο έχει άλλη μια δοκιμασία: Το ασανσέρ είναι κατά διαβολική σύμπτωση στον τέταρτο. Το καλεί και ανεβαίνει. Τη στιγμή που θα βγει από το ασανσέρ και 2,5 δευτερόλεπτα πριν βάλει το κλειδί στην κλειδαριά του διαμερίσματος, το φως του διαδρόμου θα σβήσει, οπότε η διαδικασία ψηλαφίσματος αρχίζει ξανά.
Εδώ τελειώνουν όλα. Το κατούρημα στη φύση είναι επιβεβαίωση του ανδρισμού. Είτε πεζός είτε με αμάξι έχουμε την επιλογή να πούμε άντε γεια στον κο. Μέρφυ σε αυτή την περίπτωση. Το υπόλοιπο σενάριο έχει αναμφισβήτητη βάση.
Όταν υπάρχει στάση λεωφορείου αμέσως πριν από φανάρι, αυτό θα γίνει κόκκινο μόλις το λεωφορείο ξεκινήσει να επιταχύνει…
Όταν έχεις παρκάρει το αυτοκίνητό σου στη Βουλιαγμένης ώστε να έχεις περισσότερες επιλογές λεωφορείων, στο γυρισμό και βγαίνοντας από το μετρό θα περάσει πρώτο το μόνο λεωφορείο που δε σε βολεύει( και το οποίο φυσικά θα σε βόλευε αν δεν είχες μετακινήσει το αμάξι αφού σε αφήνει σχεδόν έξω από το σπίτι σου…)
Αυτο που μου τη δίνει με το κατουρημα, γυρίζοντας σπίτι είναι, οτι οσο πιο πολυ πλησιάζεις στο σπίτι, μέχρι και τη στιγμη που είσαι πίσω απο τη πόρτα του μπάνιου, σε πιάνει όλο και περισσότερο ! Τουλάχιστον αυτο συμβαίνει σε μένα.
Ενω δεν είναι σωστο, πρέπει να είναι ψυχολογικο θέμα αυτο που το προκαλεί…
Φαλλοκράτη! Το δημόσιο ουρείν θα είναι δικαίωμα απάντων των πολιτών, ανεξαρτήτως φύλου, ή κανενός. (εγώ τείνω προς το κανενός πάντως) Σε κάθε περίπτωση όμως, απαιτείται η δια ροπάλου απαγόρευση κάθε δημόσιας έκκρισης από ζώα.
On topic Περιχαρής και στην πένα, περιμένεις το λεωφορείο που θα σε οδηγήσει στο πρώτο ραντεβού και, ξαφνικά, σεισμικός ήχος «πλιτς» σε ενημερώνει ότι το ρούχο σου έγινε «πουά» και το περιστέρι έχει ξαλαφρώσει.
Γυρνωντας σπιτι αποφασισα να ασχοληθω με το αθλημα του δημοσιου ουρειν.
" Δεν ντρεπεσαι ρε!"
Tο αγαπημένο μου όλων είναι το εξής:
Πάντα όταν λες κάποια μαλακία, χαμηλώνει η μουσική ίσα ίσα για να ακουστεί παντού το ότι είσαι βλάκας.
Μετά από ένα 4ήμερο μεγάλης κούρασης, επιτέλους βρίσκω μια μέρα που δεν έχω απολύτως τίποτα να κάνω και λέω θα κοιμηθώ μέχρι να σαπίσω. Τοτε κατά τις 8 σκάει χωρίς να έχει ειδοποιήσει ο σιδεράς να μας αλλάξει παράθυρα, τον οποίον οι γονείς μου παρακάλαγαν έναν χρόνο να έρθει και αυτός τους έγραφε στα τέτοια του…:?
Η σταματάνε να μιλάνε όλοι. Το έχω πάθει πολλάκις.
:lol::lol::lol:
Αυτό είναι θεϊκό όντως…Πώς γίνεται ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ???#-o
σημερα αποφασισα να βγω μετα απο μια βδομαδα λιωσιμο στην αλγεβρα και μου το χαλασαν τα επαγγελματικα του πατερα μου:?
Aουτς. Αυτο ειναι πολυυυυυυυ συνουσιασμενη γκαντεμια.
Νταξει ειναι μερικες στιγμες που λες ‘‘αυτα τα πραγματα μονο σε μενα συμβαινουν’’.
Βιαζομουν σημερα να παω να δωσω μαθημα και παντα πριν φυγω πινω νερο και ριχνω επισκεψη στο wc μην με πιασει κατα την ωρα της εξετασης ουτε διψα ουτε κατουρημα. Μεσα στη βιασυνη λοιπον ξεχασα να πιω νερο.
Ειναι ‘‘εθιμο’’ οι εισηγητες να κερνανε κατι, οτιδηποτε τους επιτηρητες.
Ε σημερα που ειχαμε και δυο εισηγητες, ο ενας κερασε τον επιτηρητη μας νερο, ο αλλος του εφερε χυμο, και μετα του εφεραν και εναν καφε.
Ενω ΠΟΤΕ μα ΠΟΤΕ κανενας επιτηρητης μας δεν επαιρνε ο,τι κερνουσαν, ελεγαν απλα ενα ‘‘οχι ευχαριστω’’.
Σημερα του κατσε να πιει γαμωτο. 
Εγω να εχω ΚΟΡΑΚΙΑΣΕΙ, πως δεν του εκανα επιθεση να του αρπαξω το μπουκαλακι ενας θεος ξερει. Και εκανε και θορυβο οταν επινε ο μαλακας, εκει να σου υπενθυμιζει οτι ΠΕΘΑΙΝΕΙΣ ΤΗΣ ΔΙΨΑΣ.
Στο τσακ ημουν να του πω να μου φερει νερο αλλα ψιλοντρεπομουν.
Τελος παντων. Γυρισα σπιτι και ηπια μισο λιτρο.
Και μετα για να εδραιωσεις τη βλακεια σου, θα πεις ‘‘ωχ ακουστηκα ε?’’ και θα ξεσπασουν γελια τριγυρω.
είμαστε με φίλους σε διαμέρισμα στο παρίσι, έτοιμοι ντυμένoi γιά έξοδο και λέμε να βγάλουμε μιά φωτό στο μπαλκόνι πρίν βγούμε. παίρνουμε πόζα και πρίν το κλίκ μας καταχέζει πατόκορφα περιστέρι παριζιάνικο (είναι η πόλη των περιστεριών, μιλάμε γιά κάτι κτήνη σαν αετοί)
γειά σου μέρφυ αθάνατε!
Το πορτοφόλι σου είναι γεμάτο κέρματα.
Με ένα γρήγορο υπολογισμό, τα βγάζεις κάπου στο τρίευρω. Λες “ας πάρω τσιγάρα να τα ξεφορτωθώ”. Πας στο περίπτερο, ζητάς τα τσιγάρα, μετράς τα κέρματα ένα-ένα για κάνα 3λεπτο, και συνειδιτοποιείς οτι βγαίνουν 2,90 αντί για 3,20 που κάνει το πακέτο. ο περιπτεράς είναι ανένδοτος, οπότε του δίνεις δεκάευρω και σου επιστρέφει άλλα τόσα κέρματα σε ρέστα.