εχεις να φας απτο μεσημερι,παιρνεις 2,10 απτο σπιτι και λες παω να χτυπησω ενα πιτα σουβλακι…φτανεις στο γυραδικο και συνειδυτοποιεις οτι η μανα σου αντι για ευρω σου εχει δωσει αγνωστου ταυτοτητας κερμα με εναν παππά επανω…λες αντε παει στο διαολο θα ζητησω απτον κολλητο μου,σου δινει ο κολλητος σου 2ευρω που εν τελη ειναι τουρκικη λιρα…εχουν βαλθει να με αδυνατησουν ολοι…
εχεις να φας απτο μεσημερι,παιρνεις 2,10 απτο σπιτι και λες παω να χτυπησω ενα πιτα σουβλακι…φτανεις στο γυραδικο και συνειδυτοποιεις οτι η μανα σου αντι για ευρω σου εχει δωσει αγνωστου ταυτοτητας κερμα με εναν παππά επανω…λες αντε παει στο διαολο θα ζητησω απτον κολλητο μου,σου δινει ο κολλητος σου 2ευρω που εν τελη ειναι τουρκικη λιρα…εχουν βαλθει να με αδυνατησουν ολοι…
Ξυπνάς το πρωί για να πας εργαστήριο, βλέπεις έξω τρελή συννεφιά. Βγάζεις τα γυαλιά ηλίου από την τσάντα, βάζεις μέσα την ομπρέλα. Το εργαστήριο τελειώνει, βγαίνεις έξω, και δε μπορείς να ανοίξεις το μάτι από τον πολύ ήλιο. Το απόγευμα ετοιμάζεσαι για βόλτα και έχει ακόμα λιακάδα. Βγάζεις την ομπρέλα από την τσάντα, βάζεις μέσα τα γυαλιά ηλίου και πας στο αυτοκίνητο. Ξεκινάς και νωρίτερα για να φτάσεις πρώτη στο ραντεβού. Μετά από λίγα λεπτά πιάνει βροχή. (βροχή=μποτιλιάρισμα στο δρόμο) Πας εκεί που ελπίζεις να βρεις πάρκινγκ και δεν υπάρχει θέση ούτε για δείγμα. Φεύγεις να πας πιο πέρα, αλλά εκεί που θες να στρίψεις, δε σε αφήνουν να αλλάξεις λωρίδα και τελικά δε στρίβεις. Τρελή κίνηση και ξέρεις ότι δεν πρόκειται να βρεις να παρκάρεις κάπου που να σε βολεύει, οπότε το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να γυρίσεις σπίτι. Με το που στρίβεις στο στενό σου βλέπεις κάποιον να παρκάρει στην τελευταία θέση που υπήρχε. Παρκάρεις τελικά στον δίπλα δρόμο, έχει περάσει μια ώρα από τότε που έφυγες απ’το σπίτι και βρίσκεσαι πάλι σπίτι σου. Τελικά περπατάς και παίρνεις ταξί φτάνοντας μία ώρα μετά το ραντεβού, και αυτά τη μοναδική μέρα που πραγματικά το πήρες απόφαση ότι θέλεις να φτάσεις πρώτη.
…εχοντας σκασει απο τη ζεστη,απο τις 9 το πρωι εως τις 2,πανω σε ενα μηχανακι,με κρανος-κολαση,μποτιλιαρισματα,πορειες,να πληρωνεις λογαριασμους και να τρεχεις σε χιλιες 2 δουλειες,γυρνας σπιτι και λες ‘‘δεν γ@μιεται,ζεστη ελεεινη,κεφαλι καζανι,θαλασσα δεν παιζει,ε,ας παω απο δαφνη ζωγραφου για μπασκετακι με παρεα,να λιωσω μια και καλη’’…ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΠΟΥ ΦΤΑΝΕΙΣ ΜΕ ΑΜΑΝΙΚΟ ΚΤΛ,ΝΑ ΑΡΧΙΖΕΙ ΝΑ ΡΙΧΝΕΙ ΒΡΟΧΑ ΚΑΙ ΝΑ ΚΡΥΩΝΕΙΣ!!!
συμπονω Λουπιν…ολη μερα ζεστη να λιωνεις και να διαβαζεις και μολις λες να βαλεις βερμουδιτσα και να παρεις την τροχοφορο σανιδα να βγεις εξω με το που πατας ποδι ασφαλτο πιανει βροχη…
ε ΝΑΙ,ελεος ομως δλδ…κωλοκαιρος…(οφτοπικ αλλα ααχ,ειπες τροχοφορο σανιδα και θυμηθηκα ποσο μου εχει λειψει τοσα χρονια…εκει κ αν ετρωγα ξενερα οταν εβρεχε…)…
ελα ρε! εκανες σκεητ και το παρατησες?γιατι?
Οχι και τοσο φανατικα,αλλα ναι ελιωνα για κανα 3χρονο περιπου (ειχα κολλησει ασχημα ομως)…ε,μετα,ψηλωσα,1.90 ζωο,δυσκολευομουν πολυ…και σιγα σιγα δεν ειχα και παρεα για σκεητ,μονο κατι πιτσιρικια κ εκοψα σιγα σιγα…παντως τα καλοκαιρια τωρα,το παιρνω για καμια γυρα στην γειτονια και σε μια πλατεια εκει κοντα με μαρμαρο κυριλε…(παντως σιγουρα δεν το εκοψα λογω πτωσεων και χτυπηματων,αφου αυτα τα πεσιματα ηταν τα πιο ομορφα:D)
ωωω ναι…τα πεσιματα μας βοηθαν να συνεχιζουμε…
Όχι ρε. Βασικά κάνουμε καμμένες συζητήσεις τη λεω και στον άλλον που στραβώνει τη φάτσα του. Πχ μιλάγαμε για χέσιμο και ήτανε μια παρέα δίπλα που έκανε λες και μίλαγα για σοδομισμό ξερωγω. Ε, εκεί γυρνάς και λές “εσύ ρε φίλε δε χέζεις? Μέσα σου τα κρατάς?”
Εχεις βαλει κατι στο ματι στο ebay εδω και καιρο. Το περιμενεις υπομονετικα να φτασει στα τελευταια δευτερολεπτα για να το αρπαξεις. Βαζεις την τιμη. Ενω συνηθως κανεις την προσφορα στα τελευταια 12 δευτερολεπτα για να εισαι σιγουρος οτι θα εισαι ο τελευταιος αποφασιζεις καλου-κακου να την κανεις πολυ νωριτερα, στο εναμισο λεπτο. Στο τελευταιο βημα πριν το “Confirm” πεφτει το internet. Σκηνες αλλοφρωσυνης και πανικου. Διαδοχικα refresh. Η συνδεση επανερχεται λιγα δευτερολεπτα αφοτου τελειωσε η δημοπρασια. Το λαπτοπ γλιτωνει την πτηση του απ’το παραθυρο την τελευταια στιγμη.
παρόμοιο περιστατικό με τον απάνου
έχεις σταμπάρει καιρό τώρα το μόνο υπέροχο μαγίο που έχει το topman το έχεις βάλει 15.000 φορές στο γουισλιστ περιχαρις εεε και μόλις μπαίνουν τα λεφτά του μήνα το αποσύρουν γιατί τελειώσε το στοκ:!:
Γράφει ο άλλος μία ώρα στο μσν, βαριέσαι και αλλάζεις παράθυρο, και τη στιγμή που αλλάζεις παράθυρο ξαφνικά πορτοκαλιάζει το παράθυρό του και κάνει τον ΣΠΑΣΤΙΚΟ ΗΧΟ.
τουλάχιστον μπορείς να βγάλεις τον ήχο. κι άλλα μπορείς να κάνεις αλλα ας σε αφήσουμε να κλαφτείς λίγο 
Επίσης, η ΘΕΑ της απέναντι πολυκατοικίας θα σε κοιτάξει ΜΟΝΟ όταν γίνεσαι ρόμπα, πχ φεύγει το παπούτσι σου στο πάρκινγκ της εν λόγω πολυκατοικίας. 
Πως το καταφερες αυτο?
Γιατι οταν ειναι να φυγω απο τη δουλεια το ασανσερ δεν ερχετε ποτε γαμω το κερατο μου μεσα
Επειδή ο Μέρφι το έχει πει:
Ό,τι είναι να πάει στραβά θα πάει.
Και… τίποτα δεν είναι τόσο χάλια που να μη μπορεί να πάει χειρότερα…
Σε έχει πάρει ο ύπνος με το ζόρι στις 4 το πρωί.
Ξυπνάς στις 7 από τις φωνές των δίπλα που τσακώνονται.
Ταυτόχρονα αντιλαμβάνεσαι ότι τρέχει αίμα από τη μύτη σου, κάτι που έχει να σου συμβεί χρόνια (στον ύπνο τουλάχιστον). :!:
Φυσικά είναι οι μέρες που έχεις βγάλει το κάλυμμα μεταξύ στρώματος και σεντονιού για να το πλύνεις, με συνέπεια να λερωθούν και τα δύο!!!
Μετά απ’ όλα αυτά καταφέρνεις να ξανακοιμηθείς.
Στις 9 αντιλαμβάνεσαι μεταξύ ύπνου και ξύπνιου ότι έχεις κλήση στο κινητό, έχεις πατήσει ακρόαση (χωρίς να έχεις μιλήσει) και ακούς από το βάθος κάποιον να σε φωνάζει. Κοιτάς το τηλέφωνο και βλέπεις το όνομα του παλιού σου αφεντικού, τον οποίο δεν θες να δεις ούτε ζωγραφιστό.
Ασυναίσθητα το κλείνεις (…) και ξυπνάς απότομα, αναλογιζόμενος τι έχει συμβεί! :blink:
Ξαναχτυπάει το τηλέφωνο και είναι η γυναίκα του αφεντικού. Αφού της εξηγήσεις ποιος είσαι, καταλαβαίνει ότι έχει πάρει λάθος τηλέφωνο!!!
Σηκώνεσαι. Φτιάχνεις καφέ. Πας να βάλεις μουσική, και ακουμπώντας το τραπεζάκι, χύνεται καφές πάνω στο τραπεζομάντιλο.
Σιχτιρίζεις. :evil:
Ανοίγεις τον υπολογιστή, μπαίνεις στο φόρουμ και ετοιμάζεσαι να ποστάρεις στο θρεντ του Μέρφι. Πέφτει ο σέρβερ για τις επόμενες ώρες…
Πιο μετά, αποφασίζεις να πάρεις τηλέφωνο την αδερφή σου, που είναι σε άλλη πόλη, να δεις τι κάνει, πώς έγραψε κτλ.
Δεν το σηκώνει. Αργότερα παίρνεις αυτό το μήνυμα:
“Πάντα έχω το κινητό μαζί μου. Μια φορά το ξέχασα κι εγώ. Τότε βρήκες να πάρεις;”
Τέλος. :?
Καταρχας…κομμενες οι παρεες με τον δρακουμελ…
Πάντα όταν μια μέρα ξεκινάει στραβά, θα πάει στραβά.
Το θέμα είναι πόσο…