Το να είσαι λάθος, Αντιγονάκι, δεν είναι μόνο δικαίωμα. Είναι και επιλογή. Και είναι αλληλένδετα αυτά τα δύο. Έχεις το δικαίωμα να κάνεις τη λάθος επιλογή / έχεις την επιλογή να ασκήσεις το δικαίωμά σου να είσαι λάθος.
Συγχαρητήρια λοιπόν για την επιλογή σου να ασκήσεις το αναφαίρετο δικαίωμά σου στο λάθος.
To να λέει κάποιος ότι είναι απολιτικ και να το πιστεύει σχολιάζω.
Δεν πιάνω το θέμα ευθύνες και τι αντίκτυπο έχει αυτή η πράξη (ο καθένας επιλέγει τι θα κάνει, αλίμονο), αλλά μένω στο κομμάτι της έννοιας. Η ίδια η απόφαση να μην ασχολείται καποιος με τα κοινά, είναι πολιτική απόφαση. Και τι έγινε που είναι πολιτική απόφαση? Δεν έγινε κάτι προφανώς, αλλά είναι σαφές ότι η μη ενασχόληση κάποιου με τέτοιου είδους θέματα έχει αντίκτυπο στους υπόλοιπους που ασχολούνται, όπως επίσης ισχύει και το αντίθετο. Δεν σχολιάζω αν είναι καλό ή κακό, αλλά ότι μια πράξη έχει αντίκτυπο στους υπόλοιπους, το οποίο με την σειρά του το κάνει πολιτική πράξη/επιλογή.
Ενδεχομένως έχει να κάνει με το ότι όσοι δεν ασχολούνται θέλουν να έχουν μια ταμπέλα πάνω από το κεφάλι τους, που να δηλώνει ότι ανήκουν κάπου, αλλά τελικά αυτό τους κατατάσει κάπου στο πολιτικό φάσμα, είτε το θέλει κάποιος είτε όχι.
Η έννοια της θρησκείας έχει άλλη χροιά, δεν μπορώ να την κατατάξω στην ίδια κατηγορία με την πολιτική. Πίστεύω καταλαβαινόμαστε καλά σε αυτό το κομμάτι.
Καλημέρα!
Ελπίζω να αναφέρεσαι στις μπάμιες και τα πεπόνια. Βασικά, δεν διαφωνώ με αυτή την άποψη, αν και –για να είμαι ειλικρινής– το σωστό και το λάθος για τον καθένα είναι υποκειμενικά, τι σημαίνει λάθος πολιτική πεποίθηση; Για μένα, ας πούμε, είναι λάθος οι ιδεολογικές πχ πεποιθήσεις που σε ωθούν να σκοτώνεις ή να βιάζεις ή να κλέβεις φτωχούς, υπ’ αυτή την έννοια (για να επιστρέψω στον Όζζυ) δεν υπήρχε τίποτα το μεμπτό στη συμπεριφορά του (αυτή που ξέρουμε εμείς οι ακροατές και οπαδοί του). Από πουθενά δεν συνάγεται ότι υποστήριζε την Γενοκτονία ή ότι είχε την παραμικρή ανάμειξη (πώς θα μπορούσε) και ότι η σύζυγός του ήταν Εβραία και ήλεγχε σε μεγάλο βαθμό τη δραστηριότητά του, μου εξηγεί πολλά. Τα άλλα περί σιωνισμού κλπ δεν τα ακούω καν.
Δεν αναφερόμαι σε σένα προφανώς, αλλά σε θεωρίες που αναπτύχθηκαν αμέσως μετά το θάνατό του. Και σατανιστή τον χαρακτήριζαν. Και αυτό δεν με συγκινεί ιδιαίτερα, δεν υπάρχει καμία δήλωση (νομίζω) που να κάνει άμεση επίκληση στο σατανά, αλλά και αυτό θα μου ήταν αδιάφορο…τον κρίνω εκ του αποτελέσματος και στην πράξη βοήθησε πολύ κόσμο είτε μέσω της μουσικής του είτε με φιλανθρωπίες.
Τώρα, σχετικά με τα παραπάνω, συγγνώμη και ελπίζω να μην έγραψα κάτι που να σε πείραξε. Εδώ μέσα έχω το θάρρος να σας μιλάω έτσι, αλλά μερικές φορές το παρακάνω με την οικειότητα. 
Το λάθος (για σένα) δεν με πτοεί –έχουν υπάρξει πολλές φορές στη ζωή μου που επέλεξα το “λάθος” συνειδητά και κάποιες φορές το μετάνιωσα, κάποιες άλλες όχι. Πάντως, είχα επίγνωση του λάθους μου –μην με ρωτάς γιατί έκανα αυτή την επιλογή, δεν έχω ιδέα.
…ναι
Πεπονά, ε πεπονά.
Δεν πειράζει, όλοι έχουμε δικαίωμα στο λάθος. 
Το μεταφέρω εδώ για να μη συνεχίσω το οφφ τοπικ στο άλλο θρεντ.
Δεδομένου ότι μιλάμε για 30άρηδες+, μεγάλωσε κανένας άλλος με αυτήν την αντίληψη; Γιατί εγώ προσωπικά θυμάμαι να μεγαλώνουμε με την αντίληψη ότι πρέπει να αγαπάμε την Ελλαδάρα μας που τους γαμάει ΟΛΟΥΣ και όταν εμείς γαμούσαμε οι άλλοι έτρωγαν βελανίδια και τέτοια σχετικά.
Το ότι εδώ και χρόνια όποιος πει ότι αγαπάει την Ελλάδα αντιμετωπίζεται ως υποψήφιο “ναζιστικό φασιστικό σκουπίδι” είναι άλλη ιστορία και σίγουρα υπάρχει “κάποιος λόγος”, δυστυχώς.
Καταθέτω την άποψή μου έχοντας πλήρη επίγνωση του γεγονότος ότι πιθανότατα θα προκαλέσει αντιδράσεις: Εθνίκια και φασίστες δεν αγαπάνε την πατρίδα. Όχι μόνο επειδή ιστορικά έχει αποδειχθεί ότι είναι έτσι (στο όνομα της πατρίδας σφάζανε αντάρτες και άμαχο πληθυσμό οι γερμανοτσολιάδες, στο όνομα της πατρίδας ξεπουλήσανε την Κύπρο οι χουνταίοι και τα τσιράκια τους στο νησί και θα μπορούσα να συνεχίσω but you get the point), αλλά και επειδή δεν βγάζει κανένα απολύτως νόημα να ισχυρίζεσαι ότι “αγαπάς την πατρίδα” και παράλληλα να μισείς άλλες χώρες, άλλους λαούς. No. Fuck that. Όποιος αγαπάει την πατρίδα του αγαπάει όλες τις πατρίδες όλου του κόσμου, γιατί ξέρει ότι οι λαοί του κόσμου δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα μεταξύ τους. Για να είσαι γνήσιος πατριώτης, πρέπει να είσαι ΚΑΙ διεθνιστής (το αντίστροφο ας μην το υποστηρίξω για την ώρα, θα με φάνε). Όσο για το αντανακλαστικό “να πάει να γαμηθεί η πατρίδα” ως αντίδραση ακριβώς στα φασισταριά, είναι μεν αγαθή η πρόθεση αλλά αδιέξοδο το αποτέλεσμα.
Και τώρα ο μεγάλος αστερίσκος: Επειδή, είτε αρέσει είτε όχι, δεν έχουν όλες οι χώρες την ίδια θέση στον κόσμο, όχι, το να λέει κάποιος “είμαι Αμερικανός οπότε αγαπάω την Αμερική ρε φίλε, τι” δεν είναι πάντα “αθώο”. Κάποιες φορές είναι, αλλά πολλές άλλες είναι προβληματικό. Ο Χέτφιλντ στο Don’t Tread On Me λέει “love it or leave it”. Ε δεν είναι όλα κομπλέ με αυτό, σόρι. Ιστορικά έχει χρησιμοποιηθεί για να ειπωθεί σε κόσμο “βούλωσέ το γαμημένε πράκτορα των Σοβιετικών”, για να υψωθούν φραγμοί σε μετανάστες και διάφορα τέτοια. Υπάρχει αρνητική φόρτιση και, τις περισσότερες φορές, υποδηλώνει πολιτική τοποθέτηση. Τώρα όποιος θέλει αυτό να το εκλάβει ως αποδόμηση αυτού του μέταλ τοτέμ, του φρόντμαν των Metallica, ας το κάνει, αλλά το πόιντ δεν ήταν αυτό - έχει να κάνει με τον ελάχιστο βαθμό κριτικής αντιμετώπισης του “αμερικανικού πατριωτισμού” η οποία πρέπει κατ’ εμέ να υπάρχει. Γιατί ακόμα κι όταν ένας Αμερικανός λέει π.χ. “ως χρέος προς την πατρίδα πρέπει να στηρίξουμε τους στρατιώτες μας που πολεμούν για τη δική μας ελευθερία” χωρίς να του περνάει από το μυαλό ότι μπορεί να υπάρχει κάποιο πρόβλημα με αυτή την τοποθέτηση, στην πραγματικότητα είναι πολλά πράγματα που δεν τα έχει πάρει χαμπάρι.
Οχι απλως δεν αντιδρω, αλλα υπερθεματιζω. Οπως λεει και ο καλλιτεχνης, η φυση και τα ζωα δεν καταλαβαινουν απο συνορα, μονο εμεις τα ζωα χωριζουμε σπιθαμες γης λες και αν φας απο το χωραφι του αλλου, θα ανοιξει τρυπα ως το κεντρο της γης. Αυτος ειναι ο λογος που προσπαθω να εχω σχεσεις με δεκαδες ανθρωπους σε ολον τον πλανητη, καποιοι εκ των οποιων με εχουν φιλοξενησει σπιτι τους και τους εχω φιλοξενησει επισης. Δεν υπαρχει κατι να χωρισουμε, οι νοοτροπιες και τα αρρωστημενα μυαλα βαζουν εμποδια.
Εγω βρισκομουν παντοτε σε αριστερους χωρους πολιτικα (οικογενεια, Πολυτεχνειο, και μετα ως ενηλικος και οχι φοιτητης πλεον), και οριακα ενιωθα πως επρεπε να νιωθει ντροπη καποιος αν πει κατι θετικο για την Ελλαδα (!) Να διευκρινισω εδω, πως δεν εχω καμια ενσυνειδητη εθνικη υπερηφανεια. Αναγνωριζω πληρως πως ο τοπος γεννησης μας και η χωρα στην οποια μεγαλωσαμε ειναι απλα μια τυχερη (ή ατυχη) ζαριά, και πως δεν ειναι γνωμονας για καποιο ατομο ή την ζωη του ή τον χαρακτηρα του, αν και υπαρχουν χιλιαδες στερεοτυπα τα οποια επαληθευονται διαρκως αλλα αυτο ειναι μια αλλη κουβεντα (και εγω δηλαδη ως Ελληνας εχω καποιες παθογενειες που εχουν πολλοι Ελληνες κ.ο.κ.).
Χαζομαρουλες, με το παρδον. Ο καθε τυχαιος πολιτης μιας χωρας δεν ειναι προσωπικα υπευθυνος για τα οποια σφαλματα ή εγκληματα μπορει να εχει κανει η χωρα του στο παρελθον ή τα κανει ακομα στο παρον. Και εν τελει η αληθεια ειναι λιγο πιο nuanced απο το “America Bad, Europe Good” που συνανταται παντου στην Ευρωπη ως λογικη και νοοτροπια. Αλλα τεσπα δε με ενδιαφερει και παρα πολυ μια τετοια κουβεντα, κυριως γιατι ειμαι απαισιοδοξος για την εκβαση της. Απλως εχοντας ζησει σε δυο χωρες ολη μου την ζωη οι οποιες βρισκονται στον “αντιποδα” για χαρη αυτης της κουβεντας, συνειδητοποιω οτι δεν υπαρχει καμια παγκοσμια ή γενικη αληθεια, και οι αποψεις, οι προθεσεις, και τα οποια πατριωτικα συναισθηματα καθε ανθρωπου μπορουν απλως να κρινονται σε καθε περιπτωση ξεχωριστα, χωρις τετοιες ισοπεδωσεις.
Κατα τα αλλα, συμφωνω 100% με την λογικη περι συνορων στην οποια εστιασε κι απο κατω ο τζονκυρ. Ολα τα συνορα, οι ταξεις, οι θρησκειες, οι ρατσες κτλ ειναι απλως τεχνητα εμποδια.
Να πετάμε έτσι απλά ένα “χαζομαρούλες” ξέρουμε, να διαβάσουμε όμως ένα κείμενο λίγο πιο προσεκτικά μπας και καταλάβουμε τι λέει, αυτό απ’ ό,τι μας φαίνεται μας δυσκολεύει ελαφρώς.
Προφανέστατα δεν κατηγόρησα τον κάθε απλό Αμερικάνο για ό,τι κάνει η κυβέρνησή του, αυτό που είπα είναι ότι δεν μπορεί να θεωρηθεί θεμιτή, αποδεκτή, “καλή”, η κάθε δήλωση αμερικάνικου πατριωτισμού. Για τους λόγους που ανέφερα και ελπίζω να μη χρειαστεί να τους εξηγήσω ξανά.
Το άλλο κάντο “America Bad, Europe JUST AS FUCKING BAD” και είσαι μέσα.
Φιλικα το εγραψα το χαζομαρουλες, οχι προσβλητικα
Κατα τα αλλα, γιατι δηλαδη να μην εχω καταλαβει τι εγραψες και να σου εχω απαντησει αυτο που απαντησα? Οπως λες συγκεκριμενα οτι δεν ειναι παντα “αθωα” μια δηλωση πατριωτισμου απο εναν Αμερικανο, ετσι σου απανταω κι εγω πως το ιδιο ισχυει και για εναν Πολωνο, εναν Αγγλο, εναν Γαλλο, εναν Ελληνα και εν τελει οποιονδηποτε πολιτη οποιασδηποτε χωρας, για πολλους διαφορετικους λογους. Ενας Πολωνος μπορει να το λεει επειδη ειναι ναζι φασιστας, οπως ειναι μια τεραστια ποσοτητα των Πολωνων αυτην την στιγμη. Ενας Αγγλος μπορει να το λεει απο υπεροψια και αισθημα υπεροχης, την ιδια στιγμη που προερχεται απο την χωρα που εχει κανει τους περισσοτερους επεκτατικους πολεμους στην ιστορια της ανθρωποτητας. Τωρα οκ εσενα σου κανει τζιζ ο αμερικανικος πατριωτισμος.
Συμφωνω με το just as bad που εγραψες. Και δεν περιοριζομαστε μονο σε αυτες τις δυο περιοχες του κοσμου, που να παμε Μεση Ανατολη και Ασια, γινεται κι εκει ενας τρομακτικος χαμος.
Όλοι οι εθνικισμοί μου κάνουν τζιζ, μανμου. Όλοι όμως. Και αυτό που λένε οι Αμερικάνοι πατριωτισμό, δυστυχώς, είναι particularly close στον εθνικισμό. Again, για λόγους που έχω ήδη αναφέρει.
Φυσικά και Άγγλοι - Γάλλοι ακολουθούν σε όχι μεγάλη απόσταση, καθόλου τυχαία από χώρες που έχουν ρημάξει όλο τον πλανήτη ανά τους αιώνες (συμπεριλαμβανομένων της Ασίας και της Μέσης Ανατολής που λες γι’ αυτές τι ωραία που είναι εκεί - και ασφαλώς έτσι έχουν τα πράγματα). Γενικά εγώ, δεν ξέρω, θα ένιωθα λίγο ντροπή να δηλώσω π.χ. “περήφανος για την Αγγλία μου” αλλά τέλος πάντων. Btw το ότι “ακολουθούν” το λέω απλά και μόνο επειδή ο κόσμος εκεί έχει το “ελαφρυντικό” ότι οι χώρες αυτές δεν έχουν κάνει όσα οι ΗΠΑ τις τελευταίες δεκαετίες. Σε κάθε περίπτωση, επαναλαμβάνω, η θέση κάθε χώρας στον κόσμο παίζει ρόλο στο πώς μεταφράζεται η στάση των ανθρώπων της σχετικά με τέτοια θέματα. Τώρα η Πολωνία είναι λίγο πιο ιδιαίτερη περίπτωση και η κατάσταση εκεί πρέπει να έχει να κάνει και με την ιστορία της τον 20ό αιώνα, σύνθετη κουβέντα γενικά.
Αρχικά ξεχάσαμε τους Έλληνες που κυκλοφορούσαν με μπλούζα σημαία το ~2004. Μετά πήραμε ως δεδομένο πως στην Αμερική δεν υπάρχουν αριστεροί μη πατριώτες εθνικιστές, όπως υπάρχουν στην Ελλάδα. Πράγμα που δεν καταλαβαίνω γιατί συνέβη. Το μόνο που μπορώ να δεχτώ είναι πως είναι αισθητά λιγότεροι για διάφορους τοπικούς λόγους π.χ. McCarthyism στις ΗΠΑ και αντιθέτως διάφορα άλλα στην Ελλάδα.
Επειδή μια απ’τις ελάχιστες αριστερές εκφράσεις στην Αμερική στην εποχή του νεοφιλελευθερισμού ήταν αντιπολεμική (λόγο πόλεμου στο Ιρακ), Τσόμσκι κλπ 100% υπάρχουν Αμερικανοί αριστεροί που δεν είναι περήφανοι για την πατρίδα τους κλπ. Μάλιστα προχθές μιλούσα με έναν ακροδεξιό Αμερικάνο που μου πέταξε κείμενο μπαρούφα blast from the past που έλεγε πως υπάρχει αυτό το αντι-ηγεμονικό αντι-Αμερικάνικο φαινόμενο στην Αμερική …και οι Σοβιετικοί, οι Κομμουνιστές και ο Γκραμσι είναι η πηγή του κακού που οδήγησε στον Τσομσκι, τον Μουρ κλπ.
Τώρα αν με τον αντι-Αμερικανισμό ως σημαία μπορεί ποτέ η αριστερά να πάει μπροστά στην Αμερική (ή και γενικότερα) είναι ένα άλλο ζήτημα. Γνώμη μου είναι πως η αριστερά θα πρέπει να διαφωνήσει ως προς το περιεχόμενο και να θελήσει να το κάνει π.χ. για την Αμερικανική επανάσταση κλπ αλλιώς δύσκολα θα κερδίσει ποτέ σημαντικό κομμάτι του πληθυσμού.
Όσων αφορά τώρα την πηγή της συζήτησης δηλαδή τους Metallica εκεί μάλλον υπάρχει μια παρεξήγηση σχετικά με την αντι-συμβατικότητα της Metal μουσικής γενικότερα.
Δεν νομίζω ότι μεγαλώσαμε με την αντίληψη ότι πετσοκόβουμε όλο τον κόσμο. Εκτός αν πάρουμε σαν παράδειγμα κάτι παλιότερους δάσκαλους/δασκάλες στο δημοτικό που μπορεί να έλεγαν κάτι τέτοια παρεμφερή.
Εγώ νομίζω ότι μεγαλώσαμε με την αντίληψη ότι είμαστε βλαχοβαλκάνιοι και θα πρέπει να αντιγράψουμε τους μπολιτισμένους βορειοευρωπαίους για να σωθούμε. Ένας υφέρπων ρατσισμός ότι οι Νορβηγοί είναι ανώτεροι από τους Βούλγαρους.
εκεί μάλλον υπάρχει μια παρεξήγηση σχετικά με την αντι-συμβατικότητα της Metal μουσικής γενικότερα.
Δεν υπάρχει καμία αντισυμβατικότητα στο μέταλ και στο ροκ γενικότερα. Κάποτε πριν πολλά χρόνια υπήρχε. Τώρα έχει μεταλλαχτεί σε μια mainstream μουσική όπως όλες οι άλλες.
Σε άλλες δεκαετίες αν είχες και τίποτα πιο συντηρητικούς γονείς μπορεί να φοβόντουσαν αν άκουγες ροκ ότι θα γίνεις αλήτης, πρεζάκιας κτλ. Τώρα περισσότερες πιθανότητες έχεις να είσαι αλήτης αν ακούς Αργυρό παρά μέταλ.
Γενικά αυτή η φωτό που κυκλοφορεί πολύ στα σόσιαλ από το 2023 τα λέει όλα. Τι αντισυμβατικότητα να σου βγάλει ο φλωράκος της άνω φωτογραφίας; Αφού συμβαδίζει κι αυτός με το πνεύμα της εποχής.
Πιστεύεις ότι η τραπ μας δείχνει τον δρόμο πλέον;
Και η τραπ mainstream είναι, μέχρι και στα παιδικά πάρτυ ακούγεται.
Ένα time machine θα μας έσωζε να γυρνούσαμε στα 80s / 90s.
Ο Dio ομως ηταν φλωρακας, δεν κινδυνεψε ποτε απο OD, πως γινεται να εβγαλε τοσο καλη μουσικη?
Ο φλώρος στη φωτό είναι ο Wilson;
Άτομα υποκινούμενα από το προσωπικό συμφέρον… Θυσίασαν τη μάνα τους και τον πατέρα τους, στην “πατρίδα” θα κόλλαγαν; Κατά τα άλλα, ο Μεταξάς έγινε ήρωας.
Αυτός που ισχυρίζεται ότι αγαπάει την πατρίδα του (συνήθως) δεν είναι φασίστας, κοιμισμένη συνείδηση έχει και αναμασάει χιλιοειπωμένα τσιτάτα. Από 'κει ξεκινάει το πρόβλημα, οι προδότες και οι δημαγωγοί πάντα θα παίζουν τον ρόλο τους και τα κορόιδα θα τσιμπάνε. Ο εχθρός της πατρίδας δεν είναι οι φασίστες, η αμάθεια και ο άνευ ουσίας κομπασμός του (Έλληνα) είναι.
Το ίδιο συμβαίνει και με τους Αμερικάνους, πολλώ δε μάλλον που νομίζουν ότι όλες οι εξουσίες πηγάζουν από εκεί. Νομίζω ότι κάποτε το πιστεύαμε κι εμείς για την Ελλαδίτσα –κάποιοι εξακολουθούν να το πιστεύουν…
